Showing posts with label Iran. Show all posts
Showing posts with label Iran. Show all posts

Thursday, June 18, 2020

ՎԱՀԻԿ ՍԱՐԳՍԵԱՆ: Կորոնավիրուս

Անցեալում էլ եղել են շատ բարդ
հիւանդութիւններ,

Որի պատճառն է եղել տարբեր
վիրուսներ

Եղել է մերս, սարս ու անֆուլանզա
Եղել է թոքախտ, տիֆուիտ ու աբուլա,
Բայց հիմա եկել է այս նոր վիրուսը,
Որ կտրել է բոլոր ժողովրդի յոյսը
Այս վիրուսը կոչւում է կորոնավիրուս,
Որ չի թողնում ժողովուրդը տներից
գան դուրս

Բոլորն ասում են եկել է աշխարհի վերջը
Ապաշխարում ու աղօթում, իրենց
տան մէջը,

Թէ որ յոյս չունես եւ Աստծուց խնդրում ես,
Թէ ների՛ր ինձ դու, մեղաւոր եմ ես
Դէ ու էլ ների՛ր ծանօթիդ մեղքը
Թող որ լինի քո վրայ, Աստծու ձեռքը
Զանգի՛ր քո ծանօթին ու բարեկամիդ
դու շուտ
Մի ասա՛ կը զանգեմ վաղը՝ ես անշուշտ
Կարելի է, թէ վաղն էլ շատ ուշ լինի
Մի նոր վիրուս գայ ու բարեկամդ էլ չլինի:



Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է ԱԼԻՔ օրաթերլին մէջ, Մարտ 18 2020

Wednesday, June 17, 2020

Stay Home, Stay Safe poem with illustration Տանը նստի'ր, դուրս մի' գնա բանաստեղծություն

Տանը նստի'ր, դուրս մի' գնա


Գրեց' Էդուարդ հարությունյանը
Նկարիչ_մուլտիպլիկատորներ'
Մանե Պողոսյան
Թենի հարությունյան

A poem in Armenian about staying home during the 2020 pandemic was made into a cute animé

Written by Edward Harutunians. Illustrated and animated by Mane Boghozian and Teni Haroutunians.

Published in Alik in March 2020


ՏԱՆԸ ՆՍՏԻ՛Ր, ԴՈՒՐՍ ՄԻ՛ ԳՆԱՅ


Թագավարակն եկել ահա
Չոքել է մեր հոգու վրայ,
Սակայն բնաւ մի՛ վախենայ,
Սա էլ կանցնի, հանգիստ մնա՛,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Գործով տարւած՝ միշտ մտազբաղ,
Տարիներդ միապաղաղ,
Պոկւել էիր կեանքից, աւա~ղ,
Լաւ առիթ է եղել հիմա,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Բջջայինդ մի կողմ նետի՛ր,
Հոգուդ անդորրը պահպանի՛ր,
Ու խուճապի մի՛ մատնւիր,
Կեղծ լուրերից հեռու մնա՛,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Բալիկներիդ հետ զբաղւի՛ր,
Դո՛ւ էլ նրանց պէս մանկացիր,
Հեքիաթ ասա՛ հետաքրքիր,
Նրանց համար մի բան կարդա՛,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Վաղուց է գիրք չես կարդացել,
Գիր ու գրքին օտարացել,
Լաւ է մէկ-մէկ մի գիրք բացել,
Մի՞թէ աշխարհը փուլ կը գայ,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Ընտանիքով սեղան նստէ՛ք,
Կերէ՛ք, խմէ՛ք, զւարճացէ՛ք,
Ընտանիք էք, մտերմացէ՛ք,
Կեանքի հաճոյքն ա՛յ, դա՛ է դա՛,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Մնա՛ տանը, բայց լաւ կանես՝
Կնոջդ հետ չգժտւես,
Փոխարէնը՝ նրան օգնես,
Իր խօսքերին ականջ արա՛,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Մարդիկ տանը որ շատ մնան,
Գուցէ յոգնեն ու ձանձրանան,
Բայց դա կօգնի նաեւ նրան,
Որ սերունդը կը բազմանայ,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Տանդ դուռը փակւած պահի՛ր,
Չորս բոլորդ ախտահանի՛ր,
«Օճառ քեռուն» ապաւինի՛ր,
Ձեռքերդ շատ յաճախ լւա՛
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


Թագավարակն ամենազօր,
Որ աշխարհն է բռնել բոլոր,
Անցնող է, կը չքւի մի օր,
Մինչ այդ օրը, որ շուտ թո՛ղ գայ,
Տանը նստի՛ր, դուրս մի՛ գնայ:


ԽԱՐԱԶԱՆ

Monday, August 25, 2014

Էլենա ՄԱՍԵՀԵԱՆ։ [Առօրեան բութ հայեացքը…]

Առօրեան բութ հայեացքը
հառել է վրաս:
Մատներիցս ձանձրոյթ է կաթում:
Ձայնալարերիս միջով սլացող Ես-ը
պատէպատ զարկւելով
փշրւում
թափւում է նւաճող հոգուս:

Ինձ քո տէրը դարձրիր
երջանկացար
օտարացանք
ստրուկդ լինէի
երջանկանայի:


                                            Մարտի 25, 2013

                                            Լոս Անջելես

Sunday, August 24, 2014

Էլենա ՄԱՍԵՀԵԱՆ։ ՏՂԱՆ


l.

Փոքրիկ տղան կանգնած չորրորդ յարկի պատուհանին
թքում էր անցորդների վրայ
ու անմիջապէս թաքնւում
վարագոյրի յետեւում։
Փոքրիկ տղան կանգնած փողոցում
քար էր նետում
կոտրում հարեւանի լուսամուտը
ու թաքնւում պատի յետեւում։

2.

Փոքրիկ տղան, որ այլեւս փոքրիկ չէր՝
կանգնած էր ջարդւած լուսամուտի առջեւ
ու թքում էր այն փողոցի վրայ
ուր թաքցրել էր իր մանկութիւնը
μայց չէր թաքնւում։
Տղան որ այլեւս փոքրիկ չէր
նորոգում էր լուսամուտը
որ ջարդել էր հարեւանի փոքրիկ տղան
ու թաքնւել իր մանկութեան օրերում։



Monday, November 30, 2009

Quote for the Month of November


…Թէ դիմակով ես՝
Հայելուն թքի՛ր.
Թէ հայելի կայ՝
Կարիք չկայ… դիմակի:


Վարանդ

Tuesday, November 24, 2009

Արամ Գառօնէ։ Ես հաւատում եմ

Ես հաւատում եմ քո դարձին կրկին,
Ու միշտ քո ճամբին եզրով եմ քայլում,
Քո հմայքներն եմ պատմում ամէնքին՝
Ու մատաղ սրտեր քո սիրով վառում։

Եւ բոյր է լցւում հոգիների մէջ,
Լոյս երազներ են հիւսւում անդադրում,
Ո՛վ շքեղ գալիք, ի՛մ ցնորք, ի՛մ տենչ,
Դու բիւր սրտերի խինդ ու արբեցո՛ւմ։

Քո մէջ նոր կեանքի գարունն է փթթում, -
Յակինթ օրերի, - կոկոն ու բողբոջ,
Քո մէջ լո՛յս, ժպի՛տ, կեա՛նք ու խլրտում,
Մի կախարդ երգի կարկաչ, հեւք ու կոչ…

Ես հաւատում եմ, պիտի գաս կրկին,
Ո՛վ լոյս առաւօտ, - անկարծ հանդիպում,
Դո՛ւ շքեղ հեքեաթ, դու Արեւածին,
Դո՛ւ բիւր սրտերի լուսեղ ցնծութիւն։


ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Բ. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 12, Փարիզ 1941

Wednesday, November 11, 2009

Հայկ Օհանեան։ Առաւօտ

Բացւել է իմ դէմ մի նոր առաւօտ,
Հրաշք է դարձել աշխարհը համակ.
Ժպտում է հեռուն ոսկի արեւոտ,
Ու թափ են առել երգերս յստակ։

Խօսում է մեղմիկ առաւօտն ինձ հետ,
Հէքեաթ է պատմում քրոջ պէս քնքուշ.
Տխուր յուշերս մոռցել եմ անհետ,
Մոռցել եմ եւ մութ եւ ամպ ու մշուշ։

Սիրտս մանկան պէս խայտում է ազատ,
Յորդել է նորից ոյժ, եռանդ ու սէր.
Որհնում եմ անվերջ կեանքս հարազատ,
Կեանքս լուսաշող, անվիշտ, սիրաջեր։

Ծփում է հեռուն լոյսերի մի ծով,
Ու երփնագեղ է հորիզոնն այսօր.
Արբել է հոգիս մի զով համբոյրով,
Դիւթւած արեւի շողերով բոսոր։

Ու լուսածածան առաւօտն անհուն,
Բացել է իմ դէմ ճամբաները նոր…
Սիրում եմ բոլոր գոյները ժպտուն,
Ողջոյնս նետում մարդկանց հեռաւոր։


ԱՐԴԻ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ (Ժողովածու), Բ. Հատոր, Արտասահմանի Գրողներ, ՀԱՅ ԳՐԱԳԷՏՆԵՐՈՒ ԲԱՐԵԿԱՄՆԵՐ Մատենաշար 12, Փարիզ 1941

Wednesday, October 28, 2009

ԱՐՓԻ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ: ՔԵԶ՝ ԻՆՁԱՆԻՑ

Եթէ որ բացես հոգուս ծալքերը,
Այնտեղ կը տեսնես գրւած է միայն՝
Ես սիրել եմ քեզ:
Թէ որ թափանցես սրտիս խորքերը,
Այնտեղ կը տեսնես գրւած է միայն՝
Ես սիրել եմ քեզ:
Երգերիս փունջը,
Միայն ու միայն
Նւիրել եմ քեզ,
Դու սէր իմ յաւերժ:

Monday, October 26, 2009

ԱՐՓԻ ԱԼԵՔՍԱՆԴՐ: [Օրն իր վերջին]

Օրն իր վերջին
Ճառագայթն է ճամբում
Տիեզերքի օրէնքով
Գրւած գրքում:
Գիշերը գալիս է լուռ,
Խորհրդաւոր,
Որ կատարի
Խորհուրդը նոր:
Սակայն մարդը
Զինւած ամուր
Քէն ու ոխով՝
Պիտ ողջունի այգաբացը:

Հոկտեմբեր 2008

Wednesday, July 15, 2009

Ներսէս Տէր Մեսրոպեան։ Հարուստ եմ ես…

Ոչ ոսկի ունեմ եւ ոչ էլ արծաթ
Ունայն է ձեռքս,
Բայց հարուստ եմ ես,
Քանի որ իմն է աշխարհն արար,
Քանի որ ունեմ ես մի սիրող սիրտ,
Ունեմ սպասող,
Ունեմ յոյս, հաւատք,
Խիղճ, կարեկցութիւն,
Լռելու շնորհք.
Ոգի աներեր,
Ու գիտեմ ներել…
Օհ, ես հարուստ եմ…


Թեհրան


«Գեղարդ»
Ա. տարի
1975
Հալէպ Սուրիա

Thursday, July 09, 2009

Դեւ։ Որտեղ ես

Մանկութեան դու իմ անոյշ, ո՞րտեղ ես,
Հեռո՜ւ, հեռո՜ւ կորած յոյշ, ո՞րտեղ ես։

Ձիւն է պատել իմ շուրջը, ամէն տեղ,
Ցուրտ է, ցո՜ւրտ է ու մշուշ, ո՞րտեղ ես։

Փնտռում եմ քեզ ամէն օր, բայց չկաս,
Դառել ես մուժ ու վերյուշ, ո՞րտեղ ես։

Ցաւում է լուռ իմ սիրտը ու լալիս,
Եւ յուսահատ, եւ անոյժ, ո՞րտեղ ես,

Ձիւն է նստում մազերիս անողոք,
Թափառում եմ տրտմայուշ, ո՞րտեղ ես։

Երազում եմ, որ գտնեմ, պատեհ քեզ,
Ուշացել եմ, ուշ է, ուշ, ո՞րտեղ ես։


Դեւ (Մարգար Ղարաբէզեան)
Թեհրան


«Գեղարդ»
Ա. տարի
1975
Հալէպ Սուրիա

Friday, July 03, 2009

Արամ Գառօնէ։ Գարնանային

Սարից իջաւ, գաղտնագողի, այս գիշեր
Գարնան հովը՝ սիրուց արբած ու խելառ,
Փռեց ճամբին թովչանք ու գեղ, փռեց սէր,
Ու ծառերին գգուեց, փարուեց խանդավառ։

Սարսռացին խնձորենին, նշենին,
Հեշտանքի ջերմ արբեցումով դողացին,
Տարփանք ու սէր շաղուած՝ լուսնի շողերին՝
Երազների ողկոյզ դարձած՝ մնացին։

Հալուեց գիշերն բուրմունքների ծփանքում,
Դարձաւ փրփուր, դարձաւ բիւրեղ, դարձաւ լոյս,
Կեանքի բողբոջն նորից ծաղկեց իմ հոգում,
Ողջոյն, ողջոյն գարնան պայծառ արշալոյս։


Արամ Գառօնէ (Արամ Տէր Պաղտասարեան)

Առաջին անգամ լոյս տեսած է «Գեղարդ» ի մէջ, Ա. տարի
1975, Հալէպ Սուրիա

Thursday, July 02, 2009

ԳԱԼՈՒՍՏ ԽԱՆԵՆՑ: Նիւ Եորք

Լոյսն արեւի չի մօտեցում…
Մի ուրիշ լոյս՝ պաղ ու գունատ
Դեգերում է պատերն ի վեր։
Ես ընկել եմ գորշ քարերի գիրկը մռայլ
Ու սեւ մարդկանց բռունցների միջով շտապ
Վազվզում եմ աղմուկների անբոյր ծովում։

Հիմա այստեղ -
Բալլերի հին պողոտայում
Վաթսուն հազար գինեմոլներ
Մայթերից մայթ
Թափառում եմ շուքերի պէս
Մի դառը կում, բերանաչաթ վիսկու համար։

Մինչ՝ հինգերորդ պողոտայի պատի կրծքից
Խաւաքարտէ, ճարպակալած մի ճենթլման
Պարզում է ինձ ձրի վիսկի…
Մէկ ուրիշը
Քսաներորդ պատուհանից ձեռքը հանած
Շոկոլատի հատիկներ թափում գլխիս։

Մարդիկ բոլոր վազում են միշտ,
Որպէսզի շուտ իրար հասնեն.
Բայց կարծես նրանք անվերջ հեռանում են
Իրար սրտից
Եւ իրարու չեն գտանում։

Այս շէնքերը բարձր ու գոռոզ
Ու անգամ ես՝ օտարական,
Բարձրանում ենք, բարձրանում ենք,
Կործանումի անմխիթար լարուածութեամբ։



Նիւ Եորք 22.4.1976

Wednesday, July 01, 2009

Պետրոս Քաջբերունի: [Մեր էլ տանը]

Մեր էլ տանը հարսանիք կայ
Վարդի բուրմունք, վառ ծիծաղ կայ.
Ազատ օրի, կերախումի
Երջանկութեան հուր ծիծաղ կայ։

Wednesday, May 27, 2009

Պետրոս Քաջբերունի [Գիտակցութեան հունտով մեծցած]

Գիտակցութեան հունտով մեծցած,
Այնքան մարդեր կան երջանիկ.
Բայց կան այնքա՜ն բիւր թշուառներ
Իրենց խելքից ապերջանիկ.
Օ՜, հունտի պէս՝ մենք ամէնքս ենք
Հողի բաժին երբ… ծնւում ենք։

Tuesday, May 26, 2009

Պետրոս Քաջբերունի



Պետրոս Քաջբերունի, պարսկահայ գրող։ Պատկերը վերցված է «Իրանահայ արդի գրողներ» գրքի առաջին հատորից, էջ 239, Տպարան «Մոդեռն», Թեհրան, 1964։

Պետրոս Քաջբերունի։ Խոհ

Ես չասացի՝ սիրում եմ քեզ.
Պէ՞տք էր ասել, երբ կար այնտեղ
Աչքերիս մէջ ցոլքը սիրոյն…
Բառեր չեկան այս իմ լեզուիս…
Կը զրկուէին վեհ հմայքից.
Այլ կարօտի այրումը հուր,
Փայլատակեց մէջ աչքերիս,
Ես աչքերո՜վ ուզեցի ասել քեզ,
Որ սիրում եմ, սիրում եմ քեզ։

Պետրոս Քաջբերունի
1910-2004

Thursday, February 26, 2009

ԱՐՄԱՆՏ: ՅԱՆԳՍ ԵՍ ԵՐԳԻՍ

Հիմա յանգն ես դու իմ երգի,
Զանգը հոգուս,
Որ մաքրում է ժանգը սրտիս
Ու ղօղանջում։
Արդեօք, ե՞ս եմ արդ երգում քեզ,
Թէ դո՞ւ ես ինձ
Երգում այսպէս մրրկայոյզ։
Մենք իրարու տէր ու գերի՝
Անցնում եմ ես
Լանջիդ հասուն արտով բերրի,
Եւ դու՝ սրտիս մարգով կանաչ
Ու գեղգեղում.
Ինչպէս մի վիթ ջուր ես խմում
Հոգուս ակից սիրակարկաչ,
Ու մենք իրար բոյրն ենք շնչում
Առանց հառաչ։
Հիմա յանգն ես դու իմ երգի,
Զանգը հոգուս,-
Ո՞ր մէկս է երգում այսպէս
Ու խլրտում.
Անցնում ենք մենք այնպէ՛ս արբուն,-
Ես՝ այգիով հասուն լանջիդ,
Դու՝ իմ սրտի դաշտով կանաչ,
Ու մենք իրար բոյրն ենք շնչում
Առանց հառաչ։

Monday, December 15, 2008

ԳԱԼՈՒՍՏ ԽԱՆԵՆՑ: Դարերի Համար

Ինձանից հետո վառ երազներով գրողներ կգան,
Իմ գրածները, գիտեմ կը կարդան, չեն մոռացվելու.
Սակայն ասում եմ ՝ այս է իմ ամեն գանձ հարստություն,
Որ կտակում եմ հաւատքի մարդուն:

Ասում են միայն երգն է անմոռաց,
Եթե թևավոր խոսքեր են հստակ ու հուզապատում ,
Եթե գրվել են սիրով, արյունով և ունեն երազ,
Տալիս են եռանդ պայքարի մարդուն:

Հոգսերը գորշ են, կապարի պես ծանր,
Փաթաթվել են իմ մտքի թևերին, չի լինում թռչել,
Բայց երբեմն զգաստ, գրում եմ բաներ,
Դարերի համար և օրերի մեր …