ՍԱՐԳԻՍ ԿԻՐԱԿՈՍԵԱՆ։ ԱՂ

Մարմինըդ

հէքեաթ դարպասն է ծովին,

խիճ մը վերցուցի եւ շպրտեցի

ջուրը արթնցաւ եւ բոյրն ուխտաւոր

կոպերն իր շարժեց

ալեակ առ ալեակ

Ոտքերով բոպիկ

քալեց ծովափին.

արեւն սպասման

եւ աղը յանկարծ կտրեցաւ կրակ

շրթներուս վրայ