Ատրինէ Տատրեան: ՎԻԷԹՆԱՄՑԻՆ
Աչքեր մթին
կեանքի եզրին
ծուռ բերաններ
խորշոմ ճակտին
յօնքեր դարձած
ու քէն ըրած
իրենց սրտին
պայքար անզէն
անհաւասար
կռիւ
ցրիւ:
Ունի սակայն,
սիրտը յուզող
հերոսութիւն
ու լեռներու
մացառներու
ապառաժին
վիէթնամցին...
Մահը իրն է
մահը խրոխտ
մահը խորհուրդ
հայրենիքին
փրկութիւն
վիէթնամցին,
Հպարտ է ան
վիէթնամցին
Հերոսացած,
Արեւներէն ուժը առած
վիէթնամցին...
սիրտն է ազնիւ
բազուկն է յաղթ
հողով յուռթի
կրնայ կռուիլ
Վարդանի պէս
Վիէթնամցին
Վահանի պէս
հալածողին
ինկած սուրին
չըլլար գերին
վիէթնամցին:
Թող ամչնան
անոնք որոնք՝
փոքր են սրտով
եւ կը չափուին
փոքր ազգի մը
մեծ այդ սրտով:
Լայն ճակատով
սեւ քու մորթով
փայլուն աչքով
վիէթնամցի՛...
լաւ կը ճանչնամ
քու կռուողի
քու հերոսի
սի՛րտդ
վիէթնամցի...
լաւ կը ճանչնամ
տոհմդ հերոս
իմ տոհմիս պէս
որ միշտ գիտէ
մեռնի՛լ...
հերոսօրէն
նոյնքան սակայն,
ապրիլ...
ապրիլ:
Լոյս տեսած է «Պայքար» (Պոլիս), 11 Յուլիս 1968
No comments:
Post a Comment