Սիամանթո։ Սուրբ Մեսրոպ
Ներբողական
Օշականի ամենասո՜ւրբ գերեզման,
Հանճարի հող՝ ուրկեց այսօր,
Տասն և հինգ մրրիկեան դարերու
Պատմութիւն մը պերճաշուք,
Արևելքէն Արևմուտք, երկու Հայքն բովանդակ
Դէպի զՔեզ, ազատօրէ՜ն կը շարժէ...
Օշականի անհո՜ւն մեռեալ,
Դո՛ւն՝ բիւուրաւոր ճիւղերով,
Ոսկեհոս գետ գիտութեան,
Մտքի Փրկիչ, յոյսի Հսկայ, կեանքի Կեդրոն,
Դո՛ւն՝ անվախճա՜ն փոշիացեալ,
Դո՛ւն՝ ջահերու անմարելի շտեմարան,
Ուրկեց ուղեղս, մանկութեանս օրերուն,
Ես աղքատօրէն եկայ վառել...։
Օշականի վսեմական վարդապետ,
Դո՛ւն՝ վեհիմաստ վանական և Աստծո՛յ բաժակ,
Դո՛ւն ՝ Յիսուսի բազմաբուրեան պատմուճան,
Խօսքի´ աղբիւր, բանի՛ բարձունք,
Կարողութեանց անվե´րջ կատար,
Դո՛ւն՝ իմաստի աւազան և աղօթքի կապոյտ անձրև,
Ափ մը հողէդ ամբողջ երկինք մը դեռ կը բուրէ...
Օշականի Դուն՝ անկորուստ կրօնական,
Անապատին մէ՛ջ մխրճուող ճգնաւոր,
Դու՛ն անբասիր և մեհենական մենակեաց,
Խունկի՜ անտառ, կնդրուկներո՜ւ բուրաստան,
Քրիստոսի ազնիւ խօսքին դուն՝ տիրական տարածիչ,
Եւ կրանիթեայ ուղղափառ սիւն,
Եւ մտքի գմբէթ և հոգիի անծայրածիր հորիզոն,
Դո´ւն շնորհքի աշնանային շատրուան,
Քու հավատքէ´դ հավատացեալ՝ ե՛ս ալ լացի...։
Օշականի մէջ անմա՜հօրէն մահացեալ,
Անճառելի և անդրանիկ դաստիարակ,
Ես՝ երազային երեխայ մը վեցամեայ,
Այբբենարանդ ի ձեռին, անմեղօրէն զայն հեգելով,
Առաջին խաչը, ճակտէս սրտիս,
Հավատա՛ ինձ, ո՜վ հայութիւն...
Պատկերիդ դէմ է որ հաներ եմ...
Եւ լսէ´ այսօր, թոթովախօս ծաղկոցի
Շուշանմարմին մանուկներէն
Մինչև ծերերն հողաբոյր,
Քու Սուրբ անունդ կ´օրհներգեն... :
Օշականի հանճարանի՜ստ հողակոյտ,
Եկեղեցւոյ խորանին քով անշո՛ւքօրէ՜ն մրափող`
Եւ Եհովայի պատգամախօս մեծ Մատեանին
Դո՛ւն՝ սրբագիր թարգմանիչ,
Ոսկեդարու ադամանդեա՜յ բանալի,
Դո՛ւն՝հայ դպրութեանց անշրջանակ լուսամուտ,
Դո՛ւն՝ ճեմարան մարմարային մտածումի,
Ներէ´ որ քու աշակերտդ արբեցեալ,
Տասն և հինգ դարեր յետոյ զքե´զ պաշտէ...։
Օշականէն մեզի հսկող Մտքի Աստուած,
Դո՛ւն՝ հասողութեան հիմնաքար,
Աստղերէն մեզ լոյս լեցնող ոսկեհասակ աշտարակ,
Ուր մեր ուղեղը մեզ կը ժպտի...
Դո՛ւն՝ մտածման ծարաւներու արծաթեայ ծով,
Դո՛ւն՝ Տարօնածին հսկա՜յ Մովսէս,
Դո՛ւն՝ անհպելի մատենագիր մայր-բարբառի,
Թո´ղ իմ գանկս, վերջալոյսիս,
Քնարիս հետ, մոխիրովս առլցուն,
Յուղարկաւորներս` խնկատուփի մը փոխարէն
Հողակոյտիդ վրայ վառեն...։
ՍԻԱՄԱՆԹՕ, Ամբողջական Երկեր,
Հրատարակութիւն ԴԱՆԻԷԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ՀԻՄՆԱՐԿԻ 8
Տպարան Կիլիլիոյ Կաթողիկոցութեան, Անթիլիաս 1988
Հանճարի հող՝ ուրկեց այսօր,
Տասն և հինգ մրրիկեան դարերու
Պատմութիւն մը պերճաշուք,
Արևելքէն Արևմուտք, երկու Հայքն բովանդակ
Դէպի զՔեզ, ազատօրէ՜ն կը շարժէ...
Օշականի անհո՜ւն մեռեալ,
Դո՛ւն՝ բիւուրաւոր ճիւղերով,
Ոսկեհոս գետ գիտութեան,
Մտքի Փրկիչ, յոյսի Հսկայ, կեանքի Կեդրոն,
Դո՛ւն՝ անվախճա՜ն փոշիացեալ,
Դո՛ւն՝ ջահերու անմարելի շտեմարան,
Ուրկեց ուղեղս, մանկութեանս օրերուն,
Ես աղքատօրէն եկայ վառել...։
Օշականի վսեմական վարդապետ,
Դո՛ւն՝ վեհիմաստ վանական և Աստծո՛յ բաժակ,
Դո՛ւն ՝ Յիսուսի բազմաբուրեան պատմուճան,
Խօսքի´ աղբիւր, բանի՛ բարձունք,
Կարողութեանց անվե´րջ կատար,
Դո՛ւն՝ իմաստի աւազան և աղօթքի կապոյտ անձրև,
Ափ մը հողէդ ամբողջ երկինք մը դեռ կը բուրէ...
Օշականի Դուն՝ անկորուստ կրօնական,
Անապատին մէ՛ջ մխրճուող ճգնաւոր,
Դու՛ն անբասիր և մեհենական մենակեաց,
Խունկի՜ անտառ, կնդրուկներո՜ւ բուրաստան,
Քրիստոսի ազնիւ խօսքին դուն՝ տիրական տարածիչ,
Եւ կրանիթեայ ուղղափառ սիւն,
Եւ մտքի գմբէթ և հոգիի անծայրածիր հորիզոն,
Դո´ւն շնորհքի աշնանային շատրուան,
Քու հավատքէ´դ հավատացեալ՝ ե՛ս ալ լացի...։
Օշականի մէջ անմա՜հօրէն մահացեալ,
Անճառելի և անդրանիկ դաստիարակ,
Ես՝ երազային երեխայ մը վեցամեայ,
Այբբենարանդ ի ձեռին, անմեղօրէն զայն հեգելով,
Առաջին խաչը, ճակտէս սրտիս,
Հավատա՛ ինձ, ո՜վ հայութիւն...
Պատկերիդ դէմ է որ հաներ եմ...
Եւ լսէ´ այսօր, թոթովախօս ծաղկոցի
Շուշանմարմին մանուկներէն
Մինչև ծերերն հողաբոյր,
Քու Սուրբ անունդ կ´օրհներգեն... :
Օշականի հանճարանի՜ստ հողակոյտ,
Եկեղեցւոյ խորանին քով անշո՛ւքօրէ՜ն մրափող`
Եւ Եհովայի պատգամախօս մեծ Մատեանին
Դո՛ւն՝ սրբագիր թարգմանիչ,
Ոսկեդարու ադամանդեա՜յ բանալի,
Դո՛ւն՝հայ դպրութեանց անշրջանակ լուսամուտ,
Դո՛ւն՝ ճեմարան մարմարային մտածումի,
Ներէ´ որ քու աշակերտդ արբեցեալ,
Տասն և հինգ դարեր յետոյ զքե´զ պաշտէ...։
Օշականէն մեզի հսկող Մտքի Աստուած,
Դո՛ւն՝ հասողութեան հիմնաքար,
Աստղերէն մեզ լոյս լեցնող ոսկեհասակ աշտարակ,
Ուր մեր ուղեղը մեզ կը ժպտի...
Դո՛ւն՝ մտածման ծարաւներու արծաթեայ ծով,
Դո՛ւն՝ Տարօնածին հսկա՜յ Մովսէս,
Դո՛ւն՝ անհպելի մատենագիր մայր-բարբառի,
Թո´ղ իմ գանկս, վերջալոյսիս,
Քնարիս հետ, մոխիրովս առլցուն,
Յուղարկաւորներս` խնկատուփի մը փոխարէն
Հողակոյտիդ վրայ վառեն...։
ՍԻԱՄԱՆԹՕ, Ամբողջական Երկեր,
Հրատարակութիւն ԴԱՆԻԷԼ ՎԱՐՈՒԺԱՆ ԳՐԱԿԱՆ ՀԻՄՆԱՐԿԻ 8
Տպարան Կիլիլիոյ Կաթողիկոցութեան, Անթիլիաս 1988
No comments:
Post a Comment