New Spanish book of Armenian poetry

Un idioma también es un incendio (Alción editora - Activo Puente). 

We are happy to announce the publication of this book edited by our colleague Ana Arzoumanian. The book will be presented in Argentina on April 22, 2013.

I Left My Shoes In Istanbul (film trailer)

I Left My Shoes in Istanbul,” a documentary film by Beirut-based writer and director Nigol Bezjian, was screened at the Istanbul Independent Film Festival in February. The film chronicles the journey of a Lebanese-born Armenian poet through his first visit to the city, and the discovery of his cultural roots. It first premiered at the Golden Apricot Film Festival in Yerevan last summer, and finally made its way to the titular city of Istanbul. 

Read the entire article in the Armenian Weekly. 

Film by Nigol Bezjian (1955, Aleppo, Syria)



http://youtu.be/ZAG-3ksdjgw

20 poetas de Armenia (UBA)

El 22 de abril a las 19.30 horas en el Salón Azul de la Facultad de Derecho, UBA, 20 poetas de Armenia

La caída de la Unión Soviética, la Tercer República de Armenia, la guerra de Nagorno Karabagh.

La violencia, la melancolía, la rabia, la desintegración, el amor.

Por primera vez el Cáucaso Sur en Latinoamérica.

20 poetas de la Armenia de hoy traducidos al castellano.

Tatul Sonentz: Letter to Hovsep

 

When beheaded

on your native soil

on a bright April day

by those with dark souls

whose brood still do worship

gray wolves on moonlit nights

you were a much younger man

than my sons–your own grandsons

whose blood was spilled that day

long before they were born…

 

That – we’re told – is our yesterday

that never was or ever happened

to be banished from memory 

and to be interred in haste

with your severed head

in the name of today

as the pack of gray wolves

howls a lewd dirge of sublime

rapture and joy at the final burial

of all recall of their forebear’s crime…

 

      * * *

 

Allow me to call you Hovsep

since I am your elder now

and in my mind you are

and will forever be

the young father

of my mother

loving husband

of my grandmother…

Hovsep--my faceless

headless silent forebear          

forever spouse and parent

yet a mute and blind memory

    …of a lost grandfather.

 

------------Tatul Sonentz

2007

Cheri Babajian: Miles of Dirt and Sand

Forced across miles of dirt and sand

Singed not only the soles of their feet on the land,

But sent shock waves of pain deep into the souls

Of men, women and children, forced into roles

That none had chosen but at gun point coerced,

Pushed along in terror, parched in thirst,

Watched in horror as loved ones no longer stand

From murderers’ hands or the stark stinging sand.

Parents screamed as their children collapsed,

And cried out in desperation unable to grasp

That Hell had opened up right at their feet

In the faces of Turkish soldiers intent on defeat

Of the Armenian people…a true genocide.

While a generation of youth and intellectuals died

For no other reason than their ethnicity

Hatred so vile—no empathy!

Scientists, scholars, poets and more

Captured, tortured-- wiped out at the core.

The nightmare returns as I sleep in my bed

A comfortable place where I lay my head

In soft and warm bedding until the scene comes again

As I see my tribe bleeding …I see Turkish sin.

I feel myself walking across hot desert sands

Parched, weak and frail, it is hard to stand.

I am angry with every gasp of air that I breathe

And feel protective of all of my brethren I see.

As I choke on the dust from the dirt and debris

I wonder why no one has set my people free.

I see beautiful children slaughtered by grown men.

Innocent young ones unable to defend

Themselves, as their parents have already died

On the blood soaked trail of deceit and lies.

I gasp for air as my lungs search for more

And awaken confused and away from the horror.

Stand up and demand that the truth will be known!

All nations, all people must take hold and own

Their past, their present and their future too.

No immunity from truth, for me or for you.

Copyright Cheri Babajian 2013. This poem appears on APP with kind permission of the poet.

Martin Melkonian lit Zabel Essayan

UNESCO: World Poetry Day

March 21 is World Poetry Day. A decision to proclaim 21 March as World Poetry Day was adopted during the UNESCO’s 30th session held in Paris in 1999.

"Poetry is one of the purest expressions of linguistic freedom. It is a component of the identity of peoples and it embodies the creative energy of culture, for it can be continuously renewed".

Irina Bokova, Director-General of UNESCO
Message for the World Poetry Day

Conference in Yerevan, Armenia

The Armenian Union of Education and Culture, together with Yerevan State University and The Writers Union of Armenia are organizing a 2 day conference devoted to the core problems of the modern Armenian prose. Scientists and philologists from Armenia, Nagorno Karabakh and the Diaspora are invited to this event. As per Hamazkayin, the main goal of the conference is to praise the modern prose by its comprehensive literary modern standards, as well as professional review of the core problems, development trends and perspectives. 

The opening of the conference and the report presentations is going to be held in Yerevan State University, Philology department, in April 5. The continuation of the conference will be in Writer’s house in Tsaghkadzor. There round table discussion and debates will be organized. 

The applications should be handed in by March 25, 2013. 

The applications may be delivered to:

The Armenian office of Hamazkayin: Mashtots Ave. 37/10

                                                  Tel. 53-39-49

                                        e-mail: hamazg@netsys.am This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it

YSU Philology department:             Abovyan 52/a 

                                                  Tel. 54-43-94 (137)

Writers Union of Armenia:               Baghramyan 3 

                                                  Tel. 56-45-70

Arto Vaun reading (video)

Click to watch the poet reading his work.

Arto Vaun is the author of Capillarity and lives in Massachusetts.

Silva Merjanian: Your Poem

Write me a poem
drunk on solitude
when night strips off shell
calloused on your voice

shatter crystal veins
in midnight clouds
raining on my hands
words from angels' mouths

write me a poem --
silk covering my flaws

and I will wear it
like blue starlight cast
on a night resigned
to a poet's heart

let our fingers touch
in between your lines.



December 2011

This poem appears in Ms. Merjanian's inaugural book Uncoil a Night. All proceeds of this book will go to the Syrian Armenian Relief Fund (SARF). The book may be purchased at https://www.createspace.com/4113245

Գրական մրցոյթ. նիւթ՝ Հայ մայրը:

Գրական մրցոյթ. նիւթ՝ Հայ մայրը: Մանրամասնութեանց համար դիմել յայտարարութեան:

Armenian Writing contest, organized by the Hamazkayin executive committee of Canada. 
Open to Armenians of all ages, across Canada.
Language: Armenian.
Topic: The Armenian mother. 
Submission deadline: May 10, 2013. 
Previously published works are not accepted.
Email us with your questions @ info@hamazkayin.ca.

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ՔԱԼԻՍԹՕ ԿՈՒԱԹԷԼԼԻ

ՔԱԼԻՍԹՕ ԿՈՒԱԹԷԼԼԻ
1818-1900

Խոտերու օրօրին մէջ անվերջանալի
Մարմարեայ պարզ խաչի մը տակ հազիւ տեսանելի
Կը ննջէ հիմա Քալիսթօ Կուաթէլլի

Խաչին վրայ ոչ բառ մը պակաս – ոչ բառ մը աւելի
Միայն «Քալիսթօ Կուաթէլլի»

Անոնք որ կը յիշեն թէ ով է ան
Չեմ յուսար որ գիտնան
Թէ ուր թաղուած է ան

Իսկ անոնք որ չեն լսած իր մասին
Արդէն անտարբեր են իր շիրմին

Խաչին վրայ ոչ ածական մը – ոչ տիտղոս մը աւելի
Լոկ «Քալիսթօ Կուաթէլլի»

Քիչ անդին կը հոսի
Կը հոսի աղմկալի
Հսկայ քաղաքի
Երթեւեկն ահռելի

Մինչ հոս խոտերու օրօրին մէջ անվերջանալի
Խաչի մը տակ հազիւ տեսանելի
Կը հանգչի հիմա Քալիսթօ Կուաթէլլի


8 Մարտ 2013

Aramayis Sahakyan

It is with sadness that we announce the passing of  poet, editor and satirist Aramais Sahakyan (b May 24, 1936, Artsvashen, Armenian SSR - March 14, 2013, Yerevan, Republic of Armenia. May he rest in peace.

ԽԱՉԻԿ ՏԷՏԷԵԱՆ: Ե՞ՐԲ ԵՒ Ո՞ՒՐ

Ըսէ´ք ինծի՝ ե՞րբ եւ ո՞ւր

Հոգին մարդուն պիտի գտնէ

Իր անդորրը մնայուն.

Ե՞րբ պիտի խաղաղին ալիքները ծովուն,

Ե՞րբ պիտի լռեն շառաչները անհուն

Ի´ր ալեկոծ ծովուն:

Պճեղ մը սիրտ տրուած է մարդուն,

Բայց ան շալկած է հեղեղ մը ցաւ անհուն,

Տրուած են համրուած օրեր անկայուն,

Ու կը սպասուի որ գործէ հրաշք գերագոյն:

Ռոպոթի նման նետուած գիրկը աշխարհին,

Կը տարուբերի ճօճանակի նման մշտարթուն,

Կը ցատկռտէ, կը վազէ, կը քալէ ետ ու առաջ,

Ապա կը նետուի թափօնի նման ետեւը իր տան:

Ըսէ´ք ինծի՝ ինչո՞ւ այս խաղը անհրապոյր

Իր ճակատագի՜րն է եղած դարերէն հնագոյն,

Ի՞նչ նպատակի մը գերագոյն

Կը ծառայէ տուայտանքը հէ´ք մարդուն:

Ըսէ´ք ինծի՝ ե՞րբ եւ ո՞ւր

Կանգ պիտի առնէ այս զաւե՜շտը տխուր....

ԽԱՉԻԿ ՏԷՏԷԵԱՆ: ԿԸ ՔԱԼԵՆ ԱՌԱՋ

Դաժան օրերուն այս,
Դաժան պահերուն մեր,
Երբ խաժամուժին մէջ նետուած
Վակոնները շոգեկառքին կը յառաջանան արագ,

Երբ գալիքի պահերը թուխպ
Երկունքի ցաւերով են յղի,

Երբ մարդը՝ երկնքի ու երկրի  
Ահեղ մարտին մէջ նետուած էակ մըն է անիծեալ,

Մինչ սեւն ու սպիտակը ձուլուած իրարու,
Անշունչ պատկեր են նկարիչին
Պաստառին վրայ.-
Կը քալեն ամբոխները առաջ
Յոյսի մը, ապաւէն լաստի մը պատրանքով,
Նոր ճանապարհի որոնումի 
Յորձանուտին մէջ նետուած ակամայ,

Երբ ճապաղ առօրեան իրենց օրագիրն է միանուագ,
Ու սերմը պտուղին՝ այլոց ձգուած բարիք մնայուն,
Կը նային ետեւ, կը նային առաջ,
Ու մշուշն է միշտ հորիզոնը ծածկած,
Բայց դեռ կը յուսան,
Դեռ կը տագնապին, 
Դեռ կը քալեն առաջ...

ԽԱՉԻԿ ՏԷՏԷԵԱՆ։ ՀԱՅՐԱԿԱՆ ԶՐՈՅՑ

 I. ՔԱԼԷ՛ ԱՌԱՋ

Քալէ´, քալէ´, որդի,

Կիրճերէն վեհաշուք,

         անձաւներէն տամուկ,

Քալէ´ առաջ, դէպի հորիզոնը պայծառ,

Քալէ´ դէպի բարձունքը անհաս։

        

Ճեղքէ´ լեռները խրոխտ, սարերը հպարտ,

Դուն՝ անհունին կարեվէր,

Երկինքներուն անհպելի,

Քալէ´ անվերջ, տեսիլքներուդ հետամուտ,

Բայց յիշէ´ ճանապարհին, դադարի պահերուն,

Ինչքան սլանաս վե՜ր,

Եւ որքան յառաջանաս,

Դեռ հեռո՜ւ, շա՜տ հեռու է գագաթը նուիրական:

Բայց քալէ´, որդի, քալէ´ առանց հրաժեշտի,

                                        առանց խոնջէնքի,

Կանգ չառնես վայրկեան մ’իսկ քու սլացքիդ ընթացքին,

Դադարը մահ է, ցաւերու վերյուշ է, եւ ունայնի տագնապ,

Կանգառը միջոցին, բզկտող լլկում է ու մահաքուն,

Դուն նայէ հեռուն ու քալէ առաջ,

Նայուածքդ յառած անհունին կապոյտ։

Բայց եւ գիտցիր - որպէս իրողութիւն պարզ -

Թէ՝ հեռո՜ւ, շա՜տ հեռու է հրաշք ափը պատրանքներուդ,

Գուցէ եւ անհասանելի՝ այս կեանքի ընթացքին:

Քալէ´, անցի՜ր, որդի, այս աշխարհէն, արագ...:

II. ՔՈՒ ՀԵՐԹԸ

Հիմա կանգ առ պահ մը միայն, որդի՛,

Ու դիտէ´ շուրջդ, կատղած ու ապստամբ,

Նայէ´ այն խենթ օրերուն, որոնք մերն են,

Տե´ս թէ ինչպէս կը կործանին կայսրութիւններ,

Ոտքի կոխան կ’ըլլան բռնապետեր հնաւանդ,

Տե´ս թէ ինչպէս Նոր գարունի մը երազանքը

Կը ծնի կրկին ոտքերուդ առջեւ։

ՆայԷ´ ու հպարտացիր, որդի՛,

Վաղ թէ ուշ անկցի՜ն պիտի խորհրդանիշերը՝

Պիղծ, սնափառ ու վայրենի,

Ու ձմրան երկա՜ր գիշերները, խիստ ու կատաղի,

Պիտի փարատին. այդպէս է երգը ժամանակի,

Ու խորհուրդն այս աշխարհի:

Տե´ս թէ ինչպէս երամներ ծիծղուն

Կը սաւառնին կրկին երկնակամարին,

Ու երգերը գարնանային

Կը պարուրեն անդաստանները քու անեղծ հոգիին,

Տե´ս այս բոլորը եւ հրճուէ՜, սիրելիս,

Թող խինդն ու ծիծաղը ըլլան անբաժան

Քու ճանապարհին, քու երթին ակնթարթային,

Բայց եւ գիտցի´ր, որդի՛, գիտցի´ր հաստատ՝

Ա՜յն ինչ տեսար ու ապրեցար,

Այն ինչ կը վկայես քու անեղծ աչքերով,

Բազում ուրիշներ եղան նոյնին վկան,

Ապրեցան քեզ նման նոյն այդ պահերը՝

Սեւ եւ սպիտակ, ու հեռացան ընդմիշտ

Ձեռնունայն...

Քալէ´, քալէ´, որդի՛, այս աշխարհէն, արա՜գ...: