Անդրանիկ Պետրոսյան: [Տեսե՞լ եք արդյոք]

Տեսե՞լ եք արդյոք սևազգեստ կյանքի հեգնող ու անտաշ հայացքը անսեր,
Կամ էլ անկեդան շուրթերից նրա ելնող թունավոր շունչը մահաբեր,

Տեսե՞լ եք արդյոք կյանքի վիհերում անվերջ խարխափող մարդկանց արցունքոտ,
Կամ էլ վայելքի անեզր ծովում անհագ սավառնող մարդկանց գինեհոտ,

Տեսե՞լ եք արդյոք այս անհուր կյանքի հրում այրվող հոգիները մութ,
Կամ էլ եդեմի փթթող պարտեզում անմեղ , հրճվող հոգիները լուրթ,

Տեսե՞լ եք արդյոք կյանքից աքսորված, կյանքից մոռացված որբուկի աչքեր,
Կամ էլ ամեն տեղ իր մորը փնտրող փոքրիկ ու ճերմակ մանկական ձեռքեր,

Տեսե՞լ եք արդյոք հոր ձեռքում մեռնող ու շունչը փչող զավակի արյուն,
Կամ էլ նորածնի քաղցրիկ լացից անվերջ չքնող ծնողներ արթուն,

Տեսե՞լ եք արդյոք սիրուց տոչորվող ու սիրտը կոտրած ջահել պատանի,
Կամ էլ սիրային մեղրածոր խաղում իրար գուրգուրող ու կրքոտ զույգի:
 

Եվ թե չեք տեսել այս ամենը դուք ու չեք ճաշակել վայելք ու նողկանք,  

Թե չեք ստացել կյանքի շողոքորթ, բայց  ցավոտ խոցող ժպիտից  զզվանք,

Ու թե չեք շնչել օդը հեղձուցիչ հյուսված պայքարից սև ու սպիտակի,

Ուրեմն կյանքի ղեկավարը մեծ թողել է Ձեզ մահճում երազի:

                                                                                      2008 թ-ի օգոստոս