Raffi Sarkissian's contribution to our Call for Poems on the topic of epidemics, illness, medicine, death and healing

Raffi Sarkissian from Toronto, Ontario, Canada has shared his original poem


Ժպտայ Բարեկամ

Մի վհատիր սիրելի բարեկամ,
ժպիտդ պահէ դէմքիդ պայծառ,
մի յանձնուիր այս դժուարութեան:
Պայմանները թէ մութ,
խաւարը սաստիկ անգութ,
ժպիտդ թող ճեղքէ դանակի պէս՝
կեանքի այս ցաւերը նենգ:

Մի վհատիր սիրելի բարեկամ,
այդ ժպիտդ որպէս զրահ՝
պահէ որպէս հոգիիդ պաշտպան,
պահէ դէմքիդ որպէս գոհար,
պահէ դէմքիդ որպէս գանձ,
որ փայլիս եւ փայլեցնես՝
յոյս եւ լոյս ձնծաղկի ի խնամք:

Մի վհատիր սիրելի բարեկամ,
թող շողայ յաւետ մահուան ալ դէմ՝
ժպիտդ, այդ ժպիտդ վսեմ,
որպէս «Առաւօտ լուսոյ» Շնորհալի
որպէս աղօթք սուրբ՝ Արեւագալի
որպէս խունկ՝ Անդաստանի,
որ ծաղկիս եւ ծաղկեցնես
այս գարնան՝ թէ իսկ թուայ ցուրտ: 

 Րաֆֆի Սարգիսեան

Թորոնթօ, Օնթարիօ, Գանատա

Րաֆֆի՝ ՀԲՀ-ը ուրախ է քու բանաստեղծութիւնդ արտատպելու այս դժուար օրերուն

ՐԱՖՖԻ ՍԱՐԳԻՍԵԱՆ։ Ձօն Վերապրող Ծաղկին

Սիրոյ ջահը վա՛ռ պահեց, այդ ﬔծ մարդը վիրաւոր,

Սիրոյ առաքեալ էր ան, թէև մանկուց վիրաւոր,

Կեանքի ծիլ օրերուն արդէն` դէմ էր մրրիկին սասկահով,

Ամպրոպն անքամ չկրցաւ այս ծիլը քանդել արմատով։

Վերապրո՛ղ էր, վերապրո՛ղ, հազիւ ծլած` պոկուա՛ծ,

Պոկուած` հազի՛ւ իր նեկտարն ﬔղուի սրտին դիպած,

Քշուած անդի՜ն արմատը կախ, դէպի խորթ ծաղկանոցին,

Որ թօշնի որբացած` նեկտարն տալով օտար փեթակին։

Վերապրո՛ղ էր, վերապրո՛ղ, մրրիկներու կամքին հակառա՛կ`

Այդ ծիլն դարձաւ ծաղիկ, ու ապա կեանքի սիրերգակ,

Ու նոր կեանք սերմանեց իր տոհﬕ՛կ արմատներէն կիսելով,

Կիսեց անդադա՛ր, մէ՜կ առ մէկ, ﬔ՛ծ խնամքով, թել մ՛իսկ չխնայելով։

Վերապրող էր, ոչ լոկ իր անցեալով, այլ բոլո՛ր կեանքով արի,

Վրդովանքի մէջ` այս ծաղիկն դարձաւ հոմանիշը պայքարի,

Հողէն քաշեց յոյսի և հաւատքի ցանցառ սնունդներ`

Եւ բեղﬓափոշին սփռեց չորս դին` որպէս ոգորման հունտեր։

Արդ հանգչած է ան, այս խորթ հողին տակ, անտունի,

Վերապրող այդ տիտանը կը սնուցանէ դե՛ռ ﬔզ,

Պայքարողներո՛ւ կարօտը ունի` իր պայքարը անաւա՛րտ,

Մինչ ատենօք ձախո՛րդ մրրիկը դե՛ռ կ՛ոռնայ անհանդարտ։

Թորոնթօ, Քանատա

Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է Ազդակ օրաթերթին մէջ