Սիրվարդ Զարեան։ Գահիրէ

Քաղաքը յօրանջում է,

կիսաբաց կոպերը ծուլօրէն թարթում,

հեւաշունչ տնքում,

միջօրէի տապից նիրհում։

Մեռնող ձայներից պոկւում է մի երգ՝

թախծոտ,

մելամաղձոտ,

անցնում շուրջը դատարկ սրճարանների,

թեւերը բացած աղաւնու պէս

վեր բարձրանում,

ուժասպառ անհետանում տանիքների վրայ։

Անդորրութիւն,

լռութիւն,

մրափ։

Անապատից մի զով շունչ է փռւում,

պարուրում,

ուշաբերում,

աղմուկով լցնում փողոցները անհանգիստ,

կամուրջների վրայ նետւում,

շունչ առնում,

Նեղոսից մի շող պոկած կորչում Գիզայի կանաչներում։

Սիրվարդ Զարեան, Նախաստեղծ Ձայներ

Sirvart Zarian, Voix Primordiales, Montréal, 1995