Albert Kapikian: thankyou America

                                           for Ken,
                                           a Vietnam Vet exposed to Agent Orange



thankyou America
for sparing us your angels tonight

yes death is such an embarrassment I know
one needs a soothsayer
of extraordinary delicacy
these days a Cassandra simply will not do
I dare say such neurotic maidenhood
has fallen out of fashion these days
one craves a clean white wordless fellow
to utter the word          cancer


dead here on the bed he built



every now and then we need to find out
how well we are dying
why we want so little, some laughter, a hand
why we redream ourselves every night


and I shall carry a basket of dead hands

 
to the bingo games

 
lay them out one by one

 
a bonus to be placed on any square

we have had the same beginning
let us have the same end



yes his skullcap is perhaps
a bit loose

 
let me perfect it for you

he is willing to wade in all your light
all his neversongs
all his bardless fire

a dead spider is in the window

 
its exuberant legs legs braided in the heat

the morning is red and sticky          no moon
he's sure to bed before it rises


— Albert Kapikian

This poem appeared in the 1982 edition of The Calvert Review, published biannually by the University of Maryland.

Commemorating Martin Luther King

“Nonviolence is not sterile passivity, but a powerful moral force which makes for social transformation.” 

~Rev. Dr. Martin Luther King, Jr.
Nobel Peace Prize Acceptance Speech

«Խաղաղապաշտութիւնը կրաւորական դիմադրութիւն չէ, այլ հզոր բարոյական ուժ մը, որ կը նպաստէ հանրային փոփոխման»։

Gregory Djanikian's rescheduled Zoom reading, with introductions by Billy Collins

Dear APP readers:

In this rescheduled Zoom reading, Gregory will read poems from his new book, Sojourners of the In-Between, sponsored by the Katonah Poetry Series, on January 31st, at 4:00 PM. 

Please click on  http://katonahpoetry.com  which will tell you how to register and obtain your Zoom link.

 

Nora Nadjarian: Letters to Parajanov

In the Armenian folk song Groung (Crane) the singer calls out to the 

migratory bird, begging for word from the homeland. 

1.

Whisper, Parajanov, that colour from long ago. The alphabet melted when

my mother in church said: for each a candle. We learned to smell that wax,

it was tears. My father stabbed the sky ten times and fled. A bird became a decade

and then a century and we slept in another country, it was the crane.

2.

The story starts off a delicate girl, climbs stubborn mountains. The secret of the ark,

a magician gave me thirty-eight letters to write: My name is – I come from – We speak –

and other phrases repeated on loop. The long climb of not forgetting, Parajanov,

open and close my mouth, give me the pride of a nation to swallow. It hurts like love.

3.

We grew up, our eyes that beautiful black, our silences multilingual, and that glue,

Parajanov, which fixed us and sealed our lips, peeled. Years later, the lyrics returned,

the crane. Did you bring news? I asked. The question was burning my throat,

that absence. Where is the place where language lives? Did you bring news?

Nora Nadjarian

First published on Lucy Writers (Lucy Cavendish College, Cambridge) in the series Life in Languages,
edited by Elodie Rose Barnes. (August 2020) 

Reading in Toronto

Against Forgetting — Keith Garebian's collection of twenty-eight poems was recently published by Frontenac House Poetry. 

A reading is scheduled for Saturday, January 23, 2021, at 5:00 pm in Toronto which will include some poems and will be followed by a Q &A.

To join the reading, simply visit this link at 5 pm on Jan 23rd 2021:
https://meet.google.com/otd-zzgs-syd

Keith Garebian is the author of eight books of poetry and eighteen books of nonfiction, including the acclaimed biography William Hutt: Soldier Actor (Guernica Editions, 2017). Against Forgetting (Frontenac House Poetry, 2019) is his eighth poetry collection.

Մուշեղ Իշխան։ Սեղանին շուրջ կաղանդի

Հին ընկեր մը մանկութեան
Նոր Աշխարհէն Աւետեաց
Իր թուղթին մէջ կարօտի
Այսպէս կ'ըսէ սրտաբաց.--
Այս տարի,
Սեղանին շուրջ Կաղանդի
Բոլորուեցանք ութ հոգի՝
Ես ու կինս լռակեաց,
Երկու բաժակ կիսով լի
Եւ չորս պատեր մերկացած
Ութը անձ...
Սպասեցինք ընդերկար,
Որ շնչաւոր մէկը գար,
Զարնէր մեր դուռը ամուր
Եւ սրտալի բարեւ տար:
Սպասեցինք մենք ի զուր
Մեր հիւրերուն,մեր զաւկին,
Ու երբ որ ձայնը զանգին
Մնաց երկար քարացած,
Կինս ըսաւ.«Խմենք, մա՛րդ,
Խմենք կենացը անգին
Մեր սիրելեաց բացակայ»:
Լռութեան մէջ անձկագին
Բաժակը լոկ զրնգաց,
Շրթները լուռ մնացին,
Պատերը՝ մերկ մեր դիմաց
Եւ չտուին արձագանգ:
Տօնածառը գլխահակ,
Իր լոյսերով ամօթխած,
Նայեցաւ մեզ ու գթաց...


Ժամերն յետին հին տարուան
Դանդաղօրէն, ծանրօրէն
Դարձան դիակ անկենդան,
Բայց Նոր Տարին տիրական
Ներս չմտաւ մեր սեմէն։
Կաղանդ պապան խելացի
Ինչու՞ մեզի գար այցի.
Երկու պանդուխտ ալեհեր,
Կինս ըսաւ. «Խմենք, մա՛րդ,
Խմենք կենացը նորէն
Մեր զաւակին ու թոռան»։
Բաժակը մեղմ զընգաց,
Նայեցայ ես փակ դրան.
Գինին կոկորդս մնաց…
Եւ լռութեան մէջ յանկարծ
Աւետաբեր հեռաձայն՝
«Հէլօ՜ պապա, հըլօ՜ մամ,
Շնորհաւոր Նոր Տարի,
Յուսամ որ լաւ անցուցիք
Ձեր երեկոն Կաղանդի…»


Այո՜, մենք հոս այս տարի,
Սեղանին շուրջ Կաղանդի
Բոլորուեցանք ութ հոգի --
Կինս ու ես լռակեաց,
Երկու բաժակ կիսով լի
Եւ չորս պատեր մերկացած՝
Ութը անձ…


25 Ապրիլ 1982




Մուշեղ Իշխան