Զահրատ: Հրանդ Տինքին

Աղաւնիները համոզեցին, ըսին որ իրենց վրայ

չեն կրակեր. Հրանդ հաւատաց։ Թէպէտ երկչոտ՝

հաւատաց թէ աղաւնի մըն է։

Բայց կրակեցին։

Նախատեսած էր, մէկ քանի տարի առաջ ըսած էր ինծի.

«Իմ մահը պիտի ըլլայ ոտքի վրայ՝ կանգնած, ոչ թէ պառկած՝

անկողինի մէջ»։




Թող պառկի լոյսերու մէջ։

Եթէ մեզի հարցնէք, ան միշտ յաղթական պիտի կանգնի՝

անաղարտ արձանի մը պէս։




- «Հրանդ Տինքին», Զահրատ


The doves swayed him,
        saying no one fires on them


Hrant believed them.
        Although timid:


He believed
        he was a dove.


But they
        shot him


He had foreseen it,
        he told me a few years ago,


"My death will be on my feet, standing up, not lying down
        in bed. "


May he rest in light.


        If you ask us, he will always stand victorious:


            like an immaculate statue.






Zahrad“To Hrant Dink", translated by Lola Koundakjian