ԱՐՏԱՇԷՍ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԵԱՆ: ՍՈՒՐԲ ՄԵՍՐՈՊ
Երանելին մենակեաց մ՛էր նորատի,
Հոգին` ազատ անցաւորին պայմանէն,
Եւ անձնատուր Երազի մը տարօրէն,
Որ մենութեան անկիւնին մէջ կը փըթթի:
Տըւայտանք մը խոր, անըսփոփ կարօտի
Մենակեացին կը պրկէր սիրտն ուժգնօրէն.
Պիտի գըտնէ՜ր, երբ գար շընորհն հրեղէն,
Պայծառ բըխում աստուածային ոլորտի:
Եւ աղօթքի պահու մը մէջ վերասլաց,
Հոգւոյն վըճիտ ամենատես աչքը բա՜ց,
Տեսա՜ւ շարանն հըրաքանդակ տառերուն…
Ու դարեր վերջ, նոյնիսկ դըպիր մ՛աննշան
Այդ նիշերով թեւ կու տայ իր ներշնչման`
Սուրբին ձօնուած իր այս տաղովն անանուն:
No comments:
Post a Comment