Հերանոյշ Արշակեան: Հին Երազներ

Օրերն արա՛գ միշտ կը սահին,
Անհետ կ՚ըլլան երազներն հին,
Քաղցրութիւնով օժտուած վերջին,
Ասուպներու պէս կը կորչին:

Մեն-մի թռչող երազին հետ,
Կաթիլ մ՚արիւն կ՚ըլլայ անհետ,
Յիշատակին հողակոյտէն՝
Կաթիլներն վէրք կը բուրեն...

Հին երազներն ա՛լ չեն յիշուիր,
Մոռցունքին գոգն կ՚իյնան նանիր,
Ծուէն-ծուէն ամպի նման՝
Հովէն ցիր ու ցան կ՚ըլլան:

Մեն-մի թռչող երազին հետ . . .



Vecchi sogni


Vanno veloci i giorni, scorrono sempre,
I vecchi sogni non lasciano traccia,
muniti d'un'ultima dolcezza,
come una stella cadente, se ne vanno.


Come un vago sogno
una goccia di sangue non lascia traccia,
dalla pila di memorie terrestri,
le gocce avranno l'odore delle cicatrici...


Nè i vecchi sogni saran ricordati
caduti nel vuoto grembo della dimenticanza,
come una nuvola cirro da cirro,
dispersi dal vento che soffia.


Come un vago sogno...

Nelly Keoseyán: ORACIÓN POR EL CUERPO

Abusé de ti, malamada.

Te maltraté como al peor de los esclavos.

Te obligué a desnudarte ante los otros,

a descender conmigo hasta los bajos fondos.

Eras objeto de saciedad y de goce:

Acudías como una perra obediente a mi llamado.

Cuántos pasaron por encima de ti

como caballos pisoteando la hierba.

Cuántos bebieron de tu simiente

la savia de la sabiduría.

Corté todas las rosas del jardín.

No floreció ni una sola semilla.

He de morir contigo.

Y de nosotras

no quedará ni una huella.

PREGHIERA PER IL CORPO

Ho abusato di te, mal amata.
Ti ho maltrattato come al peggiore degli schiavi.
Ti ho obbligato a spogliarti davanti agli altri,
a scendere con me fino ai bassi fondi.
Eri oggetto di sazietà e di piacere:
accudivi come una cagna obbediente al mio chiamare.
Quanti sono passati sopra di te
come cavalli pestando l’erba.
Quanti hanno bevuto del tuo seme
la linfa della saggezza.
Ho tagliato tutte le rose del giardino.
Non ha germogliato né un solo seme.

Devo morire con te.

E di noi
non resterà traccia.

Դանիէլ Վարուժան։ ԱՆԴԱՍՏԱՆ

Արեւելեան կողմն աշխարհի
Խաղաղութի՜ւն թող ըլլայ...
Ո՜չ արիւններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մէջ ակօսին.
Ու երբ հնչէ կոչնակն ամէն գիւղակի՝
Օրհներգութ՜իւն թող ըլլայ։ 

Արեւմտեան կողմն աշխարհի
Բերրիութի՜ւն թող ըլլայ...
Ամէն աստղէ ցօղ կայլակի,
Ու ամէն հասկ ձուլէ ոսկի.
Եւ ոչխարներն երբ սարին վրայ արածին՛
Ծիլ ու ծաղիկ թող ըլլայ։

Հիւսիսային կողն աշխարհի
Առատութի՜ւն թող ըլլայ...
Ոսկի ծովուն մէջ ցորեանին
Յաւէտ լողայ թող գերանդին.
Ու լայն ամբարն աղուներուն երբ բացուի՛
Բերկրութիւն թող ըլլայ։ 

Հարաւային կողմն աշխարհի
Պըտղաբերում թող ըլլայ...
Ծաղկի՜ մեղրը փեթակներուն,
Յորդի՜ գինին բաժակներուն.
Ու երբ թխեն հարսերը հացը բարի՛
Սիրերգութի՜ւն թող ըլլայ։




Daniel Varoujan - ANDASTAN *

At the Eastern part of the earth
Let there be peace…
Let sweat, not blood, flow
In the broad vein of the furrow,
And at the toll of each hamlet’s bell
Let there rise hymns of exaltation.

At the Western part of the earth
Let there be fecundity …
Let each star sparkle with dew,
And each husk be cast in gold
And as the sheep graze on the hills
Let bud and blossom bloom.

At the Northern part of the earth
Let there be abundance …
In the golden sea of the wheat field
Let the scythe swim incessantly
And as gates of granaries open wide
Jubilation let there be.

At the Southern part of the earth
Let all things bear fruit…
Let the honey thrive in the beehive
And may the wine run over the cups
And when brides bake the blessed bread
Let the sound of song rise and spread.

Daniel Varoujan 1914

Translated by Tatul Sonentz

*Name of the ritual of the Ceremonial Blessing of the 4 corners of the earth -- a Sacrement of the Armenian Apostolic Church

Andastan
(Bénédiction des quatre coins du monde)

Que la paix soit
A l’Est de la terre...
Que la sueur coule, pas le sang,
Dans les larges artères des sillons.
Et quand les carillons sonnent dans chaque bourg
Que le cantique retentisse !

Que la fertilité soit
A l’Ouest de la terre...
Que chaque étoile luise intensément,
Que de chaque épi coule de l’or,
Et quand les troupeaux vont au pâturage
Que la semence germe dans le sol !

Que la prospérité soit
Au Nord de la terre...
Que la faux moissonne à tout jamais
Dans la mer des champs dorés,
Et quand s’ouvre la vaste grange
Que la terre inonde de bonheur !

Que la floraison soit
Au Sud de la terre...
Que les ruches abondent de miel,
Que le vin déborde dans les verres.
Et quand les femmes cuisent le pain
Que résonne l’hymne à l’amour !

Tr par Berge Turabian

ANDASTAN di Daniel Varujan

(Benedizione per i campi dei quattro angoli del mondo)

Nelle plaghe d’Oriente
sia pace sulla terra…
non più sangue, ma sudore
irrori le vene dei campi,
e al tocco della campana di ogni paese
sia un canto di benedizione.

Nelle plaghe dell’Occidente
sia fertilità sulla terra…
Che da ogni stella sgorghi la rugiada
e ogni spiga si fonda in oro,
e quando gli agnelli pascoleranno sul monte
germoglino e fioriscano le zolle.

Nelle plaghe dell’Aquilone
sia pienezza sulla terra…
Che nel mare d’oro del grano
nuoti la falce senza posa,
e quando i granai s’apriranno al frumento
si espanda la gioia.

Nelle plaghe del Meridione
sia ricca di frutti la terra…
Fiorisca il miele degli alveari,
trabocchi dalle coppe il vino,
e quando le spose impasteranno il pane buono
sia il canto dell’amore.