Գեվորգ Քրիստինյան։ ՀԱՅԱՍՏԱՆ ԱՇԽԱՐՀ

Ի՜նչ զարմանալի աշխարհ է, Աստվա՛ծ,-
Հողը փորում են՝ գիր է դուրս գալիս,
Մեր սուրբ Նարեկը ծաղկել է հողից,
Մեր հայրենները ծիրան են հասած,
Խնձորի ծառը երգում է կամաց,
Խաղողի վազը լալիս է անձայն.
Ի՜նչ զարմանալի աշխարհ է, Աստվա՛ծ,-
Հողը պեղում են՝ երգ է դուրս գալիս։
Քարերը այստեղ մորմոք են սառած,
Ծառերը՝ փափուկ օրոցք մանկական,
Անձրևը, ասես, օրհնանք է՝ կախված
Վաղ գարնանային երկնքից ազատ.
Գարունը այն ի՜նչ խաղաղ է բացվում,
Աշունը բերք ու բարիքով փակվում,
Ի՜նչ զարմանալի աշխարհ է, Աստվա՛ծ,-
Հողից ու քարից գրեր են պեղում,
Հողին ու քարին մեր սե՜րն է ծաղկում։

Գեվորգ Քրիստինյան

Armenian World

What a curious world,
what wondrous earth.
Digging in your garden
you find letters in the dirt.

What glorious orchards,
what strange trees
where gilded apricots glow
in the golden breeze.

Look in the vineyards
where ripe grapes are strung
with hyrens and quatrains
raining where they’re hung.

What strange gardens, Lord,
in this Mashtot’s land
where words for poems grow
out of dry sand.

Gevorg Kristinian (adapted by Diana Der-Hovanessian)