Րաֆֆի։ Ձա՛յն տուր, Ո՛վ Ծովակ…

Ձա՛յն տուր, ով ծովակ, ինչո՞ւ լռում ես.
Ողբակից լինել չկամի՞ս դժբախտիս։
Շարժեցէ՛ք, զեփիւռք, ալիքը վէտ-վէտ.
Խառնէք արտասուքս այս ջրերիս հետ։

Հայաստանի մէջ անցքերին վկայ,
Սկզբից մինչ այժմ, խնդրեմ, ինձ ասա՛.
Մի՞թէ միշտ այսպէս կը մնայ Հայաստան՝
Փշալից անապատ, երբեմն բուրաստան։

Մի՞թէ միշտ այդպէս ազգը խղճալի,
Կը լինի ծառայ օտար իշխանի,
Մի՞թէ Աստուծոյ աթոռի մօտին
Անարժան է հայն եւ հայի որդին։

Արդեօք գալո՞ւ է մի օր, ժամանակ,
Տեսնել Մասիսի գլխին մի դրօշակ,
Եւ ամէն կողմից պանդուխտ հայազգիք
Դիմել դէպ իւրեանց սիրուն հայրենիք։

Դժուար այդ. միայն, տեսուչըդ վերին,
Կենդանացրո՛ւ հայութեան հոգին,
Ծագի՛ր նոցա դու քո լոյս գիտութեան,
Որով իբր էակ նոքա բանական,
Կը ճանչեն մարդուս կեանքի խորհուրդը,
Կը լինին գործովք տիրոջ փառաբան։

Live from the Bowery Poetry Club: Lola Koundakjian

Gartal and the Armenian Poetry Project are proud to release this audio clip recorded live at the Bowery Poetry Club in New York City on April 2, 2010. Click to hear Lola Koundakjian’s reading of her poem, Les poètes.

Les poètes sont des

Marchands de mots.

Magiciens nocturnes,

ils sont parmis nous

Fantômes transparents

Traversant nos veines

Nos poumons

Nos coeurs

Laissant des traces de beautés

D’esperance,

Prenant nos sanglots, et nos soucis

Vers un autre monde où ils s’abrittent quans nous courrons derriere le train-train du quotidien.

Et quand nous dormons, ils retournent poser des rêves et des baisers dans nos coeurs et sur nos lèvres.

Shaunt Basmajian: On Filling out another Job Application

only my address has changed
my phone number
still seems to stay the same
and the list of
appointments references and positions
goes on forever


i walk
up and down
the city street
and wait
my turn in line
in a corporate office building
for a job
i know i won't get


i fill out a questionnaire
and then head over
to a union hall
where i'm forced to do
the same
greeted by a computer
and a digit as my name
amongst 300 other applicants
for a job
that will eventually terminate


after the interview
i take a break
and drink a cup of
cold coffee
in a shopping mall
recently subsidized
by the government
before i head back home
where i share a meaningless
conversat[i]on
with a friend
about politics
the prime minister's
recent trip abroad
and of course
the so called
"sagging" economy
while waiting fiendishly
for a call
i know i won't get




Other Channels, an Anthology of new Canadian poetry, edited by Shaunt Basmajian and Jones

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ

ԲԱԳԻՆ ԳՐԱԿԱՆ ՀԱՆԴԷՍԸ ԿԸ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԷ

ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ՝

 

«Ծաղկաքաղ Արեւմտահայ Գրականութեան» (խմբագիր՝ Պօղոս Սնապեան) եւ «Ծաղկաքաղ Սփիւռքահայ Գրականութեան» (խմբագիր՝ Յարութիւն Քիւրքճեան) զոյգ հատորներէ, լոյս տեսած՝ վերջերս, Համազգայինի «Վահէ Սէթեան» տպարանէն:

Տեղի կ'ունենայ Չորեքշաբթի 9 Յունիս 2010, երեկոյեան ժամը 7ին, ԲԱԳԻՆի խմբագրատան մէջ, Պ. Համուտ, «Շաղզոյեան» Կեդրոն, Բ. Յարկ:

ՀՐԱՒԷՐ

Shaunt Basmajian: After Weeks and Weeks in the Intensive Care Unit

bfp(h)aGe.
Toronto: Sober Minute Press, February 1989

Raffi Wartanian: Between You And Me

Between Time and Space

Between You and Me

            There is something

                        That cannot be explored

                        With words

                        Or silences perceived as meaningful

                        Or eyeballs looking deeply into eyeballs

                        Or hugs

                        Or smirks to diffuse a tension born of

                                    Misunderstandings,

                                                Neglect,

                                                            Fear,

                        Or target variables

                                    Identified

                                                As Determinants of Destiny.

            There is something

                        That transcends Time and Space

                        You and Me

                        Planet Earth

                        Milky Way

                        That-planet-whose-name-I-dare-not-mention.

            There is something

                        That weeps and laughs

                        And holds on with

                        Steel strands of hair

                        Against some odds

                                    Perhaps all.

            There is something

                        That shrinks 4 hours

                                    Into 4 seconds

                        And burgeons the central nervous system

                        To stand up against

                                    Chattering teeth –

                                                Goosebumps –

                                                            Thoughts of warmth –

                                                                        Logs popping.

                        That sets appetite

                        Into a four-bar phrase

                        That crescendos

                        With two dotted repeat symbols

                        That crescendos

                        With two dotted repeat symbols

                        Then, again,

                        Satisfaction just a distant wave

                        Appearing and fading

                        In a horizon

                        Where gushing oil

                        Smears a coarse fluid of non-being

                        Against the purplebluegreenyelloworange sky

                                    Veiled with altocumuli

                                                So fresh it looks like it’s been airbrushed

                                                By some masterful, cosmic artist

                                    Who we must believe

                        Possesses some sort of answer

            Some sort of word

To express

That which is

Between Time and Space

Between You and Me.

By Raffi Wartanian

May 2010, New Jersey Turnpike

Shaunt Basmajian: Deeper into the Mind

bfp(h)aGe.

Toronto: Sober Minute Press, February 1989

BOOK DRIVE AND FUND RAISER

Dear Friends of the Armenian Poetry Project:

Next July, I will be participating as a poet in the International Poetry Festival of Medellin, Colombia.

See:http://www.festivaldepoesiademedellin.org/pub.php/en/Festival/XX_Festival/Programa/index.htm

In its 20 years, I will be only the second Armenian to read there. In an effort to introduce our culture and to thank the organizers, I am planning a book drive.

I am asking for donations of new books in English, Spanish and Armenian covering the topics of Armenian literature.

You may contact me at armenianpoetryproject@gmail.com for a mailing address. If you'd like to make a gift in kind, in the form of cash to go towards the purchase of books, there is a PayPal account which I will send to you.

Any duplicate books will be donated to local Armenian libraries.

Many thanks for your support,


Lola Koundakjian, New York

PS All books must be received by July 1st, 2010

Centennial of Ashod Krashi

... Ես այսօր մեռայ հին անտառում,
Շուքերի ներքոյ կաղնենու հին,
Ինձ վրայ լացին բարակ առուն
Եւ բարակ խոտը ցօղն աչերին:
Ծառերը իրենց կանաչ ուսին
Աճիւնս առան, գետափ տարան,
Թաղեցին ինչպէս գունատ լուսին
Եւ հող ցանեցին հողիս վրայ:
Եկան հաւքերը արշալոյսին,
Երգեցին մի երգ այնպէ՜ս նրբին,
Բացուեց դռնակը իմ շիրիմի,
Եւ ես յարութիւն առայ կրկին:


Աշոտ Գրաշի (1910-1973)

Quote for the month of May

*****

Հրեշտակ՝ փոխան ծաղկեպսակի:

Լօլա Գունտաքճեան

******

Poet Alan Whitehorn in Gragan Tert

Live from the Bowery Poetry Club: Shahé Mankerian

Gartal and the Armenian Poetry Project are proud to release this audio clip recorded live at the Bowery Poetry Club in New York City on April 2, 2010. Click to hear Shahé Mankerian’s reading of his poem My name.

To the American ear

Shahé is a mistake.

It’s a crazy consonant

malfunction, alphabetic

disorder. The boys at Starbucks

want to relabel me: “Shane,

your coffee’s ready!”

“Sean, non-fat latte, extra foam.”

It’s no use correcting them,

because in their world I am

wrong and they’re right.

In their world Armenian is

a typo, it should be American.

Computers often recognize me

as a verb: Shake, shave, share-

Depends who wants to play

Scrabble with me that day.

My name is Shahé;

Shale sounds nice,

but it’s not my name.

In Turkish, “Shash” means

cross-eyed peasant.

It’s not my name.

Shat is the past

tense of shit.

It’s not my name.

Shawe almost sounds

like a playwright.

Shaqe sounds like a basketball player.

Shame,

shame,

shame,

not my name.

My name is Shahé.

It has a powerful connotation of the Shah,

and a simple “héh” like a whisper,

like a sigh on a cold winter day,

like an end of a poem.

ԴԱՆԻԷԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆ: ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ ԲԱՂԱՆԻՔ

Մորճագմբէթ բաղանիքին ներքնադուռն յո՜յլ կը բացուի,
Եբենոս դո՛ւռն հաստաբեստ` որ կը ծեծուի միշտ թակով,
Եւ անընդհատ կը քրտնի, կը ճռնչէ ուժասպառ
Հուրիներուն ետևէն` որոնք դանդա՜ղ կը մտնեն:

Բոլոր մե՛րկ են ու չըքնա՛ղ, – թևերն իրենց ծալլեր են
Լանջքերուն վրա հոյաշէն` որոնց վրայ կը դիզուին
Կոյտերն իրենց ծիծերուն, պըտուկներով թխագեղ:
Սատափազօծ սանդալներն յատակին վրայ կը հնչեն.

Սրտերուն հևքն աղուական, ձայներն իրենց քաղցրանոյշ
Բաղնիքէն ներս կը փոխուին անդնդասոյզ ղօղանջի.
Աստղերուն պէս` լողացող մառախուղին մեջ աղօտ`
Իրենց աչքերը խոնաւ նշողիւններ կ'արձակեն,

Եւ գոլորշին, իր տամուկ շըղարշներով, կը պատէ
Մարմինն իրենց` որ պտղիլ կը սկսի ա՛լ քրտինքով:
Հուրիները կը լոգնա՜ն. Պորտաքարին կիզանուտ
Ոմանք պառկած նուաղկոտ նայուածքներով կ'երազեն:

Լուսացնցուղ գմբեթէն` արևուն շողը ճերմակ
Ներս կը մաղուի` մարգարտեայ յորդ անձրևի մը նման.
Եւ ծփանուտ գոլորշին կը դառնայ ծով մ'արծաթեայ,
Ուր լիւղ կու գան կարապներն Արևելքի Հեշտանքին.

Ըսպածանին` որ կպած է զիստերնուն լօռի պէս,
Ա՛լ կը նետուի. մարմինները կը փոխուին արձանի.
Եւ մազերնին, հիւս առ հիւս, ծովերու պէս կը քակեն,
Ուրկէ երբե՛մն կ'իյնան գոհարներու հատիկներ։

Օ՜, ծամե՜րն այդ, ծամե՜րն այդ, որոնցմով ա՛լ կը ծփայ
Կարծես բաղնիքը ամբողջ. և պորտաքարը մարմար
Կը թըխանայ անոնց յորդ սևափրփուր ալիքով:
Գլուխն իրենց կը սանտրեն ոսկեդրուագ սանտրերով

Երկա՜ր, երկա՜ր, մինչև ծայրն անծայրածիր մազերուն
Կ'երթան իրենց մատուըները ծեքծեքուն ու դանդաղ
Միշտ լողալով կայծերուն մեջ մատնիի ադամանդ:
Անոնք երբե՛մըն կը զգան նուաղումներ, ու երբեմն

Յանկարծակի կը սարսռան` երբ գմբէթէն կը կաթի
Ցուրտ ցօղ մ'իրենց ծոծրակին հեշտագրգիռ փոսին մեջ:
Ահա հարիւր ծորակնե՜րն, ահա մարմար ծորակնե՜րն
Իրար ետև կը բացուին` աղմըկայոյզ կարկաջով.

Մոխիրի պես գորշ շոգին կը բարձրանայ ծուփ առ ծուփ.
Դատարկ գուռերը բոլոր կենդանութիւն կը ստանան.
Ջուրը կ'յորդի ամէն կողմ, ջուրը կ'երգէ քաղցրահունչ.
Հուրիները կը լոգնա՜ն. - Գուռերուն շուրջ հավաքուած

Գանո՛վայի Շնորհներ, կարծես իրար կը փարին,
Եւ կը խառնեն ծիծերնին, կը խառնեն ժիր թևերնին
Եւ սըրունքնին պաղպաջուն, և պորտերնին կօշարայ`
Ուրկէ մուշկի հատիկներ, տարրալուծուած, կը բուրեն:

Մարմարներուն վրայ նստած զիստերն իրենց կ'ընդլայնին`
Ու կը խըմեն հեշտութիւնն իրենց տակէն սահող ջրին:
Ոսկի թասերը ահա քարերուն վրայ կը հընչեն,
Տօսա՜խ թասերն, որոնք մերթ սիրտերու պէս կը ճաթին`

Այդ անպատում մերկութեանց ծառայելու ժամանակ:
Կը քըրքըրի կաւն ահա, ծոթրինաբոյր կաւը զով,
Ծաղկահիւթով զանգուած` զոր մեր նախնիք կ'ուտէին:
Մազերն անով կը ծեփուին, ու կը դառնան ապրշում:

Լանջքերն անով կ'օծանվին, ու կ'ըլլան նման փրփուրի.
Անոր խիւսովը պաղուկ, և լպրծուն շաղախով
Կը զովանան հուրիներն, որովայննին կը յղկեն
Գետի խիճին պէս ողորկ ու թաւշօրէն օծանուտ:

Կ'եռան ջուրերը, կը լուան կըրակներն այդ պաշտելի.
Կը փրփրին օճառներն` Մաքրութիւններն անգամ մ'ալ
Իրենց մածան լոյսերուն մէջ մաքրելու ի խընդիր,
Ջուրն, որ ամէն կողմանէ, պորտաքարին շուրջն ի վար,

Կ'հոսի կ'երթայ` կոյուղին իսկ բուրումով լեցնելու,
Գո՜րշ է կաւով ու կիրով, լեղի կիրով հերաթափ,
Եւ իր ուխին հետ մէկտեղ մերթ կը գլէ կը տանի
Թըխակուտակ թնճուկներ, անութներու գանգուրներ,

Եւ խռիւներն աղուամազ այդ կիպերեան լուսեղէն
Արձաններուն կենեղուտ` որոնք այլևս ուժաթափ
Կը լեցընեն հուսկ թասերն, թասերը հուսկ կը պարպեն.
Գուռերն հե՛ղ մ'ալ կը յորդին, բաղնիքն հեղ մ'ալ կ'աղմկի

Ջուրն եռեփուն կը վազէ, հե՛ղ մ'ալ կ'լողնան հուրիներն:
Կը բըռնկի մորթերնին վարդի մը պէս բոցավառ.
Եւ նուաղուն բիբերով, թասերն` իրենց գլուխին,
Կուրծքերնուն վրայ միշտ գրկած դէզերն իրենց ծիծերուն`

Այլևըս դուրս կը փութան, շարան շարան, հևասպառ,
Անգայտացած շոգիով, կակաչներու պէս բոսոր…
Օ՜, գանգուրներն յորդառատ` իրենց կուրծքին վրայ մերկ,
Օ՜, գանգուրները խըխում, կաթիլնեով ծանրացած,

Որոնք բոբիկ ոտքերնուն` սատափ ցօղեր կը ծորեն…
Ինչպես պատմել ձեր օծումն, ի՜նչպես պատմել ձեր զարդերն`
Երբ մարմիննիդ կը սրբէք, և կուռքի պէս կը հագուիք…
Թող համբուրեմ մա՛տերնիդ` զոր դուք այսօր կը թաթխեք

Հինաներու գուշին խորն` իբր արիւնոտ սրտի մէջ,
Թող համբուրեմ մազերնիդ` կնդրուկներով օծանուտ`
Որոնք, գիշերը, լուսնին տակ, կը բուրեն բարձին վրայ,
Եւ յօնքերնիդ ծարուրուած, ամպանման թարթիչնիդ,

Եւ լա՜նջքը ձեր` որ փաղփուն մանյակներով ոսկեշար
Ամուսնական անկողնին նշողուն ջա՛հը կ'ըլլայ.
Թող համբուրեմ պորտը ձեր` ուր ծըրարած կը ծածկէք
Թէ՛ Արաբիոյ հաշիշներն և թէ՛ մուշկերն Ափրիկեան:

Ձեր տուներն այժը՛մ կ'երթաք գահարներով բեռնաւոր…
Թող սալարկները Քաղքին ձեր քայլերէն թարմանան…
Ցուրտը խածնէ թուշերնիդ, ու այտերնիդ բոսորէ՛:
Վարշամակէ՜ն ձեր տամուկ, քղանցքներէն ծըփծըփուն

Արտաբուրէ՛ և յորդի՛ լոգանքին հոտը ծոթրին.
Եւ լեցընե գռեհներն, հըրապարա՜կն և ուղի՜ն.
Աւելցած մասն այն հացին` զոր դուք բաղնիք կը տանիք,
Զոր թասին մեջ կը դըէք և կը ծածկեք ղենջակով,

Թող արձակէ՛ բուրումն իր`տարաշխարհիկ համեմով,
Զի այն ատեն փողոցներն Արևելեան Քաղաքին
Պիտի զգան թէ Մայիսն հետքերնուդ վրայ կը ծաղկի,
Եւ թարմացած մայթերէն Գարո՜ւն, Գարո՜ւնը կ'անցնի: 

Սիամանթօ: Ափ մը Մոխիր՝ Հայրենի տուն …

Ակնայ յիշատակին

Ա

Աւա՜ղ, ապարանքի մը պէս մեծ էիր եւ շքեղ,

Ու ես՝ երդիքներուդ սպիտակ կատարէն,

Աստղածորան գիշերներու յոյսին հետ,

Վարէն, ահեղավազ Եփրատին կ'ունկնդրէի...։

Բ

Արցունքո՜վ, արցունքո՜վ լսեցի որ աւերակ առ աւերակ,

Քու լայնանիստ պատերդ իրարու վրայ կործանեցին,

Սարսափի օր մը, կոտորածի օր մը, օր մը արիւնի...

Զքեզ եզերող պարտէզիդ ծաղկըներուն վրայ։

Գ

Ու մոխրացա՜ւ այն սենեակը կապոյտ,

Որուն որմերուն ետեւ եւ գորգերուն վրայ,

Իմ երջանիկ մանկութիւնս կը հրճուէր,

Եւ կեանքս կ'աճէր եւ հոգիս իր թեւերը կ'առնէր...

Դ

Փշրեցա՞ւ, ուրե՛մն, այն հայելին ոսկեծիր,

Որուն եթերային խորութեանը մէջ,

Երազներս, յոյսերս, սէրերս եւ կամքս կարմիր,

Տարիներով, մտածումիս հետ, ցոլացին...

Ե

Ու բակին մէջ երգող աղբիւրը մեռա՞ւ,

Ու կոտրտեցա՞ն պարտէզիս ուռին եւ թթենին.

Եւ այն առուակը որ ծառերուն մէջէն կը հոսէր,

Ցամքեցա՞ւ, ըսէ՛, ո՞ւր է, ցամքեցա՞ւ, ցամքեցա՞ւ...

Զ

Օ՜, այն վանդակին կ'երազեմ յաճախ,

Որուն մէջ գորշագոյն կաքաւս, առաւօտուն,

Արեւածագին հետ եւ վարդի թուփերուն դիմաց,

Զարթնումի Ժամուս ՝ յստակօրէն կը կարգճէր...։

Է

Հայրենի՜ տուն, հաւատա՜ որ մահէս յետոյ

Քու աւերակներուդ սեւին վրայ, իմ հոգիս,

Պիտի գայ, որպէս տատրակ մը տարագիր,

Իր դԺբախտի երգը եւ արցունքը լալու...։

Ը

Բայց ո՜վ պիտի բերէ, ո՜վ պիտի բերէ, ըսէ՛,

Քու սրբազան մոխիրէդ ափ մը մոխիր,

Մահուանս օրը, իմ տրտում դագաղիս մէջ,

Հայրենիքս երգողի իմ աճիւնին խառնելու...։

Թ

Ափ մը մոխի՜ր աճիւնիս հետ, Հայրենի տուն,

Ափ մը մոխի՜ր քու մոխիրէդ, ո՜վ պիտի բերէ,

Քու յիշատակէ՛դ, քու ցաւէ՛դ, քու անցեալէ՛դ,

Ափ մը մոխիր... իմ սրտիս վրան ցանելու...։

Աւետիք Իսահակեան: Որտե՞ղ է Ընկած

Որտե՞ղ է ընկած
Այն քարը հիմի,
Որ հողիս վրայ
Շիրիմ պիտ լինի։


Իմ թափառ կեանքում,
Մարդ ի՞նչ իմանայ,
Չե՞մ նստել, թափծել
Այդ քարի վրայ…

Ալեքսանդր Ծատուրեան։ Մի՛ լար, բլբո՛ւլ

Մի՛ լար, բլբո՛ւլ, քեզ մի՛ տանջիր,
Որ փոթորիկն անիրաւ
Վարդըդ սիրուն, վարդըդ կարմիր
Թփից պոկե՜ց ու տարա՜ւ․․․

Կ՛անցնեն օրեր․․․ Կը գայ կրկին
Մի նո՛ր գարուն վարդաբեր․
Եւ մոռացած քո վիշտը հին,
Նորից կ՛երգես վարդին սէր։

Բայց վա՜յ կեանքի այն խեղճ երգչին,
Որ վաղաժամ որբացած,
Իւր սիրելի, խօսուն վարդին
Ցուրտ հողին է նա յանձնած․․․

Երգչի համար գարուն չի՛ գայ,
Ո՛չ նա նոր վարդ կը սիրէ․
Նա պէտք է լայ, պէտք է սգայ,
Մինչ յավիտեան կը լռէ․․․

Ալեքսանդր Ծատուրեան

1864-1917

Ջիւանի։ ԿՈԻ ԳԱՆ ՈԻ Կ՛ԵՐԹԱՆ

Ձախորդ օրերը ձմռան նման կու գան ու կ՛երթան
Վհատելու չէ՛, վերջ կ՛ունենան, կու գան ու կ՛երթան.
Դառըն ցաւերը մարդու վերայ չեն մնայ երկար,
Որպէս յաճախորդ շարուէ-շարան կու գան ու կ՛երթան։

Փորձանք, հալածանք և նեղութիւն ազգերի գլխից
Ինչպէս ճանապարհի քարավան՝ կու գան ու կ՛երթան,
Աշխարհը բուրաստան է յատուկ, մարդիկը՝ ծաղիկ,
Ո՜րքան մանուշակ, վարդ, բալասան կու գան ու կ՛երթան։

Ոչ ուժեղը թող պարծենայ, ոչ տկարը տխրի,
Փոփոխակի անցքեր զանազան կու գան ու կ՛երթան,
Արևը առանց վախենալու ցայտում է լոյսը,
Ամպերը դէպի աղօթարան կու գան ու կ՛երթան։

Երկիրը ուսյալ զաւակին է փայփայում մօր պէս,
Անկիրթ ցեղերը թափառական կու գան ու կ՛երթան.
Աշխարհը հիւրանոց է, Ջիւան, մարդիկը հիւր են,
Այսպես է կանոնը բնական, կու գան ու կ՛երթան։

1892

Վահան Թէքէեան: Ընթերցողին

Հոգիս իմս է, եւ որքան թըւիմ յանձնել զայն այստեղ
Անցնորդներուն անծանօթ, իւրաքանչիւր էջի վրայ,
Հոգիս ի՛մս է եւ ոչ ոք պիտի ամբողջ զայն ճանչնայ
Իր լոյսերովը պայծառ, իր մըթութեամբը ահեղ…։


Հոգիս հանքի մ՛է նըման - ոսկի՞, ածո՞ւխ թէ կապար -
Որուն հազիւ հեղեղներ քրքրեցին խաւը վերին,
Մերթ հրճուանքի ու յաճախ սեւ հեղեղները ցաւին,
Մինչ հըրաբուխ մը խորունկ անոր ներքեւ կը գոռար…։


Հոգիս այս հանքն է հիմա՝ զոր բացած եմ ու պահած
Եւ ո՛վ գիտէ դեռ որքա՜ն այսուհետեւ նոր վիշտեր
Պիտի պեղեն ու փորեն զանի հարուած առ հարուած…։


Հոգիս ի՛մս է, եւ այսօր կը մըտածեմ թէ հա՞րկ էր
Զայն այս չափով ալ միայն՝ անցորդներուն ճանչցընել,
Մինչ կ՛ուզէի քիչերուն ամբողջովի՜ն զայն յաձնել…։


1922


TO THE READER


My soul belongs to me no matter how I offer pieces,
on every page to strangers passing by.
My soul belongs to me. No one can recognize it whole
with its formidable darkness and blinding lights.


Like the unstripped mine for gold, coal, or perhaps lead,
the dredging has bared only the first layer
of joys, and the black floodwaters of pain.
A deeper volcano rumbles underneath it all.


My soul is that mine, only partially excavated.
Who knows how many new pains will burrow
and shaft, blast by blast? It belongs to me.


Today I regret that so many samples were passed
to onlookers when I intended all the while
to give it whole, to only one or two. 

Sacred Wrath: The Selected Poems of Vahan Tekayan, translated by Diana Der Hovanessian and Marzbed Margossian. Ashod Press, NY, 1982

Live from the Bowery Poetry Club: Alene Terzian

Gartal and the Armenian Poetry Project are proud to release this audio clip recorded live at the Bowery Poetry Club in New York City on April 2, 2010. Click to hear Alene Terzian’s  reading of her poem Not a Love Poem # 31.

On our first date,

you killed a cat.

It wasn’t your fault

how it darted

into the empty street,

skidded and slipped,

landed in front of you.

For sure. The cat

crashed into you.

Its orange fur

lodged in the grill

of your sports car,

low to the ground,

hot rod suspension.

You wanted to drive

away, leave the tabby,

forget blood forming

small pools on asphalt.

I should have insisted

on cleaning up, but instead,

I left with you

For months, we found

patches of fur caught

in the metal wiring

of your car. I picked

them out each time,

buried them

in your backyard. 

Archie Minasian: The Road

We sit, and gazing on the hills
My thoughts to wild.
I see the road that led me to her house in snow.
And Autumn just begun,
I cannot bear the long months in my mind,
or push the drift.


They bring me raisins, figs, and dates, 
And press me to the wine.
They see my father in my face
and ask of home.
I give strange answers.

Hairenik, 1934-1939. An anthology of short stories and poems by young Armenian writers in the United States, and translations of selected short stories from the original Armenian, collected from issues of the Hairenik weekly, 1934-1938 inclusive. With an introduction by  William Saroyan. 

Salon Du Livre Arménien à Paris

Vendredi 28 Mai 2010
	L'UGAB - Paris/Idf organise sa deuxième édition du Salon du Livre avec l'aimable collaboration de la Libraire Voltaire Plus de 300 titres présentés. vendredi 28/05 à 20H00: Table Ronde : "Sud Caucase et proche-Orient, les grandes maneuvres" avec Frédéric Encel, docteur en Géopolitique ; Annie Jafalian, chargée d'enseignement et de Recherches en Sciences Politiques ; Raymond Kevorkian, historien ; Gaïdz Minassian, politologue et Antoine Sfeir, journaliste. Infos pratiques Centre Culturel Alex Manoogian de l’UGAB 118 rue de Courcelles 75017 Paris

Almanach des étudiants liberaux de l'Université de Gand

[Collaborations Estudiantines] 1908

L'EXIL DANS LA POÉSIE ARMÉNIENNE

FOI ET TRADITIONS DES CHRETIENS ORIENTAUX - 25/12/1980 - 24min26s

http://www.ina.fr/art-et-culture/litterature/video/CPA80053860/l-exil-dans-la-poesie-armenienne.fr.html

Live from the Bowery Poetry Club: Alan Semerdjian (2)

Gartal and the Armenian Poetry Project are proud to release this audio clip recorded live at the Bowery Poetry Club in New York City on April 2, 2010. Click to hear Alan Semerdjian’s  reading of his poem Grandchildren of Genocide.

We think of bombfields and big when we think of genocide.

We think of mass cleansing.  We think in holes.  We think

the whole page.  We think what’s under it, what they’ve been

covering up.  We think there might have been people

in those whole pages.

We think of chambers when we think of genocide.  We think

of people crying.  We think of people climbing.  We think of

people climbing and crying, crying and climbing.  We think of both

people climbing and people crying.  We think in chambers. 

We think in those horrible chambers when we think of genocide.

Those horrible 20^th century chambers.

When we think of genocide, we don’t think of mountains and deserts.

We don’t think of bazaars.  When we do think of them,

we don’t think of young democratic people and pomegranates. 

We don’t think of young democratic people with pomegranates

at bazaars when we think of genocide.  We don’t think of them

next to our grandfathers.  We don’t think of next to them.

Then there are young democratic people who don’t eat pomegranates

and don’t think of genocide.  We don’t think of them either.

We don’t think of them when we think of genocide, but we do think

of moustaches.  We don’t think of long and lovely moustaches,

but we think of moustaches when we think of genocide. 

We don’t think of grandfathers plural or generations of grandfathers

before that when we think of genocide.  But we do think of mothers.

And mothers before that.  But we do think of mothers,

but we don’t think of women.  We don’t think of women dancing. 

We don’t hear the music when we think of genocide. 

These things we think about and not hear when we think about genocide.

And we don’t think of civil war as genocide.  We hear about it.

We don’t call in enough with such information. 

We think about reconciliation, but we don’t

think about reconciliation when we think about genocide. 

We don’t study the memorials, we don’t explain the play in papers,

we don’t shake hands and make up.  When we think of genocide,

we do other things with our hands.