Իրմա Աճէմեան: ՄՈՄԵՐՈԻ ՏԱԿ
Այն օրը երբ լեռները ձոր, ձորերը լեռ կը դառնան.
Այն օրը երբ գարնան սիւքը սառ կը կտրի իր վրայ,
Այն օրը երբ ամէն էակ իր պատեանը կը պատռէ,
Այն օրը երբ մանուկները երջանկութեամբ կը խայտան,
Այն օրը երբ ձեր մեծ մայրը հիւսքը ձգած կը խորհի,
Այն օրը երբ պատուաւորը անպատիւէն կը զատուի,
Ու դուն ինչպէս անցեալին մէջ ապագային ալ լման,
Միսէն կտոր, սրտէս աւիշ ու մատներէս գուրգուրանք,
Եւ սւչքերէս ողջ աշխարհը նայուածքով մը կը գողնաս՝
Ես կը թողում իմ աշխարհս ջուրերու պէս միալար,
Ես կը թողում իմ օրերս լեոներու ղէմ ձիւնապանծ
Ու կը սկսիմ իմ պայքարիս՝ լոկ մարդկութեան նահատակ.
Ու կը սկսիմ տէր դառնալու ստացուածքիս գողցուած,
Հոն մոռցուած հին ցաւերուս դէմ մոմ մը վառելով
Կաթիլ-կաթիլ ես կը հալիմ
Հագար մոմի լոյսին տակ դեղնոտած։
«Գեղարղ» Սուրիահայ տարեգիրք
Գ. գիրք, Հալէպ, 1985
2 comments:
I'd be so grateful if Armenian text was accompanied by an English translation <3
Thank you Charlotte for your comment. I add translations when time permits. Please check the tag "Translated into English" for those that have them. Best, Lola
Post a Comment