ՀԱՄԲԻԿ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ։ [Ախ, արդէ՞ն...]

Ախ, արդէ՞ն...

Երազներն իմ կապոյտ, յուսավառ

Նրբերանգ թրթիռներ... յոյս են վառ...

Ի՜նչ անուշ ու քաղցր է տենչն անմար...

Արդէօք դո՞ւն...

Ո՞վ վառեց հրդեհն իմ ահալի,

Նոր բոցով ու կայծով կը վառի՝

Իմ հոգին ու սիրտը յիրաւի...

Ակամա՞յ...

Բայց ինչպէս դուն մտար հոգւոյս մէջ,

Ներէ զիս, անծանօթ քոյր անկեղծ՝

Իմ խռովքն ալեկոծ ծով է մեծ...

Առանց քե՞զ...

Իմ շուրջը ծաղիկներ բուրմանուշ,

Նազելի՛ս, ինչ չքնա՜ղ ես, անո՜ւշ

Ինձ համար դուն անանց... քաղցր յուշ...

Ամէն օ՞ր...

Կը փնտռեմ անհամμեր, յոյսով քեզ,

Նորայոյս ցանկութեամբ, սիրով հեզ,

Իրա՞ւ է այս երազն սիրակէզ...

Անո՞ւնդ...

Գրեցիր արցունքո՜վ... վիրաւո՜ր...

Նուրբ ու ջինջ անունդ այդ աղուոր

Իմ սրտի մատեանին մէջ այսօր...

ՀԱՄԲԻԿ ՄԱՐՏԻՐՈՍԵԱՆ։ ԱՊՐԻԼ...

Խաչուած է իմ հոգին... Վաղո՜ւց...

Քարանձաւներու մէջ չղջիկները

կը պարեն...

Ամայութիւնը կ՛ոռնայ չորս դիս

Անո՞ւնը այս տխուր խաղին՝

Գա՜ղթ է... ջա՜րդ... Եղեռն սոսկալի...

Գետ ու լճակ արեան ծով են... հիմա...

Ձուկերը կարմիր են հագած... լո՜ւրթ...

Արիւն կը ծծէ հողը ծարաւէն,

Երկինք կ՛այրի... կը շիկնի ամօթէն

Գարուն է անունն այս եղանակին...

Ապրի՜լ...

Ծառերը ցամքեր են... Անտէ՜ր են...

Անձրեւը դարձած է մեղքի կարկուտ...

արցու՜նք...

Պարտիզպանը կախուած է

իր սիրած ծառէն...

«Չարիք» է անունը

այս բեմադրութեան...

Չարագո՞րծն... Ան կը ժպտի՜ անփոյթ...

Շուրջս մեռելներ են... Ո՜ղջ...

ու կը պարե՜ն...

Գերեզմաննո՜ց է

աշխարհն այս համայն...

Մարդիկ անտարբեր,

գինո՜վ են ցասումէն,

Զայրոյթը կը զարթնի թմբիրէն զգո՜յշ...

Խուլ աշխարհը

կը մռնչէ խելագարօրէն...

Մայրեր կու լան լուռ եւ անարցունք...

Սերունդներ կը վառեն յոյսի մոմեր...

Հոգեհանգիստ է պէտք

ապրողներուն համար...

Իսկ խունկ ու ծուխէն կը հոտի վրէ՜ժ...

Ու դարը կու լայ իր մեղքն ու մեղան...

Շրթունքներուս վրան երգ է եւ աղօ՜թք

Ու աղօթքէս կը վառի կամքս, հրդե՜հ...

Ոտքերս տատամսոտ...

կը կառչին հողին...

Սիրտս կ՛ուզէ գոռալ...

խուլ աշխարհին...

Ես, ես կը մերժեմ մահը...

վճռած եմ ապրիլ...

Համբիկ Մարտիրոսեան։ Ապրիմ… Մեռնիմ

Click to hear the audio clip Marguerite read by Lola Koundakjian.


Գարուն է հոգւոյս մէջ
Ու կանաչ Ապրիլ…
Ծաղկեր են յոյսերս՝
Նոր խինդով մ՛անգին,
Պարտէզիս մէջ ծլեր
Նոր ապրիմ-մեռնիմ,
Վճռած եմ… ես
վճռա՜ծ՝
Վերստին ապրիլ,
Գտնելու տենչով
Իմ կորսնցուցած
Սէրս հեռաւո՜ր
Մանկութիւնս ո՜րբ
Երազս կապո՜յտ
Երգս սպիտակ՝
Ծո՜վ… մշուշապատ…։




«Սպիտակ երգ», Պէյրութ, 2003.