Thursday, July 03, 2014

ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ: [Ասում են հին վերքն...]

Ասում են հին վերքն հաճախ է ցավում,
Երբ եղանակը ամպոտ է ու վատ...
Բայց գարունն այսօր այնքան արևում,
Փռում է լույսի հրճվանքն անարատ:

Ծիծառներն այնպես հարբա՜ծ են թևում,
Այնպե՜ս է շիկնել ծաղկած դեղձենին,
Ու ես չգիտեմ ինչո՞ւ է նվում
Սիրտն իմ, որի մեջ բեկոր կա մի հին:

...Ե՞րբ է գարունն այս դառնալու ամառ,
Որ խաղաղ զարկի սիրտն իմ խենթացած,
Վա՜տ եղանակ է սա սրտի համար,
Որ հին բեկոր կա սիրուց մնացած:


THEY SAY THE OLD WOUND…
 
They say the old wound very often aches
When the weather is cloudy and inclement…
Yet springtime today, so full of sun’s rays,
Spreads the delight of spotless sunlight.
 
The swallows soar in such intoxicated bliss,
The flowering peach tree is blushing pink
And I wonder why something is amiss,
Embedded in my heart like a shard’s sting.
 
…When is this spring to turn to summer,
To turn the lunacy in my heart to repose?
For many a heart, this season is harbinger
Of an old shard’s pain, so remote, so close.
 
………………………….Vahagn Davtyan
Translated by Tatul Sonentz   

Wednesday, July 02, 2014

ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ: [Ժամն է արդեն...]

Ժամն է արդեն, սիրելիս, եկ բաժանվենք մենք անձայն,
Ամեն մեկս մեր բախտին ու կորստին մեր հլու...
Ամառային խելահեղ այն ամպրոպները անցան,
Սիրտս խաղաղ է հիմա և ուժ ունի ներելու:

Աշնան հավքերը չվել, կարկաչել են երկնքով,
Եվ հոգնաբեկ ծառերից քամին տերև է տանում,
Համբուրելով է տանում ու տանում է քնքշանքով
Ու տանում է նա այնպես, ասես շնորհ է անում:

Այս կորստի ցավի հետ ես մտերիմ եմ վաղուց,
Ծանոթ ու լավ եմ ծանոթ, աշնան քամու արածին...
Ինչ տխո՜ւր է, երբ բարակ, անգույն անձրև է մաղում,
Երբ խանդի շանթը չկա, ու ներում են սիրածին...

Tuesday, July 01, 2014

Հրաչյա Սարուխան։ Սիրերգ


Գիշերն անթիվ ստվեր ունի
Ու մարմին մի պաղ
Լուսնի դժգույն ուրվականը
Մոլորվեց մի պահ։
Սերս ինձնից թաքցրել են,
Տարել են հեռու։
Ես գիշերով դաշտ եմ գնում

Սերս փնտրելու։

Աշնանային խոտերի մեջ
Թախիծ կա դեղին։
Ինձ ասացին՝ անտեղի է
Արցունքդ լեղի
Գիշերն անթիվ ստվեր ունի
Ու մի պաղ մարմին
Լուսնի դժգույն ուրվականը
Դահիճ է կարմիր։

Հրաչյա Սարուխան (1947- )


LOVE SONG
 
The night has countless shadows
And a cold body…
The pallid ghost of the moon
For an instant went astray.
They have hidden my love from me,
Taken her far away.
I’m on my way to the fields in the dark
 
To look for my love.
 
There is a yellow sadness
Over the autumn grass.
I was told my bitter tears
Were unseemly…
The night has countless shadows
And a cold body…
 
The moon’s pale specter
Is a crimson slayer.
 
 
………………  Hrachia Saroukhan
Translated by Tatul Sonentz

Monday, June 30, 2014

Arto Vaun: X

Somewhere in my grandmother's apartment there is a photograph:
Two infant boys, around 1945 or so, although it looks more like 1920

There are looking at the camera the way children used to --
Already sullen adult gazes, dressed in white frilly gowns

My two uncles -- they sit together with an understanding
That they shall not inherit the earth, but die in a few weeks

From malnutrition and insufficient medical care -- look closer
And you can see they are fading right in your hand

My grandparents, resilient granite angels, could not talk
About this one thing -- they themselves were children

When they buried their own, left them in a small Armenian cemetery
Leaving one land not theirs to another not theirs to another not theirs

America, your homeless are not the beggars and street people --
They are the hop-scotching peasants whose nations are anxious myths now

The crowd asks
What did you expect going out alone like that --

History wears pantyhose over its head and gets away with murder every time




From Capillarity, Carcanet, 2009.

Literary Quote for June 2014

THE FIRST SEA SHELL
put to the ear
made the earth turn
in sea waves
carrying me to distant
shores I never
returned from


David Kherdian, My Racine, Forkroads Press, New York



ԱՌԱՋԻՆ ԽԵՑԻՆ
ականջիս կպած
աշխարհը դարձուց
իր ծովերով ալեկոծ
ու տարաւ զիս հեռակայ
ափեր՝ ուր անդարձ
երբե՛ք ետ չեկայ

................Դաւիթ Խերտեան

Թարգմանեց՝ Թաթուլ Սոնենց


Sunday, June 29, 2014

Arto Vaun: IV

One day I woke up unlike other wakings
And saw my hands for the first time as though they had sprouted
Overnight, while I was missing you again -- my open palm and branched fingers
In the smudged morning light

I looked at what seemed a memory or shy wolf
That toils without asking for much except to eat and be taken seriously--
                My hands were severe then

What is the elastic that tightens in the body when you forget to let go
                Or be let go of --




From Capillarity, Carcanet, 2009.

Saturday, June 28, 2014

Arto Vaun: Singed Bedroom, Weekend Afternoon

I painted the walls plum and hung sheer
Curtains so when they caught fire from the atoms
Rushing from my body this afternoon
It was the loveliest thing I had seen
The rain came down like a song as I was
Disintegrating seamlessly all electric soft colors
I turned into something solar and crackling
Watching from my twin bed
How I wanted to reach out to my own going
As a spirit might want to examine itself in a photo
Barely present in a spot of faded yellow light

Looking hard squinting and asking Is that me


This poem has previously appeared in Glimpse.

Thursday, June 26, 2014

SERKAN ENGIN: BARBARIAN AND MS DAISY

yes, you are right Ms Daisy, they came
with the wild winds of Greed, brutally
slaughtered  all the innocent letters
written on the wall of Grace, even also babies
by burning them alive, before most of them
could not have a toy in their short-length life
with an insufferable last sequence

yes, you are right Ms Daisy, they were
merciless hyena droves born from
Racism, biggest evil of all times,
the bloody verses of Quran
written on the hilt of
their curved swords
feeding their violence
by promising them heaven
as they killed more “heretics”

they were the servants of
remorseless epaulets
they were the slaves of
their own Greed and Savageness
slobberingly

yes, you are right Ms Daisy, they
raped little girls and young women ferociously
without caring their screeches
tearing the deeply embarrassed face of the sky
same horrific verses on their groins
and the permission of pimp epaulets
on their ignoble waists
without any mercy

they were the slaves of
their own Greed and Savageness
slobberingly
they were the servants of
remorseless epaulets

and unfortunately
they were my ancestors
shame on humanity
worst predatory hordes of world history

now, it is hard to erase that “Barbarian” soubriquet
written on my forehead before my birth
it is hard to change to be known as savage
even I am a man feeding his ant friends
with granulated sugar at home
it is hard to explain that I have never hurt
even a wing of a sparrow
I know Ms Daisy, it is hard to introduce me
to your parents
as the man you want to live with
until infinity

SERKAN ENGIN
JUNE 2014

Dedicated to Anahit Manukyan, my best reader in Armenia…
Dedicated to all victims of Armenian Genocide, Assyrian Genocide, Nestorian Genocide, Chaldean Genocide, Pontian Greek Genocide perpetrated by my Turk ancestors…

Dedicated to all genocide victims of World history at Rwanda, Bosnia, Cambodia, Darfur, Holocaust and others…

Tuesday, June 24, 2014

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ՀՈԿՏԵՄԲԵՐԻ ՎԵՐՋԻՆ ՕՐԸ

Հոկտեմբերի վեջին օրը 1976 տարւոյն
Ժամը 16.36ին
Չէնկէլգիւղի ծովափը
Ծիածանի եօթը գոյներով հիւսուած
Ձկնորսի ուռկան մը փրփուր փրփուր
Եւ ուռկանին մէջ սէրեր - սէրեր պղպջուն
Հոկտեմբերի վեջին օրը 1976 տարւոյն
Ժամը 16.36ին
Ուռկանի մը մէջ մեր սէրերը փալփլուն
Եւ մրուրը մեր սէրերուն
Սեւ ծովու հովուն դէմ
Հանքածուխի փոշիի նման համասփիւռ
Հոկտեմբերի վեջին օրը 1976 տարւոյն
Ճիշդ նոյն պահուն
Հեռուն - շատ հեռուն
Պէլկրատի անտառին մէջ
Առուակի վրայ խարտեաշ տերեւ մը գինով
Եւ ալիքի մը քրքիջը Շիլէի ծովաթումբին քով

PAKIN meeting in Beirut, Lebanon

ԲԱԳԻՆ-Ի ԸՆԹԵՐՑՄԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄ 2014 Թիւ 2

ՅԱԿՈԲ ՊԱԼԵԱՆ կը ներկայացնէ

ԱՂՈՒԱՆ ՎԱՐԴԱՆԵԱՆԻ

(բանաստեղծ, խմբագիր, Ազգային Ժողովի անդամ, Նախկին նախարար)
ԵԼՔ ԵՐԿՐԻՑ
Բանաստեղծութիւններու հատորը (166 էջ)

Տեղի կ’ունենայ Չորեքշաբթի 25 Յունիս 2014-ին, երեկոյեան ժամը 7-ին,
ԲԱԳԻՆ-ի խմբագրատունը, Շաղզոյեան շէնք, 2-րդ յարկ

Կը խնդրուի ճշդապահ ըլլալ


Monday, June 23, 2014

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: 74 ԹԻՒ ՆԱՒԸ



Ա.
Թարթիչներուդ ծայրը կաթիլ մը սէր
  կեանքը մերթ տերեւի մը չափ թեթեւ
    մերթ տերեւի մը չափ ծանր էր
Թարթիչներուդ ծայրը կաթիլ մը սէր
  կեանքը մերթ սկսած կէտին վրայ կը վերջանար
    մերթ վերջացած կէտին վրայ կը սկսէր
Թարթիչներուդ ծայրը կաթիլ մը սէր

Բ.
Քիլիոսի ծովափը աւազներուն վրայ
Արեւը դեռ չէր ծագած
Դուն մազերդ հովուն տուած կը վազէիր
Կակաչի մը նման մերկ
Շուշանի մը չափ անբիծ
Մինչ արեւը կը ծագէր Կիւմիւշտէրէի – Քըսըրքայայի վրայ
Ծովը գոյն կը փոխէր
Ալիքներու – եղէգներու – ճայերու համերգը կը սկսէր
Եւ դուն սէրս հագուած կը վազէիր
                          կը վազէիր
                          կը վազէիր դեռ

Գ.
Խարտեաշ աշուն մըն էր
Արնավուտգիւղի նաւամատոյցէն 74 թիւ նաւը կը մեկնէր
Կը ճեղքէր ծովը – դիմաց կ՚անցնէր
Գանտիլլիի աղբիւրին քով ձկնորսները ուլականջ կը մաքրէին
Չէնկէլգիւղի հսկայ սօսիին տակ
Ճնճղուկ մը կապոյտ սիրերգ մը կը հիւսէր
Դուն մազերուդ մէջ ռեհանի ծաղիկներ
Հեռացող նաւուն կը նայէիր
74 թիւ նա՞ւն էր – թէ ոչ մեր կեանքը ու կը սահէր
Նաւը կ՚անհետանար – փրփուրները կը մնային
Փրփուրներ ռեհանի ծաղիկներու նման
Փրփուրնե՞ր էին – թէ ոչ յիշատակի բեկորներ
Բիբերուդ խորը կարօտ մը կը թանձրանար

Դ.
Թարթիչներուդ ծայրը կաթիլ մը սէր

Թարթիչներուդ ծայրը ես առաւել դուն

Sunday, June 22, 2014

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ԱԼ



Արեւը ողկոյզ-ողկոյզ կը թափէր մեր վրայ
Մինչ մենք
Հողին վրայ ծիլ – ծովուն մէջ արծաթ էինք
Որկէ կուգայինք – ուր կ’երթայինք
Մեր դարաւոր գոյութեան
Լուսաւոր հետքերուն վրայ կը քալէինք
Ալ մի փնտռէք մեզ – այն ծովափը
Ուր օգոստոսեան արեւներու մաղը փռուած է
Ալ մի փնտռէք մեզ – այն զգացումին մէջ
Ուր ճարճատուն քերթուածի մը տողն է առաջին
Ալ մի փնտռէք մեզ – պիտի երթանք
Մեր ինչուներով խանդավառ
Մեր ինչպէսներով գինովցած
Ալ մի փնտռէք մեզ
Բանաստեղծները կորսուեցան – պիտի ըսէք
Թէ ինչպէս եղաւ – պիտի չգիտնանք
Անձրեւը պարան-պարան կը տեղար մեր վրայ
    մինչ մենք սեւ գիշերուան մէջ աստղ
    սրտերու մէջ լոյս էինք
                    յոյս էինք
Մենք
  սեպ ժայռերու վրայ ովկիաններու իշխող փարոս
  սեղաններու վրայ հաց ու գինի
  երակներու մէջ արիւն էինք
                   աւիւն էինք
Ալ մի փնտռէք մեզ
   նոր ովկիաններու
   նոր երազներու
       սէրն ու կարօտը մեր սրտին
       անվերադարձ ճամբաներու մէջ ենք հիմա
Ալ կը բաւէ
   ալ դուք
   դուք
       ծունկի եկէք
        մեր դարաւոր գոյութեան
        լուսաւոր հետքերուն վրայ

Saturday, June 21, 2014

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐԸ ԼՌԵՑԻՆ

Հրթիռով մը
- Ինչպէս գտաւ մի հարցնէք -
Տիեզերքը պտտեցաւ
Մոլորակէ մոլորակ
Հրեշտակներու հանդիպեցաւ ճամբան
Բարեւեց զանոնք
Հրեշտակները երգեցին
Ինք լռեց
Հրեշտակները լռեցին
Ինք երգեց
Երջանկութեան վրայ
Խաղաղութեան վրայ
Երազած աշխարհներու բոլոր երգերը
Երգեց ու երգեց
Սակայն մոռցաւ երգել
Ներկայ աշխարհի երգը
Առանձնութեան վրայ
Յուսախաբութեան վրայ
Ներկայ աշխարհի բոլոր
Բոլոր երգերը