Saturday, June 30, 2007

Sonia Tashjian: ԱՆՁՆԱԳԻՐ/SELF - CERTIFICATE

Click here to hear SELF - CERTIFICATE read by the author, Sonia Tashjian.

ԱՆՁՆԱԳԻՐ

Բանաստեղծությունը դա մի անձնագիր է,
Անցագրի նման`
Հանձնվելու մարդկանց աչքերին,
և ներկայանալու նրանց աշխարհին:

Բանաստեղծությունը դա մի հևք է,
Շնչառությանս ռիթմից ծնված .
Դա այն կամուրջն է,
Որ հանգրվանում է քո հոգու մեջ,ընթերցող :
(Այդ անցագրով դու էլ կարող ես ինձ վերադառնալ,
կամրջի ճամբան երազ է,
բառերիս կենսունակությամբ լեցուն) :

Անձնագիրը Արարիչն է բաշխել ինձ,
Որպեսզի անցագիր նվիրեմ քեզ :



SELF - CERTIFICATE
Translate by Sonia Tashjian

The poetry is a self-certificate
Like a passport,
In order to devote to the people’s eyes
& to appear to their world.

The poetry is a panting,
Born from rythm of my breathing .
That is the bridge,
Which will last in your soul,Reader .
(With that passport you could also return to me,
the way of the bridge is a dream
fulled with vitality of my words).

The self-certificate is given to me by the Lord,
In order to offer you passport.

Copyright Sonia Tashjian 2004. Translated by the author from the original Armenian.

Friday, June 29, 2007

Բիւզանդ Թօփալեան: Ծովափնեայ մենութիւն

Դ.

Ու ես՝ ոտքի՝ գերագոյն մենութեան մէջ ծովափին
Կուրծքս այգային հովերուն դէմ բաց՝
Երազէն վերջ այս ճնշող,
Արշալոյսի անծանօթ խռովքներով լուսատենչ,
Հանդիսատես՝
Վերածնութեան մը վըսեմ։

Ու իմ դիմաց կը շաչեն
Փայլակներով ծիրանի,
Հերոսական ու առոյգ երիտասարդութեամբ հոգեկան
Արքայական նըժոյգներն,
Ըստեղծագործ բոլոր տենդերն յարաճուն
Վերածնութեան մը վըսեմ...

Ճառագայթի ողողում...
Գերիրական պահն է մեծ։

Փա՜ռք արարչութեան անսահման ուժին,
Փա՜ռք աստուածութեան,
Տիեզերական ներդաշնակ ուժին,
Անհուն հրաշքին...

Բիւզանդ Թօփալեան ՀԱՄԱՅՆԱԿԱՆ ՍԷՐ էջ 18
Փարիզ 1950 Puzant Topalian

Wednesday, June 27, 2007

Armine Iknadossian: Lost

in the cotton-mouthed morning
a red-crowned crane raises its beak,
watches the grey sky, recovers
from the miles left behind in the Far East

alone in the misty field of lilac,
today could be his last.
what wind could carry him home?
what promise of tomorrow?

Copyright Armine Iknadossian.
Used here by kind permission of the author.

Introducing Armine Iknadossian



Armine Iknadossian lives in Glendale, California and teaches high school English. She received her BA from UCLA and an MFA from Antioch University Los Angeles. She has just completed her first manuscript, Gnosis. Publications include Pasadena City College‘s Inscape, UCLA’s Wisteria, Cal State Northridge’s Edges, Lounge Lit: An Anthology of Poetry and Fiction by the Writers of Literati Cocktail and Rhapsodomancy and zaum.

“The Return” was a finalist in Backwards City Review’s annual poetry contest. “March Eulogy”, winner of Prose Poems at Work, and “Bodies of Water”, a featured poem of the month, can be viewed at www.writersatwork.com. Her poetry can also be viewed on line at www.litparlor.com, www.poeticdivesity.org, and, www.poetsagainstwar.org.

An interview with poet Eloise Klein Healy will be featured at www.mediacakemagazine.com this summer.

Saturday, June 23, 2007

Peter Balakian: Some Flowers

Click the link to hear Peter Balakian's Some Flowers read by Lola Koundakjian.


Poppies

I.
Bright orange in the morning
cupping the fragrant air
of the upstate summer.

All my aunt remembered of Armenia.

In the hot sun,
I look them dead center --
papery petals streaked black
around the anther sacs;

pollen gets into my nose,
I should brush it from my face,

but when I look in
the flower's dark pit
the base of the pistil's missing.

II.
When the buttery
light of the moon
falls on them

I see into their eyes.

Men and women who bore my name
have gone from face to bone

with the quickness that night
has made my poppies
into nothing.

III.
Not only for Armenia
do these poppies give up their petals.

My eyes grow tight as a calyx.

IV.
Off long stems
black eyes sway
in the morning wind.

The anther sacs are busted --
filaments rise past my window
into nothing.


This poem has appeared in the volume "Reply from Wilderness Island", Sheep Meadow Press, 1988, and is used here by kind permission.

Friday, June 22, 2007

Geghard/Գեղարդ


Geghard/Գեղարդ
Originally uploaded by Lola Koundakjian
Photo by Lola Koundakjian

Celeste N. Snowber: Your Stones Wait

at Geghard Monastery

Your stones wait
for the faithful
to come and be
once again woed
into your womb.

starkness of ancient
stone bearing the walls
provides an empty space
for one to enter
and greet the holy.
Emptiness is the vessel
a room stripped of
all except one
opening for light
to break through.

I dance slowly-gently
in your crevices as
if a force moves my
limbs in damp air.
Knowing all along it
is the same Spirit which
has guided me all
these years, yet
a few moments birth
eternity on this ground.


Copyright Celeste N. Snowber. Used here by kind permission of the author.

Thursday, June 21, 2007

William Michaelian: A Lesser Poet

I will be remembered
as a lesser poet,
if at all — a clumsy ox
who fell from my wobbly
ladder while picking apples
I thought were stars.

Pitied, perhaps, as one
not quite in my right mind,
condemned to spend
my days this way.

See him writing on his prison walls:
he thinks he's at the Parthenon,
poor fool, or that he's a holy beggar
wandering the sun-bleached ruins
of an abandoned Asia Minor town.

See him holding court
with no one in the room,
see him in the street
speaking languages unknown,
a child in ragged clothes,
an old man all alone,
see him in his field sowing
seeds on rocky ground.

As a lesser poet he is sadly unaware,
patience yields the richest gems:
he picks up any twig and calls it grand,
talks to spiders and grains of sand,
counts the fingers on each hand
and finds new meaning there.

If only he could see what's real
and frame it all in thoughtful words:
we might believe him then.

If only he would tell us what
we truly need to know: how to live,
how to be, what to think,
the meaning of our dreams,
then a greater poet he would be.

William Michaelian: New books announcements


William Michaelian, a regular contributor to the Armenian Poetry Project, has just announced the release of two new poetry collections by Cosmopsis Books, a publisher based in San Francisco.

You can read more about the books, Winter Poems and Another Song I Know, on William's website, and purchase them at a discount at the publisher's site.

Tuesday, June 19, 2007

Shahé Mankerian: Books

We didn’t go to school
that day because a bomb
was found still ticking near
the cafeteria.

We were euphoric–wild.
Who said war didn’t love
the children? We were free
to zigzag through parked cars,

climb over walls, and move
away from teachers who
pretended that they loved us
with their demonic rods.

We ran toward a dead-
end street where the trash rose
two stories high. The stench
fulfilled our wanderlust.

We stopped. We couldn’t wait
to start a bonfire. Books
of matches surfaced from
each pocket. Ready. Set.

An underfed cat strolled
between our matches and
the heap of trash. Our eyes
were burning. Someone kicked

the belly of the cat.
Another lit the pile
of Al Nahar, and some
fed textbooks to the fire.

We were the amber gods
that day; we turned away
from childhood, faced the smoke,
and screamed much louder than

the cat, the scorching rats,
the maggots fed on flesh;
and louder than the bomb
that stopped ticking at last.

Copyright Shahé Mankerian. Used here by kind permission of the author.

Sunday, June 17, 2007

Sylva Péron-Berbérian: Guerre et paix


Je n’entends pas la colombe chanter
J’entends le merle des Indes
La mésange bleue et le roitelet
J’entends la pie boiteuse
La grive nerveuse le cuvelier
Et les oiseaux du monde entier
Mais je n’entends pas la colombe chanter
La colombe qui aimait
D’arbre en arbre voler
Et que l’on a froidement
Assassinée.
Je n’ai pas vu l’olivier
J’ai vu le laurier-rose
L’eucalyptus et le poivrier
J’ai vu le flamboyant
L’hibiscus le caroubier
Et les arbres du monde entier
Mais je n’ai pas vu l’olivier
L’olivier où venait
La colombe se poser
Et que l’on a lâchement
Incendié.

Copyright Sylva Péron-Berbérian. This poem appears in the volume "Le collier inachevé" ISBN 978-2-9528647-0-1, Dorval Editions, France. Used here by kind permission of the author.

Many thanks to Louise Kiffer-Sarian.

Saturday, June 16, 2007

L'Âme arménienne: anthologie poétique et musicale



Un CD contenant des poésies et musiques par K.Beledian, Komitas, V.Derian, Ganatchian, Khatchaturian.

Voix : Alain Carré
Harpe : Martine Blot
Flûte : Pierre-Aram Nazarian

Langue d'écoute : Français
ISBN : 2-930335-55-6

Pour écouter un extrait aller au site: Autrement Dit

Place des archers, 3
B-7000 MONS - Belgique
+32 (0)476 64 49 88
+32 (0)65 31 73 76

Acheter le livre numérique ici ou chez Amazon.Fr

Ինգա Բրուտյան: Ինձ չեն հասկանում

Click here to hear the episode They Don't understand me read by the author, Inga Brutyan


Ինձ չեն հասկանում

Այս աշխարհում չկա մեկը,
Որ հասկանա իմ արարքը,
Մի՞թե այդքան դաժան եմ ես,
Որ չեմ ստանում քո ներումը:
Արյունով է լցվում սիրտս
Ու ցավով է լցվում հոգիս,
Արցունքով է լցվում աչքերս
Ու տխրում է իմ հայացքը:
Մի՞թե ես եմ սխալ գործում,
Թե՞ սխալ են ինձ հասկանում:
Ա~խ, տեր իմ Աստված,
Տուր ինձ գեթ մի ճամփա,
Որ ստանամ գեթ մի ներում:


Copyright Inga Brutyan

Friday, June 15, 2007

Ոստանիկ: Այս ես եմ

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, նոյն ինքն իմ մէջ,
Տիեզերքն ամբողջ, ժամանակն անվերջ.

Որ կը ծաւալի ու կը ծանրանայ
Մշտնջենական պարապին վըրայ.

Որ կը դառնայ ձեւ, զանգուած ու շարժում.
Ինքն իրմով պարապ, ինքն իրմով լեցուն,

Կազմելով կեանքն այս - միրաժ ոչնչի,
Ուր իր մահովն ալ, կը վերածընի:

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, ուրիշ ոչի՛նչ կայ,
Իմ մըշտահռչակ էութիւնն է սա...

Էջ 17 «ՄԵՆՔ» Թիւ 1, 1931

Ոստանիկ (1898-1953)


A second version of this poem, published in
ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Ա. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 11, Փարիզ 1939, page 115.

Այս ես եմ, ե՛ս եմ, նոյն ինքն իմ մէջ,
Տիեզե՛րքն ամբողջ, ժամանակն անվերջ,

Որ կը ծաւալի ու կը ծանրանայ
Մշտնջենական պարապին վրայ…

Որ կը դառնայ ՁԵՒ, ԶԱՆԳՒԱԾ ու ՇԱՐԺՈՒՄ,
Ինքն իրմով պարապ՝ ինքն իրմով լեցուն, --

Կազմելով կեանքն այս - միրա՜ժն ՈՉՆՉԻ,
Ուր իր մահովն ալ, կը վերածնւի…

Այս ե՛ս եմ, ե՛ս եմ, ուրիշ ոչի՛նչ կայ,
Իմ ՄՇՏԱՀՈԼՈՎ էութիւնն է սա։

Thursday, June 14, 2007

Նշան Պէշիկթաշլեան: Գետափին Մօտ

Մարմարալոյս զոյգ մը գետեր են թեւերդ՝
Ուր թերթ առ թերթ կրնան ձըգել ամէն բերդ.
Ու ձեռքերդ ալ թեւագետի տէլթաներ՝
Որոնցմէ մին շրթներուս նաւը տանէր
Նեղոսներուդ լուտասներուն մէկ քաղին...

Տիկի՜ն, ներէ', գետափին քով երգողին:


Նշան Պէշիկթաշլեան «ՄԵՆՔ» թիւ 3, եջ 171
20 մայիս 1932

Tuesday, June 12, 2007

Armenian Contemporary Poetry Reading in TriBeCa, New York

Announcing an evening of Armenian Contemporary Poetry Reading
to be held on October 5, 2007, at the Village Quill, TriBeCa, New York

Lola Koundakjian is curating the poetry section as a special edition of The Armenian Poetry Project

Anyone interested in participating in the poetry reading may contact Lola with a sample of their work prior to September 6, 2007, via email at armenianpoetryproject@gmail.com.

The poetry evening will be hosted by The Armenian Women's Art Exhibition (October 4 to November 3, 2007).

The venue address is:
The Village Quill
106 Franklin Street , 2nd Floor
New York, NY 10013

Wayne Nalbandian: American Portrait

He came to a country of roses
from a country of thorns
He knew thorns well
you grasped and you bled
this nourished the land
and there was a history
of tears and blight and stone churches
braced against the storms
of dreamers and poets

When he stood in the hall at Ellis Island
at the start of a permanent exile
he pondered the idea of roses.
I knew him only as an imposing old man
sitting in the front room, always reading
He died before I turned six.

Today his name is carved
in the wall at Ellis Island National Park
and his dreams carry in the air

Like a rose.

Wayne Nalbandian is a native of Worcester, where he lives with his wife and three children. He has been active in poetry groups since his student days. He worked with the Merrimack Poets in the 70's and in Poetry Oasis (Worcester) since it began in January, 1998.

Saturday, June 09, 2007

Արուսյակ Օհանյան: Գունապնակից մինչ մտապնակ

Click to hear
Գունապնակից մինչ մտապնակ read by Narine Karamyan.

Արարած բարե 'վ, ես նկարիչ չեմ,
Որ իմ ակամա ձեռքի վարժանքով
Նկարեմ արեվ լալկան մանուկի լացը կտրելու,
Գերելու համար:
Արարած բարե 'վ, նկարիչ չեմ ես,
Ու այժմ չունեմ հին ներկապնակ,
Որ արագորեն սահեցնեմ թղթին կիսադեմը քո ...
Դրա փոխարեն, հատուկ քեզ համար
Մի գաղտնիք բացեմ`
Ես ունեմ մի մեծ, խոր մտապնակ,
Գուներանգի պես մտքերս եմ խառնում,
Հակադրում բարին վատ ու չարի հետ
Ու ամեն ծնվող իմ միտք-երանգներից
Քեզ թողնում բաժին բարի հետագիծ`
Համաձայնվելու, ժխտելու համար:
Եվ դու մանուկ չես,
Քեզ զարմացնելու ոչինչ չունեմ ես,
Պարզապես արի մտապնակիս
Տեղը քեզ ասեմ.
Այն իմ աչքերն են, խորն են ու տխուր,
Երբեմն թաց են, նաեվ ծիծաղկոտ,
Ու հենց թաց ու չոր շաղախումն է, որ
Մտապնակն իմ դարձնում է
Գործածված, բայց նոր ...

04.12.06
Copyright Arusyak Ohanyan

Friday, June 08, 2007

ԳՐԻՇ ԴԱՎԹՅԱՆ: ԸՆԿԱԾ ՀԵՐՈՍՆԵՐ

Լռության մեջ հավերժող հսկումի է ձեր ոգին
Հառնած ոգում Աստծուն, ազգին ու հայրենիքին,
Որոնց ձեր հուր արևը մատաղեցիք անսակարկ
Վեհորեն ու արժանի, նվիրումով բացարձակ։

Ո~վ դուք ընկած հերոսներ, որ բաշխեցիք մեզ ոգի
Կյանքի, սիրո, պայքարի, ստեղծագործ գալիքի.
Դուք եղաք կուռ պողպատը որով զոդված ամրացանք
Նորոգելու սուրբ ուխտը հանց անխափան դավանանք։

Ու սիրո լույսը եղաք, որ մենք տեսնենք ու սիրենք
Ազգը, որ ենք, ու երկիր, որ դեռ պիտի քանդակենք
Մեր ազգային երազի ու պատմության տարածքով,
Որ ազգուտակը մեր վեհ սնեցին հայ արյունով։

Արարատը ձյունափառ վեր խոյացած կենտրոնում,
Ճառագայթով է գծել սահմանները մեր սրտում,
Որ հայրենի լեռներով ու դաշտերով հայկական
Մեր հայրենիքն է իրավ, արմենական ու հայկյան։

Դա արյան գին է վայել, որ շահել ենք ձեր կյանքով,
Որով ապրել ենք ուզում մեր է՛լ արժանի կյանքով,
Որ դարերի ձգտումը և եռանդը բեղմնավոր
Պտղավորվի ազգային վայելչությամբ փառավոր։


Գլենդեյլ, Կալիֆորնիա, 2006-08-09

Thursday, June 07, 2007

Mark Gavoor: Your Birthday Poem

It is not possible
To write the poem of you,
Since the you of you
Permeates the me of me
Creating the
Coital spider of us

It is not possible
To write the poem of you,
I am too consumed
Scribbling with
My penal pen filled
With invisible ink
In the velvety vaginal
Book of you

It is not possible
To write the poem of you,
Since I get lost in the
Thought, dream, psychosis
In the reverie, image, reflection
Of loving you

It is not possible
To write the poem of you,
For no poet can capture
That which has no bounds
No definition, no limits
In the core of the brain
Base of the spine
Ventricular aortic joy
Of loving you

It is not possible
To write the poem of you,
As the words
Might spontaneously
Combust these pages

It is not possible
To write the poem of you,
Because brain functions
Cease at these
Emotional depths

It is not possible
To write the poem of you,
As it would be a waste of time
Since no one else would
Ever, no how, know way
In Heaven or hell or
Other places, possibly
Conceive of this level of passion,
From the likes of us

It is not possible
To write the poem of you,
Because good poems
Demand the loss,
Absence, erosion,
Deterioration and general
Decay of love

Copyright Mark Gavoor
August 14, 2001
Miami

Tuesday, June 05, 2007

Shahé Mankerian: Educating the Son

I got my schooling at the morgue.
A summer job, my mother thought,
would keep the streets out of her son.
It was a booming business death.

The year was 1975.
A civil war was brewing and
morticians needed a better help.
I was in charge of clipping nails.

All toes and fingers had to look
pristine. With rubbing alcohol
and cotton balls, I cleaned and washed
dry blood from children with no legs,

from men who went to work at dawn
and never found their way back home;
their faces like shoes with no soles.
I smiled because I didn’t know

another way to deal with shock.
Some afternoons I sat on slabs
of marble eating feta cheese
on moldy bread and watching wives

identifying faceless men
as mates, and mothers who like doves
descended slowly on their sons’
decapitated corpses. Then,

I wondered if my mother would
look for me when the evening came.
Would she remember that I was
her only son and that I cleaned

boys my own age? I witnessed death
before I could live. “Mother, stay
awake. Don’t look for him among
the dead. He lives. He lives. He lives.”

Copyright Shahé Mankerian. Used here by kind permission of the author.

Monday, June 04, 2007

Արայիկ Մարգարյան: Անվերնագիր

Մարդկանց առջեւ եւ խոզերի
Թե' կույսերի, թե' բոզերի,
Մարգարիտներն իմ լուսեղեն
Շա~ղ տվեցի անփութորեն:

Թանկ էր, էժան,- ո՞վ իմանա,
Ձրի տրված` ձրի գնաց:
Ի՞նչ է մնում, որ դա մնա.
Մեկը` սիրեց, մյուսը` խնդաց:

Թե կարող ես` ներիր, Աստված,
Չունկնդրեցի խոսքերդ բաց,
Շաղ տվեցի անվերադարձ
Բայց մի էդքան դեռ ինձ մնաց:

Արայիկ Մարգարյան
Դեկտեմբերի 1, 2006, ՈՒոլթեմ

Copyright Araik Margarian. Used here by kind permission of the author.

Saturday, June 02, 2007

Mariné Petrossian: ՋԻՎԱՆԻ/DJIVANI

Click the link to hear DJIVANI read by the author,Mariné Petrossian.

ՋԻՎԱՆԻ
DJIVANI

ձախորդ օրերս
ձմեռվա հետ
անցան գնացին
գարնանը
նորից եկան
ձախորդ օրեր
ոչինչ բան չկա
գարունը կանցնի
ձմեռ կգա
նորից կթվա
գարնան հետ գալու են
երջանիկ օրեր

From the volume Հայաստանի ծովափին (On the Armenian Shores), Actual Art, 2006.