ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ԿԷՍ ԳԻՇԵՐ ԷՐ

Դեկտեմբերի վերջին օրը - կէս գիշերին

Սեղանի մը շուրջ հաւաքուեցանք

Կաղանդը պիտի գայ ըսին

Սպասեցինք

Եւ չեկաւ

31.12.1976

Literary quote for the month of December 2014

Կրթուած կանայք հասարակութեան

                                                                                               համար գանձ են:

                                                                                                        Մխիթար Գոշ

A second Christmas present to our readers: Prima Ballerina Victoria Ananyan in Komitas' The Crane (Krounk/Groong)

Ms. Ananyan is currently a soloist with the Dutch National Ballet. Enjoy!

A Christmas present to our readers - un regalo - փոքրիկ նուէր մը

We offer to our readers a small gift: an animated film with music based on the 15th-century Armenian poet Nahabet Kouchak's Hairen poems.


Ա մաս first part
http://youtu.be/jLLmBwlh1KM

Բ մաս second part
http://youtu.be/AVNalgwV4mA

ՄՈՒՇԵՂ ԻՇԽԱՆ: ԳՆՉՈՒԻ ՎՐԱՆԸ

Այծի մազե վրանին տակ, թուխ և աղուոր գնչուհին
Շա՜տ գիշերներ երազեց լուռ, հոգին խռով, աչքը բաց`
Ապրիլ ինքն ալ հեքիաթային կեանքը ոսկի պալատին,
Կրել մանեակ, վառ ադամանդ, հագնիլ սնդուս և մետաքս:

Եւ երջանիկ օր մը յանկարծ ճամբաներեն հեռասոյզ,
Եկաւ իշխանն իր երազին` հրաշքի պէս դիւթական
Եւ հրեղէն ձիուն վրայ զինքը գրկեց ու թռցուց,
Դէպի սիրոյ, երանութեան աշխարհ մը նոր ու փարթամ:

Ան ունեցաւ ամէ՛ն պերճանք դղեակի ճոխ յարկին տակ.
Գտաւ հանդերձ ոսկեճամուկ, փետուրէ բարձ ու մահիճ,
Միշտ նաժիշտներ խօսքին հլու, միշտ խնկարկու մեծարանք,
Գտաւ սեղան վայելքներու և գորգապատ մեծ դահլիճ:

Բայց օրէ օր իջաւ թախիծ իր աչքերու գիշերին.
Սէրը շղթայ դարձավ իրեն, դղեակը` բանտ մը շատ նեղ,
Եւ իր աճող տաղտուկին մէջ՝ յանկարծ զգաց գնչուհին,
Որ իրենց պարզ վրանին պէս չկար ուրիշ անուշ տեղ:

Կեցած անշարժ իր մեծադիր հայելիին դէմ արծաթ,
Յիշեց տրտում` հին վրանին բարակ գմբէթն աստղավառ,
Խարոյկին շուրջ, իրենց ցեղի երգ ու պարերը զուարթ,
Յիշեց օրերն իր թափառիկ և արտասուեց դառնաբար:

Եւ մէկ գիշեր, լռութեան մեջ, երբ ամէն ինչ կը ննջէր,
Դղեակի մեծ դարպասէն դուրս անցաւ գաղտնի, առանձին
Եւ թողած գանձ, թողած վայելք, խենթի մը պէս անհամբեր`
Բռնեց ճամբան մութ ու մոլոր` այծի մազէ վրանին...

Michael Blumenthal: I Think Constantly of Those Who Were Truly Great

and, to be perfectly honest, it bums me out.

So many great ones! —libidinal heroes,

idealists, warrior-chieftains, revolutionaries,

fabulists of all sorts, even the great Irish pig farmers

and Armenian raisin growers —and who,

I ask myself, am I by comparison? Calmed

by Valium, urged on by Viagra, uplifted

by Prozac, I go about my daily rounds,

a quotidian member of the quotidian hierarchy,

a Perseus with neither a war nor a best friend,

and sink to the depths of despair

on the broken wings of my own mundanity.

If only some god had given me greatness,

I surely would have made something of it—

perhaps a loftier, more humble poem than this,

or some übermenschliche gesture that would reveal

my superiority to the ordinary beings and things

of this world. But here I am now, one of

the earth’s mere Sancho Panzas, leading

those heroic others through the world on their

magnificent horses, merely turning the page, dreaming

my own small deeds into their magnificent arms.

"I Think Constantly of Those Who Were Truly Great" by Michael Blumenthal, from No Hurry: Poems 2000-2012. © Etruscan Press, 2012. 

KNAR GAVIN: Strindberg Gray

He was trying to teach me to economize with my language. Strindberg gray

he said, instead of

                         and I thought, sad stuff; plays. Okay: born, rented room,

to Dad & Mom business & bar, how could you not? Or thought,

I cannot be your Lithuania nor her other Armenia,

emptied into river if not skein-tangled senseless. He won’t say her name

and not a word of the thitherings. Only that she was lost. Don’t speak

the heavy hinges, the crushed-bud breaking of taste

from language. That sort of excess has no place in the new economy.

Strindberg gray, say, when one thinks only January, January, January.

Of the Occurrence as recurrent. A single gunshot

in Dempster’s cistern, the echo chambers of sleep. The gray lot

of days in low-light hospitals, Strindberg.

I’ll call him gray, his sitting heavy. And her so Strindberg with veil and rose,

her poised in shadow at the door. Funereal nails sunk

into knees would be dripping were they not so goddamn gray.

Excess was for days when my mother sat turning grape leaves

with three sets of pockets: Turkish, English, & Armenian, plus lemon to dry it all out.

By ten, they’d sewn up two; said one is more than enough.

“English, only, Sanossian.

You will speak what we speak.”

I don’t know what it’s like to lose

a language. Instead,

Strindberg gray, I say, when I want to bring his lost girl back. Strindberg gray,

though I cannot take from him January, July, or the months of coping between.

When my mother leafs through me in her memory banks, bits of face are missing;

sometimes I’m limbless or smear. Gray even scentless, and still all Strindberg.

I tell him, I raise her: be darlings and come scream with me

from all the pockets sown over. Maybe by late summer we’ll be humming:

Tennessee yellow; Tennessee, Tennessee.

Source: Poetry (December 2014).

ASA INC ANNOUNCES 2014 "ARTHUR HALVAJIAN MEMORIAL" ARMENIAN POETRY COMPETITION

PRESS RELEASE

For Immediate Release
Contact: Nathalie Yaghoobian
E-Mail: asa@asainc.org

ASA INC ANNOUNCES 2014 "ARTHUR HALVAJIAN MEMORIAL" ARMENIAN POETRY COMPETITION

WARWICK, RI---The Armenian Students Association, Inc. (ASA Inc.) announced the start of its 5th annual poetry competition. Once again, the ASA, Inc. is partnering with the Armenian Poetry Project for the writing competition which is named in honor of the late Arthur Halvajian, a former ASA, Inc. trustee who led the Board of Trustees in sponsoring the first competition. The 2014 competition opens December 1st and the deadline for submissions is March 1, 2015. Competition winners will be announced in April 2015.

"Over the past four years we have received hundreds of entries from across North America and continue to be impressed with the creativity, quality, and range of poems we receive. We look forward to reaching out to even more communities in the coming months," said Alice Movsesian, a member of the ASA, Inc. Board of Trustees as well as its liaison to the competition organizing committee.

The Armenian Poetry Project, led by Lola Koundakjian, is a research and documentation site of 19th to 21st Century Armenian poets and poetry. Whether it is through its website/blog, Facebook, or iTunes presence - which features podcasts of recited works - the Project brings together writers from all walks of life across the world.

All individuals of Armenian descent, residing in the United States and Canada are invited to submit their work, in English or Armenian for the competition. Entries should be e-mailed to ArmenianPoetryProject@gmail.com with the subject heading "Halvajian ASA/APP Poetry competition". Only one poem per individual may be submitted.

The competition groups submissions into three categories; students (ages 12-17), college age (ages 18-22), and adult (ages 23 and older). A top prize will be awarded for each of the categories in the amounts of US $50 (students), $100 (college age), and $250 (adult).

Each poem submitted for the competition must be accompanied by the author's full name, age, home address/telephone number, students must include school name, and sponsoring teacher's telephone number.

You can learn more about the Armenian Poetry Project by visiting http://armenian-poetry.blogspot.com.

The Armenian Students' Association of America, Inc. encourages educational pursuits by Armenians in America and the raising of their intellectual standards, provides financial assistance in the form of scholarships to deserving Armenian students, develops fellowship among them, cultivates in them the spirit of service in the public interest, and acquaints them and the entire American community with Armenian culture.

Իգնա Սարըասլան: ԼՕ

Ա.

Օր մը թռչունները պիտի գաղթեն
Եւ ծաղիկները պիտի թառամին Լօ
Օր մը այս բոցերը պիտի մարին
Եւ քու գեղեցկութիւնդ պիտի անհետանայ Լօ

Մի մոռնար թէ ծառերը ծիլ չեն արձակեր աշնան

Լոյս երազներու քաղցրութիւնը ձեռքերուդ մէջ

Գինի բուրող առանձնութիւնս փշրէ Լօ

Կաթիլ մը պատրանք թափէ ապրումներուս մէջ

Պատանքի պէս ցուրտ մարմինս տաքցուր Լօ

Մի մոռնար թէ կարօտի զեփիւռ մը կը փչէ սրտիս մէջ

Կրակ շրթներդ շրթներուս մէջ թող հանգչին

Կաթնային մարմինդ սրտիս աւազանին մէջ թող լողայ

Մկաններու միջեւ թափառող ջիղի մը նման եկուր Լօ

Թեւերուս աղեղին մէջ տարփանքը ըմպէ համբոյր համբոյր

Մի մոռնար թէ երակներուս մէջ արիւնը քեզի համար կ՚եռայ

Օր մը թռչունները պիտի գաղթեն

Եւ ծաղիկները պիտի թառամին Լօ

Օր մը քու գեղեցկութիւնդ պիտի անհետանայ

Եւ իմ անունս ալ պիտի մոռցուի Լօ

Մինչ մեր սէրը սերունդներու շրթներուն վրայ պիտի անմահանայ

Օ՜ Լօ - Օ՜ Լօլա - Լօրա

21 3 1963

Ե.

Ծունկի եկեր եմ
տես
կը պաղատիմ Լօ

Մի մեղադրեր զիս

մեղքցիր դիցուհիս

Սրտիդ մէջ

բազկաթոռ չեմ ուզեր որ բազմիմ

անշուք անկիւն մը շնորհէ

կը բաւէ

Սրտիդ մէջ

անձայն անշշուկ կը նստիմ-

կը կծկուիմ

Եթէ արտօնես

արիւն կ՚ըլլամ երակներուդ մէջ կը շրջիմ

սրտիդ սէր

երակներուդ տենչ կը սփռեմ Լօ

Բայց օր մըն ալ չըլլայ որ

Անհրաւէր հիւրի մը պէս զիս վռնտես

Չըլլայ որ զիս սրտէդ նետես Լօ

- Նայլըն գաւաթ չեմ որ -

Ջարդ ու փշուր կ՚ըլլամ ես

Օ՜ Լօ - Օ՜ Լօլա - Լօրա

29. 7. 1965

Զ.

Դուն
կիթառներու լարերուն պէս
երկար մազեր ունիս Լօ
եթէ Քեզ չճանչնայի
- ով գիտէ -
թերեւս կիթառներու հեծկլտուքը պիտի սիրէի

Դուն 

մութ քարայրներու պէս

սեւ աչքեր ունիս Լօ

եթէ Քեզ չսիրէի

- ով- գիտէ -

թերեւս քարայրներու մթութիւնը պիտի պաշտէի

Օր մը

կիթառիդ վեցերորդ լարին նման պիտի լամ

եւ քարայր աչքերուդ մէջ արցունքի կաթիլ մը պիտի ըլլամ

Այն ատեն

շրթներուդ վրայ թառամող ժպիտի մը նման

պիտի մեռնիմ

պիտի մեռնիմ

պիտի մեռնիմ Լօ

Թող սրտիդ մէջ թաղեն զիս

Սրտիդ մէջ - սրտիդ մէջ թող թաղեն զիս

Օ՜ Լօ - Օ՜ Լօրա - Լօրա

30. 7. 1965

ՐԱՖՖԻ ՍԱՐԳԻՍԵԱՆ։ Ձօն Վերապրող Ծաղկին

Սիրոյ ջահը վա՛ռ պահեց, այդ ﬔծ մարդը վիրաւոր,

Սիրոյ առաքեալ էր ան, թէև մանկուց վիրաւոր,

Կեանքի ծիլ օրերուն արդէն` դէմ էր մրրիկին սասկահով,

Ամպրոպն անքամ չկրցաւ այս ծիլը քանդել արմատով։

Վերապրո՛ղ էր, վերապրո՛ղ, հազիւ ծլած` պոկուա՛ծ,

Պոկուած` հազի՛ւ իր նեկտարն ﬔղուի սրտին դիպած,

Քշուած անդի՜ն արմատը կախ, դէպի խորթ ծաղկանոցին,

Որ թօշնի որբացած` նեկտարն տալով օտար փեթակին։

Վերապրո՛ղ էր, վերապրո՛ղ, մրրիկներու կամքին հակառա՛կ`

Այդ ծիլն դարձաւ ծաղիկ, ու ապա կեանքի սիրերգակ,

Ու նոր կեանք սերմանեց իր տոհﬕ՛կ արմատներէն կիսելով,

Կիսեց անդադա՛ր, մէ՜կ առ մէկ, ﬔ՛ծ խնամքով, թել մ՛իսկ չխնայելով։

Վերապրող էր, ոչ լոկ իր անցեալով, այլ բոլո՛ր կեանքով արի,

Վրդովանքի մէջ` այս ծաղիկն դարձաւ հոմանիշը պայքարի,

Հողէն քաշեց յոյսի և հաւատքի ցանցառ սնունդներ`

Եւ բեղﬓափոշին սփռեց չորս դին` որպէս ոգորման հունտեր։

Արդ հանգչած է ան, այս խորթ հողին տակ, անտունի,

Վերապրող այդ տիտանը կը սնուցանէ դե՛ռ ﬔզ,

Պայքարողներո՛ւ կարօտը ունի` իր պայքարը անաւա՛րտ,

Մինչ ատենօք ձախո՛րդ մրրիկը դե՛ռ կ՛ոռնայ անհանդարտ։

Թորոնթօ, Քանատա

Այս բանաստեղծութիւնը լոյս տեսած է Ազդակ օրաթերթին մէջ

Peter Balakian: Rock ’n’ Roll

The groove in black vinyl got deeper

What was that light? A migrant
I slid into a scat,

and in the purple silk
and the Canoe

there was sleekness and a rear-view mirror.

And the Angels flew out of the cloisonne vase
They were the rachitic forks hanging in the midnight kitchen.
And so I called you after the house was still.
My turquoise Zenith melting

And you asked: what was that light?
I was spinning. I was the trees shivering,
and the snake of coiled light on the ceiling
was moonglow.

I wasn’t a fool in a satin tux.
I was Persian gold and blue chenille
I was the son of the Black Dog of Fate.

I said: I saw a rainbow of glass
above the Oritani Theater.

Lord, lead me from Hackensack New Jersey
into the white streak of exhaust.