Յովհաննէս Ասպետ: ՄԻԳԱՄԱԾ ԵՐԿԻՆՔԻ ՏԱԿ

Ձօնված Ժօաննային

Տակավին քո հոգեղեն տեսիլքը՝ իմ հոգում մնում է անբիծ,

Մինչդեռ անհետացող ամեն մի րոպե մեզ տարանջատում է.
Խանդավառված քո սիրո հիշատակը՝ նորից պաշարում է ինձ,
Ու մի մեղմահոս շշունջ իմ հոգու խորքերից քեզ պահանջում է:

Այս միգամած երկինքի տակ անընդհատ ես քեզ եմ փնտռում,
Այս անսիրտ աշխարհում ինձ համար քո վառող սիրտն է թանկագին.
Մի թողնիր ինձ որ ապրեմ մենակ քո հրաշալի հիշատակում,
Օ՜, վերադարձիդ բեր քո լիառատ խանդաղատանքը՝ սրտագին:

Յովհաննէս Ասպետ

Dedicated to Joanna

U n d e r N e b u l o u s S k y

Your spiritual image remains pure in my heart,
While time goes by to erase the ever resting deed of your hands,
The exhilarated memory of your love surrounds me again,
As a softly flowing whisper claims you within my bosom.

Under this nebulous sky not a single guiding star shines,
In this heartless world your affection is the dearest still,
Don’t let me live alone in your wonderful memory,
Upon your return, bring the living devotion of your heart.

Hovhannes Asbet
Translated by the author