Էդվարդ Միլիտոնյան: ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ ՄԱԿԵԴՈՆԱՑԻ

Հնդկական օվկիանոսի ափին արտասվում էր

Ալեքսանդր Մակեդոնացին,

Նա չէր տեսնում ցամաք, որ կարող է նվաճել։

Նա չէր կարող ջուրը գրավել,

Ջուրը վազում էր մատների արանքով,

Մտքի մաղի մեջ չէր մնում օվկիանոսը։

Ամեն ինչ նվաճելու համար պիտի մահանալ։

Եւ կնքեց մահկանացուն արագ

Եւ զմռսած ծրարն ուղարկեց մեզ,

Որ չենք կարողանում բացել

Այս էլ քանի դար։

Եւ արտասվում ենք նրա պես,

Նրա արցունքներով։

Էդվարդ Միլիտոնյան: ՑԻՑԵՐՈՆԻ ՁԱՅՆԸ

Ոչ ոք չի կարողանում կտրել

Ցիցերոնի ձայնը:

Նրա բերանին բարձեր են դնում,

Փակում են լաբիրինթոսում,

Ավազե պարկերով են ծածկում,

Ատոմային թափոնների գերեզման են նետում,

Եւ էլի ճար չկա:

Պատմության խորքից լսվում է նրա ձայնը՝

Օ, ժամանակներ, օ, բարքեր,

Օ, մարդիկ:

CICERO’S VOICE

 

No one is able to smother

Cicero’s voice.

They cover his mouth with pillows,

They cast him in a labyrinth,

They cover him with sandbags,

They bury him in nuclear dumps,

To no avail.

From the depths of history, his voice wails --

O, tempore, o, mores,

 

O, mortals!

 

……………………….. Edward Militonian

Translated by Tatul Sonentz

Էդվարդ Միլիտոնյան: Կեսարի Հարցը

Դաշույնների սայրերին՝ պարտված դրոշի պես

Ծվատվում էր

Կեսարի մարմինը:

Նրա վրա իրենց ստորակետը,

Բազմակետը եւ, վերջապես, վերջակետն էին դրել

Ընկերներն ու ծպտյալ թշնամիները:

Հարցը՝ եւ դո՞ւ, Բրուտոս,

Ոչ մի պատասխան չստացավ:

Պատմությունն համառ երեխայի պես կրկնում է՝

Եւ դո՞ւ, Բրուտոս, եւ դո՞ւ, Պողոս, եւ դո՞ւ, Պետրոս…


Էդվարդ Միլիտոնյան (1952- )

CAESAR’S QUEST

Like a routed flag trashed at the tip of daggers

Fell tattered

Caesar’s body.

On it, his comrades

And covert enemies had traced

Their comma, ellipses and, finally, period.

To his quest, “Et tu, Brute?”

He received no answer.

History repeats, like an obstinate youngster –

 

And you, Brutus? And you, Paul? And you, Peter…?

 

……………………………….. Edward Militonian

Translated by Tatul Sonentz