Thursday, November 07, 2013

ՄԻՍԱՔ ՄԵԾԱՐԵՆՑ: Ձմրան Պարզ Գիշեր


Համբոյրիդ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,
Թո՛ղ որ լիառատ ծծեմ` հեշտագին
Կաթը մեղմահոս լոյսիդ տարփանքին`
Ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց:

Պարզ, լուսածածան, հրաշալի՜ գիշեր,
Հոսէ՛ սրտիս մէջ դիւթանքիդ ալիք,
Ճերմակ երազիդ ցայտքերէն մեղրիկ
Պուտ պուտ կաթեցո՛ւր հոգւոյս սիրաջեր:

Կ՛ուզեմ որ դադրին ձայներն այս պատիր,
Ու նեկտարիդ դողն ըմպեմ ես անյագ.
Կ՛ուզեմ որ մեռնի՜ն տիւ ու ժամանակ`
Ու դաբիրներուդ իյնամ ծնրադիր:

Ու դաբիրներո՜ւդ իյնամ ծնրադիր,
Այս պաղատագին շարժուձեւիս մէջ,
Ու մինչ կ՛ողողեն զիս ցոլքերդ անշէջ,
Աչքերս ալ մոռնան տակաւ այս նատիր:


Ցնորաբե՜ր գիշեր, ա՜հ, ընդունէ՜ զիս,
Ընդունէ՜, միստիք ո՜վ անդորրութիւն
Իմ աղերսակոծ շունչիս սօսաւիւն,
Եւ համբոյրն անանց՝ զոր կու տայ հոգիս։

Սենեակս է լեցուն յուշքերովն աղի
Երէկի հովին վայրագ տարփանքին.
Ու դեռ կը հծծեն խորշերն ողբագին
Վախը գրգանքին անոր կատաղի։

Նե՛րս խուժէ ուժգին, նե՜րս պատուհանէս,
Ու լեցո՛ւր խցիկս, մինչեւ կաթոգին
Քու սրբութիւնով իր խորշերն յորդին,
Եւ ես արթննամ վաղնջուց քունէս։

Համբոյրի՜դ, գիշե՜ր, պատուհանս է բաց,
Թո՛ղ որ լիառատ ծըծեմ՝ հեշտագին
Կաթը մեղմահոս լոյսիդ տարփանքին՝
Ու զով շաղերուդ կախարդանքը թաց։


PLAIN WINTER NIGHT

To your kiss, oh, night, my window is open,
Allow me to breathe in deeply, in dalliance,
The leisurely stream of your milk’s passion
And the moist magic of your cool radiance.

Oh, night so plain, yet aflame with brilliance,
Pour into my heart the waves of your charm,
From the honeyed bursts of your fair trance,
Nursing my love-seared soul a sip at a time.

I want all vacuous voices to fade in silence,
And my thirst to imbibe your nectar’s fever;
I want day and time to accept their demise,
As I kneel, begging at the base of your altar,

And as I kneel to beg at the foot of your altar,
In the throes of a lowly supplicant’s posture,
And drenched in your hot, seething shimmer,
Let my eyes eschew the vision of this nadir.

Oh, entrancing night, take me as your own,
Contain me, oh, you most mystical serenity,
And the whimpering of my pleading groan,
And from my soul, a kiss to last all eternity.

My room is bursting with tart remembrance
Of the fierce passion of yesterday’s squall,
And the nooks still weep in mournful moans
In dread and in fear of its ferocious arousal.

Force your way in -- in through my window,
And fill up my cell, until in affectionate ardor,
Its four corners with your holiness overflow,
And I am awakened from my olden slumber.

To your kiss, oh, night, my window is open,
Allow me to breathe in deeply, in dalliance,
The leisurely stream of your milk’s passion
And the moist magic of your cool radiance.
       
…………….…………... Missak Metzarents

Translated by Tatul Sonentz

No comments: