Literary quote for August 2014

Ռունգերս աստղածաղիկի բոյր են առնում --

Սիրվարդ Զարեան

Սիրվարդ Զարեան։ Հայաստան

Զուարթնոցի արծիւը, սիւնի վրայ կանգնած,
խոռոչացած աչքերով նայում է Արարատին։


Դաշտերի հովերը բերում են ողբը այրիների,
խելայեղ կակաչներ, զարնւում քարերին,
արիւն լացում։


Հեռւում,
Սարդարապատի վսեմ ցուլերը գլուխները կախել,
հառաչում։


Անդունդի եզրին,
աչքակապ պատանին,
թեւերը պարզած ուզում է թռչել…
Երկինքը խաւար է փռել, ասուպներ չկան։


Սաթէ վիհերում
երկար շուքեր արծաթ բռունցքներով
թակում են դռները սգաւոր մայրերի,
աստեղային փողերով հերոսներին կանչում։


Ոտաբոբիկ աղջիկներ,
հրավառ ջահեր բռնած,
անցնում են ժամանակի միջից,
եւ, անդրաշխարհի ոգիներից,
համակենտրոն այս երկրին,
բերում պատգամ լուսաւոր։

Սիրվարդ Զարեան, Նախաստեղծ Ձայներ

Sirvart Zarian, Voix Primordiales, Montréal, 1995

Սիրվարդ Զարեան։ Գահիրէ

Քաղաքը յօրանջում է,

կիսաբաց կոպերը ծուլօրէն թարթում,

հեւաշունչ տնքում,

միջօրէի տապից նիրհում։

Մեռնող ձայներից պոկւում է մի երգ՝

թախծոտ,

մելամաղձոտ,

անցնում շուրջը դատարկ սրճարանների,

թեւերը բացած աղաւնու պէս

վեր բարձրանում,

ուժասպառ անհետանում տանիքների վրայ։

Անդորրութիւն,

լռութիւն,

մրափ։

Անապատից մի զով շունչ է փռւում,

պարուրում,

ուշաբերում,

աղմուկով լցնում փողոցները անհանգիստ,

կամուրջների վրայ նետւում,

շունչ առնում,

Նեղոսից մի շող պոկած կորչում Գիզայի կանաչներում։

Սիրվարդ Զարեան, Նախաստեղծ Ձայներ

Sirvart Zarian, Voix Primordiales, Montréal, 1995

Սիրվարդ Զարեան: Նկար

Մոխրագոյն վանականը սեւ խաչը կրծքին
պաստարից դուրս է ցատկել
ու դողդողալով անցնում է մեր փողոցից։

Աշունը նստած պարտէզում,
անհանդարտ մանկան պէս
մատները խրել է ներկերին՝
գոյն է ստեղծում։

Փողոցից անցնող քամին,
սնձենու տերեւների հետ պարելով,
վազում է վանականի ետեւից,
մինչ նա անկիւնը դարձել,
իր աստծուն է փնտռում։

Սիրվարդ Զարեան, Նախաստեղծ Ձայներ
Sirvart Zarian, Voix Primordiales, Montréal, 1995