ՎԱՀԱԳՆ ԴԱՎԹՅԱՆ: [Ասում են հին վերքն...]
Ասում են հին վերքն հաճախ է ցավում,
Երբ եղանակը ամպոտ է ու վատ...
Բայց գարունն այսօր այնքան արևում,
Փռում է լույսի հրճվանքն անարատ:
Ծիծառներն այնպես հարբա՜ծ են թևում,
Այնպե՜ս է շիկնել ծաղկած դեղձենին,
Ու ես չգիտեմ ինչո՞ւ է նվում
Սիրտն իմ, որի մեջ բեկոր կա մի հին:
...Ե՞րբ է գարունն այս դառնալու ամառ,
Որ խաղաղ զարկի սիրտն իմ խենթացած,
Վա՜տ եղանակ է սա սրտի համար,
Որ հին բեկոր կա սիրուց մնացած:
THEY SAY THE OLD WOUND…
They say the old wound very often aches
When the weather is cloudy and inclement…
Yet springtime today, so full of sun’s rays,
Spreads the delight of spotless sunlight.
The swallows soar in such intoxicated bliss,
The flowering peach tree is blushing pink
And I wonder why something is amiss,
Embedded in my heart like a shard’s sting.
…When is this spring to turn to summer,
To turn the lunacy in my heart to repose?
For many a heart, this season is harbinger
Of an old shard’s pain, so remote, so close.
………………………….Vahagn
Davtyan
Translated by Tatul Sonentz
