Tuesday, September 30, 2008

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ: Քաղաքը իմն է, քաղաքը` քոնը

Քաղաքը իմն է, քաղաքը` քոնը,
Եվ այս լապտերի գլխիկոր հևքից
Մայթերին խոսուն ցնցուղվում է լուռ
Իմ ասելիքի համր չասելիքը,
Իմ չասելիքի ասելիքը կուռ,
Քաղաքը իմն է, քաղաքը` քոնը,
Ոտնաթաթերով մայթերի ափից
Ուզում եմ կորզել
Մտապատումիս ճանապարհը ծուռ,
Մենապատումի իմ այս հայտնության
Վայելքը այսօր` իմ տարեդարձին,
Հուշեց, որ մի օր
Ապրած իմ կյանքի ետնամուտքերում
Կռիվ են տալիս չհասկացված
Կերպարները իմ,
Կռիվ են տալիս այս լուսե ժամին,
Ուր ես խաղաղված մենապատումիս
Իմ այս սպասումից շշնջում եմ լուռ.
Քաղաքը իմն է, քաղաքը` քոնը,
Ու հիմա ինքս` ես եմ հասկանում,
Որ այս լապտերի գլխիկոր հևքից
Լուռ ցնցուղվում է իմ ասելիքի համր չասելիքը,
Որ էլ երբևէ ձայն չի դառնալու,
Ոչ էլ մեղեդի. ու թող քաղաքի գիշերը թերթի
Այս աննշանակ տարեդարձը իմ…
Քաղաքը իմն է, քաղաքը քոնը:

2008 թ. ք. Երևան

Monday, September 29, 2008

James Magorian: New Harmony, Indiana

We must design the destruction of ignorance and misery,
and establish the reign of reason, intelligence and happiness.

–Robert Owen, 1817

The bricks pale in a private weather,
hewn timbers kick in their sleep, mutter
about Owenites, the utopians who tiptoed
out of paradise with frayed theories,
left the ideal rooms vacant, the grass knotted.
In the city in the wilderness
they learned there is no clean start,
no simple day without the print of pride,
secrets, stones weighing the sun's light,
bet-hedgers uncooping black doves.
When the text of the sublime
is opened to the exact middle, pages peeled
evenly outward, the wind loses its way
in the routine intricacies
of the absolute cornfield, the unsure
surfaces rinsed silver,
the whammy put on desire,
the vision assayed by reckless endurance.
In practice the smaller portions appear.
Moderation, sharing, the sparse trophies
of communal experiment are old luck lost
in gain, corners meting out damask.
In a country that ignores its history,
bolts a door behind the present,
preferring the seductive touch of myth,
there is no fame for the faultless average,
diligent poverty, evangels of duty,
the double-clutch of the spirit.
Yet, some, escapees, from the Disneyland gulag,
share the quiet roads with farmers,
stop at this village to repeat questions,
deliver the gift of conscience,
nests of shade settling on children's shoulders.
Snails spin on the green axle of gardens.
The day cools, glides to a close,
Aligns illegible stars.
Possums cross the dead orchard where darkness
is a relic moved from place to place,
handed down, like suffering,
to the smaller integrities, plumed grass,
scaly stones, the blue throats of bushes.
The possums enter the cornfield to splurge.
The millennium means nothing to them.


This poem has appeared in ns 65-66 of the Minnesota Review.

JAMES MAGORIAN

Poet and fiction writer JAMES MAGORIAN was born April 4, 1942 in Palisade, Nebraska. He attended the Universities of Nebraska, Illinois State, Harvard, and Oxford. He is the author of Haymarket Square (1998) and many poetry collections, children's books, and the satirical novels America First (1992), The Man Who Wore Layers of Clothinq in the Winter (1994), Hearts of Gold (1996), Souvenir Pillows From Mars (1996), and Los Encantos (1999), Aviatrix (2006). His most recent publication is a book-length poem, The Bookbinder's Daughter (2007).

Sunday, September 28, 2008

Դանիէլ Վարուժան։ ԱՌԱՋԻՆ ԾԻԼԵՐ

Զեղուն աւիշն հողերուն տակ պայթեցուց
Սերմերն ։ Արտերս այս գիշեր
Կանանչցեր են լուսընկային տակ գարնան…
- Մայրի՛կ, ինծի ծիլ մը բեր,
Քըրտինքիս ցօղը վըրան։

Կատաղօրէ՜ն , կատաղօրէ՜ն յորդեր են
Տե՛ս , ցորեններն աղածրի։
Դաշտերն հագեր են զմրուխտէ պատմուճան…
- Քոյրի՛կ, ծիլ մը բեր ինծի ,
Եզիս շողիքը վըրան ։

Կը փողփողին արտավարէ արտավար
Կարծես կանանչ մոմիկներ։
Ամէն ընձիւղ մարգրիտ մ ' ունի իր բերանն…
- Հօտա՛ղ , ինծի ծիլ մը բեր,
Արեւուն շողը վըրան ։

Կը զարդարէ ամայութիւնը հողին
Մատղաշ ծաղի՛կը հացի .
Կանանչին մէջ կոշտերը թուխ կը լողան…
- Հարսնո՛ւկ , ծիլ մը բեր ինծի ,
Մատներուդ բոյրը վըրան ։

Ծիլ արտերուս մէջն է ծըլեր նըշենիս ,
Հոն միսմինա՜կը ծաղկեր…
- Մայրի՛կ, քոյրի՛կ, հօտա՛ղ, հարսնո՛ւկ սիրական,
Բերէք անկէ ծաղիկներ ,
Բերէք բոսոր ծաղիկներ ,
Հընձւորին յոյսը վըրան։

ՀԱՑԻՆ ԵՐԳԸ

Saturday, September 27, 2008

Lorne Shirinian: For Two Armenian Soldiers Killed in the Iran-Irak War

April 9, 1987

Click here for the audio segment For Two Armenian Soldiers Killed in the Iran-Irak War read by Lola Koundakjian.

Earth
welcome Henrik Der Hovhannissian
of Shahinshahr
and Heratch Hagopian
of New Julfa
two Armenians
forced to fight
yet another prophet's battle

You will find them
lying between the front lines
and the fleeing troops
holding on to each other in death
they are yours now

Accept this poem
in exchange for their memory



From the volume, Earthquake: Poems by Lorne Shirinian
Mellen Poetry Series, Volume 16, The Edwin Mellen Press, Lewiston, NY 1991. Printed here by kind permission of the author.

Friday, September 26, 2008

Naira Kuzmich: Beginning

Sometimes, I dream about my mother’s breasts.
In my dreams, my mother is naked
and nursing me
While she eats pomegranate seeds,
While she eats sunflower seeds.

Sometimes, I dream only of one breast.
In my dream, my mother only has one
and with it, she smothers me and my cries.
The pomegranate seeds like bloody cysts stain her chest.
The sunflower seeds like dried tears fall to her feet.



The poem was recently published in the Fall 2008 edition of
The Apple Valley Review.





COMIENZO


A veces sueño con los pechos de mi madre.
En mis sueños, mi madre está desnuda
y me acuna
mientras come semillas de granada,
mientras come semillas de girasol.
A veces sueño sólo con uno de sus pechos.
En mis sueños, mi madre sólo tiene uno
y con él me asfixia a mí y a mis gritos.
Las semillas de granada como sangrientos quistes manchan su pecho.
Las semillas de girasol como secas lágrimas caen a sus pies.


Naira Kuzmich was born in Armenia and raised in the Los Angeles enclave of Little Armenia. Her nonfiction has appeared in or is forthcoming from Ecotone, the Threepenny Review, Michigan Quarterly Review, Cincinnati Review, the Massachusetts Review, Guernica, the Southern Review, Shenandoah, and elsewhere. Naira passed away from lung cancer in 2017, at the age of twenty-nine.

Tuesday, September 23, 2008

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ : Համբույր

Վերջին շողը մայրամուտի
Հորիզոնի շուրթին դողաց,
Ու համբույրով իր բեկորվեց,
Ամպ ու գույներ մի կողմ թողած:

Ու համբույրից այդ ի՞նչ ծնվեց,
Շողը ինչու համբույր դողաց,
Ծերուկ գիշերն ելավ ոտի
Ճրագ լուսին ձեռքում պահած:

2004 թ. ք. Երևան

Sunday, September 21, 2008

Arpine Konyalian Grenier reading in New York City


Reading: Arpine Konyalian Grenier
Unnameable Books, Brooklyn
September 28, 5PM


because of light the additional
lurking to be registered

while light slowly if it were
ordinary language terrain
life riding over

one bears witness to
with the body and place of an absent body
without the need to establish voice

disclosing addressing negotiating
for place




Poems from published and unpublished manuscripts:

St. Gregory’s Daughter; Whores from Samarkand;
After the Trading;
The Cables Set, The Light; Silk, Paper, Gunpowder;
If it weren’t for; The Concession Stand;
Part, Part Euphrates.




Arpine Konyalian Grenier is a poet turned scientist and musician. Her work has appeared in How2, Columbia Poetry Review, The Iowa Review, Phoebe, Big Bridge, diode and elsewhere, including several anthologies. Part, Part Euphrates (NeO Pepper Press, 2007) is her latest publication.

William Michaelian: Diary

To be an autumn leaf
pressed between the pages
of a lover’s notebook
and hear her say

“He must be gray by now.”

Saturday, September 20, 2008

Անահիտ Պարսամեան։ Անի

Click to hear the audio clip Ani read by Lola Koundakjian


Եւ ես չեմ կարող
Քեզ շա՜տ մօտենալ,
Չեմ կարող հպուել
Շնչող քարերիդ,
Չեմ կարող բեկուած ճակատդ շոյել։
Մենք բաժանուած ենք ձորով ու գետով
Ճակատագրի թունաւոր նետով,
Անի,
Չարչարուած քո խոյակներից
Բարձրանում է վեր
Մի ցաւած աղօթք...

Այստեղ քամի եղաւ,
Ուժեղ քամի,
Փոշին նստեց նաեւ
Քո քարերին...

Այստեղ արեւն ելաւ
Շռայլ ու մեծ։
Քո վէրքերը, Անի,
Պատերդ օծեց։

Անի,
Երեկոն է
Իջնում ահա,
Քո ուսերի եւ մեր ցաւի վրայ։



Անահիտ Պարսամեան

Friday, September 19, 2008

Esther Heboyan : Caprices

quand je serai vieille
je ne veux pas
clopinclopant
aller
entre chienetchat
ni attendre chez moi
que vienne la mort
comme un tableau
de james ensor

quand je serai vieille
je ne veux pas
me souvenir
ni me recueillir
exit donc
lettres
cartes
instants ad hoc

quand je serai vieille
je n’aimerai pas
le menu jardinage
ni les verts potages
qui font vesser
davantage
les mamies décaties

quand je serai vieille
je n’irai pas solitaire
dans les blancs hôpitaux
ni les mouroirs sociaux
où jamais ne se réverbère
la voix de mick jagger

Thursday, September 18, 2008

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ: Խտացում

Կապույտ հյուսքը երեկոյի,
Իջավ խռիվ իմ խոհերին,
Ու աշխարհում այս մարդեղեն
Փնտրում եմ լար մի երկնեղեն,
Որ իջեցնեմ ու հյուսեմ ինձ,
Մթան կապույտ թանձրացումին,
Մի մեղեդի` դյութող, անբիծ,
Տիրի ինձ և հիացումիս,
Որ կոչվում է բնության ձայն,
Արարչի երգ, ծնծղա լուսին,
Գիշերվա մեղք…
Հե՛յ, աստղաթափ ու աստղաձայն
Հազար լարեր, հեռու դարեր,
Փնտրում եմ լար մի երկնեղեն,
Որ միացնեմ իմ խոհերին,
Բայց շարունակ մնամ այսպես
Պարզ, մարդեղեն ու երկրեղեն…

2007 թ ք.Երևան

Wednesday, September 17, 2008

Esther Heboyan : Les Œillets Rouges

Les Œillets Rouges porte G 02
loge une famille pétrie de comme-il-faut
semi-bourge peu s’en faut
le père dans l’ascenseur galant
infiniment con-
tristement
la mère sourire bienveillant
ce qu’on
produit du terroir fameux
humanité avancée
progéniture comptée recomptée
gare aux coups de pied du com-
passé passé le couvre-feu
hourvari entre chien et loup

Published in Le Titan, editor Jean-Pascal Dubost, Maison de la Poésie de Nantes, France, February 2007.

Tuesday, September 16, 2008

Աւետիք Իսահակեան: Սի՜րտըս երկինք է…

-- Սի՜րտըս երկինք է…
Ամէն արարած
Աստղ ունի այնտեղ --
Գահ ունի այնտեղ։

-- Սի՜րտըս երկինք է…
Բո՜յր կու տայ ծաղկին,
Սէր կու տայ կոյսին,
Կեանք կու տայ անկեանք,
Չոր անապատին --
Ամայի սրտին --
-- Սի՜րտըս երկինք է…




Աւետիք Իսահակեան

Monday, September 15, 2008

Archie [Khatchig] Minasian: Becoming Great

We look at Goethe,
and Schiller,
huge bronze statues
in the park,


and we think,
someday we'll be like them --
you Goethe and I Schiller.


Then through narrow park lanes
we crawl along,
solemn and confident,
eloquent and witty,
ignoring the boys that pass on bicycles
and the girls in shorts
carrying tennis rackets.



Volviéndonos grandes

Traducción de Carolina Contino


Observamos a Goethe,
y Schiller,
enormes estatuas de bronce
en el parque,


y pensamos,
algún día seremos como ellos,
tú Goethe y yo Schiller.

Luego, por los angostos caminos del parque
nos arrastramos lentamente,
solemnes y confidentes,
ingeniosos y elocuentes,
ignorando a los chicos que pasan en bicicleta
y a las chicas en shorts
con sus raquetas de tennis.

Sunday, September 14, 2008

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ: Ես պարզապես սուրճ եմ խմում…

Ես պարզապես սուրճ եմ խմում,
Ու կարոտս անդավաճան,
Սև վայելքի մրուրի մեջ
Չի գտնում դեռ դառը վախճան:
Ես պարզապես սուրճ եմ խմում,
Ու չկաս դու, չկա մոխիր ծխախոտի,
Երբ նրա հետ սերն էր ծխում,
Ծխում էր դեռ և չէր մարում,
Մինչ կարոտս ելավ ոտի,
Որ իմ սուրճի ումպերի մեջ
Աննյութեղեն ու պարունակ,
Անմահական սիրո թուրմով ինձ կախոտի
Իմ հուշերի անձավներում,
Ուր պարզապես սուրճ եմ խմում,
Ուր չկաս դու, ու չեն մարում,
Ծխախոտիդ ծուխը և ես,
Ու անցյալի քառատրոփ խորշակներում
Անունն եմ քո ճչում ասես.
Սուրճ եմ խմում ես պարզապես…

2008 թ. ք.Երևան

Saturday, September 13, 2008

Archie [Khatchig] Minasian: The Cure

Click on the audio link The Cure read by Lola Koundakjian.



Restless,
I pace my little room,
swing the windows and look out.

The trees on the hill are tossing madly;
I watch them,
I am thrilled at their madness.

I turn to my bare room satisfied.

Friday, September 12, 2008

Աւետիք Իսահակեան: Ես երգիչ եմ

Ես երգիչ եմ -- երկնի թիթեռ,
Ես գանձ չունիմ -- լե՜ռ ու բե՜ռ.
Ես սիրում եմ ծաղիկ, աղջիկ, --
Ծաղկի բուրմունք, կոյսի սէր.
Ես սիրում եմ մրմունջ-տրտունջ,
Տանջուած սրտի երգ ու վէրք։


Աւետիք Իսահակեան

Thursday, September 11, 2008

Վահան Տէրեան։ Շշուկ ու Շրշիւն

Աշնան մշուշում շշուկ ու շրշիւն,
-- Բարտիներն են բաց պատուհանիս տակ --
Դու ես, որ դարձեալ թախիծով յիշում,
Կանչում ես նորից կարօտով յստակ։

Անտես ու յուշիկ իմ շուրջը շնջում
Եւ շշնջում ես, եւ անուշ շրշում,
Պայծառ տրտմութեամբ ինձ ես անրջում
Ու գաղտնի սիրով սիրում ու յիշում։

Ամպերը ճերմակ երամով անցան
Թռչունների պէս, - լուսեղէն երա՜զ, -
Դո՜ւ ես, որ դարձեալ ժպտացիր անձայն
Քո հեռու հեռուից, անյայտ ու անհաս։

Ջրերն են անվերջ միգում հեկեկում,
- Իմ սիրտն է լալիս կարօտով անհուն, -
Թւում է որ դու տխրութեամբ անքուն
Ինձ ես որոնում աղօտ աշխարհում։

Եւ ժպտում ես ինձ, ակնարկում քնքուշ
Ու գաղտնի սիրով սիրում ու յիշում,
Եւ շշնջում ես եւ շրշում անուշ,
Անտես ու յուշիկ իմ շուրջը շրջում։

Wednesday, September 10, 2008

James Baloian: Journey/To Dickran

Years drift like ships
in a wind they cannot control
Our last meeting pulses
from the shallows of a darkened room
balances on the tip
of my tongue

My feet look for a way back
into that world where we began
slowly among childhood's
to measure how close our lives
haunted the same streets in different cities
our alphabets and dreams rooted
in the whitened wrinkles of Ararat
or traced into the dust of the San Joaquin

where we stopped the hands of the clock
at sunset and rolled out of our shadows
awakening the lost voices
of ancestors in a land
that was not ours to understand

Here among vineyards of green wisdom
we found their forgotten names

one by one
becoming our own


James Baloian. This poem has appeared in Ship of Fools.

Tuesday, September 09, 2008

Keith Garebian: FIBONACCI VARIATIONS




1. ETHNIC CLEANSING 2. ARMENIAN SOUP

He Grass
calls weeds
the genocide buds, leaves
and his jihad make a soup
an ethnic cleansing, and so in a battered copper pot
becomes father to a race of Al Zarqawis. that they drink and vomit,the
starving Armenians.

3. STRONG MEDICINE 4. TURKISH QUESTIONS

A Where
love is
for facts Christ now?
and unvarnished truth: Where is Jesus?
proves too strong a dose the Turks mock, leading a
for the Turk who coughs up daily falsehoods. donkey with a mangy dog
on its back.


5. ARMENIAN QUESTION 6. DEPARTURE AND ARRIVAL

Who’d They
choose leave
this history a place
we have lived of sudden knives
for centuries in ruined Eden slicing into young and old
enduring holocausts by murderers and arrive where death burns
who never abide truth? through any skin

Monday, September 08, 2008

Keith Garebian: FIBONACCI POEMS



1. MAT 2. DHIMMI

To I’ll
be tell
a hai you why
is to be some dhimmi
a mat for the Turk speak only Turkish
on which to wipe his dirty feet they risk having their tongues cut out

3. SULTAN 4. RITUAL

A Let
man us
who sits torture
on his throne rape and kill
drinking, eating, and then pray to Allah
murdering with bejeweled hands the All-merciful for reward

5. BOY COLLECTION 6. HAMID’S DINNER

Did Was
they his
desire squash stuffed
boys for work with fresh
or sexual pleasure— young Armenian flesh
Hamid’s Ottoman officers? served on a warm silver platter?


7. CIVILIZATION 8. TURKISH NERO

Is The
it mad
Europe Sultan
cleaning knives makes music
with elegant cloth while Armenians burn
for the mad Sultan and his killers? in a wholesale ethnic cleansing

Sunday, September 07, 2008

Praise indeed

On THURSDAY, SEPTEMBER 4, 2008, a young poet posted this in his blog:

T.U.R.N.I.P.S

Shout Out to the Other Real Poets
I most recently read a few poems from an Armenian Poetry spot here on blogger. com. I really enjoyed the poems because they all have true life account of what happens in the Armenian culture. I also enjoyed the fact that the poems are all very, very visual and paint very clear pictures of what exactly is being described. The reason I was drawn to these poems is because they are all very similar to the poems that I am writing, in that they describe the perspective and point of view of a culture. My culture for example is that of an African American college student who is working to break a stereotype and establish himself as a writer. On the other side of that, The Armenian Poetry movement is one that is bringing to the forefront works of writing that the world may have never have even decided to look into. I encourage anyone that is interested and would like to check out this poetry to do so.


Many thanks C.S. Griffin. Keep on writing!!

Lola

James Baloian: Rose

Born in the season of rivers
Her heart burns
but is never consumed
Her eyes go on for miles
over white mountains and blue deserts
leaving only a blur
of twilight where a star
in an open field
prepares to be born


James Baloian

Saturday, September 06, 2008

Lola Koundakjian: Home

Click here for the audio segment Home read by the author.


Home is where my music
And my notepad
And my art reside.
Therefore I always travel with a piece of home;
Whether it’s my iPod with music
Or a stone in my pocket
Or a photo of my loved one in my wallet
Or my thoughts…

4/30/07

Friday, September 05, 2008

Ս. Դ. ԳՐԻԳՈՐԵԱՆ: ԱՆԺԱՄԱՆԱԿ

Մութ էր աշխարհը
Մութ էին մարդիկ
Միայն մենք էինք
Որ լոյսերու մէջ թաթխուած
Անկիւն առ անկիւն
Մեր հոգիներուն կրակը խարսխեցինք
Մութ էր աշխարհը
Մութ էին մարդիկ
Միայն մենք էինք
Որ սիրոյ լապտերին թելերէն կախուած
Ովկիան առ ովկիան
Մեր գիշերները առաւօտ ըրինք
Մութ էր աշխարհը
Մութ էին մարդիկ
Միայն մենք էինք
Որ քամիներուն արեւ μաշխեցինք
Եզերք առ եզերք
Գորշութեան ընդդէմ սաւառնելու պէս
Միայն մենք էինք
Ժամանակէն դուրս-ետին-առաջ
- Անժամանակ գոյութիւննե՜ր -
Զի խաւար էին աշխարհ եւ մարդիկ

Յունիս 2007
Մոնթրէալ

This poem has appeared in PAKIN, June 2008.

Thursday, September 04, 2008

James Baloian: Maps

There are maps
the body looks for
where it begins
to keep secrets,
false names.
The hands curl into stones,
sleep alone under the dust
of darkened roads.
At these moments --
the body inhales itself.
Fear stands in the mirror,
teeth white as the moon.
Nightly, shadows
knock at the window
until the window opens
to let them in.


James Baloian. This poem has appeared in Mid-American Poetry Review.

Wednesday, September 03, 2008

Keith Garebian: BEHEADING

Dressed in fezzes and uniforms,
moustaches thicker than their lips,
sinewy arms crossed in proud distinction,
they sit like pashas at a table,
staring straight at the lens,
while two male heads lie on platters,
spattered with blood. The camera
doesn’t lie, its details
to be passed on to centuries,
living proof that gets in the way
of cold denials. A moment
defining what they did in their spare time,
before dreaming up reasons to round off
genocide to zero.

Keith Garebian

Tuesday, September 02, 2008

David Kherdian: Melkon

Father I have your rug.
I sit on it now -- not as you
did, but on a chair before
a table, and write.

It is all that is left of
Adana, of us, of what we
share in this life, in
your death.

In my nomad head I carry all
the things of my life,
determined by memory and love.
And on certain distant nights,
I take them one by one.
And count.
And place them on your rug.




This poem has appeared in Ararat, Winter 1985, 25th Anniversary volume.

Monday, September 01, 2008

Վահան-Ասլան։ Արփիա՜ր

Արփիար Արփիարեանի յիշատակին

Բանաստեղծի, այսօր, քընարս է ձեռին,
Ու սէրերուս արեւն ամբողջ հոգւոյս մէջ,
Ո՜վ խաւարած արշալոյս, ես տխրագին
Ծնրադրել շիրմիդ առջեւ կու գամ գէջ։

Դուն աստղերու ճաճանչներուն սիրահար՝
խաւարներու արդ մահին մէջ կը հարգչիս.
Ներէ՛ ինծի, որ արցունքովս օծուած շառ՝
Սփռեմ շուրջդ գարուններէն մէկ նարկիս…

Մեր հայրենի երկինքներուն վրայ կապոյտ,
Արեւները դեռ, Արփիա՜ր, կ՛արիւնին…
Դարձի՛ր, դարձի՛ր, դանդիռներէն այդ ընդփոյթ,

Եւ աստուածի մ՛պէս ժառացած, խստագին,
Հորիզոնէ՜ հորիզոն, ա՜հ, գէթ մէկ օր,
Փրկութիւն դուն շեփորէ՜ բառն ահաւոր…։

Վահան-Ասլան «Եգիպտահայ Տարեցոյցը» 1914