Նորա Պարութճեան։ ԱՆՕԹԵՒԱՆ
անօթեւան
թմբկափոր
ու տեղ մըն ալ՝ հաւակնոտ
կուգամ կ’երթամ ուր ուզեմ
չեմ կանգնիր իմ չսիրած վայրերս
-սիրուած վայր մ’ալ մինչեւ հիմա չեմ գտած-
չունիմ գին չունիմ գնորդ
անգին եմ թէ արժեզուրկ
հարցում անգամ չէ ինծի
ոչ սպասող սէր ունիմ
ոչ ալ մասիս հարցնող
-ասոր համար աչքէս արցունք չեմ քամեր
թող չերեւնամ
չլսուիմ
ի՞նչ վնաս
տալիք չունինք
ես ուրիշներ իրարու
բայց երբ դէմս ելլող մը
Յարալէզի հովերով
արիւնս մէկէն խաղցնէ
հոն նետուած հին հունտիկին
շփոթահար ճաճանչումին
քովէն անցնի
ձեւանալով անտարբեր
ու իբրեւ թէ չտեսած
կոխէ ծիլի ճկոյթին
եւ առանց աչքերուն մէջ նայելու
օդին մէջ
ներողութիւն ֆշշացնէ
հոն՝ կը փոխուի ամէն ինչ
-ի՞նչ
կուտը հարկա՜ւ կը լեցուի
բայց ծղօտին աւիշը
արիւնագոյն
տեղ չի գտներ հոսելու
անտուն անտէր կը թափառի անգետին
-ոչինչ
No comments:
Post a Comment