ՏԱԹԵՎԻԿ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ: [Մի դառնագին]

Մի դառնագին
հանգստություն
պարուրեց ինձ ոտից գլուխ,
ու հասկացա, թե ինչու են
տագնապի մեջ հաճույք
փնտրում
¨ ծիծաղում
վախի միջից:

ՏԱԹԵՎԻԿ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ: [Երբ կարոտում ես՝ աչքերդ փակիր]

Երբ կարոտում ես՝ աչքերդ փակիր,

լսիր անձրեւի սեթեւանքը,

աղմուկների մեջ լռություն փնտրիր

եւ լռությունը լցրու բառերով:

Իսկ երբ կարոտից հանկարծ խենթանաս,

փարձիր անձրեւը լցնել աղմուկով

եւ քայլիր

մինչեւ արեւը

փայլի: