Պարոյր Սեւակ: ԳԱՂՏՆԱԲԱՑՈՒԹԻՒՆ

Մտերմուհիս է նաեւ… գիշերը:

Երբ նա` լանջաբաց նեգրուհու նման,
—-Ինձ է յանձնուում
—-Ու ստիպում է ինձ`
Անվերջանալի գրկխառնումից
Ծնուում է ինքը` մեր արշալոյսը,
—-Որ թուխ ու շէկ է`
—-Որպէս խառնածին:

Եւ օրը գրկած, որպէս մանուկի,
Երբ քայլում եմ ես հօր հպարտութեամբ,
Ասես լեռները, դաշտերն ու մարդիկ
—-Լուռ նայում են ինձ
—-Ու միտք են անում,
Թէ այսքա՜ն տգեղ ու այլանդակ հօրից
Ինչպէ՞ս է ծնուել մանուկն այս հրաշք…

DISCLOSURE

The night… is also my intimate.
When, like a dark woman, disrobed,
She yields to me and
Seduces me –
From our endless embrace
She, herself is born – our dawn,                                                                    
Both dark and fair --
As a mulatto.

And hugging the day like a babe,
As I parade like a proud father,
Mountains, fields and folks
Stare at me in silence
And think –
How can such a miracle child
Issue from such a bizarre
And ugly father…?

…………………. Paruyr Sevak
Translated by Tatul Sonentz