Thursday, November 26, 2015

Նորա Պարութճեան։ ՊՂՊՋԱԿԸ

Գաւաթին  մէջ
շատոնց լեցուած
մատ մը ջուրին յատակէն
 ատեն ատեն
 պղպջակ մը
-       ուրկէ՞ ուր -
 վեր բարձրանալ կը փորձէ։
Ինչո՞ւ կուզէ
ցնցել արդեօք
մատ մը ջուրին
անշարժութեան մատնուած
երկարատեւ հանգիստը։
Ի՞նչ է արդեօք փնտռածը,
երբ աջ ու ձախ
հրմշտկել-հրելով,
մէկը՝ նեղի մատնելով,
միւսը՝ տեղէն զրկելով                  
ճամբան կընէ
մատ մը ջուրին մակերեսին հասնելու,
 քիթը օդին կոխելու,
 ազատ շունչ մը քաշելու
 ու լայնօրէն պայթելու։

Երբ պայթիլն է
 վերջիվերջոյ
իր ճակատին գրուածը,
ինչո՞ւ հանել
այսքան աղմուկ-աղաղակ։

Ազատ շունչ մը քաշելէն ետք պայթելով,
յատակներու յատուկ կեանքէն
միս մինակը
փախուստ տուած
պղպջակը  
ճակտի գիրէն
մի քանին
ջնջա՞ծ ըլլալ կը կարծէ։

Թող կարծէ




                                                                                 


No comments: