Quote for the month of June 2021

Կարդալ Դանիէլ Վարուժան, Միսաք Մեծարենց եւ Վահան Թէքէեան…ոչ թէ կրկնելու համար, այլ որպէս աշակերտ…

Յ. Պալեան

Reading Daniel Varoujan, Missak Medzarents and Vahan Tekeyan, not as copyist but as student ...

Hagop Balian

Յակոբ Պալեան։ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾԵԼՈՒ ՓՈՐՁՈՒԹԻՒՆ

Սէր եւ մղձաւանջ անյայտի

անթափանց հորիզոն հոգիի

կը քօղարկուին անպատասխան

հարցականներ վաղուան անհեթեթ

անծանօթի սարսափ կը մաղեն

Փակ հորիզոնէն առանձնութեան

կը լսուի շշունչ կանչը անմեկնելիի

անակնկալ հրաւէրը մեծ մեկնումի

կը ծնի ցանկութիւնը որպէս զմուռս

բանաստեղծելու խաղ բառերով

հանելուկի ճշմարտութիւն նուաճելու

Արկածախնդրութիւն աստուածանալու

խորհուրդը բանալու գերանցելու

Ահի ու սարսափի համանուագ

կեանքի իմաստին ունկնդիր

Կեանք ծննդեան եւ մահուան միջեւ

կատակ անհեթեթ սիրոյ փառքի

ըղձանքի արբշրանքի եւ մղձաւանջի...

Բառեր հիւսելով անծանօթը կ՛իւրացնեմ

Բան կը ստեղծէ լոյսս դեռ առկայծող

Մեղքի մէջ խրած զգացումներ սիրոյ

մեղքեր գերութեան ու ակնթարթի

բառերու շղարշով գեղօր կը դառնան

Բոյլը կիրքերու մրջիւնի տոտիկներով

մաշկիս վրայ եւ տակ պար կը բռնեն

բառ կը դառնան Բան-ա-ստեղծուող

կը կախուին անճառագայթ յուշի պատէն

հտպիտի պէս լեզու կը հանեն

Շէքսփիրի յիշատակը յաճախող...

Պատմե՞լ կեանքս, կեանքդ, կեանքը

Պատմութիւն ըսուած տխմարի մը կողմէ

որ ոչինչ կը նշանակէ

Ոչինչը կախուած պատէն

աչք կը քթթէ լեզու կը հանէ

Դուրսը անձրեւը ժայռ կը լուայ...

28 Մարտ 2006

Յակոբ Պալեան։ ԱՀԱԳՆԱՑՈՒՄ

Հին օրերուն բարութիւնը ցնորք չէր
ի՜նչ յուզումով կը կարդայի կակաչ
հեթանոս հարճ մշակ Վահագն երգող
ճիչն ահաւոր բանաստեղծին Վարուժան
Վարուժա՜ն, ցաւդ երգ դարձուցիր
մողոքներուն դէմ կանգնած երգեցիր`
«Ուղեղս կերան իշամեղուներն
ամբարշտութեան»
Գռիհներուն մէջ վաշխառուներու
բնազդներով կը տեւեն իշամեղուներ
կիրք են ընչաքաղց բարին կրծող
դափնիներու երազներով տոչորուն
Հիւանդ է բանաստեղծ երէկի տղան
լքուած ու անտէր քէներու թիրախ
զգայուն սրտի խօսքերն շողարձակ
դատարկ փառքերու եղան ստուեր
Հիմա ինք գիտէ որ հաւատարիմ
անաւարտ եւ անաղարտ սէրերու
լոյսն ինք կրեց եւ պիտի կտակէ
Ոսկի Հորթի երկրպագուներն անարեւ
մարախներու աւեր ձգած իրենց ետին
տապանաքարն իրենց ամբարիշտի
պիտի ըլլայ մարմար անլեզու:

Յուլիս 2004

Յակոբ Պալեան։ ԻՆՉ ՓՈՅԹ

Անձրեւէն ետք
Բացուած է կապոյտը անհուն
Պարտէզին մէջ
Չեն լսուիր գոռոցները զազիր
Ոչինչ ըսող
Հեռատեսիլին եւ ձայնասփիւռին
Բառեր բառերը
Կիրքի եսի սուտի վարագոյր
Տերեւներուն մէջ թզենիի
Պարը խօլ եւ անհոգ
Սարեակներու
Անօթիի թափահարումներով
Առաջի եւ վերջի մղձաւանջէն
Ազատ եւ զերծ
Բնութեան կարգը
Կը յուշէ ընդդէմ աղմուկին
Փսխունքն
Շահախնդիր քաղաքակրթութեան
Չարին դէմ
Անզօր են նկուն ազնիւն ու բարին
Դաւին ու վատին
Կայսրութիւնը ամենակալ
Անձրեւէն ետք
Սաղարթներու վրայ կը փայլին
Կաթիլներ բիւրեղեայ
Որոնց վրայ կը փշրուին
Ճառագայթներն արեւուն
Ջերմ ու կենսաբաշխ
Ծնելով շռայլ գոյներ
Ծիածանի մը երբներանգ
Հեռուէն կը լսուին
Դաշնակի հնչիւններ մեղմ
Կը տարածուին
Եթերին մէջ անշարժ միջօրէի
Այն պահն է
Երբ հորիզոնները կը հեռանան
Ի~նչ փոյթ
Եթէ անսահմանութիւնը կը վերցնէ
Կապանքները կապարային
Աչքերու եւ սրտի
Անեղծութեան համանուագին հետ
Եւ նախքան
Մեծ խորհուրդը եւ հանդիպումը
Գերիրական
Որոնումը իմաստներու
Երթը ճշմարտութեան
Թեւ կ’առնեն
Եւ ինչ որ անդին կայ անցաւորէն
Կը նուաճուի
Փայլատակումը առաջի եւ վերջի
.....

25 Յուլիս 2007

This poem appears courtesy of the author, Hagop Balian.