Saturday, July 12, 2008

Զապէլ Ասատուր։ Անցնելու մօտ

Click hear for the audio clip While passing read by Yeraz Markarian.

Մենք չենք սիրեր կեանքն յորդաշունչ, կենդանի,
Անցնելու մօտ իրերն զմեզ կը կարթեն.
Ու կը ցաւինք , երբ բախտն հեռու կը տանի
Ինչ որ երէկ արհամարհած ենք արդէն։

Մենք կը սիրէնք, երբ արեւը ծիրանի՝
Հալած, հատած մոմի նման ոգեվար՝
Ալիքներուն գոգն իյնալով շիջանի
Սողոսկելով խարակներէն զառ ի վար։

Ծաղիկները, զոր կը թողունք որ ցամքին
Թօնուտ օդին, ցուրտ արեւուն տակ աշնան,
Ծառաներու յանձնած կոպիտ խնամքին,
Թոռմելու մօտ՝ կարծես յանկարծ կ՛անուշնան։

Սրուակները, որոնց բոյրը կը հատնի,
Ա՛լ աւելի մեզ սիրելի կը դառնան,
Ինչպէս դեղնած սիրոյ թղթիկ մը գաղտնի,
Զոէ կը պահենք գուրգուրանքով անսահման։

Եւ մեր սէրը, ոսկեփետուր թռչուն բիլ,
Զոր անսւաղ կը լքանենք շատ հեղ մենք,
Երբ թեւ կ՛առնէ կ՛ուզէ մեզմէ խուսափիլ,
Դողդղալով մեր հոգւոյն մէջ կը սեղմենք։

Մրմունջները որոնք հեռուն կը մարին։
Կոչնակները, հաչիւնն անգամ շուներուն,
Գորշ ամպերն իսկ փակած կապոյտ կամարին,
Մեկնելու մօտ՝ հմայք մ՛ունին օրօրուն։

Յուզմունքներն ալ կը վրդովեն մեր հոգին
Եթէ չելլան երազի պէս թեւաւոր.
Եւ կեանքն արդեօք կ՛ըլլա՞յ այնքան թանկաքին,
Այնքա՞ն անուշ, երբ չսպառնայ մահն անոր։

Friday, July 11, 2008

Ահարոն Տատուրեան: Նախերգանք XXX

Թո՛յլ տուր հիմա, որ մըրմընջեմ, սիրելի՛ս,
Դուն բաղեղի նըման հիւսուած գիշերին,
Թո՛ղ որ հըծծեմ ականջիդ, գլուխըդ կուրծքիս,
Թէ, խօ՛լ աղջիկ, լոյսերն ի՜նչ շուտ կը մարին։

Թո՛յլ տուր հիմա, որ մըրմընջեմ, Արտեմի՛ս,
Կո՛յս վիրաւոր, վէրքովն հատու սուսերին,
թէ երբ կախարդ երազէն վերջ կը տըրտմիս,
Այդ թախիծով բիբերդ ի՜նչ մութ կը վառին։

Եւ մինչ արիւն ու կաթ տալով ցայգերուն,
Կ՛անցնիս կ՛երթաս ճամբաներէն աշխարհի,
Մեր ծոցն ես յար, մե՜րկ վիշտ, դողով քու սարսռուն։

Ցայգերէն վերջ, միշտ մեզի հետ այգերուն,
Կաս ու չեկաս, փլած մեհեան ո՛վ Դիցուհի,
Կաս ու չեկաս, թաց աչքերով դեգերուն։


Ահարոն Տատուրեան

Thursday, July 10, 2008

Ահարոն Տատուրեան: Նախերգանք XX

Եւ միջօրէ. կըղռամէտ օ՜ր հասարակ,
Պայծառ արեամբ եւ ջինջ զարկով սիրտ յուռթի,
Մեղր որ մեղու ճաճանչներէն կը կաթի,
Ես կ՛ողջունեմ քեզ տաւիղով սիրերգակ։

Եւ միջօրէ. բարձրակէտ օ՜ր հասարակ,
Ցոփ պարուհի՝ գինեզըւարթ զենիթի,
Տալով հրաւէր մարդոց տօնի եւ կայթի,
Կիզիչ շուրթով քեզ կը գըրկեմ համարձակ։

Ո՜վ միջօրէ, յորդ լիութեամբ օրհնաբեր,
Քիրտ եւ արօր, եւ գերանդի եւ որայ,
Խոր պաշտումով քեզ կը բանանք մեր ափեր։

Դուն սընուցիչ ըստինք սիրոյ մեծ աղբեր,
Եւ տաղերուս կուռ հասկերուն կալորայ,
Քու տաք հացիդ քաղցեալ հօտն ենք անհամբեր։


ԱՀԱՐՈՆ

Ահարոն Տատուրեան (1886-1965)

Wednesday, July 09, 2008

Y. Stephan Bulbulian: Ararat Cemetery

At the Ararat Cemetery
in Fresno, California,
the Armenian gravestones
have small oval pictures
of their namesakes,
in the area behind
the Pharaoh’s mausoleum.
It could be a village,
this section,
where the faces in the
pictures have profound
straight noses,
deep-set eyes,
every face sad
for its death, glad
to be buried next to
cousin Mesrob,
or the neighbors.
Grandma’s new grave
is unmarked next to
her husband, Mikael,
whose face shows
a sad but happier time.
Friends are close by.
One grave, on the fringe,
has a picture of a husband
and a wife, a large oval:
the man gravely sick,
the wife’s best attempt
at life’s happiness
in her sad smile.
Dispossessed said their faces,
he’s been dead for five years,
the year of her demise
not yet etched.
“Together, forever,” it read,
but not yet….

Well-crafted lives
lead to larger monuments
in this marble village.
some stones,
names in the undecipherable
ancient language
only few could know.

An old, hefty-man
in a black eye-patch
stares through the
remaining porcelain,
his only eye searching
for his mother’s name,
while his younger brother
wanders among names
of old friends, names
ending in the
same refrain,
the son of ….

Or, those shortened
names: Ross or Peter,
on gravestones
like marble steps
leading to the top
of Mount Ararat.


ARMENIAN TOWN: poetry by Paul Aloojian, James Baloian, Y. Stephan Bulbulian, Ronald Dzerigian, Michael Krekorian, Brenda Najimian-Magarity. Foreword by Dickran Kouymjian, copyright 2001 by the William Saroyan Society

Tuesday, July 08, 2008

Վաղանշակ Նորենց: Քոյրս

Ունի մի դէմք՝ ասես լուսին՝
Շուրջը երկու ամպ-խոպոպիկ.
Վարսերի հետ սափորն ուսին՝
Գնում է նա ոտաբոպիկ։

Ժպիտ ունի յօնքերի տակ,--
Ամպի տակի շողն է հրէ, --
Ինքն էլ այնքան նու՜րբ է, յստակ,
Որ տեսնում ես իր մէջ իրեն։

Աղբիւրի մօտ լռին կանգնած՝
Նայում է նա ջրին այն ջինջ,
Նախ ժպտում է, ապա՝ յանկարծ
Խառնում ջրին, ծիծաղ ու ճիչ…

Ու փրփրում են ծիծաղ ու ջուր…
Հրա՜շք, ինքն էլ քօղուեց ամպով,
Դարձաւ ճերմակ-ճերմակ փրփուր…
Ափին մնաց դատարկ սափոր…

Վաղանշակ Նորենց
Vagharshak Norents (1903-1973)

Monday, July 07, 2008

PAUL ALOOJIAN: The Melon Pickers

This poem is about the Westside of the Valley in 100 degree heat.


The local dropouts relayed stolen
watermelons from the sidecars
of stalled field trains
to a pickup badly needing a paint job.

Above the field, beyond the mountains,
a blistering cherry shot through
a blue jellyfish of pyrotechnics.

Body aching from the days before,
another day picking melons one by one,
and one’s mind wanders,
as the dragonfly wings of the loading machine,
as young girls drink lemonade on back porches,
watching vines grow.

Between the furrows,
gravity strapping us to the ground,
we bite the flesh of cantaloupe,
blue chambray shirts and red bandanas
soaked through with juice and sweat.

Bending back and legs, lifting the balls of fruit
onto the rolling conveyor
12 hours a day for three weeks,
then back to school or Mexico,
whichever comes first.


ARMENIAN TOWN: poetry by Paul Aloojian, James Baloian, Y. Stephan Bulbulian, Ronald Dzerigian, Michael Krekorian, Brenda Najimian-Magarity. Foreword by Dickran Kouymjian, copyright 2001 by the William Saroyan Society.

Thursday, June 26, 2008

Պետրոս Դուրեան: ՍԻՐԵԼ

Բոյլ մը նայուածք, փունջ մը ժպիտ,
Քուրայ մը խօսք դիւթեց իմ սիրտ:

Ես ուզեցի լուռ մենանալ,
Սիրել փըթիթք՝ խորշեր թաւուտ,
Սիրել կայծերն երկնի կապոյտ,
Առտըւան շաղն, իրիկուան բալ,
Ճակատագրիս սեւ գիծ կարդալ,
Խոկալ, սուզիլ, զմայլիլ սուտ:

Ո ՜հ, խուրձ մը վարս, եդեմ մը շունչ,
Շրչազգեստ մը շրշեց իմ շուրչ:

Ես ուզեցի լոկ ու մինակ
Սրտակցիլ ջինջ վըտակին հետ,
Յիշատակի չունի նա հետ,
Սիրտ մ՚որոյ մինչ սուզիմ յատակ,
Գաղտնիք մ՚ ունի — այն՝ անթիւ վէտ:

Եթեր մը տրոբ սրտի լսեցի,
Հծծեց — «Կ՛ ուզե՞ս սիրտ, ե՛կ ինծի»:

Ես ուզեցի սիրել զեփիւռ
Որ երկնքէն թռչի բեկբեկ,
Նա չի՛ սիրեր խոցել երբեք,
Հոգի՛ մ՚որոյ գաղտնիքն է բոյր,
Գիտէ շոյել երազներ բիւր,
Երկնի բոյրն յուշ կ՛ածէ առ հէք:

Ո՜հ, փունչ մը բոց փըսփըսաց ինձ,
— «Կ՚ ուզե՞ս պաշտել հոգի մ՚անբիծ»:

Ես ուզեցի քընարով մի՝
Լոկ սիրել հոս, հոս դալկահար,
Պաշտել, գրկել միայն քընար,
Սիրող էակ ճանչել զանի,
Ըստ իմ քըմաց լարել աղի,
Եւ սրտակցիլ սիրողաբար:

Նէ մօտեցաւ յուշիկ՝ ըսաւ.
— «Քնարդ է ցուրտ սիրտ, եւ սէրդ՝ ցաւ»:

Թօթուեց թեւերն հոգիս մոլար,
Ճանչեց ըզնէ, գեղ ու կըրակ՝
Սիրտն անապակ ինչպէս վտակ,
Անմեղ՝ ինչպէս սիւք դալկահար,
Հաւատարիմ՝ ինչպէս քընար,
Հրաժեշտ տուաւ կեանքի մենակ:

Բոյլ մը նայուածք, փունջ մը ժըպիտ,
Քուրայ մը խօսք դիւթեց իմ սիրտ:

Wednesday, June 25, 2008

Ծովինար Չիլինգարյան : ի՞նչ արժի թարմ կանաչին

երեկ հաշվում էի
ինչ արժի կյանքս
մի բաժակ սուրճ առավոտյան
500 դրամ տրանսպորտի փող
օրական
մի տուփ սիգարետ
օրը մի աման ճաշ
եթե հասցնեմ թե չէ
երկու հատ բուտերբրոդ
ամիսը 900 դրամ հեռախոսի վարձ
քանի դեռ արմենթելը չի թանկացրել
կյանքիս էդ հատվածը
իսկ լույսը
որ ամենաթանկն ա կյանքում
բոլոր առումներով
որ նույնիսկ փողով դժվար ա առնել
ու պարտքերս կուտակվում են
տարիներով
ինտերնետի՝ ամիսը
վեց հազարը
բայց հաստատ չեմ հաշվել
ինչքան ա իմ վրա նստում
բանաստեղծություն գրելը
ու մարդկանց հետ շփվելը
եթե բարեւում են ինձ
ու էդ ամեն ինչը իրականում
էժան ա
կարելի ա պարտքով մեկից վերցնել
ու վերադարձնել
Տիրոջը
կամ բաժանել աղքատներին
ու այդպես պրծնել
ապրելու
պարտականությունից


Tsovinar Chilingaryan

This poem has previously appeared in Inknagir/Ինքնագիր Number 1 (2005)

Tuesday, June 24, 2008

Մատթէոս Զարիֆեան։ Գիշերներ կան…

Գիշերներ կան այնպէ՜ս լոյս որ՝ կարծես թէ
Երկինքն ի վար կը կաթէ
Արծաթէ
Երգը հին
Այն անծանօթ աշխարհին,
Ուր կ՛ըսեն թէ աստուածները կը խորհին…

Գիշերներ կան այնպէ՜ս մութ որ՝ կարծես թէ
Ծառերն ի վար կը կաթէ
Արծաթէ
Երգը հին
Այն գեղեցիկ աշխարհին,
Ուր հոգիներ հոգիներու կը փարին…։

Monday, June 23, 2008

Մուշեղ Իշխան։ Տասնըերկու տարի վերջ

Տասնըերկու տարի վերջ, իբրեւ պարոն մ՛արդէն մեծ,
Ես կը մտնեմ սրտաթունդ՝ դպրոցէն ներս մեր նախկին,
Ուր բացուեցաւ իմ առջեւ գիրերու լոյսն առաջին,
Ուր մանկութիւնս իմ ամբողջ պայքարեցաւ, երազեց։

Տասնըերկու տարի վերջ նոյնն է նորէն ամէն բան…
Ահա՛ սեղանըս մաշած, ուր հետքեր կան մատներէս.
Ծառերն ահա՛ պարտէզին, որ եղան թառ յաճախ մեզ,
Եւ մեր հին զանգը խոշոր, որ կը կանչէր դասարան…։

Ո՞ւր էք, դէմքե՛ր սիրելի, անցեալի քա՜ղցր ընկերներ.--
Ամայութի՜ւն է չորս դիս. հոս ո՛չ ոք զիս կը ճանչնայ,
Հոս, արդ, օտար մանուկներ կը ցատկռտեն անտարբեր։

Դպրոցն իմ շէն օրերու ինչպէ՜ս տըխուր է հիմա…
Կարծես ամէն կողմ մահուան իջած է սուգն ու քամին,
Կարծես այցի եմ եկած անցեալիս գորշ դամբանին…։


Mouchégh Ishkhan (1913-1990)

Sunday, June 22, 2008

Christopher Atamian: Three Wise Men (Murder on 187th Street)

(What a Christmas present, in December, 1933…


Oh they knifed the Bishop dead!
He was a Saint, a Godly man
A leader of our flock
The first man, a Ramgavar, said.

Oh they knifed the bishop dead!
He deserved it, the bastard betrayed Gomidas
To the Turkish Secret Police and let Smyrna burn
The second man, a Tashnag, said.

O they knifed the bishop dead!
Who will sleep with my wife now
When I am too tired in bed?
The Third man, no party affiliation, said

You had better wash that altar clean
At old Holy Cross Church in Washington Heights.
So much blood spilled, so much sin.

Saturday, June 21, 2008

Alene Terzian: Not a Love Poem #9

Click here for the audio clip Not a Love Poem #9 read by Lola Koundakjian.


My lover sent me a vacuum for my birthday.
A tall, yellow machine, hypo-allergenic
complete with adjustable, two speed motor
and five-year warranty.

First I vacuumed the bed sheets, sucked in cookie
crumbs, paperclips, bobby pins, one black sock
and a nickel caught in the folds of blue
duvet cover.

Then I moved through closets, over dress
shirts on wire hangers, half-knotted ties,
khakis and button flies, band camp t-shirts,
and a misplaced Playboy.

I went to the office next, behind the computer
desk and stacks of bills, appointment cards,
Doonesbury cartoons on corkboard, my picture,
and the ringed stain on wood.

Last were the tiny scraps of paper on the nightstand,
where we’d scribble parts of dreams: unicorns
and evil eyes, crosses and frozen lakes, parting
words, and that night with no moon.

I vacuum every room, collect fibers and hair,
watch them catch in blades, twist and settle
in ballooning bag. Each evening I empty it,
reflect on the perfect, loveliness of dust.




Copyright Alene Terzian. Used here by kind permission of the author.

Friday, June 20, 2008

Interview of author and editor Harry Keyishian

Alan Whitehorn: North Avenue

In a stone cutter's efficiency,
the new North Avenue slices through historic old neighbourhoods.
In place of old three-story buildings,
new ten storey high-rises dominate,
with their stunning architecture
and sky-high prices.
Already, fashionable boutiques and trendy bars
have opened
on the ground floor.
Yet, to my surprise,
scores of families seemed to mill about.
I wondered:
'What is so fascinating about this newly completed block?',
Day after day, at about the same time,
early in the evening,
without fail,
crowds of families appeared.
It is true that the traffic-free boulevard provides safe relief
from the frighteningly swift cars.
Still, it seemed a pre-occupation with an avenue
and new shops
that I could not fully comprehend.

But tonight, I finally understand.
I was told by a politics student
that silent protesters gather on this boulevard
to show their unwillingness to accept the presidential election results.

To my amazement,
I had been amidst a protest,
and did not even know it!

What kind of political science professor am I?
It seems I need to have my prescription glasses checked.
I also need to listen to the students more.


Alan Whitehorn, May 2008, Yerevan

Thursday, June 19, 2008

Alan Whitehorn: Studying Genocide

The more I study genocide,
the less I feel I know.
The enormous magnitude of the suffering,
the vastness of the tragic personal accounts,
the multitude of social, economic, political and cultural causes,
and the almost uncountable number of victims.
The continuation and new iterations of the terrible deeds,
all overwhelm.

And so,
I continue the long journey into the dark night
in hopes that eventually I will understand
and find the light.


Alan Whitehorn, May 2008, Yerevan

Monday, June 16, 2008

Gartal: an Armenian American literary reading series


Gartal

presents

Gregory Djanikian
Lola Koundakjian
and
Arthur Nersesian

Wednesday June 25
6 - 8 pm
downstairs at the Cornelia Street Cafe
29 Cornelia Street
between W 4th and Bleecker
West of 6th Ave in Greenwich Village
Subway: ACEBDFV to W 4th St
212 989-9319 for reservations and info
$10 cover includes a drink

This event is funded in part by Poets & Writers, Inc. through public funds from the New York City Department of Cultural Affairs.


ABOUT THE READERS:

Gregory Djanikian was born of Armenian parentage in 1949 in Alexandria, Egypt, and came to the United States when he was 8 years old. He has published five collections of poetry with Carnegie Mellon University Press, The Man in the Middle, Falling Deeply into America, About Distance, Years Later, and most recently, So I Will Till the Ground¸ poems dealing with the Armenian genocide of 1915, the author's boyhood in Alexandria, and his eventual immigration to the United States with his family. His poems have appeared in numerous publications including The American Poetry Review, The American Scholar, Boulevard, The Georgia Review, Iowa Review, Poetry, Poetry Northwest, Shenandoah, TriQuarterly, The Washington Post, The Philadelphia Inquirer, and in over 25 anthologies and textbooks. He directs the creative writing program at the University of Pennsylvania.

Lola Koundakjian's poems have appeared online on GROONG, and in print in the Armenian Weekly; she has interviewed Armenian poets, visual artists and musicians for the Armenian Reporter, and, written book reviews for the Armenian Weekly. Lola runs the Dead Armenian Poets' Society and the Armenian Poetry Project, a blog containing text and audio clips.

Arthur Nersesian is a real New York writer. His novels are a celebration of marginal characters living in the East Village and trying to survive. Nersesian's books include The Fuck-Up, The East Village Tetralogy, Unlubricated, Chinese Takeout, Suicide Casanova, Dogrun, Manhattan Loverboy, and most recently, The Swing Voter of Staten Island. He was an editor for The Portable Lower East Side, which was an important magazine during the 1980s and early 90s. When The Fuck-Up came out in 1997, MTV Books picked it up and reprinted it in a new edition for hipsters everywhere. Soon Nersesian was no longer known only to a cabal of young bohemians on Avenue A. His work has been championed by The Village Voice and Time Out.

ABOUT GARTAL: Since December 2002, Gartal ("to read" in Armenian) has been an independent forum for both established and emerging writers of Armenian descent and/or writers dealing with Armenian themes to read their poetry, fiction, creative nonfiction and dramatic texts to the public. Coordinated by writer Nancy Agabian, Gartal brings together, via the dual acts of reading and listening, diverse Armenian constituencies, from the progressive to the traditional. A particular effort is made to give voice to Armenian stories that haven't been widely heard, including those of mixed race, various religions, different economic backgrounds, and gay and lesbian Armenians. For more information about the series, email nancyagabian@gmail.com.

Զարեհ Խրախունի: Ծորակ

Երբ ծորակն է աւրուած
Մէկ կողմէ
Կաթիլ կաթիլ ծով կ՛ըլլայ
Միւս կողմէ
Ոչ լիճ ոչ ծով կը դիմանայ
Եւ կամ ալ
Ջրամբարը բերնէ բերան
Այդպէս լեցուն կը մնայ
Եւ անդին
Մարդիկ ծարաւ
Դաշտերն երաշտ կը մահանան կը կենան...

Sunday, June 15, 2008

Alan Whitehorn: Searching For Mother Armenia

My friend Vasken told me of his unsuccessful search.
He had looked all over,
but could not find a post card of the towering statue of Mother Armenia.
I said I knew of some good gift shops and bookstores to try.

And so, I set out on my hunt.
Last year, the cards had been aplenty.
But as I searched,
I gradually realised that this year seemed to be another story.
Wherever I looked, I could not find such a card.

Disappointed, I returned to the hotel apparently defeated.
But I would try one last place.
The new gift shop in the hotel,
athough not fully stocked,
might have it.
The young lady said she had only one postcard of Mother Armenia,
but it was in a box of 60 various cards.
I certainly didn't want that many,
and so I politely declined.
As I began to go out of the shop,
the lovely lady graciously offered me the single card.
When I offered to pay,
she generously declined.
It was her gift to me.

I, in turn, passed on the special card to the receptionist,
who, subsequently, gave the precious item to Vasken.
He was delighted that he could now send the image of Mother Armenia
to his dear friend in America.

And so,
we discover the true spirit
in many small kind deeds.



Alan Whitehorn, May 2008, Yerevan

Saturday, June 14, 2008

Զարեհ Խրախունի: Տեսարան

Click here for the audio clip The View read by Lola Koundakjian.

Ամառ օրով
Ծառերուն տակ փռուէր նստեր են մարդիկ
Բարձ ու փսիաթ, սան ու տապակ, կուժ ու պնակ,
կրակարան, օրօրօց
Բան չեն մոռցէր - եւ ամէնքով օրուան համը կը հանեն...

Յանկարծ ամպ մը - տեղատարափ մը սաստիկ
Տակնուվրայ կ՛ընէ ամէնքն - ամէն բան ...

Բոլոր ծառերն անմիջապէս կ՛ուզեն մէկմէկ հովանոցի վերածուիլ
Բայց կայծակէն կը վախնան

Օդը կ՛ուզէ անջրանցիկ մեծ վրանի մը փոխուիլ
Սակայն հովէն կը վախնայ

Հողը կ՛ուզէ գիրկը բանալ - ըլլալ շուտով պատսպարան մ՛առժամեայ
Բայց եւ այնպէս ջրհեղեղէն կը վախնայ

Լոյսը կ՛ուզէ միակտուր ապակիի շերտ մը դառնալ
գլխուն վերեւ ամէնուն
Սակայն ան ալ որոտումէն կը վախնայ.

Իսկ արեւը վար կը նայի ու կը դիտէ տեսարանն այս եզական
Եւ կը զուարճանայ...:

Friday, June 13, 2008

Զարեհ Խրախունի: ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ

ԱՅԲը արիւնն է թափուած
ԶԱն զոհուածներն անանուն
ԱՅԲը անունդ արփավառ
ՏԻՈՆը տենչանքն է տանջող
ՈՒն ուրացումը ոյժին
ԹՕն թուականն է ահեղ
ԻՒն իւրացումը ջահիդ
ՆՈՒն նահատակդ վերջին:

Զարեհ Խրախունի, Ազատութիւն 1993

Thursday, June 12, 2008

Christopher Atamian: Being

Հայը այն է որ կը տագնապի իտէալ հայ չ՛ըլլալուն համար.
Վահէ Օշական

(The Armenian is he who suffers from not being an ideal Armenian)
Vahe Oshagan


We try to hold in our minds
The inability to understand
What it is that we are searching for.
East and West, Old and New
Opposites stripped of meaning
Grasping for a past that constantly eludes us.
A prophet from Edessa, a giant from Moush
Nomads sprung from desert and rock,
Traveling backwards through Cilician time
Mourning for memories
We try to suppress.
And always the yearning
For something we cannot ever reach.

Wednesday, June 11, 2008

Զարեհ Խրախունի: Այս ծառը սուրբ

Ծառ տնկեցէք եղբայրներ
կաղնի սօսի եղեւին
Պարտէզին մէջ - դաշտերուն
Լերան վրայ - ժայռերուն
քարքարուտին ապառաժին
Ձեր թաղարին սովորական
կամ սեղանին ամենօրեայ
Ծառ տնկեցէք - պիտի բռնէ անպայման -
Ապառաժը երբ փշրուի հող կը դառնայ արդէն, չէ՞...
Թէ թաղարին հողը քիչ է, շա՜տ է կաւը բրուտին.
Սեղանն - ըսես - չոր տախտակ է
կ՛ըսեմ քեզի՝ առաջ փայտ էր, փայտն ալ ծառ
Ի՞նչ գիտես թէ ցամքած փայտը չ՛արբենար
վրան դրուած շոճիի թարմ աւիշէն
Չի փաթթուիր մատղաշ ու թաց արմատներուն
Ու չի՜ խրեր իր ոտքերն ալ հողին մէջ
ինքն ալ արմատ չի՞ դառնար...

Ծառ տնկեցէք - ո՛ւր ալ տնկէք պիտի բռնէ անպայման...

Դարակուտակ սպասումի ու անհնար ըղձանքի
Հողն է պարարտ - հողն է հպարտ- ջուրն հատդարտ
թափուած արեան եւ արցունքին պէս առատ -
Այս ծառը սուրբ պիտի կանգնի պիտի աճի ուռճանայ
Պիտի երկինք բարձրանայ
Ամէն առտու այգաբացին ստուերն անոր պիտի հասնի մեծ լերան
Շուք պիտի տայ արեւափառ ոսկեծածան հանդերուն
Հազար բարեւ ու բիւր բարիք պիտի առնէ ամպերէն
որոնք կուգան աշխարհի չորս ծագերէն
ու կը շոյեն սաղարթն անոր մշտադալար - ալեւոր...

Օ՜ տնկեցէք
Ամուր ձեռքով խնամեցէք
զարդարեցէք
պաշտպանեցէք
պաշտեցէք
Ազատութեան ծառն է այս ...:

15-12-1991


Զարեհ Խրախունի, Ազատութիւն 1993

Tuesday, June 10, 2008

Kevork Kalayjian: TAX TIPS FOR ARTISTS AND WRITERS

First you have to add all your expenses.
An expense is any outlay of cash,
or anything of monetary value
which is deemed necessary
to get you that which drives you;
to repeat the noises you hear,
to convey the feelings you live,
to express the things you imagine,
to transform the pain to laughter,
to put tears in the eye of the cynic,
to put a smile on a child's face,
that which you call inspiration.


Everything you do to achieve
inspiration, is a deductible expense;
the trip you took to Utah
to see the gas station attendant
who replaced the murdered one,
your search of your roots
in Upstate New York, Rumania,
England, France or Tasmania,
your trip to the corner drug store,
your experience of 'love' on 42nd Street,
your train ride, just to witness
the walls pass you by,
all are deductible expenses,
as long as you can document them
with your diaries and receipts.


And then of course your entrance fees
at 'T. T. The Bears' or the other place
your beer, your cigarette, your ... as long as,
it's instrumental in getting you inspired.


Once you add all your expenses
it's time to figure out your income.


An income is anything of monetary value
which you obtain in the process of
dispensing inspiration.


So you add all your royalties,
a "thank you" here, a "good work" there
sale of your book, 13 cents each,
sale of your waterbed 89 dollars,
sale of your soul to your creative impulse.


Add to your income the profit you share
from throwing yourself into the ocean
don't forget to say something about
the survival of the whales,
the concentration camps,
they are still popular, and a good source
for a quick return on investment,
like justice, truth, and the happiness pursuit,
they are the in thing, and they will bear fruit.


Don't forget the income you obtain
from your part-time work at McDonalds,
your full time trial period at the museum,
the hospital, the grocery store, the office job.


When you have all these facts and your backups,
place them all in a shoebox, and go to
the I. R. S. Taxpayer Assistance line,
or you can all come to me,
I have no problems
in counting your blessings.




--
Kevork K. Kalayjian, Jr. 


This poem appears in Love Lure: A Collection of Love Poems and Other Writings, published in New York, 2010 - Ed.

Monday, June 09, 2008

Պէպօ Սիմոնեան։ Փողոցին Շունը

Անքուն գիշերուան լռութիւնները
յանկարծ հազացին,
ոռնոց մը հասաւ հեռուի հովերէն.
հո՞վն էր, թէ՞ շունը, որ կ՛ոռնար ուժգին…
կարծես հարազատ էին որ՝
կը հառաչէին…։

Փողոցը խաղաղ կը ննջէր հիմա
մութին մէջ անեզը…
ու լռելային փողոցներէն
երաժշտական մեղեդիի պէս
հառաչանքները
կու գային հանգչիլ սենեակիս անլոյս
լուրթ որմերուն մէջ…։

Քնած թէ արթուն խոկս կը յուշէր,
- փողոցին շունը
նոյն պահուն կը ննջէ
նոյն պահուն կը հաջէ…։

Բայց փողոցին հետ շունը արթուն է…
ոչ ոք կը խածնէ, - խածան շուն մը չէ,-
որ մեր դրացի Փիլիկ աղբօր պէս
շողոքորթ ալ չէ…
կը հաջէ միայն երբ կ՛ըղձայ այդպէս…
երբ ներսէն եկող մարմաջը անզուսպ
կը ստիպէ հաջել…
իմաստուն ձայն մը կարծես կը քսուի
շուրջի ձայներուն
երբ ան կը հաջէ…

Հառաչէն հաջին բազմագոյն շուներ կը մէկտեղուին հոն…
բազմութիւն կազմած
կ՛անցնին փողոցէն կամ մայթին կանգնած
կը սպասեն թարթափ
մէկը անծանօթ, որ գուցէ երբեք պիտի չգայ հոն…
իրենց սպասած անծանօթը չէր
փողոցին շունը,
որ անժամանակ կը հաջէր հիմա…
կը հաջէր անզուսպ գռեհիկ ոճով
ու գռեհկաձայն
հայհոյանքներու տարափին տակէն
կը փախչին անոնք
անյայտն սպասող անծանօթները։

Կը մնայ մինակ փողոցին շունը,
որ կը սլքտայ փողոցին ծայրէն մինչեւ միւս ծայրը
իր խարիսխին մօտ։
Երբ մինակ է ան, կը հաջէ մեղմ
ու ես կը լսեմ գիշերուան խորէն
լռութիւններու խոր անդորրներէն
իմաստուն ձայնը, որ մեղեդիի պէս
անուշ կը հնչէ
- Ես նոյն պահերուն
կը ննջեմ անխռով…
եւ նոյն պահերուն
կը հաջեմ անխոց…
- երբ շուրջս չկան անծանօթ շուներ
շարժող ու շաչող…։

5 Ապրիլ 1999

Sunday, June 08, 2008

Christopher Atamian: Mixobarbarians

Mixobarbarians at the gate
Carrying take-out fusion
Diasporan specials, hold the curry
More kim chi please
Divided souls, fifth columnists
Guilt-ridden BMW stick shifters
One eye eastward the other West.
Long gone are the days
Of Pledge Allegiancc to the Flag-
Now Jansenists at heart
Questioning everything
Accepting nothing
Globalized skeptics.

Monday, June 02, 2008

Christopher Atamian: Hana Spills the Milk


for Gregory Djanikian


It is nineteen eighty something
And Hana Mandlikova has Chris Evert by the throat
Up five games to zero in the third as I watch nervously
(How I wish to be truly American and blond like she
Every fiber of my body aches and wants to kiss the very ground she walks on)

“Well anyone’s better than that dyke what’s her name? Pfuh” my father
spits.”
“Martina I answer and my heart sinks. Martina is a sister
Gay as a picnic basket, pink as a rubyfruit jungle.

And slowly Chrissie comes back
Apple pie, Chevrolet, one game, now two
Ice Maiden, Queen of Cool, (a thinking man’s sex pot)
Now three games and four, that’s what she does best

And as she finally takes the lead, it all comes out:
The Marxist-Chrissie-hating-American-bashing.
The shame of it almost makes me scream
(because Hana is Czech and the Czechs are behind the iron curtain
and so are Armenians so we must love her over Chrissie
even after the tanks have rolled into Prague.
And their names are hard to pronounce too
so we must feel kinship, empathize.)

At five games to six, my father can barely contain himself.
He jumps out of his seat
As if he were at a World Cup final
Knocking over his madzoon and plate of pilaf.

“Aggh my son! My son! Look, Hana is going to spill the milk!”
I nod dutifully and smile with inner glee.
Apple pie and Chevrolet is about to win the Open again
Sputnik and the commies can go to Hades.

And before leaving the house, I cannot help but correct him:
“It’s spill the beans, dad, and cry over spilled milk.”
Pause for effect, look straight into his Anatolian eyes.
“All she did was choke-plain and simple. No metaphors or fancy
turns-of-phrases required.”
And my father looks up and stares at his long-haired American son, befuddled.

Sunday, June 01, 2008

Զահրատ: ՍԵՒԱԿ

Պարոյր մանչս երկուքս ալ
Նոյն տարիքը ունէինք -
Հիմա ես կամ - դուն չկաս -
Եղա՞ւ ասիկա

Թէ բարիք է տաղ ըսել
Պարոյր մանչս երկուքս ալ
Նոյն բարիքը ունէինք -
Հիմա ես կամ իբր թէ -
Իսկ դուն կաս ու կը մնաս -
Քանի՞ հոգի մահէն վերջ
Տեսաւ ասիկա

Սիրել մարդիկը բոլոր
Թէ կարիք է անկորուստ
Պարոյր մանչս երկուքս ալ
Նոյն կարիքը ունէինք -
Հիմա տխուր - առանձին -
Կը վերյիշեմ քաղցրօրէն
Թէ Պարոյրը բանաստեղծ -
Ըսաւ ասիկա

Պարոյր մանչս քանի որ
Նոյն տարիքը ունէինք -
Մանուկ էինք երկուքս ալ -
Խաղը կիսատ թողուցիր -
Չեղաւ ասիկա

[1971, յունիս)

Saturday, May 31, 2008

Վիոլետ Գրիգորյան: Տաղ ի վերայ կլիտորիսոյ [explicit]

Click here for the audio segment of Տաղ ի վերայ կլիտորիսոյ read by the author, Violet Grigoryan.

Ծլի, ծլի, ծլիկս,
պստըլիկ խլւլիկս,
ձայնազուրկ ու թլիկս,
անլեզու ծլւլիկս,
գեղագանգուր ցլիկս,
ամենակուլ բկլիկս,
վարդաշրթունք պցիկս,
անլուսամուտ խցիկս,
թօթօվխօս ճտպտիկս,
խորոտիկ վտվտիկս,
ջրիկ ու կչկչիկս,
գլուխգովան փչիկս,
չար, խաղացկուն բալիկս,
մշտականգուն ֆալիկս,
խարտիշածամ փափլիկս,
գլխիդ տուած բամփլիկս
ծափ-ծափիկ ափլփիկս,
տափը մտած խաբլիկս,
մերթ անթրաշ ու մերթ էլ
բմբըլահան սափրիկս,
սափրագլուխ տափլիկս,
անբարբառ շրթունքիկս,
վարդավառ վարդշունչիկս,
հարսնաբար լուռ-մունջիկս,
ներս գցող ու դնջիկս,
սիրտը դող տրտունջիկս,
ճոխ պուճախ ու քունջիկս,
խունջիկ-մունջիկ փունջիկս,
սարի լալայ, սմբուլս,
բաղի բալայ, բլբուլս,
ճնճուղի թեւ, թռիկս,
հեւիհեւ թռվռիկս,
սասնայ խեւ ու ծռիկս,
բազմաձեւ դեւ, ֆռիկս,
վառման հնոց փռիկս,
անմար բոց ու ժրիկս,
ճռճռան ու ճռիկս,
աղունիկ աղուորիկս,
սրտիկդ դաղուորիկս,
քաջ զավակ, Տալուորիկս,
կարմրատոտիկ լօրիկս,
լօրիկս, պլօրիկս…

Էստեղ մերս զանգեց, ասեց` այ, բալա, հե՞ր Ամերիկայից հետ էկար, մե քիչ էլ մնայիր, գրին-քարտ կստանիր, գոնե գործում իր, փող իր ղրկում, մե ձեւ ապրում ինք խոբ: Հիմա, էն ա, կայծի վարձը, ջրի վարձը չեմմանում ոնց ենք տալու, թե էդ անտեր ջրաչափը հեր զոռով դնել տվին, ախպերդ էլ չի բաշարում էս տեղացիների նման մագնիս ա, ինչ ա, դնի, անտեր սլաքը գազանի պես վազում ա, բաբա, ձմեռն էլ էկավ` էս գազի վարձը որդի՞ց տանք, է՜, որը ասեմ… Էն օրը, որ ոտներս Թեհրանից դուս դրեցինք, էկանք էս քամբախը, բադբախտ էլանք- գնացինք, ես չիմ ուզում գայիմ, էն վըրըդնգոլը` թեզ գնացած մեծմամեդ էր թումբանը փեշերն ընկի, քշերը դեսպանատան դռան առաջ էր քնում, որ մեր տունը քանդի, բիչարա անի, Սերոբն էլ դեսպանին տաս հազար թուման տվեց` յանի մայր հայրենիքին օգնություն, հետո էկանք ըստեղ, իմացանք` էդ կոչվում ա կաշառք… Պարսիկ հարեւանին հիշո՞ւմ ես` աղայե Մեհրզադին, էն որ տղի` Զամիի ձեռը կծել իր, միսը պոկել իր, ասում էր` աղայե Խաչիկ, խանումե Անի, շոմա քար էշթեբահի միքոնին բե Շորավի միրին, քեշվարի քե դարհայե վորուդի ռո բազ քարդե, ամա ռույե դարհայե խորուջիշ ղոֆլ գոզաշթե, նեմիթունե քեշվարե խուբի բաշե, բաբա ջուն… բայց ո՞ւմ ես ասում, աղայե Խաչիկն ու վըրդընգոլ մերը վայրով ին էլի, ես չիմ ուզում գայիմ, խանում իմ, էկամ ըստե, էլամ ընկերուհի, էլամ քիրա, առաջին անգամ լսացիմ, կարմրեցիմ, լավ ա, պարսկերեն չեն իմանում… Ժուժու ջան, հիշո՞ւմ ես, փոքր ժամանակ քեզ ըտենց ինք ասում, մե բան եմ ուզում ասեմ, բայց խոբ չջղայնանաս, Էլմիրան էկավ, ասեց` սլուշի, տամ կախակապետարան փող տալիս աղքատ մարդ, ինվալիդ մարդ, Ժուժու ջան, ես էլ, պապեդ էլ ինվալիդ ենք, թող էթամ օգնություն խնդրեմ, ախե աչքերդ քամփյութերի առաջ քոռացրեցիր, էլի փող չես աշխատում, մեղք ես, մենք հո քո վզին թավան չե՞նք… Գոռգոռացի, հեռախոսը շպրտեցի:

… աղունիկ աղուորիկս,
սրտիկդ դաղուորիկս,
քաջ զավակ, Տալուորիկս,
կարմրատոտիկ լօրիկս,
լօրիկս, պլօրիկս,
կլօրիկ, ճլօրիկս,
շլօր ու սալօրիկս…

Չէ, էլ չիլնում, բանս լրիվ իջավ, էսօր` ադբոյ, պըրծ, ֆինիշ, թամամ:



Վիոլետ Գրիգորյան

Friday, May 30, 2008

ԶԱՀՐԱՏ: ՏԻԿԻՆ ԴՈՒՔ ԵՒ ՊԱՐՈՆ ԵՍ

Տիկին - եթէ կը հաճիք
Մէկ ծայրէն դուք - մէկ ծայրէն ես բռնենք սա լայն աշխարհին

Ծալենք ծալենք պզտիկնայ
Անկողինի չափ ըլլայ

Յետոյ - եթէ կը հաճիք
Այս աշխարհին բազմութիւններն աւելորդ
Անկողինէն նետենք վար
Անդունդն ի վար գլորին

Ու մենք մնանք առանձին
Տիկին Դուք եւ Պարոն Ես

Thursday, May 29, 2008

Sdepan Keshishian: The Winter Dragon

I.
Instances of stand-still time:
the bus-stop or a cashier line,
at all of which the winter dra-
gon lurks.

II.
I walked into the sun this evening... and global warming
seeped back through the contours of my eye
sockets. until Spring, I will blow out the contempt
into a tissue. For all of eternity.

III.
At an undisclosed left-hand turn,
my face barrels along gusts of wind,
its shell cracking and peeling off at the finer points.
Such is life in the ventilation system.

IV.
voyeuristic third-story pixelated vistas
above electric roller discos
-captured a tail, a trail of spines
while supermarket security reported flaming toehairs.

I crept through the stainless kitchen ceiling
and hung point five stories up and around
the brick corner, off the fire escape-
just out of range from rolling breath.

keshishian sdepan
Boston 2008

Wednesday, May 28, 2008

ԶԱՀՐԱՏ: ՈՒՇ

Ոչ քեզի համար - եւ ոչ ալ ինծի -
Չկրցայ գրել
Երիտասարդի խանդով կայծկլտուն
Սիրերգն ոսկեթել

Երբ դուռդ զարկի արդէն շատ ուշ էր

Tuesday, May 27, 2008

Sevana Bagdasarian: In a Restaurant

Watching you in the glass I wonder
what it is like to be so alone
and why you do not eat
but starve yourself, groveling
like a monk. You let food stand on the glass
so you stare against yourself
with great hunger,
needing to show me how you wipe saliva away
(resentfully and without hesitation)
until I see your reflection in the table, correctly,
as a man starving, not
the echo I enjoy.


Sevana Bagdasarian

This poem has appeared in ASPORA, Volume I, Number 1, Fall 1993.

Sunday, May 25, 2008

Sdepan Keshishian: Swan Song

This pond is a picture
perfect of sludge
and litter.

In fact...
concrete,
its base slopes
in at angled filters
preserving what has never existed.

This poem is a picture
framed in a temperate breeze
of tax dollars.

I could hover along the glass ripples,
Resting under the shade of the willow.

I could hollow out my essence,
Folding back unto the seeping edges.

I could drain along the wall,
Flowing with the bottom current.

and as the filters approach,
I could slip out my purse,
Filling it with coins.

and after extracting
the zinc and copper,
I could harvest the wishes

While the pigeons work for more.

keshishian sdepan
Boston 2008

Saturday, May 24, 2008

ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆ: Լճակ

Click here to hear the audio segment The Lake read by Lola Koundakjian.


Ինչո՞ւ ապշած ես, լըճա՛կ,
Ու չեն խայտար քո ալեակք,
Միթէ հայլւոյդ մեջ անձկաւ
Գեղուհի՞ մը նայեցաւ:

Եւ կամ միթէ կը զմայլի՞ն
Ալեակքդ երկնի կապոյտին,
Եւ այն ամպոց լուսափթիթ,
Որք նըմանին փրփուրիդ:

Մելամաղձոտ լճակ իմ,
Քեզ հետ ըլլանք մըտերիմ,
Սիրեմ քեզի պէս ես ալ
Գրաւիլ, լըռել ու խոկալ:

Ո՛րքան ունիս դու ալի,
Ճակատս ա՛յնքան խոկ ունի.
Ո՛րքան ունիս դու փրփուր,
Սիրտս ա՛յնքան խոց ունի բիւր:

Այլ եթէ գոգդ ալ թափին
Բոյլքն աստեղաց երկընքին,
Նըմանիլ չե՛ս կրնար դուն
Հոգւոյս, որ է բո՜ց անհուն:

Հոդ աստղերը չե՛ն մեռնիր,
Ծաղիկներն հոդ չե'ն թոռմիր,
Ամպերը չե՛ն թըրջեր հոդ,
Երբ խաղաղ էք դու և օդ:

Լճակ, դու ես թագուհիս,
Զի թ'հովէ մ'ալ խորշոմիս,
Դարձեալ խորքիդ մեջ խըռով
Զիս կը պահես դողդղալով:

Շատերը զիս մերժեցին,
«Քընար մ'ունի սոսկ», ըսին.
Մին` «Դողդոջ է, գոյն չունի» -
Միւսն ալ ըսաւ. - «Կը մեռնի՛»:

Ոչ ոք ըսաւ. - «Հէ՛ք տըղայ,
Արդեօք ինչո՞ւ կը մըխայ,
Թերևս ըլլայ գեղանի,
Թէ որ սիրեմ, չըմեռնի»:

Ոչ ոք ըսաւ` - «Սա տըղին
Պատռենք սիրտը տըրտմագին,
Նայինք ինչե՛ր գրուած կան...»
- Հոն հրդեհ կայ, ո՛չ մատեան:

Հոն կայ մոխի՜ր... յիշատա՜կ...
Ալեակքդ յուզուին թող, լըճա՛կ,
Զի քու խորքիդ մեջ անձկաւ,
Յուսահատ մը նայեցաւ...


ՊԵՏՐՈՍ ԴՈՒՐԵԱՆ (1851- 1871)

Bedros Tourian's repose at Constantinople Cemetary, courtesy of Oltaci family

"The Lake" is a most loved poem from the modern literary "renaissance" period of Armenian literature.





Friday, May 23, 2008

Գէորգ Դոդոխեանց։ ԾԻԾԵՌՆԱԿ

Ծիծեռնա՜կ, ծիծեռնա՜կ,
Դու գարնան սիրուն թռչնակ,
Դէպի ո՞ւր ինձ ասա´,
Թռչում ես այդպէս արագ:


Ա՜խ, թռի՛ր ծիծեռնակ,
Ծնած տեղըս Աշտարակ,
Անդ շինիր քո բոյնը,
Հայրենի կտուրի տակ:


Անդ հեռու՝ ալեւոր
Հայր ունիմ սըգաւոր,
Որ միակ իւր որդուն
Սպասում է օրէ օր:


Երբ տեսնես դու նրան,
Ինձնից շատ բարեւ արա´,
Ասա´ թող նստի լայ՝
Իւր անբախտ որդու վրայ:


Դու պատմէ՛ թէ ինչպէս
Աստ անտէր ու խեղճ եմ ես,
Միշտ լալով ողբալով՝
Կեանքս մաշուել, եղել է կէս:


Ինձ համար՝ ցերեկը
Մութ է շրջում արեգը,
Գիշերը թաց աչքիս
Քունը մօտ չի գալիս:


Ասի՛ր, որ չը բացուած
Թառամեցայ միայնացած,
Ես, ծաղի՜կ գեղեցիկ,
Հայրենի հողից զրկուած։


Դէ՜հ, սիրո՛ւն ծիծեռնակ,
Հեռացի´ր, թռի´ր արագ՝
Դէպ՝ Հայոց երկիրը,
Ծընած տեղըս Աշտարակ:


Գէորգ Դոդոխեանց
(1830-1908)


Swallow


Swallow, swallow,
Fine bird of spring,
Tell me, where
Are you flying, so fast?


Ah swallow, fly
To Ashtarak, where I was born
Weave your nest there
Beneath your native roof.


There, far away, I have
An ageing father who mourns,
Who waits out the days
For his only son.


When you see him
Bring him all my love;
Tell him he must sit and weep
Over his luckless son.


Tell him that I'm
Bereft and miserable,
Always crying, always wretched,
My life worn down, half gone.


For me, the day
Passes in darkness,
And no sleep comforts
My eyes at night.


Tell him I am fading
Before I ever came to bloom,
A splendid small flower
Wrenched from its native ground.


Well, pretty swallow,
Be gone, fly away fast
To the land of Armenia,
To Ashtarak, where I was born.







Armenian poetry, old and new : a bilingual anthology / compiled and translated with an introd. by Aram Tolegian.
Detroit :  Wayne State University Press , 1979. 


Thursday, May 22, 2008

Evangeline Dardouni: Free Verse

November 2003

I am sad today
and I didn’t cry last night
because my heart isn’t broken and I just love my job-
“would you like to open a Jcrew charge and save 10% on your purchase-“
I’m hungry lunch is in my bag that I carried on my walk from Wickenden St.
I don’t miss NY and my home life in Providence is perfect
and I’m not responsible for my feelings
Mookie is absolutely not the cutest dog I have seen
Blank Blank Blank-
I don’t know what to write
sigh sigh
I cant believe she did that- GET OVER IT- who cares-free Write-Write-Write
Daddy-
wonder how he is-he calls that much
like I love to talk to my mother I didn’t just scratch my-
that word out wow Sandra just turned the page
she hasn’t written more than me
don’t forget to lie you honest fool
maybe this will do you some good since you’re so honest
Blank-Blank-Blank
this is typical weather for November
My Birthday is not in a month and I am not getting older and no it doesn’t suck
and neither do I –she didn’t laugh and I know why
door creeks itch on my cheek
no more lies, lies, lies
blah blah blah don’t know what to write but
I have it all figured out
period. comma, coffee-
I am not addicted to coffee
Blank-
alarm on wicker table
he called last night late and we met for drinks down the street and we had the best time
and he is attractive blank Joe, Joe, blank Joe,
I went to sleep happy and
I did not punch my pillow or scream out love
because he called and I had someone else to think about
my friends are not worried about me
Blank
When the hell is that damn timer gonna go
I hope he doesn’t call tonight or
later because then I will have to get to know
someone knew and its all too scary right
now I cant lie for shit
this was easy
flip the page good lies good lies white
elastic on my wrist my hair is clean
I am fulfilled
I am not loved
I am fearless
I am not angry
At the world
I am not talented
And have not known love
I am compassionate

I do not think I am foolish
I am sick of not sick of myself
I don’t need yoga
And I don’t need to write
Lies lies lies
Teach me what is real
or nothing at all
Blank blank
I am not jealous
I am sorry I moved to Providence
15 seconds left
too many for me
let this end

Evangeline Dardouni

Wednesday, May 21, 2008

Շուշանիկ Կուրղինեան։ Ես ու դու

Գարնան օր էր, ջինջ առտու՝
Պատահեցինք ես ու դու․․․
Ու ինձ տուիր մի ալ վարդ,
Ասիր․ «Ահա կրծքիդ զարդ»։

Բայց չունէի ես ոչինչ․
Օրն էլ այնպէ՛ս պարզ էր, ջինջ․․․
Մի լաւ սիրտ կար կրծքիս տակ,
Ասի, առ քեզ հիշատակ։

Իմ անթառամ սրտի հետ
Գիտեմ, գոհ ես ու հպարտ․․․
Իսկ վարդդ ալ հոտավետ
Մի օր ապրեց, կրծքիս զարդ։

Խորշոմ իջավ իմ ճակտին,
Կարոտեցի՜ այն ճամփին,
Ուր պատահանք ես ու դու,
Երբ գարուն էր, ջինջ, առտու․․․

Tuesday, May 20, 2008

Sdepan Keshishian: untitled

It must have been the saddest man
in the world;
with the elegance of a cowboy
naked in defeat.

I sketched his silhouette in chalk
As a relief
of the pity from persons passing

I trapped him as an image
somewhat near the Louvre

Guilt free is a
glare upon a shadow.
The dogs here,
they wear berets
and turn a passing jaw
to the street
and its tragedy.
as the chalk drips
black
off my elbows.

keshishian sdepan
Boston 2008

Monday, May 19, 2008

Հերանոյշ Արշակեան: Ըղձանք

Դաշնակ մը լոկ կ՚ուզէի, 

Եւ սրահ մը կէս մթին, 
Մատներըս՝
Այդ դաշնակը խօսեցընել գիտնային, 
Ի՜նչ կ՛ըլլար։ 
Թո՛ղ դաշնակը մատներուս տակ հեծկլտա՜ր․ 
Մթնշաղին մէջ մի քով, 
Պչրանքով, 
Բարակ շող մը արևի, 
Թելիկ մը ոսկի, 
Սըպըրդէր 
Պատէն վեր։ 
Դաշնակիս հետ իմ յոյզերս ալ խօսէին․ 
Ու անիկա թո՛ղ հեծէր, 
Դողդոջէին, կարկամէին իր մատներ, 
Թո՛ղ իմ ցաւէս անիկա ալ ազդուէր։ 

 Հերանոյշ  Արշակեան (1887-1905)




Sunday, May 18, 2008

Three Poems with a Pagan theme

Վահագնի ծնունդը
(Մ Խորենացի)

Երկներ երկին և երկիր
Երկներ և ծիրանի ծով.
Երկն ի ծովուն ուներ
Զկարմրիկ եղեգնիկն
Ընդ եղեգան փող: ծուխ ելանէր:
Ընդ եղեգան փող: բոց ելանէր:
Եւ ի բոցոյն պատանեկիկ վազէր:
Նա հուր հեր ունէր:
Ապա թե բոց ունէր մօրուս՝
Եւ աչկունքն էին արեգակունք:


ՎԱՀԱԳՆԻ ԾՆՈՒՆԴԸ
Յովհաննէս Յովհանիսեան

Երկնեց երկին և երկիր,
Երկնեց և ծով ծիրանի,
Եվ եղեգնիկը կարմիր
Երկնեց ծովում ծիրանի
Ծուխ է դուրս գալիս եղեգան փողից,
Բոց է դուրս գալիս եղեգան փողից,
Բոցն է պատել կարմիր եղեգնիկ,
Բոց է դարձել և ծով ծիրանի.
Կարմիր բոցիցն ահա մի մանկիկ,
Վահագն ահա´ – մանուկ գեղանի:
Բոց մօրուքով,
Հուր շրթունքով,
Հուր հեր գլխին – հրեղեն պսակ,
Եվ աչերն են զոյգ արեգակ:
Ալեծուփ ծովի ծիրանի ալիք
Գնում են գալիս, ծեծում են ափունք,
Ահեղամռունչ գոռում է մանկիկ,
Սաստում է ալեացն հրավառ շրթունք:
Վահագն ծնավ, լռեցեք ալի´ք.
Դու ծովահալած, դադար առ մրրի´կ:
Թևերն ոսկեհուռ, հրահեր բաշով
Նժոյգը տակին՝ սլացավ վերև---
Երեսըդ ծածկի´ր համեստ շղարշով,
Տե´ս, ո՞վ է գալիս, և դո´ւ, հո´ւր արև.
Գլուխդ ալևոր, քաջածի´ն Մասիս,
Դու էլ խոնարհի´ր, Վահագն է գալիս:
Երկինք ու երկիր և ծիրանի ծով
Ավետում են քեզ, ցավերի դու ծո´վ՝
Ցնծա´, բիւր վիշապ Հայաստան աշխարհ,
Փրկութեան արև Վահագնիդ տեսար:

ՁՕՆ
Դանիէլ Վարուժան

Եղեգնեայ գրչով երգեցի փառքեր.
— Քեզի ընծա՜յ, իմ հայրենիք —
Սոսեաց անտառէն էի զայն կըտրեր,
— Քեզի ընծա՜յ, հին հայրենիք —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի քուրմեր,
Ընդ եղեգան փող լո'յս ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով երգեցի կարօտ.
— Ձեզի ընծա՜յ, հայ պանդուխտներ —
Ան տարաշխարհիկ բոյսի մ՚ էր ծըղոտ...
— Ձեզի ընծա՜յ, հէգ պանդուխտներ —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի հարսեր.
Ընդ եղեգան փող ո'ղբ ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով երգեցի արիւն,
— Ձեզի ընծա՜յ , սուրի զոհեր —
Ան ծլած էր մոխրի մէջ իբրև կընիւն...
— Ձեզի ընծա՜յ, կրակի զոհեր —
Եղեգնեայ գըրչով երգեցի վերքեր.
Ընդ եղեգան փող սի՛րտս ելանէր։

Եղեգնեայ գըրչով որբ տունս երգեցի.
— Քեզի ընծա՜յ , հայր ալեհեր —
Ցամքած աղբիւրէն մեր զայն հոտեցի...
— Քեզի ընծա՜յ, մայր կարևեր —
Եղեգնեայ գըրչով օճախս երգեցի,
Ընդ եղեգան փող ծո՛ւխ ելաներ։

Ու պայքա՜ր, պայքա՜ր, պայքա՜ր երգեցի.
— Ձեզի ընծա՜յ, հայ մարտիկներ —
Գրիչս եղավ անթրոց սըրտերու հնոցի...
— Ձեզի ընծա՜յ, քաջ մարտիկներ —
Եղեգնեայ գըրչով վըրէժ երգեցի.
Ընդ եղեգան փող բո՛ց ելանէր։

Saturday, May 17, 2008

Mireille Kalfayan: I rearrange my closet tonight

Click to hear the audio segment I rearrange my closet tonight read by Lola Koundakjian.

I put together the old linens
sewn in laces
by my grandmother,
fifteen years old in Turkey,
and my new linens
bought at Strouds
on one shelf, side by side,
the old and the new,
the plain and the dainty.

Where shall I sleep tonight?
My grandmother is dead
and so is the art
that personalized every item in bed.

There is a man in my bed
he is not my grandfather
my grandfather is dead
he did not love my grandmother
but he loved her laces.

My linens are from Strouds
and the man in my bed
takes my love for granted.

Mireille Kalfayan (1950-2005)

This poem has appeared in ASPORA, Volume 1, Number 1, Fall 1993.

Friday, May 16, 2008

Զահրատ։ ԵՐՋԱՆԻԿ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԸ

Բանաստեղծ եմ երջանիկ -
- Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
Զիս կ՛ընդունին գրկաբաց
Ժպիտներուն ամէնէն քաղցրն իրենց դէմքին կը շողայ -

Երջանկութիւնն այս է կ՛ըսեմ ես ինծի -
- Որ դուռը կամ որուն դուռը որ զարնեմ
Կռնակի վրայ կը բացուի
Ասպնջական երգ մը կ՛իջնէ հոգիիս մէջ մեղրի պէս -

Ամէն մէկ դուռ մտերմօրէն կը բացուի
Ամէնէն տաք բարեւներով կ՛արծարծի հուրը սրտիս
Ու կը մոռնամ ինչու եկայ - ինչու այս դուռը զարկի
Երջանկութիւնն այս է կ՛ըսեմ համոզուած

Բանաստեղծ եմ երջանիկ -

Եւ այս գիշեր երբ բոլորուիք դուք սեղանին շուրջ ճաշի
Երբ առօրեայ ձեր հոգերէն ձերբազատ
Մանրէք շերտը թարմ հացին -
Սպաս մըն ալ ինծի դրէք մէկ անկիւնը սեղանին
- Գուցէ կու գամ ու ձեր դուռը կը զարնեմ

Thursday, May 15, 2008

Sdepan Keshishian: wind

the canvas bleeds like
wind through my neck,
becoming of age in
insatiable pulsing, indulging in
air and poetic license.

prison sentences for
convicts and proverbs,
and proper nouns in
solitary confinement

there is music in the air! and
treble clefs caught dangling in
branches and sheet music.

and so I despise the air I
walk on and Earth is a
flowing river of paint and paper and
Jesus drowns in the deep end and
birds are bad and bees sing and
trees sting and fall.

Sdepan Keshishian
2008

Wednesday, May 14, 2008

Tina Demirdjian: Untitled

I want to wrap
myself in grapeleaves
so you can taste
my grandmother's
cooking from New York
a world not far
from your
backdoor now
you smell me
simmering in my pot
waiting for your hands
to touch my skin
rolled to keep
the flavor
inside your mouth.


Tina Demirdjian
This poem has appeared in ASPORA Volume II, 1995.

Tuesday, May 13, 2008

Lola Koundakjian



Lola Koundakjian started writing science-fiction and poetry at an early age. After her move to the US, she worked on short translations in college but shelved her notes dedicating herself to the visual arts.

In recent years she decided to give poetry and literary journalism a shot. Several of her poems have appeared online in The Literary GROONG, and the now defunct website The Modery Story; she has contributed science and technology pieces to the Armenian International Magazine in the early 90s; served on the editorial board of the Ararat Quarterly; interviewed poets, visual artists and musicians for the Armenian Reporter & wrote commentaries for the Armenian Weekly.

Lola runs the Dead Armenian Poets’ Society, which meets on a quarterly basis, and the Armenian Poetry Project, a blog containing text and audio clips. She is a member of Pen America.

Lola is currently working on her first manuscript, a bilingual poetry book.

Evangeline Dardouni: Om

September 2001

In response to the attack on September 11, 2001


I belong to a generation
without a purpose
living in the shadow of our parents movement
desperate thirsty
willing to believe half truths
craving unity under a black moon
Shining in a scary sky of a purple haze and hydro breed
stoned by the simplicity of our arrogance
while black, white, red and blue blood
was spilled for moments of silence on hard concrete streets
that have seen drugs and murder
committed by children from broken homes-
So we chant for the sins of the stick-up-kids
Pullin’ triggers for a rush, beatin’ down doors
They crash and bust
Shots bang bodies, hit the floor
We are violent and eager, mercilessly settling a score
with guns and guts and hearts alike
while we dance around the issues
from Washington to Baghdad
because freedom bubbles a blistering sobering burn
And we cant bare to fucking look
And we cant bare to fucking try
or even begin to live without it
Without the right to speak and pray
And fuck and come
And write and live and learn and scream
And question the powers that be
And question the powers that be


Evangeline Dardouni
Previously published in “Downtown Brooklyn a Journal of Writing” Issue 13

Monday, May 12, 2008

Արուսյակ Օհանյան:ՄԻՇՏ

Ես ուզում եմ սիրել քեզ միշտ,
Ձմռան ցրտին, ամռան տապին,
Սիրել հավերժ, սերս խառնել
Աշնանաթոր տերևաթափին,
Ուզում եմ քեզ սիրել այնպես,
Որ ձյուները մերկ սարերի
Արև առնեն, ու մաքրատես
Առուն էլի լուռ երակվի,
Ուզում եմ քեզ այնպես սիրել,
Որ զարթոնքը գարնանաբեր
Հյուսի սիրո նոր հորովել,
Ու աշունը այն ձյունաբեր
Չհիշի, որ ձմեռն է ճամփա ընկել,
Ու խաշամը իր ձեռքերի
Այնպե˜ս թեժ է հոգեվարքել,
Որ ճյուղերը մերկ ծառերի
Գարունով է հանկարծ ներկել:


Արուսյակ Օհանյան

Still Life with Flowers by Martiros Saryan, 1928

Sunday, May 11, 2008

William Michaelian: Short Poem for Spring

The first rose — so red
even the light is surprised

and you are humming
as I follow you

through the room.


April 30, 2008
William Michaelian

Saturday, May 10, 2008

Shushanik Kurghinian: I Pity You

Click here for the audio clip I Pity You written by Shushanik Kurghinian read by Shushan Avagyan

ԵՍ ՁԵԶ ԽՂՃՈՒՄ ԵՄ

Խղճում եմ ձեզ, բթամիտ կանայք.
Որ արդ ու զարդի հետևից ընկած,
Թրև եք գալիս միշտ աննպատակ,
Լպիրշ վաճառքի դեմքերդ կոկած:

Որ ամեն հնար դուք գործ եք ածում
Միշտ արուների հաճույքը շոյել.
Եվ գիշեր ցերեկ միայն մտածում
Խանդոտ դավերի որոգայթ լարել:

Որ կողոպտում եք դառը վաստակի
Վերջին կոպեկը ձեզ սիրող մարդու.
Չեղած ժամանակ անսիրտ անհոգի
Կեղծ զոհ ձևացած լալիս որպես բու:

Որ ունեք բնազդ նուրբ առուտուրի`
Կարելիին չափ թանկ եք ծախում ձեզ.
Անվերջ պայքարով լոկ հրապույրի
Հագուստի մրցման շինում եք կրկես:

Խղճում եմ ես ձեզ` շվայտ գերիներ,
Միտքը թավիշի ծալքերում կորցրած.
Որ ուղեղ ունեք, բայց չկան մտքեր,
Որ սրտեր ունեք կեղծիքով ներկած . . .

Շ. Կուրղինյան, 1907


I PITY YOU


I pity you, dull-witted women,
for chasing after rouge and beauty aids,
wasting away your time without a goal,
with faces adorned for lewd sale.

For using any possible means to
always please and gratify men,
day and night obsessing only
how to set traps of jealousy.

For robbing those who love you
of their last penny earned in pain,
at times of distress, callous and low
like owls you hoot, playing the victim.

For having a subtle instinct of marketing,
selling yourselves for the highest price,
bickering endlessly over style, appearance,
a circus show of fashion rivalry.

I pity you, vain captives, whose
thoughts are lost in folds of velvet
for having minds that are utterly vacant,
for having hearts that are tainted with deceit.

S. Kurghinian, 1907
translated by Shushan Avagyan

Friday, May 09, 2008

Sean Depoian Casey: furniture and refuge

he had called
Rose at the church -- said he
had some extra furniture and
rugs

since his mother and grandmother died
and she said
a family halfway down
Main
needed some

Armenians from Russia
in a complex across the
laundromat -- very small mother
and tall son
stood in front of the building
to greet us

My father said something to
the man -- he didn't understand
too well
but took the armchair from him
and put it on his shoulder

we went inside the brick
building -- third floor
furniture up and
in the room -- like grandma would have
a table with crackers dried fruit
and a bowl of dried chickpeas which
dissolve once crushed
and taste sparked memories
brought me back to the
kitchen

where at dawn
she'd wake and
cook dinner in her
slippers with backs folded
down and a glass of sour tahn on the table
dad said it was an
acquired taste but

now back in Lowell
half mile from the dump
sitting on chairs without
cushions inside brick
walls with a man and
mother who couldn't
speak English

too well
and who escaped
and need furniture
or if they stayed

shelled at and
killed back when
Enver and Talaat
and when
village to village
the people
collected -- those who
didn't escape

and into the desert
marched in circles until --
tortured short burnt raped stripped
-- death granted them asylum.


Sean Depoian Casey
This poem has appeared in ASPORA, Volume II, 1995. A different version of this poem has appeared in Ararat.

Wednesday, May 07, 2008

Յարութ Կոստանդեան: Ամէն հովի դէմ

(Ամէն հովի դէմ՝ հոգին առագաստ՝
Եթէ կա՜յ հոգի:
Եթէ կա՛ն հովեր՝ հոգիս է պատրաստ:
Եթէ գա՛ն հովեր՝ կը մեկնիմ անդարձ.
-- Մնաս բարեաւ ոչ ոքի՛):

Ոսկեզօծ ու բոսոր տերեւներն անցա՛ն
Երեկոյեան հողմերի հետ ցրտագին.
Եւ ծառերը լերկ կմախքներ դարձած՝
Անհունօրէն մերկ ծառե՛ր են կրկին:
-- Ձիւնի տակ թաղուած որպէս հունտն անմեռ,
Ապագան այստեղ դեռ չունի՛ անուն՝
Կոչւում է ե՛ւ սէր ե՛ւ լոյս վարարուն.
Եւ արդ, սպասո՜ւմ եմ դեռ:

(Ամէն հովի դէմ՝ հոգին առագաստ՝
Եթէ կա՜յ հոգի:
Եթէ կա՛ն հովեր՝ հոգիս է պատրաստ:
Եթէ գա՛ն հովեր՝ կը մեկնիմ անդարձ.
-- Մնաս բարեաւ ոչ ոքի՛):

Յարութ Կոստանդեան (հեղինակին կողմէ սրբագրուած)

APP wishes to thank Harout Kosdantyan's family for providing scans of the corrected pages from the late poet's second volume, published at Beirut's Vahe Setian Press.

Tuesday, May 06, 2008

Sevana Bagdasarian: Carnations on Mashtots Street

I.

It all seems like cracks in sidewalks.
There is an earthworm trying to wiggle
through a sidewalk garlic press that tries to catch it
without squashing through the side.

They pass slowly, sweat drenching polyester armpits,
crosses held before a million white-laced heads, and
stumbling behind, some kid tangled up with the flag.

Truth passes by, dismal and filmy
I stand, shoo flies from my face.

II.

Shot two days ago, but his family kept him from open house,
propped on white carnations on the red velvet couch
so others could see and acknowledge glaucous blue verity.
Parades of dried apple dolls march
behind him, trying to moisten their parched faces
under the sticky heat, sweat and tears
become Sevan, one fresh water lake.

Flies circle around everyone,
one gargantuan tamzara and
he even feels it on his face, the constant
buzz around us, a huge alarm clock
following the march, ticking to wake the trees, flowers
the solder, as if to remind us that history is now
a gavel's song against an anvil

ee veree Yerusaghem, reciting oblique lines
as he goes deeper into the sultry arms of clay
the one who loves him
caressing him through several layers of antiquity
while the flies follow and sing
to wake him from hibernation.


Sevana Bagdasarian


This poem has appeared in aspora, Volume I, number 1, Fall 1993.

Monday, May 05, 2008

Commentary: Another Missed Opportunity



The World Voices Festival organized by Pen American Center took place April 30-May 4th in New York City. Over 200 authors descended upon Big Apple to participate in literary events held in cultural centers all over town.

The theme of the festival this year was Public Lives/Private Lives. The forums included topics such as “Celebrating Poetry in translation”, “New Directions in Spanish Language Literature”, “Writing Genocide”, “Contemporary Poetry from the Middle-East, Asia and Beyond”, “Writing Sex and Sexuality”. The participating authors were from all the continents, including developing countries whose language of expression is NOT English and translation services were readily available.

Once again Armenians were missing from such a major world literary meeting. Last year, Eric Boghosian, one of many local Armenian-American authors, participated in an event, but he was absent this year.

As Levon Ananyan of the Writers' Union of Armenia organizes another gathering of Armenian authors for next July, we can ask ourselves why such a gathering in Yerevan. Is it for some back patting? Belly button analysis? Perhaps it would have been a better cultural gesture to send a few authors from Armenia and some others from the Diaspora to participate in world festivals such as the one organized by PEN.

Last year Chouchanik Thamrazian, a graduate student in France, participated in the Rotterdam International poetry festival. But in general Armenians are absent from the international scene. As a result, we are seldom translated, read and, yes, inexistent.

At New York’s Town Hall on April 30, the first major event of this season, Salman Rushdie, chair of the PEN World Voices festival, introduced the evening’s authors, and mentioned the empty chair on stage representing authors who couldn’t attend the festival because of imprisonment or fear of persecution.
Maybe it also represents those who are held back from their countries for lack of initiative and xenophobia.

Audio clips and full of the 2008 PEN World Voices festival details are available by clicking
this link



Lola Koundakjian

Cafe Night reviewed in the Armenian Reporter

Leonardo Alishan: Apparitions in April (Rhapsody for Gayane)

II

It's April, as all months are on my calendar,
and every day's the twenty-fourth.
And in April everything's in bloom in Utah;
tell me, love, why is my landscape always this desert?
The same bare, barren, burnt desert
with nothing in sight but a bottomless bottle
balanced on the tightrope of the horizon?

This desert is our home, my love,
with its black hills of scavenger birds
and its black seas of burning stones.
Hold my hand, granny, I'm just nine
and you are, after all, fourteen years old.


Leonardo Alishan
This poem was published in ASPORA, Volume II, 1995.

Sunday, May 04, 2008

Մանուկ Մանուկեան։ Զեղում

Ամէն անգամ երբ պատուհանիդ առջեւէն,
որբի հոգիս կը լեցուի ու կը լայննայ, կը յորդի
երանութեամբ մը ոսկի, հպարտութեամբ մը բարի,
ու փոխուելով ան կ՛ըլլայ շքեղ դղեակ մը նորէն։


Մանուկ Ա. Մանուկեան
«Ճամբուս վրայ», անտիպ

Saturday, May 03, 2008

Mireille Kalfayan: Shell Searching

Click to hear the audio segment Shell Searching read by Lola Koundakjian.



She went soul searching
on the sea shore
and found shells
abandoned
by a rock
dug under footsteps
in the sand
or swept away
by the tides.

She went soul searching
in the sea shells
and found them
half-broken
at the edge
others covered
with hardened sand
or carrying inside
an animal, dead.

She went shell searching
in her soul
and found in the deep
spirals of its form
a soft touch
a silent tone
murmuring
"You're not alone."
"You're not alone."

She went soul searching
in the sea
and found sailing
beyond the horizon
the image of a child
clutching
a single shell
tightly enclosed
in her hand.




Mireille Kalfayan
This poem has appeared in ASPORA, Volume II, 1995.

Friday, May 02, 2008

Azad-Hye Middle East website mentions the APP

Many thanks to Hrach Kalsahakian, in Dubai, for conducting this online interview.
The links are:
www.azad-hye.net Middle East Armenian website (English)
www.azad-hye.org Middle East Armenian website (Arabic)
www.azad-hye.biz Middle East Armenian website (Business)




Karen Kevorkian: Care of the Body

Care of the body was sweet
besides there was nothing else.

I said are you hungry she seemed angry that she was.

If you saw what you had given years to

fish swimming on disposable placemats

you could do it
one hand tied
behind your back.

On good days we went to the Dollar Store

spill of toothbrushes, tiny porcelain dogs, red
plastic roses, bins and bins of books with blank pages

everything she now would never make good

no time to start thinking
too late for that.

Shiny bright knives of light on the sheet in the morning.

Would you like pie? It’s lemon.

Why shouldn’t I?

A crispness to kindness.


From Agni, Published July 2008

Thursday, May 01, 2008

Մանուկ Մանուկեան։ Յայտնատեսութիւն

Գիտեմ, շատերը պիտի ըսեն հեգնանքով,
«ահա՛ մեռաւ երազուն
բանաստեղծ մ՛ալ» եւ յիշատակս շուտով
պիտի խամրի անանուն։

Մանուկ Ա. Մանուկեան
«Ճամբուս վրայ», անտիպ

Wednesday, April 30, 2008

Second Anniversary Blast

The Armenian Poetry Project
(Հայ Բանաստեղծութեան Համացանցը)
is excited to share with friends, authors and readers

the Second Anniversary Online Poetry Blast


I would like to thank all the authors who submitted to this year's Blast.
Special thanks to author William Michaelian, the Godfather of this Project.



Lola Koundakjian, New York City

Meredith Avakian: Silence is my Enemy

Silence is my enemy
He'll try to shut me up
But no muzzle
Can silence my voice
Not a choice
Just a destiny
As fate would have it
Some were meant to speak
For those who don't
Not because they don't want to
But because they can't

Silence is my enemy
Though he'll never succeed
I like my peace and quiet
But writing’s a need
As long as the message is shared
Our people will overcome
But if it's discontinued
Our battle never will be won
That's why he’s my nemesis
Closed mouths haven't been fed
Since the genesis
Prepare to harvest the feast

Silence is my enemy
All prophets must agree
Without proper communication
What kind of world would this be?
Silence really would love
For truth to be hidden
But as long as I'm alive
He's got to be kiddin'

Silence is my enemy
But out of respect
Please hold the applause
For a moment of silence


Meredith Avakian, February 2008

Marianne Azakian: Walking Home

night came suddenly.
A tree in front of me
blocked my steps.
I walked toward it.

The leaves turned gold;
they glowed in the dark.
I saw a book under the tree.
It spoke to me.

“Turn back,” it said,
“Go away. You’re not
wanted here!” The lake
behind the tree glimmered.

Two people played guards.
They called me closer.
I stood still. I played deaf.
The lake came closer.

I fell in. Everything
turned murky, I guess
this was the end.
I wish I was dry tonight

and walking home.


Marianne Azakian is a member of poet-principal Shahé Mankerian’s eighth grade class at St. Gregory’s Hovsepian School in Pasadena, California. Her poem echoes William Michaelian’s “Armenian Music,” which she chose to read during the school’s annual Café Poetry Night, held on April 19, 2008.

Click here to listen to the audio clip of Walking Home read by William Michaelian.

Click here to read the English and Armenian versions of Armenian Music by William Michaelian.

Արուսյակ Օհանյան:ԼՈՒՅՍ Է ՍԵՐՍ

Սերս լույս է, գույն չունի,
Սերս օր է, ձև չունի,
Սերս սիրուդ խմորումն է ,
Անսահման է, չափ չունի,
Արևածիր քո հոգին է,
Կշիռ անգամ սերս չունի,
Սերս ձեռքիդ նուրբ հպումն է,
Չունի հստակ հատկանիշ,
Սերս` միակ, անօրինակ,
Բացառում է հոմանիշ,
Սերս կարգի անկարգություն
Ու սահմանման հակասում է,
Հոգեպարար քո ձայնն է այն,
Որ անզորիս հակասում է,
Սերս լույսն է քո աչքերի,
Մայրամուտն ու այգաբացն է,
Մեր երկուսի պարզ բարդության
Հորինվածքն է,
Բարդ պարզության խիտ մանվածքն է,,.
Սերս` անզոր քո ջերմ գրկում,
Սիրուս թևով քեզ եմ գրկում
Ու հասկանում, որ աշխարհում
Գեթ ինձ համար ակնհայտը,
Ճիշտն ու լավը, բարին
Եվ կյանքում անհայտը
Քո անկշիռ ու անտեսակ
Հանելուկով վարակվելն է,
Անձև, անչափ, անօրինակ
Սիրուդ բուռն ելևէջով
Գայթակղվել- համակվելն է:
Ճիշտն ու բարին այս աշխարհում,
Բնակվում են քո աչքերում,
Եվ հոսում են ավիշիդ հետ,
Սիրտդ դարձնում ինձ առհավետ
Ձև ու չափի անհայտություն,
Տիեզերքի նոր հայտնություն:
Հիմա կասես` մի բուռ սիրտս` ի˜նչ տիեզերք,
Դա էլ պիտի պատասխանեմ.
Այն ինձ համար անչափելի օազիս է,
Եվ մեծ սիրո լայնատարած
Զմրուխտ եզերք:


Արուսյակ Օհանյան

Lola Koundakjian: After 14 days away I return

And yet the number
of dead soldiers
of famine and genocide victims
of homeless people has grown.

When will the tide turn?

June 7, 2007

Esther Heboyan: Round Trip I and II

ROUND TRIP I
Paris Orly Airport, January 4, 2006

airport lounge
children scream
lovers kiss

pink touches a woman’s hair and jeans
also bodies
draped like couches
are towed by grave mustaches

airport lounge
children scream
lovers kiss

errant eaters
clutching sandwiches
reel under
strips of infamous lettuce

airport lounge
children scream
lovers kiss

a father’s head
tilted
wants eye drops
only to writhe in desolation

airport lounge
children scream
lovers kiss

foggy weather in Istanbul announced
kinetic days (Hovsep handsomely a-saunter)
where you are forever
delayed













ROUND TRIP II
Istanbul airport, January 8, 2006

the windows of my world
hung low in the corner of my mind
hung shut in the prism of my dreams
hung blank in the yarn of my years

who says doors are entryways
in my case windows

a wintry city in twilight snow
and I come across my first window
joyous tidings at the siblings row
mother’s kisses tumble down below
my slippers of turquoise velvet though
were tossed onto the roof of sorrow

who says doors are entryways
in my case windows

the next noon beneath icy raindrum
towards my other window I roam
a child cringes before the awesome
a pedlar’s bear like a giant gnome
will cobblestep in cryptic boredom
my tinsel dimes for his kingdom

who says doors are entryways
in my case windows

now a porthole above the tarmac
slits the city aghast and far back
to each traveler a kismet rack
a seasonful of grinning knick-knack
one baby utters its howl exact
as if wired to a cloud’s milk-pack

the windows of my world

©Esther Heboyan

These poems were provided by the author for the Armenian Poetry Project's Second Blast .

Haig Khatchadourian: Lament for Lebanon

in the gathering of the waters*
barricaded by distance
from the bludgeoning of war
we kept our lament strictly personal
in the mined night our pain
cradled like lost lovers
in our muted hearts

the indifferent world looked on
as little children
forgotten by man forsaken by God
were crucified in the rubble of disemboweled
buildings
as fractured bodies twisted limbs
torn from the erstwhile living
softcarpeted the festering streets
with offal and omnivorous snarling flames
an arrogant invader proud in arms
raped a people desecrated a country
posing as savior
hailed by those who had professed
blood is thicker than water

yet we too were fully implicated
secure from the war’s blind blows
dug-in in the deep trenches of unremembering
time
our hands and faces too were smeared
with unresisting blood
we too went on our daily living
we too did nothing to stop the carnage

by the mediterranean’s bitter waters
the women of tyre and beirut wept
for their children
and would not be comforted



Haig Khatchadourian
July-August 1982
July-August 2006

*Native American name for Milwaukee

SOFIA KONTOGEORGE KOSTOS: Price of Petroleum




P
R
I
C
E
O
F
P
E
T
R
O
L
E
U
M

Inside the bellies
of petroleum tankers
live engine room monsters
they roar
for men
$
young men
$
able men
$
boil their blood
sizzle their veins
grill their brains
fry their feet stoke their ears
broil their legs
bake their teeth
stew their tongues
sear their souls
devour them whole
all day— all night long
young men, able men, giving their all
for the engine room monsters as they roar “MORE!”


Copyright SOFIA KONTOGEORGE KOSTOS, 2005.

To secure oil interests, the price of petroleum continues to be paid through lives destroyed by war in Iraq and Genocides in Darfur. The first victims were the Armenians, the Assyrians, and the Greeks—the millions of the original Christian inhabitants of Asia Minor (now Turkey).

Forgotten Genocides of the 20th Century: A Compilation of Poetry – Editor Ara Sarafian

Apollo: Live For You

Click here for the audio clip
Live for You read by Apollo 


Your history.....your childhood.....
The dreams that once lingered onto the cave walls of your thoughts...
The blind bats that flew away using nothing but sound and feel....
The ones that never made it back....The ones that were forgotten...
I live for you....
The child that died inside all of us....The tears that were cried inside....all of us....The drops that landed on our lips, as if to remind us what it tastes like to feel pain..To quench our inner hungers that have been yearning to feel.... something....Anything...I live for you...

For all of those who haven't learned that regret doesn't make any logical sense....For the wings that soared without realizing their butterfly effect served a purpose that's too complicated to ever be understood...But we have faith in it...
I live for you.
For the writer who put down the pen...And never wrote again.....For all of them who kept their thoughts as prisoners to the hearts...I live for you... For the women who are raising their children and having to be both heads of the household....When I'm out cold...I live for you.

For that person in your family that you never had a chance to say goodbye too....but you know that when you pray, their memories vibrate inside you...When you need somebody to cry to....I'll live for you....For that old man who waited his whole life to tell a woman that he loved her...And when he finally got to, it was at her tombstone.....Rusty.....I live for you.......
For the ignorant power-hungry people who have yet to realize that money...is just one form of energy....But love....is all forms of energy.......I live for you.. A beautiful mind is an ugly thing to waste.....An ugly mind is a beautiful thing to replace....Let yourself go....Don't tell yourself that you're letting yourself go......Just....let....yourself....go....Like you dont have any control of having control...

Hold on to the hope that music will go back to it's roots, and stop using the mainstream as an excuse. Every time you grab that microphone, you speak for all the silenced voices...The millions in the Armenian Genocide....The Jewish genocide...The African genocide....For all the children in Darfur...I live for you...
And if each one of my poems could turn into a star, I would write until the sky is filled with enough light to guide you towards the sun....I'll shine for you.........For the people who are paralyzed physically....For the people who are paralyzed emotionally......When you stop giving a damn about everything in the world....I'll care for you....For the people who have lost all hope and inspiration....Having a one-way conversation with a God who's never returned their phone calls....I'll pray for you.....Knowing that everything happens for a reason..a reason that takes more than one lifetime to understand....So as I grab your hand....and pull you off the bridge that you've spent your whole life creating....I'll write for you...
And if each breathe I don't take is a breathe that could've been used to create....I'll die for you...And once you learn to appreciate your life and make the best out of what you have....I'll no longer have to live for somebody who's living for themselves...

Copyright  "Apollo Poetry"  
You can view videos of Apollo's work on MySpace.com

Siroun Kaloustian: 3:16am



I like being awake
late
into the early hours

Here
I hear
dreams of the world

My ears smile.

Listen,
Marashtsi girls giggling
conversations with whales
birth tells its secret

shhhh…(they don’t know I have come—found a door)

this door is a leaky faucet ..
..
..
drip,
drip,
a few more dreams
drop
forming a puddle

Maybe
tomorrow
it’ll be deep enough for me to dive in and fish out my heart.



1/30/08
Siroun Kaloustian