Հերանոյշ Արշակեան: Հին Երազներ
Օրերն արա՛գ միշտ կը սահին,
Անհետ կ՚ըլլան երազներն հին,
Քաղցրութիւնով օժտուած վերջին,
Ասուպներու պէս կը կորչին:
Մեն-մի թռչող երազին հետ,
Կաթիլ մ՚արիւն կ՚ըլլայ անհետ,
Յիշատակին հողակոյտէն՝
Կաթիլներն վէրք կը բուրեն...
Հին երազներն ա՛լ չեն յիշուիր,
Մոռցունքին գոգն կ՚իյնան նանիր,
Ծուէն-ծուէն ամպի նման՝
Հովէն ցիր ու ցան կ՚ըլլան:
Մեն-մի թռչող երազին հետ . . .
Vecchi sogni
Vanno veloci i giorni, scorrono sempre,
I vecchi sogni non lasciano traccia,
muniti d'un'ultima dolcezza,
come una stella cadente, se ne vanno.
Come un vago sogno
una goccia di sangue non lascia traccia,
dalla pila di memorie terrestri,
le gocce avranno l'odore delle cicatrici...
Nè i vecchi sogni saran ricordati
caduti nel vuoto grembo della dimenticanza,
come una nuvola cirro da cirro,
dispersi dal vento che soffia.
Come un vago sogno...
