Յովհաննէս Ասպետ Ասատուրեան: ԱՐԵՒԵԼԵԱՆ ՍԻՐԵՐԳ ՄԸ

 Ո՜հ, սիրտս քու կ՝անչով կը մեղմանայ,
Գիտեմ դու մաղթանք մ՝ունիս ընծայ,
Որ հոգւոյս կու տայ համբոյրներ ծիրանի,
Ճա՜նի՝ ես կու գամ դու հոգ մի անի:

Դու ունիս զոյգ մը աչքեր շահէնի,
Ճանի ճան՜այ հոգիս քեզ կը տենչայ.
Քու սիրոյ երգ ու տաղով երանի,
Մարած քնարս շուտով կ՝արբենայ:

Արդ՜եօք կայ մէկը՝ որ քեզ նմանի,
Դու իմ սիրոյ երազը՝ շահանա՜յ.
Միտքս քու կանչերով կը մոլեգնի,
Ան քու կարօտին ինչպէս դիմանայ:

Հաւա՜տայ ճանըս քեզ համար ֆետայ,
Մատնիդ պիտ՝  բերեմ ոսկի մատանի.
Թո՝ղ մեր դրացիք գտնան պահանայ ...
Միայն դու ես իմ սիրոյն հաւանի:

                                              

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ԱՅՍ ԳԻՇԵՐ ՅԱՆԿԱՐԾ

Տառապանքներով օծուած երգերուդ մէջէն

Այս գիշեր յանկարծ

Քրքիջ մը

Ցնծութեան քրքիջ մը թող ցայտայ

Անվերջանալի կարօտներով ճաթած շրթներուդ վրայ

Այս գիշեր յանկարծ

Համբոյր մը

Կրակի պէս համբոյր մը թող դրոշմուի

Յուսախաբութիւններով ակօսուած հոգիիդ մէջէն

Այս գիշեր յանկարծ

Ջրվէժ մը

Երջանկութեան ջրվէժ մը թող ժայթքի

Պատասխանատուութիւններով կքած ուսերուդ վրայ

Այս գիշեր յանկարծ

Զոյգ մը տատրակ

Զոյգ մը սիրոյ տատրակ թող թառի

Փուշերով շրջապատուած կեանքի ճամբուդ վրայ

Այս գիշեր յանկարծ

Կոկոն մը

Վարդի կոկոն մը թող բացուի

Եւ դարերու վիշտերով հիւսուած ճակատագրիդ վրայ

Այս գիշեր յանկարծ

Լոյս մը

Խոշոր լոյս մը թող ծաթի

Խոշոր լոյս մը թող ծաթի

Երազի պէս խոշոր լոյս մը

Այս գիշեր յանկարծ

Անդիմադարձ – անդարձ – անվերադարձ

Խոշոր լոյս մը թող ծաթի յանկարծ

Գորշ օրերու դէմ թիավարող նաւաստիներու

Գորշ օրերու դէմ ճակատաբաց կանգնած հերոսներու

Կամքի եւ պայքարի ճամբուն վրայ

Երազի պէս

Երազի չափ խոշոր լոյս մը թող ծաթի

Թող ծաթի այս գիշեր յանկարծակի

Սուրբ ճամբուն վրայ արցունքի եւ յաղթանակի

This poem appeared in Marmara, December 31, 2010. Many thanks to the poet and his daughter, Lora.

Esther Heboyan: THE RANGEFINDER

but one Thursday

without you

i was dusting the –

your super 8 nikon

you left (and went)

that sits on its shelf

(when) our gladness

youthfully

sneaked up

the Englert theater stairs

only to land

by a blue lagoon

Hollywood’s sine qua non

for technicolor consent

thereupon we –

two smitten surfers

smiled the hour away

in love’s (un)fairness

and rotating close-up

                                    February 2008     

Esther Heboyan: LA VAMP DU TRANSILIEN

rousse ou blonde

s’avère

la vamp du transilien

de Gisors

dans le matin ridé

épiphénomène

post café cartable

lave-vaisselle encastrable

charme péri-parisien

oh !

de la nuit

je n’ai fermé l’œil

dit mascara classique

sans blague

dit l’autre

rousse ou blonde

je t’assure

les cils les yeux

écarquillés

sont maquillés Gemey automne

et quoi donc

                        ton mec

les lèvres d’un gloss fashion seront

tu penses bien

                        que non

non

            une fichue chouette

devant le miroir de sa vie

se poudrant le nez le front

les pommettes

ma pauvre

                        pas de veine

elle s’admire fin prête

pour ce jour et point de mourre

tandis que francilienne comme elle

comme elle

rousse ou blonde

sa jumelle

se vernit les ongles

d’un bleu Santa Fe

écranique

le résille sur cuisses chute

de la parme jupette

aux bottines à pompons

celles-là même

qui manquèrent à la Chancelante

de Max Ernst

ah !

c’est quelque chose

soupire la vamp du transilien

de connivence

rousse ou blonde

Décembre 2009

Esther Heboyan: OLIGO-POÈME 3 -- FANATISME

D’après Gérard de Nerval

il est un lieu pour qui je donnerais

tout Andrew Wyeth et tout Edward Hopper

un lieu très beau issant d’amour impair

aux ciselures d’ambre par un soir d’été

or c’est au bord de l’Iowa River

un parcescale qui s’étale puis agrée

à l’écriteau de notre humeur bleutée

et que lisère la quintessence d’hier

mon âme à vif guette les ronds de musique

sur l’aplat d’une vie au bonheur avare

lorsqu’un homme fichtrement à sa guitare

d’une voix de ronce largue un blues d’Amérique

lequel fulgurant funèbre fauve s’amarre

dans l’incise de notre saison prophétique

et s’enroulant comme un nœud de prussik

de trente années mon cœur ne se répare

Août 2009

Poème appartenant à la série « Oligo-Poèmes »

Esther Heboyan: AN EVENING IN GOLDERS GREEN

let us speak of

woes and wars

and cherries in tears

cling to Aegean cliffs

of men and women

let us speak

and orchids nocturnal

nod to the hooting train

in nimble words

let us of

youth speak and gimmicks

innumerable                                    as

chilled wine and almond

g  i  n  g  e  r  l  y

chime the kitchen mauve

sift the hour’s bond

time’s unstilled kiss

and of love

Theodorakis

dances the abyss

of you dearest and

chestnut lives

through Surrey and rain

let us speak again

London-Paris, Summer 2010

Kevork Kalayjian: Change

Someday, when you are running
to the train station,
or when,
you are strolling in the park,
lazily,
looking at the falling leaf,
coming down from the blue sky,
you will notice another 
pair of eyes,
and you will wonder,


if...


pleasure


has yet another dimension
with an unacquainted pair of eyes,
then you will also ponder,
whether we are moved by the forces
of pleasure and profit alone,
or whether we are driven
by that illogical, undiscoverable,
magical feeling inside us.








This poem appears in Love Lure: A Collection of Love Poems and Other Writings, published in New York, 2010 

Kevork Kalayjian: Love's Lure

It is not beauty alone


It is not the abundance of wealth


It is not shared poverty


It might grow on beaches


It might give birth to gods


It is more colorful than the rainbow


It is indescribable


It does not drip like blood


It might seem untouchable


It is definitely imaginable


But you still always wonder


If it ever exists


The warmth, the tears, the jealousy, 


The aggression, the beauty ...


LOVE




This poem appears in Love Lure: A Collection of Love Poems and Other Writings, published in New York, 2010 

Love Lure: Kevork Kalayjian's new poetry collection

Love Lure, a collection of Love Poems and Other Writings by Kevork Kalayjian, contains beautiful illustrations by his son, Aramazt Kalayjian.

Ռափայէլ Պատկանեան։ Հայերուս Բաղցանքը

Ա՜խ, ինչպէ՜ս կ՝ուզեմ տեսնել մեր հային

Ազատ, ապահով, կրթեալ, ինքնագոհ,

Ամէն հայի տուն՝ դրախտ երկնային ,,,

Լոկ այդ բանն ինձնից չունզենար մէկ զոհ:

Ա՜խ, ինչպէ՜ս կ՝ուզեմ տեսնել Հայաստան

Մի որ ազատուած թշնամու ձեռքէն,

Հայի երկիր, հայի սեփական ,,, 

Լոկ այդ չի բաժաներ ինձ իմ կոպէկէն:

Ա՜խ, ինչպէ՜ս կ՝ուզեմ, որ մեր հայերուս

Արծարծուէր սէրը ուսման, գիտութեան,

Հայի մէջ չի մնար մի հատիկ անուս ,,,

Լոկ հեռի ինձնից թուղթ ստորագրութեան:

Ա՜խ, ինչպէ՜ս կ՝ուզեմ, որ հաձ պատանիք

Դէպ համալսարան խմբով վազէին,

Եւ Զուիցերիա երթար հայ աղջիկ ,,,

Լոկ ինձնից նոքա կոպէկ չուզէին:

Ա՜խ, ինչպէ՜ս կ՝ուզեմ, որ մեր Զէյթունցին

Միթռայլեոզ, շասպոյ, ռմբկէն ունենար,

Ջարդ ու բուրդ անէր Քուրթ ու Չերքեզին ,,,

Լոկ ինձնից զէնքի նա փող չունենար:

Երբ մեր հայրենիք հրաշքով ազատուէր,

Մերոնք էլ ազատ կեանք-օր վարէին,

Ա՜խ, ինչպէ՜ս, ինչպէ՜ս լաւ բան կլիներ,

Երբ Հայք ինձ իրանց իշխան ընտրէին:

Ռափայէլ Պատկանեան (1830-1892Օ

                     Our Desire   

By Raphael Badganian   (1830-1892)

Translated By Kevork Kalayjian

                                   

Oh, how I would love to see Armenians

Free, safe, educated, and self-sufficient

Every Armenian’s home, paradise on earth should be …

But this shouldn’t require a sacrifice from me.  

Oh, how I would loved for Armenia to be

Freed from the hands of the enemy, 

Armenian rulers governing the Armenian country … 

As long as this aim doesn’t cost me a penny.

Oh, how I wish for all Armenian to be

Rekindled with the love of science, and discovery

For once and for all eliminate illiteracy

Onley if, no commitment is required of me.

Oh, how I wish to see, Armenian teens,

Heading to colleges and universities

Women … traveling to Switzerland for higher education;

As long as, no body expects a penny from me.

Oh, how I wished that our brave freedom fighters

Were equipped with all the advanced weaponry,

To defend the homeland against the enemy … but

To buy those arms, they shouldn’t ask for my money!

Finally, when our country is miraculously freed

Our people are independent, and self-sufficient

Oh, how wonderful and benevolent it would prove to be

For all Armenians, as their ruler … to elect me!

Stanley Kunitz: Chariot

For Varujan Boghosian

In this image of my friend’s studio,
where curiosity runs the shop, and you
can almost smell the nostalgic dust
settling on the junk of lost mythologies,
the artist himself stays out of view.
Yet anyone could guess
this is the magician’s place
from his collection of conical hats
and the sprawled puppets on a shelf,
the broken as well as the whole,
that have grown to resemble him,
or the other way round.
Butterflies, gameboards, and bells,
strewn jacks and alphabet blocks,
spindles, old music scores—
the litter spreads from wall to wall.
If you could dig to the bottom,
you might expect to find
a child’s plush heart,
a shing agate eye.
Here everything waits to be renewed.
That horse-age wagon wheel
proped in the corner
against an empty picture-frame,
Even in its state of disrepair,
minus three spokes,
looks poised for flight.
Tomorrow, maybe, at the crack of a whip
a flock of glittering birds will perch
on its rim, a burnished stranger
wearing an enigmatic mask
will mount its hub
and the great battered wheel
will start to spin.

Րաֆֆի Վարդանեան։ Պարտէզը

Լօլային

Հայկ Նահապէտին պարտէզէն դուրս

Լեզուս թաղեցի
Հօրս պարտէզին մէջ,
որպէսզի Ուժ տայ բնութեան,

Որովհետեւ հոգիս
լռութենէն ալ յուսահատ է ։
Անյոյս է
Որպէս սփիւռք
Որպէս ինքնաօտար
Որպէս հոգի ու վկայ եւ
Աքսորի զաւակ։

Պատերազմ և ողբերգութիւն
Կը կոչուին այդ երես լզողները, Ու ծնողքս,
իրենց հաճոյքը կը պահեն
Մեծմօրս գրպանին մեջ։
يعني sabersiz, mon ami

Այս կեանքը բնական չէ
Որովհետեւ ան
Կը ծաղկի
Կմախքի մը կողէն
Այն գերեզմանատան մէջ
Ուր կը Ֆր-ֆրա Հովը - Թուրքիոյ, Հայաստանի ապա, Ռուսաստանի հովը, Ամերիկայի, Չինաստանի, Ուրուկուաի հովը - Նահատակներուն հովը, Զոհերուն, Երգիչին և արհեստաւորին հովը:
Բերնէդ բրցուած լեզուն
ընկղմեցաւ
Մելանին մէջ
ուր կրցաւ
պատմական նիւթեր գրել։

Ծովափին աւազներուն վրայ
Դարերու ընթացքին
Տարիներով
Օրերով
Մրջիւններով,

Türkçe dilinde,

En français

بللغة العربية

Րաֆֆի Վարդանեան

Gregory Djanikian's Podcast in the Kelly Writers House series

http://media.sas.upenn.edu/writershouse/podcasts/Kelly-Writers-House-Podcast_08_Djanikian.mp3

Click on the link to hear this outstanding podcast of Gregory Djanikian reading from his poems about the Armenian Genocide and his family life.

Vacation

Dear Reader:


The Armenian Poetry Project is on a short research break this week. 


The RSS feeds, tweets and iTunes streams will resume mid-month.




All best Lola Koundakjian

Michael Keshigian: HONEYCOMB BLUES

This is how it used to be with him and his lover, she taught him a new song every morning, a different line with her head on the pillow, climbing the stairway of his spine with a weightless melody until it filled his brain and he sang as he rolled over to lock his lips around hers so she might sugar his mouth with more honey, her tongue tipping sweet words backwards in his throat. The day was longing after mornings like that, sunlight a lonely companion, though the song droned like bees in the hive all day in his head. Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.

Michael Keshigian: Thief

Two days ago

the sun caught me stealing light

to illuminate a poem,

demanded restitution,

then reported me to Mother Nature

who posted my likeness about the land.

Soon, the ocean, forest, birds, flowers, et. al.

filed suit for substantial abuse

and complacent philandering without permission.

I pleaded guilty;

admitted taking breath from wind

for deliverance,

marshmallows from the sky to sweeten song,

and rage from the ocean

to instill a sense of urgency.

Convicted and confined to a windowless room,

no writing, visitation

or glimpses of stolen sights,

I was sentenced to imagine beauty

without embezzlement

and the wholesale exploitation of words.

Copyright Michael Keshigian. Reprinted here by kind permission of the author.