Showing posts with label Translated into Spanish. Show all posts
Showing posts with label Translated into Spanish. Show all posts

Sunday, June 26, 2022

Nueva York Poetry Review launches a series of translated poems by Armenian authors

 Nueva York Poetry Review, established in New York and led by Marisa Russo, just launched a curated series of poems by Armenian authors translated into Spanish.


The inaugural poet is LA based Shahé Mankerian. His poems may be accessed here


APP welcomes this collaboration, with many thanks to the editorial team and the translators. 



Լօլա Գունտաքճեան/Lola Koundakjian
Curator and Producer,
ArmenianPoetryProject[at]gmail[dom]com





Sunday, May 10, 2015

Live from Holy Cross: Marianela Medrano reading Vahan Tekeyan

Click to hear the audio segment


Marianela Medrano - photo by Khatchik Turabian

"Forgetting" by Vahan Tekeyan

Forgetting. Yes, I will forget it all.
One after the other. The roads I crossed.
The roads I did not. Everything that happened.
And everything that did not.

I am not going to transport anymore,
nor drag the silent past, or that "me"
who was more beautiful and bigger
that I could ever be.

I will shake off the weights
thickening my mind and sight,
and let my heart see the sun as it dies.

Let a new morning's light open my closed eyes.
Death, is that you here? Good Morning.
Or should I say Good Dark?

Translated by Diana Der Hovanessian and Marzbed Margossian

OLVIDANDO

Olvidar. Sí, voy a olvidarlo todo.
Uno tras otro. Los caminos que crucé.
Los que no crucé. Todo lo que pasó.
Y todo lo que no viví.

Ya no voy a transportar más,
ni arrastrar el pasado silencioso, o ese "yo"
que era más bello y más grande
de lo que nunca podré ser.

Voy a sacudir todas las cargas 
que entorpecen mi mente y la vista,
y dejar que mi corazón vea el sol mientras muere.

Y dejar que la luz de una nueva mañana abra mis ojos cerrados.
Muerte, ¿estás aquí? Buenos Días.

¿O debería decir Buena Oscuridad?

Translated from the English by Marianela Medrano

Saturday, May 09, 2015

Live from Holy Cross: George Wallace reading Daniel Varoujan

Click to hear the audio segment


George Wallace - photo by Khatchik Turabian

Working Girl

BENEATH my window, as each morning dawns,
You like a wandering ghost go flitting by, 
And on your beauteous virgin head there fall
Tears from my rose vine, leafless now and dry.

I hear your footsteps in the silent street,
And the awakened dog that barks at you;
Or in my sleep I hear the constant cough
That racks your lovely bosom through and through.

I think that you are hungry, robbed of sleep,
Your body shivering in the breezes cold,
And on your tresses, O my sister! Lies
The frost, like jewels, glittering to behold.

Or else, I think, your shoes are torn and rent;
The water from the street is oozing through;
Or impudently, as you pass along,
Some scoundrel Turk is whistling after you.

I think that ill at home your mother lies,
And that the oil which fed the lamp is dry,
And to the factory you go, to toil
For light and life. I think of it, and sigh!

I think of it, and madly then I wish
I might come down, my pallid sister dear,
Come down to you, to kiss your thin, frail hand,
And whisper low, "I love you!" in your ear.

I love your sorrow, which is mine as well-
My grief of griefs, all other woes above;
I love your shattered breast, where still your love
Sings on and on-a skylark wild with love.

Pale girl, I long to press you to my heart
Like some poor banished dove, forlorn and lone-
Give you my strength, my prizes won from fame,
And my untarnished name to be your own.

Fain would I be your honor's veil and screen,
My breast a shield for your defenceless breast.
If I could guard, with arms as granite strong,
Your sex and your grave beauty, I were blest!

Fain would I give you all that I have won
In life's hard struggle, all I have of good-
Crown you with roses of my victory,
Roses that wear the color of my blood;

Only that never more, my sister dear,
You should be pale and hungry, coughing sore,
And that your mother's lamp should not go out,

And to the factory you should go no more!

Based on the translation by Alice Stone Blackwell 

ANDASTAN

At the Eastern part of the earth
Let there be peace…
Let sweat, not blood, flow
In the broad vein of the furrow,
And at the toll of each hamlet’s bell
Let there rise hymns of exaltation.

At the Western part of the earth
Let there be fecundity …
Let each star sparkle with dew,
And each husk be cast in gold
And as the sheep graze on the hills
Let bud and blossom bloom.

At the Northern part of the earth
Let there be abundance …
In the golden sea of the wheat field
Let the scythe swim incessantly
And as gates of granaries open wide
Jubilation let there be.

At the Southern part of the earth
Let all things bear fruit…
Let the honey thrive in the beehive
And may the wine run over the cups
And when brides bake the blessed bread
Let the sound of song rise and spread.

Daniel Varoujan 1914

Translated by Tatul Sonentz

Wednesday, July 17, 2013

Armenian Poetry in Spanish

The Armenian Poetry Project would like to thank Fernando Sabido Sanchez for the Armenian poetry posted in Spanish in his blog. See the Poets of the 21st Century website.

The blog has several thousand entries, and has over a million visitors.


Tuesday, May 14, 2013

Mariné Patrossian: ԳՈՌՈՒՄ ԵՆ ՄԻ ՁԱՅՆՈՎ ՈՆՑ ՈՐ ՔՈՆԸ ԼԻՆԻ


մարդիկ տարբեր են լինում
հիմար շատ հիմար
սիրուն շատ սիրուն
անհասկացող լրիվ անհասկացող
բայց բոլորն էլ մարդ են
քո նման
ու երբ ոտքդ դնում ես իրանց բաց վերքին
գոռում են մի ձայնով ոնց որ քոնը լինի
հետո զարմացած աչքերով նայում են վրադ
ասես թե մեկը խոստացած լիներ իրանց
որ չի լինելու ցավ
որ չի լինելու ցավ


GRITAN CON UNA VOZ COMO SI FUERA LA TUYA
Traducción: Alice Ter Ghevondian

los hombres son diferentes
tontos muy tontos
agradables muy agradables
incomprensibles muy incomprensibles
pero todos son seres humanos
como vos
y cuando ponés tu pie sobre sus heridas abiertas
gritan con una voz como si fuera la tuya
después te miran con los ojos asombrados
como si alguien les hubiera prometido
que no habrá dolor
que no habrá dolor.

Monday, May 13, 2013

Mariné Petrossian: SAM BECKETT COME HOME


ու հիմա գրում եմ էս մի քանի տողը
որ հասկանամ թե ինչու
էսքան միանգամից ու էսքան շատ
սիրեցի քաղաքը որ կոչել են նյու յորք
էնքան շատ սիրեցի որ հիմա ինչ էլ գրեմ
կլինի նամակ նույն հասցեով

դու երբեք չես կարող
հանդիպել բոլոր էն մարդկանց
որոնք կարող էին լինել քո ընկերը
բայց իրանք թողնում են նշաններ
որ դու հասկանաս որ մենակ չես
որ դու համոզվես քո ընկերները կան
չնայած դու իրանց երեւի արդեն չես հանդիպի
որովհետեւ մեծ  ա տարածությունը
եւ քիչ ա ժամանակը

սեմ բեքեթ
արի տուն
գրած էր շենքի վրա
թարթող լույսերով

ու քանի որ բեքեթը
էլ չի կարող գալ
ուրեմն էդ բառերը
իմ համար էին գրած
ես էլ կանգնել նայում էի

բայց ո՞ւր ա տունը
տուն չկա
կան անտուններ

ու կա նյու յորքը

սեմ բեքեթ
արի տուն
արի տուն
արի

հետո երբ որ տուն էկա
երեւան
ինտերնետով search արեցի
էդ բառերը
ու իմացա որ
էդ նախադասությունը
չինացի մի արտիստ էր սարքել
հա էլի
չայնաթաունում էր էդ շենքը
նյու յորքի չինաստանում
ես էլ առանց իմանալու
հայաստանից հասել
կանգնել էի էդ շենքի առաջ
որ պատահաբար
կարդամ վրան գրածը.
սեմ բեքեթ
արի տուն
արի տուն
արի

մարդը սարքում ա տուն
որ անձրեւ չգա վրան
որ քամին չքշի իրան տանի
որ շները չուտեն իրան գիշերով

բայց անձրեւը մեկ ա գալիս ա
քամին մեզ տանում ա էս ու էն կողմ
ու շները որ կերան սեմ բեքեթին
չնայած շան կերպարանք չունեին
բայց շուն էին մեկ ա


SAM BECKETT COME HOME
traducción: Alice Ter Ghevondian

y ahora escribo algunos renglones
para entender por qué
tan de inmediato y tanto
me gustó la ciudad que llaman nueva york
me gustó tanto que todo lo que escriba ahora
se convierte en una carta a la misma dirección

nunca podés
encontrar a toda esa gente
que podrían haber sido tus amigos
pero ellos dejan señas
para que comprendas que no estás solo
para que estés seguro que tenés amigos
aunque quizás ya no los encuentres
porque es grande el espacio
y poco el tiempo

sam beckett
vení a casa
estaba escrito sobre el edificio
con luces titilantes

y como beckett
ya no puede venir
entonces estas palabras

están escritas para mí
me paré y miré

pero dónde está la casa
no hay casa
hay sin hogares

y hay nueva york

sam beckett
vení a casa
vení a casa
vení

después cuando volví a casa
a erevan
busqué search [2] por internet
aquellas palabras
y me enteré que
aquella frase
la escribió un artista chino
y sí, por supuesto
ese edificio estaba en chinatown
en la china de nueva york
y yo sin saberlo
llegué de armenia
y me paré frente a ese edificio
para leer por casualidad
lo que estaba escrito en él
sam beckett
vení a casa
vení a casa
vení

el hombre construye la casa
para abrigarse de la lluvia
para que no lo arrastre el viento
para que no lo coman los perros por la noche

pero igual llueve
el viento nos arrastra de un lado para el otro
y los perros que se comieron a sam becket
aunque no tenían el aspecto de perros

eran igualmente perros


Friday, May 04, 2012

Translations of Siamanto's The Dance into English and Spanish


The Dance
by Siamanto (Atom Yarjanian 
1878-1915).
(Translated by Peter Balakian and Nevart Yaghlian)

In a field of cinders where Armenian life
was still dying,
a German woman, trying not to cry
told me the horror she witnessed:

"This thing I'm telling you about,
I saw with my own eyes,
Behind my window of hell
I clenched my teeth
and watched the town of Bardez turn
into a heap of ashes.
The corpses were piled high as trees,
and from the springs, from the streams and the road,
the blood was a stubborn murmur,
and still calls revenge in my ear.

Don't be afraid; I must tell you what I saw.
so people will understand
the crimes men do to men.
For two days, by the road to the graveyard …

Let the hearts of the world understand,
It was Sunday morning,
the first useless Sunday dawning on the corpses.
From dawn to dusk I had been in my room
with a stabbed woman —
my tears wetting her death —
when I heard from afar
a dark crowd standing in a vineyard
lashing twenty brides
and singing filthy songs.

Leaving the half-dead girl on the straw mattress,
I went to the balcony of my window
and the crowd seemed to thicken like a clump of trees
An animal of a man shouted, "You must dance,
dance when our drum beats."
With fury whips cracked
on the flesh of these women.
Hand in hand the brides began their circle dance.
Now, I envied my wounded neighbor
because with a calm snore she cursed
the universe and gave up her soul to the stars …

"Dance," they raved,
"dance till you die, infidel beauties
With your flapping tits, dance!
Smile for us. You're abandoned now,
you're naked slaves,
so dance like a bunch of fuckin' sluts.
We're hot for your dead bodies."
Twenty graceful brides collapsed.
"Get up," the crowed screamed,
brandishing their swords.

Then someone brought a jug of kerosene.
Human justice, I spit in your face.
The brides were anointed.
"Dance," they thundered —
"here's a fragrance you can't get in Arabia."

With a torch, they set
the naked brides on fire.
And the charred bodies rolled
and tumbled to their deaths …

I slammed my shutters,
sat down next to my dead girl
and asked: "How can I dig out my eyes?"

Siamanto, Bloody News from My Friend, Wayne State University, 1996.


"El Baile"
Por Siamanto (Atom Yarjanian 
1878-1915).
Traduccion de Nicolas Alvarado

En un campo de cenizas donde la vida armenia
seguia muriendo,
una alemana, tratando de no llorar,
me narro el horror que atestiguo:

“Esto que te cuento
lo vi con mis propios ojos.
Tras mi ventana infernal
aprete los dientes
y vi el pueblo de Bardez ser reducido
a un monton de cenizas.
Los cadaveres se alzaban en pilas tan altas como un arbol
y, de los manantiales, de las corrientes y de los caminos,
la sangre emitia un terco murmullo
que aun clama venganza en mis oidos.

No temas; debo contarte lo que vi
para que la gente conozca
los crimenes que el hombre inflige al hombre.
Durante dos dias, junto al camino al cementerio.

Que los corazones del mundo comprendan!
Era una manana de domingo,
del primer domingo inutil que amanecia sobre los cadaveres.
Del crepusculo al ocaso habia estado en mi habitacion
con una mujer apunalada
-su muerte humedecida por mis lagrimas-
cuando escuche a lo lejos,
parada en un vinedo, a una turba oscura
que azotaba a veinte virgenes
y entonaba cantos inmundos.

Deje a la chica medio muerta en el colchon de paja
y sali al balcon de mi ventana.
La turba parecia crecer como una mata.
Un animal humano grito “ Debeis Danzar,
danzar al son de nuestro tambor!”
Con furia chasquearon los latigos
sobre las carnes de estas mujeres.
Tomadas de la mano, las virgenes comenzaron su
danza circular. Envidiaba ahora a mi vecina herida
quien, con un calmo ronquido,
maldecia al universo y entregaba su alma a las estrellas...

“¡Bailen!, clamaban
“¡Bailen hata la muerte, bellezas infieles!
¡Bailen con vuestras tetas batientes!
¡¡Sonreidnos!! ¡Estais perdidas!
¡Sois esclavas desnudas!
¡Bailen, pues, como un racimo de miserables putas!
¡Vuestros cuerpos muertos nos ponen calientes!”
Veinte agraciadas virgenes se desplomaron.
“¡Levantaos!”, gritaba la turba
blandiendo sus espadas.

Alguien trajo entonces un jarro de keroseno.
Justicia humana, escupo tu faz.
Los virgenes fueron ungidas.
“¡Bailen!, rugieron:
“¡He aqui una fragancia que no se encuentra en Arabia!”

Con una antorcha
prendieron fuego a los cuerpos desnudos
y los cuerpos calcinados rodaron
hasta alcanzar la muerte...

Cerre mi ventana,
me sente junto a mi muerta
y pregunte: “¿Como puedo arrancarme los ojos?

Thursday, May 03, 2012

ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ Սիամանթօ ու «Կարմիր Լուրեր Բարեկամէս»






ՊԱՐԸ
Նամակ Առաջին 


Եւ արցունքներն իրեն կապոյտ աչքերուն մէջը խեղդուելով,
Մոխրադաշտի մը վրայ, ուր հայ կեանքը դեռ կը մեռնէր,
Այսպէս պատմեց մեր սարսաբին ականատես Գերմանուհին.

-- Այս անպատմելի պատմութիւնը, որ ձեզ կ՚ընեմ,
Ես իմ անգութ աչքերովս այս մարդկային,
Իմ անվտանգ տնակիս գեհենադիր լուսամուտէն,
Ակռաներս կրճտելով ու զայրոյթէս զարհուրելի…
Այս աչքերովս անգթօրէն մարդկային, ես տեսայ։
Մոխրակոյտի վերածուած Պարտէզ քաղաքին մէջն էր,
Դիակները դիզուած էին մինչեւ կատարը ծառերուն,
Եւ ջուրերէն, աղբիւրներէն, առուներէն եւ ճամբէն,
Ձեր արիւնին կարկաչիւնն ըմբոստաձայն…
Դեռ ականջիս իր վրէժն ահաւասիկ որ կը խօսի…

Օ՜, չի սոսկաք, երբ անպատմելի պատմութիւնս ձեզի պատմեմ…
Թո՛ղ մարդերը հասկնան, մարդուն ոճիրը մարդուն դէմ,
Երկու օրուան արեւին տակ, գերեզմանին ճամբուն վրայ
Մարդուն չարիքը մարդուն դէմ,
Թո՛ղ աշխարհիս բոլոր սրտերն իմանան…։
Այդ մահաշուք առաւօտը կիրակի էր,
Դիակներուն վրայ ծագող դեռ առաջին եւ անօգուտ կիրակին,
Երբ սենեակիս մէջը, իրիկունէն մինչեւ արշալոյս,
Դաշունահար աղջկան մը հոգեվարքին վրայ ծռած…
Արցունքներովս անոր մահը կը թրջէի…։
Յանկարծ հեռուէն սեւ խուժան մը անասնական
Քսան հարսներ իրենց հետ՝ մոլեգնօրէն մտրակելով,
Շուայտութեան երգերով, այգիի մը մէջ կանգնեցան.
Ես կիսամեռ խեղճ աղջիկն իր խշտեակին վրայ լքած,
Դժոխհայեաց պատուհանիս պատշգամին մօտեցայ…։
Այգիին մէջ սեւ խուժանն անտառացաւ։
Վայրենի մը՝ հարսներուն —Պէտք է պարէ՛ք, որոտաց,
Պէտք է պարէք, երբ մեր թմբուկը հնչէ։
Եւ մտրակներն սկսան մահակարօտ հայ կիներուն՝
Մարմիններուն վրայ կատաղութեամբ մը շառաչել…։
Քսան հարսերն ձեռք ձեռքի, իրենց շուրջպարն սկսան…
Աչուըներէն իրենց արցունքը վէրքերու պէս կը հոսէր,
Ա՜՚հ, ես ո՜րչաբ նախանձեցայ իմ դրացի վիրաւորիս,
Որովհետեւ լսեցի, որ հռնդիւնով մը հանդարտ,
Տիեզերքն անիծելէն, խեղճ հայուհին գեղադէմ,
Իր տատրակի շուշան հոգուն դէպի աստղերը թեւ տուաւ…։

Ունայնօրէն կռուփներս ամբոխին դէմ շարժեցի…
«Պէ՛տք է պարէ՛ք, կ՚ոռնար խուժանը մոլեգին,
Մինչեւ ձեր մահը պէ՛տք է պարէք, դո՛ւք անհաւատ գեղեցիկներ,
Կուրծքերնիդ բաց՝ պէտք է պարէք, մեզ ժպտելով եւ անտրտունջ…
Յոգնութիւնը ձեզ համար չէ, ո՛չ ալ ամօթը ձեզ համար,
Ստրուկներ էք, պէտք է պարէ՛ք եւ մերկանդամ եւ հոլանի,
Մինչեւ ձեր մահը՝ պէտք է պարէ՛ք պագշոտօրէն եւ ցոփութեամբ,
Մեր աչքերը ծարաւի են ձեր ձեւերուն եւ ձեր մահուան…։»
Քսան հարսներն գեղադէմ, գետին ինկան պարտասած…
«Ոտքի՛ ելէք», գոռացին, մերկ սուրերնին օձերու պէս շարժելով,
Յետոյ մէկը սափորով մը քարիւղ բերաւ խուժանին…
Ո՜վ մարդկային արդարութիւն, թո՛ղ ես թքնեմ քու ճակատիդ--
Քսան հարսներն շտապով այդ հեղուկով օծեցին…
«Պէ՛տք է պարէ՛ք, որոտաց, ահաւասի՛կ ձեզի բուրմունք մը,
որ Արաբիան իսկ չունի…»
Յետոյ ջահով մը բռնկեցուցին մերկ մարմինները հարսներուն.
Եւ ածխացած դիակները պարին մէջէն դէպի մահը գլորեցան…
Զարհուրանքէս՝ պատուհանին փեղկերը՝ փոթորիկի մը պէս փակելով՝
Իմ մենաւոր մեռեալիս մօտենալով հարցուցի.
Ի՞նչպէս փորել այս աչքերս, ի՞նչպէս փորել, ըսէ՛ ինձ…։

ՍԻԱՄԱՆԹՕ 1878-1915
(Ատոմ Եարճանեան)
Կարմիր Լուրեր Բարեկամէս, Հրատակչութիւն Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Պէյրութ 1985

Sunday, February 05, 2012

Զահրատ։ Երկնածիծաղ

Երկինքն ի վեր խարսխած
Չարաճճի աստղ մը կայ
Երեք միլիոն տարի է - երկրագունթին կը նայի
Ու կը մարի խնդալէն


Celestial Snicker

There’s a naughty star
Anchored up in heaven --
Over three million years now
It’s been looking at earth
And laughing its head off


Zahrad
Translated by Tatul Sonentz


RISITA CELESTIAL

Hay una pícara estrella
Anclada en el cielo -
Durante tres millones de años ahora
Ha estado mirando a la tierra
Y riéndose de verla degollada.


Translated into Spanish by Renato Sandoval Bacigalupo

Saturday, February 04, 2012

Զահրատ։ Երկնաքար

Քար չի բաւեր քարկոծելու անջատ անջատ բոլորս ալ
Կը հաւաքուինք նոյն աշխարհին վրայ ամէնքով միատեղ
Ու կը սպասենք ահանգնադղորդ երկնաքարին որ չի գար

M e t e o r

Not enough rocks around
To stone the whole bunch of us
Each one of us one by one --
We gather around on the same rock
All of us in one place and we wait
For that one gargantuan meteor
-- That never comes

Zahrad

Translated by Tatul Sonentz

METEORO
No hay suficientes rocas cerca
Para lapidarnos a todos
A cada uno de nosotros uno tras uno-
Nos reunimos en la misma roca
Todos nosotros en un solo lugar aguardando
Ese meteoro gargantúa
- Que no llega nunca

Translated into Spanish by Renato Sandoval Bacigalupo

Wednesday, October 26, 2011

Սայաթ-Նովա։ Աշխարհումըս ա՛խ չիմ քաշի

Բնագիր

Աշխարհումըս ա՛խ չիմ քաշի, քանի վուր ջա՛ն իս ինձ ամա.

Անմահական ջըրով լիքըն օսկէ փընջան իս ինձ ամա.
Նըստիմ` վըրէս շըվաք անիս` զարբաբ վըրան իս ինձ ամա.
Սուչս իմա՛ցի, է՛նէնց սպանէ` սուլթան ու խան իս ինձ ամա։
Մէջքըդ` սալբու-չինարի պէս, ռանգըդ փըռանգի ատլաս է,
Լիզուդ` շաքար, պըռօշըդ` ղանդ, ակռէքըդ մարգրիտ, ալմաս է.
Օսկու մէջըն մինա արած, աչքիրըդ ակնակապ թաս է.
Պատուական անգին ջավահիր, լալ-բադէշխան իս ինձ ամա։
Յիս էս դարդին վո՞ւնց դիմանամ, մակա՞մ սիրտըս ունիմ քարած.
Արտա՛սունքս արուն շինեցիր, խիլքըն գըլխէս ունիմ տարած,
Նուր բաղ իս` նուր բաղչի մէջըն` բոլորքըդ վարդով չափարած.
Վըրէդ շուռ գամ բըլբուլի պէս` սիրով սէյրան իս ինձ ամա։
Քու էշխըն ինձի մաստ արաւ. յիս զարթուն իմ, սիրտս է քընած.
Աշխարհս աշխարհով կըշտացաւ, իմ սիրտըս քիզնից սով մընաց.
Եա~ր, քիզ ինչո՞վ թարիփ անիմ` աշխարհումըս բա՛ն չըմընաց.
Կրա՛կէ, ծովէմէն դուս էկած ռաշ ու ջէյրան իս ինձ ամա։
Ի՞նչ կու'լի` մէկ հիդըս խօսիս, թէվուր Սայաթ-Նովու եար իս.
Շուղքըդ աշխարհըս բռընիլ է` արեգագի դէմըն փար իս.
Հուտով հիլ, միխակ, դարիչին, վարդ, մանուշակ, սուսանբար իս,
Կարմըրագուն` դաշտի ծաղիկ, հովտաց շուշան իս ինձ ամա։


Աշխարհաբար

Աշխարհումս ա՛խ չեմ քաշի, քանի որ ջա՛ն ես ինձ համար.
Անմահական ջրով լիքը ոսկե փնջան* ես ինձ համար.
Նստեմ` վրաս շվաք անես` մետաքս վրան ես ինձ համար.
Մեղքս իմա՛ցիր, հետո սպանիր` սուլթան ու խան ես ինձ համար:
Մեջքդ` նոճի-չինարի պես, գույնդ ֆրանկի ատլաս է.
Լեզուդ` շաքար, շուրթդ` մեղր, ակռեկքդ մարգրիտ-ալմաս է.
Ոսկում արծնապակի արած, աչքերդ ակնակուռ թաս է.
Պատվական անգին ադամանդ, լալ-բադեշխան** ես ինձ համար:
Ես էս ցավին ո՞նց դիմանամ, մի՞թե սիրտ ունեմ քարացած,
Արտա՛սուքս արյուն շինիր, խելքս` գլխումս շվարած***,
Նոր պարտեզ ես` նոր այգու մեջ, բոլորքդ վարդով շուրջառած.
Ման գամ շուրջդ բլբուլի պես` սքանչելիք ես ինձ համար:
Քո սերը ինձ արբեցրեց, ես արթուն եմ, սիրտս է քնած****.
Աշխարհս աշխարհով կշտացավ, իմ սիրտը քեզնից սով մնաց.
Յա~ր, էլ ինչո՞վ քեզ գովերգեմ` աշխարհումս բա՛ն չմնաց.
Ծովից դուրս եկած հրեղե՛ն նժույգ-ջեյրան ես ինձ համար:

Ի՞նչ կլինի հետս խոսես, եթե Սայաթ-Նովի յարն ես.
Շողքդ աշխարհը բռնել է` արեգակից էլ դու վառ ես.
Հոտավետ հիլ, մեխակ, դարչին, վարդ մանուշակ, սուսանբար ես.
Կարմրագույն` դաշտի ծաղիկ, հովտաց շուշան ես ինձ համար...

* փնջան – գավ, թաս,
** Բադեշխան – վայր Հինդուքուշ լեռներում, որ հայտնի է լալ-սուտակի հանքերով:
*** Բնագրում տողը մեկ ավել վանկ ունի:
**** Հակառակ պատկերով` մեջբերում է «Երգ երգոցից» /Բ:1/:
***** Վերջին տողը համարյա բառացի մեջբերում է «Երգ երգոցից» (Ե:2):


Թարգմանուած Իշխան Ստեփանյանի կողմէ: Տեսնել ՝ http://www.sayat-nova.am/index.html
Rendered into Modern Armenian by Ishkhan Stepanyan. Many thanks for his permission to post the translation.


En el mundo no he de penar...

(Աշխարհում ախ չիմ քաշի...)

En el mundo no he de penar, pues eres vida para mí;
copa de oro plena de agua inmortal eres para mí.
Me sentaré a tu sombra; tienda de tisú eres para mí.
Dime mi culpa y mátame luego; sultán y khan eres para mí.

Fino es tu talle cual ciprés y plátano; raso de Europa es tu piel.
Dulce es tu lengua, azúcar son tus labios, perlas y diamantes tus dientes;
oro esmaltado son tus ojos, copa engastada en pedrería.
¡Oh inapreciable gema, rubí del Badajshán eres para mí!

¿Cómo resistir este dolor? ¿Es de piedra acaso mi corazón?
Sangre has tornado mi llanto, he perdido la cabeza por ti.
Nueva viña eres en nuevo jardín, cercada con setos;
te recorreré cual ruiseñor, pues digna de ver eres para mí.

Me ha embriagado tu amor; despierto estoy, aunque no mi corazón.
El mundo con el mundo se sació; mi corazón está ávido de ti.
¿Cómo alabarte, amor mío? Nada ha quedado en el mundo.
Alado corcel y gacela surgidos del mar eres para mí.

¡Ay, si por una vez me dijeras que la amada de Saiat-Nová eres!
Tu fulgor el mundo colma; eres más ardiente que el sol.
Aromático cardamomo, canela, clavel, rosa, tomillo eres;
roja flor del llano, azucena de los valles eres para mí.

Saiat-Nová (1722-1795)
Traducción de Vartán Matiossián

Monday, October 05, 2009

Archie Minasian: The Tiger Wind

The wind,
playing in the violets,
sprang upon me.


Oh! I thought,
if I could be so familiar
with her.
____________________________


Published in ARMENIAN-NORTH AMERICAN POETS: AN ANTHOLOGY (St-Jean-sur-Richelieu, Manna Publishing, 1974), Lorne Shirinian, editor.


In 1945, Khatchik Minasian won the Edwin Markham Gold Medal for Poetry. He was born in Fresno, CA in 1913.


El Viento del Tigre
(Traducción de Carolina Contino)
El viento,
jugando en las violetas
saltaba sobre mí.

Oh! pensé,
si pudiera serle a ella
así de familiar.

Friday, September 26, 2008

Naira Kuzmich: Beginning

Sometimes, I dream about my mother’s breasts.
In my dreams, my mother is naked
and nursing me
While she eats pomegranate seeds,
While she eats sunflower seeds.

Sometimes, I dream only of one breast.
In my dream, my mother only has one
and with it, she smothers me and my cries.
The pomegranate seeds like bloody cysts stain her chest.
The sunflower seeds like dried tears fall to her feet.



The poem was recently published in the Fall 2008 edition of
The Apple Valley Review.





COMIENZO


A veces sueño con los pechos de mi madre.
En mis sueños, mi madre está desnuda
y me acuna
mientras come semillas de granada,
mientras come semillas de girasol.
A veces sueño sólo con uno de sus pechos.
En mis sueños, mi madre sólo tiene uno
y con él me asfixia a mí y a mis gritos.
Las semillas de granada como sangrientos quistes manchan su pecho.
Las semillas de girasol como secas lágrimas caen a sus pies.


Naira Kuzmich was born in Armenia and raised in the Los Angeles enclave of Little Armenia. Her nonfiction has appeared in or is forthcoming from Ecotone, the Threepenny Review, Michigan Quarterly Review, Cincinnati Review, the Massachusetts Review, Guernica, the Southern Review, Shenandoah, and elsewhere. Naira passed away from lung cancer in 2017, at the age of twenty-nine.

Monday, September 15, 2008

Archie [Khatchig] Minasian: Becoming Great

We look at Goethe,
and Schiller,
huge bronze statues
in the park,


and we think,
someday we'll be like them --
you Goethe and I Schiller.


Then through narrow park lanes
we crawl along,
solemn and confident,
eloquent and witty,
ignoring the boys that pass on bicycles
and the girls in shorts
carrying tennis rackets.



Volviéndonos grandes

Traducción de Carolina Contino


Observamos a Goethe,
y Schiller,
enormes estatuas de bronce
en el parque,


y pensamos,
algún día seremos como ellos,
tú Goethe y yo Schiller.

Luego, por los angostos caminos del parque
nos arrastramos lentamente,
solemnes y confidentes,
ingeniosos y elocuentes,
ignorando a los chicos que pasan en bicicleta
y a las chicas en shorts
con sus raquetas de tennis.

Monday, October 08, 2007

Եղիշէ Չարենց: ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ

Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բա՜ռն եմ սիրում,
Մեր հին սազի ողբանուագ, լացակումած լա՜րն եմ սիրում,
Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բո՜յրը վառման,
Ու Նայիրեան աղջիկների հեզաճկուն պա՜րն եմ սիրում։

Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լի՜ճը լուսէ,
Արևն ամրան ու ձմեռուայ վիշապաձայն բու՜քը վսեմ,
Մթում կորած խրճիթների անհիւրընկալ պատե՜րը սև
Ու հնամեայ քաղաքների հազարամեայ քա՛րն եմ սիրում։

Ուր է՛լ լինեմ - չե՛մ մոռանայ ես ողբաձայն երգերը մեր,
Չե՜մ մոռանայ աղօթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր,
Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արիւնաքամ վէրքերը մեր -
Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - եա՛րն եմ սիրում։

Իմ կարօտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հէքեաթ չկայ․
Նարեկացու, Քուչակի պէս լուսապսակ ճակատ չկայ․
Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագա՜թ չկայ․
Ինչպէս անհաս փառքի ճամբայ՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։



Եղիշէ Չարենց




Of my motherland Armenia, its sun-soaked word I adore,
Of our old, mourning saz, the deep, moving string I adore,
The radiant scent of blood-red roses and sun-dipped flowers I adore,
And the humble, graceful dance of women of Nairi I adore.

I love our sky – deep blue and high, the waters – clear, and the lucent lake,
The sun in summer, and the winter’s ferocious frost outbreak,
The black, dreary walls of the old huts – drowned in the dark,
And the thousand-year-old, tattered stones of the ancient cities I adore.

Never will I ever forget the mournful tunes of our songs,
Will not forget the iron-script books that have become prayers long,
However deep my heart is hurt by our blood-drained wounds of fate,
Still, time and again, though orphaned, weak, but my Armenia I adore.

For my homesick, yearning soul there is no better tale told,
Than Narekatsi’s and Kuchak’s, there are no brighter shining thoughts.
Cross-pass the world, yet Ararat is the whitest peak to be sought,
As an everlasting walk to fame, my Mount Masis I adore!

Translated by Armine Grigoryan, a resident of Yerevan, Armenia



The sun-zested tongue of sweet Armenia mine, I love,
Our ancient, doleful saz, its plaintive chord, I love,
Our crimson flowers’ and our roses’ heady scent,
And the nimble dance of our Nayirian girls, I love.

I love our gloomy sky, pure waters, luminous lake,
The summer’s sun and dragon’s howl of winter gales,
Black uninviting walls of hamlets, lost in dark,
And stones millennial of ancient towns, I love.

Go where I may, I can’t forget our mournful songs,
I can’t forget our uncial books now turned to prayer,
However sharp our wounds, bled dry, do pierce my heart,
Still – orphaned, bloodied, dear Armenia mine, I love.

No other lore exists within my homesick heart,
No hallowed brow as that of Narek’s or Quchak’s,
Scour the world, no peak is white as Ararat,

Like glory’s reachless path, my Mount Masis, I love.

Trans. by Raffi Barsoumian






ARMENIA
 
Amo el verbo soleado de mi dulce Armenia;
amo el matiz plañidero y lloroso de nuestra antigua lira;
el embriagador perfume de esas rosas nuestras, flores color sangre,
y la danza cadenciosa de las hijas de Nairí.
Amo nuestro cielo azul, las límpidas aguas, el lago encendido,
el sol del verano y los impetuosos vientos del invierno,
los inhóspitos negros muros de las chozas perdidas en lo oscuro,
y amo las piedras milenarias de nuestras antiguas ciudades.
Esté donde esté, no olvidaré nunca nuestros cantos elegíacos;
no olvidaré nuestros libros con letras góticas, transformados en oraciones.
Por más que la espada surque en mi corazón las heridas sangrantes,
aún huérfana y desgarrada, amaré a mi amada Armenia,.
Para mi corazón nostalgioso no existe ninguna otra historia. 
No hay genios tan radiantes como Narek y Kuchak…
¡En todo el mundo no hay una cima más blanca que la del Ararat!
Como camino de gloria inalcanzable, yo amo a mi monte Masís.


Sunday, December 10, 2006

Զահրատ։ ՈՍՊ ՍՏԿՈՂ ԿԻՆԸ

Ոսպ մը - ոսպ մը - ոսպեր - ոսպ մը - քար մը - ոսպ մը - ոսպ մը - քար մը
Կանաչ մը - սեւ մը - կանաչ մը - սեւ մը - քար մը - կանաչ ոսպ մը
Ոսպ ոսպի քով - քար ոսպի քով - յանկարծ բառ մը - բառ ոսպի քով
Յետոյ բառեր - ոսպ մը - բառ մը - բառ բառի քով - յետոյ խօսք մը
Ու բառ առ բառ խօլ բարբառ մը - հինցած երգ մը - հին երազ մը
Յետոյ կեանք մը - ուրիշ կեանք մը - կեանք կեանքի քով - ոսպ մը - կեանք մը
Դիւրին կեանք մը - դժուար կեանք մը - ինչու դիւրին - ինչու դժուար
Բայց քով քովի կեանքեր - կեանք մը - յետոյ բառ մը - յետոյ ոսպ մը
Կանաչ մը - սեւ մը - կանաչ մը - սեւ մը - ցաւ մը - կանաչ երգ մը
Կանաչ ոսպ մը - սեւ մը - քար մը - ոսպ մը - քար մը - քար մը - ոսպ մը։


Մեծ Քաղաքը


Զահրատ (Զարեհ Եալտըզճեան)


Cleaning Lentils


A lentil, a lentil, a lentil, a stone.
A green one, a black one, a green one, a stone.
A lentil, a lentil, a lentil, a word.
Suddenly a word, a lentil, a lentil, a word
next to another word. A word, a word, a word,
a speech. A word of nonsense.
Suddenly a song. A song, a song, suddenly
an old dream. A green, a green one, a black one
a stone. A lentil, a lentil, a lentil, a stone.


Translated by Diana Der-Hovanessian


The Woman Cleaning Lentils


A lentil -- a lentil -- lentils -- a lentil -- a pebble -- a lentil -- a lentil -- a pebble
A green one -- a black one -- a green one -- a black one -- a pebble -- a green lentil
A lentil next to a lentil, a pebble next to a lentil -- suddenly a word -- a word next to a lentil
Then words -- a lentil -- a word -- a word next to a word -- then a phrase
And word by word a witless wording -- a wornout song -- a washed out dream
Then a life -- another life -- a life next to a life -- a lentil -- a life
An easy life -- a hard life -- why easy -- why hard
But lives next to each other -- a life -- then a word -- then a lentil
A green one -- a black one -- a green one -- a black one -- a pain -- a green song
A green lentil -- a black one -- a pebble - a lentil -- a pebble -- a pebble -- a lentil.


Translation by Ralph (Raffi) Setian, Zahrad: Selectied Poems, Manna Publishing, 1974


Zahrad, born 1924, in Istanbul.




Zahratd Lenteja - 

Lenteja - Lenteja - Lenteja - Piedra - Lenteja - Lenteja - Piedra
Una verde - una negra - una verde - una negra - una piedra - una lenteja verde
Lentejas con lentejas - piedra con lentejas - de repente una palabra - una palabra con lentejas
Luego palabras - una lenteja - una palabra - palabra por palabra - luego una palabra
Y palabra por palabra un dialecto - una vieja canción - un viejo sueño
Luego otra vida - otra vida - una vida por vida - una lenteja - una vida
Una vida fácil - una vida difícil - por qué fácil - por qué difícil
Pero uno al lado del otro vive, una vida, luego una palabra, luego una lenteja
Una verde - una negro - una verde - una negro - un dolor - una canción verde
Una lenteja verde - una negra - una piedra - una lenteja - una piedra - una piedra - una lenteja.

Translated by Ana Arzoumanian

Tuesday, August 29, 2006

Archie [Khatchig] Minasian: A Romp With the Wind

the wind threw rose petals at me,
tugged my hair
and pushed me around.


flattered
I ran with the wind
and called it names.
____________________________


Published in ARMENIAN-NORTH AMERICAN POETS: AN ANTHOLOGY (St-Jean-sur-Richelieu, Manna Publishing, 1974), Lorne Shirinian, editor.


In 1945, Khatchik Minasian won the Edwin Markham Gold Medal for Poetry. He was born in Fresno, CA in 1913.

Un revolcón con el Viento(Traducción de Carolina Contino)
el viento me arrojó pétalos de rosa,
tiró de mi pelo
y me atropelló.


halagado
corrí con el viento
y lo insulté.