Նորա Պարութճեանէն նոր բանաստեղծութիւն մը
ՙԶԻ՞ՆՉ ԿԱՄԻՍ ԴՈՒ ԶԻ ԱՐԱՐԻՑ ՔԵԶ՚
- Կ'ուզեմ որ աչքերս բացուին
որ վեր նայիմ ծառի պէս
ափերս պարզ կապոյտին
կանաչանամ ծառի պէս
անշարժ շարժում
կայծկլտուն
մանկամարմին ծառի պէս
հողին պտուկը բերնիս
բոցով սնանիմ ծառի պէս
բացուիմ ճեղքուի կեղեւս
քեզ բռնել չկարենամ ու երկարիմ երկարիմ
երազներով խենթուխելառ ծառի պէս
հովը մէջս կարծելով դալարիմ
մէջս ինքզինք մը գտած
անհնազանդ ծառի պէս
ծլիմ աճիմ
դարձեալ աճիմ նորէն ծաղկիմ
արեւամոլ ծառի պէս
խորհիմ մսիմ դողդղամ
ճամբուն եզրը իրեն բաժին մը ինկած
ինքնագլուխ ծառի պէս
միս-մինակ
փխրուն կանգուն
չխօսկան
ու տիրական
ծառի պէս
իրական
No comments:
Post a Comment