Quote of the month

ՕՐՈՒԱՆ ՄՏԱԾՈՒՄԸ.- Երբ անոյշ մեղետի մը կ՝ունկնդրեմ, կը սիրեմ ցած ձայնով լսել որպէսզի այդ երառժշտութիւնը միախառնուի ներաշխարհիս խորքէն եկած եղանակներուն: Նոյն ձեւով որ իմ սիրուհիս կիսամութին կը սիրեմ փայփայել եւ զայն տեսնել թեթեւ շղարշով ու կաթիլ մը քաղցրահոտութեամբ քօղարկուած: Մնացեալը երեւակայութիւնը լուսաւորէ եւ ներշնչանքին ճամբայ բանայ:

Յակոբ Ճէլալեան

Յակոբ Ճէլալեան: Ի՞ՆՉ ՄՆԱՑ

Արձակուրդի վառ օրերէն ի՞նչ մնաց

Եւ ամառուան արեգակէն ոսկեբաշ՝

Իմ հայեացքիս նման երկինք մ՝ամպամած

Ու ոտքերէդ զոյգ մը մաշիկ հալումաշ: 

Մշտադալար թուող կեանքէն ի՞նչ մնաց՝

Պերճ սխրանքներ կարծես շէնքեր կիսափուլ,

Լայն ուղիներ արահետի վերածուած

Ու հեռաստան մ՝անապատի պէս ամուլ:

Մատղաշ ու քա՜ղցդ սերերէն ի՞նչ մնաց՝

Յիշողութիւն մը որ արդէն կ՝անհետի

Հին տարփանքներ մշուշի պէս մելամաղձ

Եւ իմ Աննա՜ն, քնարահունչ մեղեդի:

Աթէնք.............................

WHAT’S LEFT?

What’s left of the sunlit days of holidays?
Of the golden sun of a summer now complete?
A cloudy sky gloomy as my dejected gaze,
And a pair of worn sandals from your feet.

What’s left of an ever-green seeming days?
Grand ventures now a mere crumbling mess,
Broad avenues now narrowed to mere byways
And a horizon as barren as a wilderness

What’s left of those budding loves and trysts?
A meager memory that dissipates already,
Aging desires, melancholy as descending mists…
And my Anna, my own lyric melody.


……………………….. Hagop Jelalian

Translated by Tatul Sonentz

Յակոբ Ճելալեան։ Ե.Ր.Ա.Ն.Գ.Ն.Ե.Ր

Վարդը կարմիր է եւ վարդը բոց
Դաշտի ծիածանն է գլուխ-գործոց
Բայց երբ սէրերս կը լքեն զիս
Համբոյր կու տայ իմ սեւ սիրտիս:

Կեանքը կապոյտ է եւ կեանքը գորշ
Բաց ծով երբեմն, մերթ ծովախորշ
Ես սիրավառ եմ, ան՝ ծիրանի
Ես սիրոյ որբ եմ, ան կ՝արիւնի...

Յ.Ճ.-------------Աթէնք, 20/26-08-11




H.U.E.S

The rose is red and the rose is flame,
It is the meadows’ master work of art
But when my loves walk out on me,
It blows a kiss to my overcast heart.

Life looks blue and life looks gray,
Yet sometimes sea, sometimes bay
I burn with love, it seethes mauve
And bleeds, I am an orphan of love…

Athens, 20/26-08-11……………Hagop Jelelian
Translated by Tatul Sonentz

Յակոբ Ճէլալեան: Աղերս առ ցուլն

Նախնիներուս սրբազան ցուլ
Մեր հեթանոս մեհեաններուն
Աստուածութիւն պղնձաձոյլ
Սեւեռաբիբ ու մշտարթուն:

Մեր պատմութեան չափ հնամեայ
Ու թշնամեաց դէմ կուռ ասպար
Հայ աշխարհի անյաղթ հսկայ
Երկնատարած ձիգ լեռնապար:

Հովանիիդ տակ նոր սերունդ
Հեռասլաց շանթէ մկունդ
Ոգոռումի վճիռ անդուլ:

Թող եղջիւրներդ երկգագաթ՝
Վահագնաշունչ ուժի հաւատ,
Մեր երթին լոյս ծորեն, ո՜վ ցուլ:

Յակոբ Ճէլալեան: Տխուր Վալս

Իրանդ բաղեղ՝
Որ կը պլլըւի
Մարմնիս ծարաւի:

Ձեռքերդ աղեղ՝
Որ կը պարուրեն
Կեանքս համօրէն:

Համբոյրդ հիւթեղ՝
Տրուած դառն ու հեշտ
Որպէս հրաժեշտ:

Լռութիւնն ահեղ՝
Երգն է կարապին
Ցաւը քարափին:

Յակոբ Ճէլալեան։ Ղարաբաղ

Աշխարհիս մէջ մէն, մենիկ

Ժայռաբեկոր անառիկ

Պատուոյ դաշտի դու մարտիկ.

Քեզ բրուտոսներ կը խոցեն

Վառօթներով հրազէն-

Ու կ՛օրօրուիս միայն ուտէն։

Պողպատի պէս հրատապ

Երկիր հազիւ գրկաչափ

Բայց սիրտդ մեծ ու անափ.

Դու քաջութիւն ծնած հող

Փարոսի պէս ճարճատող

Կարօտի ճայ ծովալող։

Բիւր հերոսի դու երկիր

Երազներու ջահակիր

Մայիս իննի շաղուկիր.

Ցաւերուն դէմ յոյսի բերդ

Թոհուբոհին դէմ լուսերթ

Մեր հայրենիք մանրակերտ։

Շուրջդ ծովերը քար ու ժայռ

Վիշտը գլխուդ՝ երկնակամար,

Թէ ի՜նչ Աստուած, թէ ի՜նչ Ալլահ

Քարէ քերթուած ես, Ղարաբաղ։

Յակոբ Ճէլալեան։ ԱՆԽՈՅԱԳԻՐ

Աչքերդ մութ
Արշալոյսներ անմայրամուտ,
Աչքերդ սեւ
Արփացոլանք են հրաթեւ
Աչքերդ բաց,

Այժմ յամեցող երազ մ՛անգանձ
Աչքերդ փակ
Անտես հրա՜յրք մը մաշկիս տակ: