Դանիէլ Վարուժան։ ՀԱՍՈՒՆ ԱՐՏ

Արտըս ոսկո՜ւն է…

Նըման բոցերու

Ցորենն է բռընկեր`

Առանց այրելու:

Արտըս ոսկո՜ւն է…

Երկինքն է կըրակ.

Հողը խորխոլած

Ծըղօտներուն տակ:

Արտըս ոսկո՜ւն է…

Քառաշար հասկեր

Քառաշար սաթով

Արև՛ են հագեր:

Արտըս ոսկո՜ւն է…

Բոռ, մեղու, պիծակ,

Քիստերուն մեջեն

Կ’անցնին զերթ փայլակ:

Արտըս ոսկո՜ւն է…

Մերթ կ’ելլէ, հովէն,

Դեղձանիկ մը, թի՛ռ,

Ոսկեծուփ ծովէն:

Օրօ՜ր, ոսկո՛ւն արտ,

Օ՜ր տուր, հասո՛ւն արտ,

Գամ ոսկիդ հընձեմ

Մանգաղով արծաթ:

Դանիէլ  Վարուժան, ՀԱՑԻՆ ԵՐԳԸ

Ripened Field

My field is golden…
Just like flames,
The wheat’s ablaze,
Yet never burns.

My field is golden…
The sky in flames,
The soil trodden
Beneath the stems.

My field is golden…
Sheaves in rows of four,
Clad in sunshine --
Four files of amber.

My field is golden…
Bee, wasp, hornets
Whiz through the awns
Like lightning bolts.

My field is golden…
Oft, a fleet canary
Soares, wind driven,
From the blond sea…

Lullaby, golden field,
Let me come harvest,
My full-grown field
With a silver scythe.

………Daniel Varoujan
Translated by Tatul Sonentz