Showing posts with label ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ. Show all posts
Showing posts with label ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ. Show all posts

Friday, August 19, 2011

Դերենիկ Դեմիրճյան։ Սերն Ի՞նչ է...

Սերն ի՞նչ է, Վայելքն ի՞նչ է,-
Սեւ ու դաժան օ՛ձ է նա...
Ում սրտում որ բույնը դնե`
Նա պիտ խոցվի՛, սեւանա՛...

Սե՛րը, գարնան զարթնող օ՛ձ է,
Հեռո՛ւ, շա՛տ կխայթե քեզ...
Ահա սիրտս սեւ ու խոց է.-
Ա՛խ, սեւ շա՛տ եմ լացել ես...


What is Love?

What is love’s fake happiness?
-- Just one black, sadistic serpent…
And he, whose heart turns into its nest,
Shall bear its grievance in dim darkness…

Love is a nasty spring-awakened snake
So do stay away, lest you get pricked…
Look at my sad heart, about to break,
And all the dark tears that I shed…

Derenik Demirjian
Translated by Tatul Sonentz

Thursday, August 18, 2011

Դերենիկ Դեմիրճյան։ Էն Մարդիկ...

Ա՜խ, էն մարդոց կյա՛նքը չորնա,
Կյա՛նքս կերան մաշեցին.
Վարդս տեսան` ձեռքես առան,
Տրորեցի՛ն, չորցուցի՛ն.
Յարս տեսան` ձեռքես առան,
Ինձի աչքեն գցեցին,-
Օ՜ֆ, էն մարդիկ ջահե՛լ-ջիվան
Արեւ՛ կյանքս սեւցուցին...

Wednesday, August 17, 2011

Դերենիկ Դեմիրճյան։ Ա՜խ, Ինձ Մարդիկ...

Ա՜խ, ինձ մարդիկ խելա՛ռ տեսան,
Վրաս քար շա՜տ նետեցին.
Քարերն եկան` սրտի՛ս դիպան,
Վերքերն երկար մնացին...

Բայց քո նետած քարը խոշոր`
Սիրուս խելառ օրերում,-
Թաքցրել եմ շատ խո՜րն ու խո՜ր
Սրտիս արնոտ խորշերում...




God! These People

God! People took me for a fool,
They cast at me many a stone.
The rocks hit me in the heart,
And the wounds still linger on…

But the big rock that you threw
During my madcap days of love,
I still conceal deep, deep inside,
In my heart’s most hidden cove…

…………... Derenik Demirjian
Translated by Tatul Sonentz

Tuesday, August 16, 2011

ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ։ Երկերու Ժողովածու, Դերենիկ Դեմիրճյան


Դերենիկ Դեմիրճյան - 1877 փետրվարի 18,Ախալքալաք (այժմ՝ Վրաստան) – 1956 դեկտեմբերի 6, Երևան

Resources:
http://en.wikipedia.org/wiki/Derenik_Demirchian
http://hy.wikipedia.org/wiki/Դերենիկ_Դեմիրճյան

Wednesday, August 10, 2011

Աւետիս Կիւլպէնկեան։ Երեք Ձայները

Կեանքն է յարատեւ, ոգորում, պայքար՝
Անպայման, անխտիր, ամէնուն համար,
Պէտք չէ բնաւ վախնալ անկէ ու տալ խոյս,
Այլ արիասիրտ լինել, տալ խրախոյս։

Կեանքը տառապանք է, մաշող ցաւ միշտ,
Անկարելի է գտնել մարդ անվիշտ,
Պէտք է համբերել ու տոկալ անոր
Յարձակումներուն ուժգին նորանոր…։

Օ՜հ, կեանքը սէ՜ր է, ս՜էր, հոգի՜ն կեանքին,
Սէ՜ր, քան զայն ի՞նչ կայ անոյշ, թանկագին,
Պէտք է ապրի՜լ զայն անըսպա՜ռ արեւ
Ու ցոլացընել շողերն յարատեւ։

Կազմեն այս երեք ձայներ աննըման
Դաշնակում մ՛՛հզօր -- Ձայնը Մայր Բնութեան,
Ձայնը բանաւոր էակին թրթռուն,
Ու ձայնն Աստուծոյ, Ձայն սիրոյ անհուն։

Sunday, August 07, 2011

Աւետիս Կիւլպէնկեան։ Աւելի՛ Վեր

Եթէ այսօր ունեցար յաջողութիւն մը փայլուն,
Մի՛ ծուլանար, մի՛ թուլնար,
Մի՛ նստիր եւ ուշ մի՛ տար երէկուան շուտ անցնելուն,
Վերադարձն է անհընար…։
Յիշէ՛ ԱՆՑԵԱԼՆ, ի ԲԱՐԻՆ զոհէ՛ ՆԵՐԿԱՆ վաղանցիկ,
Քիչ մ՛աւելի՜ ելի՛ր վե՜ր,
Մի՛շտ խորհելով ՎԱՂՈՐԴԱՅՆՆ՝ աւելի՛ ճոխ, գեղեցիկ,
Շա՛տ աւելի գերիվեր։
Եթէ այսօր զգացիր ներքին աճումն հոգեկան,
Ազնիւ տենչանք ունեցի՛ր
Վե՜ր նայելու, բարձունքներ դեռ լեռներէն անդի՜ն կան,
Հորիզոննե՜ր դեռ անծի՜ր…
Իտէալներ բարձրագոյն քե՜զ կը սպասեն տակաւին,
Վե՜ր նայելու, բարձունքներ դեռ լեռներէն անդի՜ն կան՛
Հորիզոննե՜ր դեռ անծի՜ր…
Իտէալներ բարձրագոյն քե՜զ կը սպասեն տակաւին,
Վե՜ր ելի՛ր քայլ մ՛աւելի,
Վերելքի ո՛ւժը կամքիդ թող չի պակսի բընաւին,
Անկարելին կարելի՜
Ըլլայ պիտի այն անձի՛ն  որ կը տենչա՜յ անվըհատ,
Կը մագլցի՜ յարատեւ,
Զառիվերի խոնջերէն չըլլար երբեք յուսահատ,
Գիտէ՜, վերն օդն է թեթեւ…։
Եթէ տեսնես հեռաւոր լերանց բարձունքն մէջ ամպոց,
Վե՜ր ելի՛ր, մի՛ նայիր վար.
Տեսարաննե՜ր կան անդին դեռ՝ սխրալի՜, ոսկեզօծ,
Ճոխ փառքերով բոցավառ…։
Եթէ լըսես ԱՐԱՐՁԻԴ ձայնն սուրացող հովին մէջ՝
Մօտեցի՛ր քայլ մ՛աւելի.
Վստա՜հ եղի՛ր թէ հո՜ն, վե՜րն, պայծառ լոյսին մէջ անշէջ
Այնքա՜ն անոյշ տենչալի՜
ԿԵԱՆՔ մը անմահ խոստացուած է քեզ, ո՜վ մարդ, գիտցի՜ր դուն,
ԿԵԱ՜ՆՔ մ՛իրական, ԿԵԱ՜ՆՔ մ՛անվիշտ…
Օ՜ն, այդ ձայնին հընազանդ, ջինջ հաւատքով եռանդուն
Ի վե՜ր, ի  վե՜ր ելի՛ր միշտ՜…։

***
Քիչ մ՛աւելի ազնուութիւն, սէր, քաղցրութիւն պարզունակ,
Քիչ մը պակաս դաւանութիւն, հաւատամք կամ հանգանակ,
Քիչ մ՛աւելի առատաձեռն վերաբերում ի բարին
Քիչ մը նուազ ագահութիւն, անյագութիւն ստորին,
Քիչ մ՛աւելի ջինջ, թափանցիկ, լուսեղ ժըպիտ ու ծիծաղ,
Քիչ մը  նուազ կնճռոտ ճակատ, պըռստող յօնք, երես կախ,
Քիչ մ՛աւելի յօժարութիւն՝ օգնել դժբախտ էակին,
Քիչ մը պակաս դժկամակում, մերժում ու կից տենդագին,
Քիչ մ՛աւելի ԹԱՐՄ ԾԱՂԻԿՆԵՐ՝ ճամբուն վրայ այս ԿԱՐՃ ԿԵԱՆՔԻՆ,
Քիչ մը պակաս ԾԱՂԿԷՓՈՒՆՋ՝ երբ մարմնոյն հրաժեշտ տայ ՀՈԳԻՆ։

Saturday, August 06, 2011

ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ։ Վերջալոյսի Խոհեր, Ա Կ Կիւլպէնկեան


Վերջալոյսի Խոհեր

Ոտանաւոր եւ Արձակ Քերթուածներ

Գրեց

Աւետիս Կ. Կիւլպէնկեան

Comet Press
New York
1934







Ծանօթանանք Աւետիս Կ. Կիւլպէնկեանին

Ուսուցիչ հայ լեզուի եւ գրականութեան Անաթոլիա Գոլէճի, Մարզուանի Անաթոլիայ Գոլէճի եւ Իզմիրի Միջազգային Գոլէճի մէջ։

1896-ին լոյս կը տեսնէ իր անդրանիկ հատորը «Արձագանգ» վերնագրով, հրատարակուած Յ. Մատթէոսեանի Տպարանէն։

Պատրաստած է գրագիտութեան, հոմանիշ եւ նոյնաձայն բառերու գրքոյկ մը, Մարզուանի Հայ Գաւառաբարբառը, Բանախօսութիւններու հաւաքածոյ մը (անտիպ)

Վերջալոյսի Խոհերը իր բ. հատորն է ու նուիրուած է Աւետիս Կ. Ըպրըգեանի յիշատակին։  Ըպրըգեան Մարզուան ծնած է ու Կիւլպէնքեանին աշակերտն էր Անաթոլիա Գոլէճին մէջ։ Ան Նիւ Ւորքաբնակ լուսափորագրիչ մըն էր որուն ընտանիքը զոհ գացին ջարդին։

Կիւլպէնկեան 1944-ին կը մահանայ Նիւ Ւորքի մէջ։

Resources: Adventuring with Anatolia college by George Edward White; memoir of the former teacher and president of the college until 1921.
Anatolia College Digital Archives and Special Collections may be accessed here: http://dspace.act.edu/jspui/