Վահագն Դաւթեան։ Խաչքար

Տատասկների, քարերի մէջ,
Քամիների, արեւի մէջ,
Ձիւների մէջ, շոգ ու տօթի,
Այսպէս մենակ, այսպէս ոտի,

Այսպէս խոնարհ, այսպէս ըմբոստ,
Այսպէս փխրուն, այսպէս շիտակ,
Այսպէս խրթին ու այսպէս պարզ
Կանգնել է նա երկնքի տակ…

Կանգնել է նա արեւի դէմ,
Որպէս թախիծ ու խղճի սիւն,
Կանգնել է նա դարերի դէմ,
Որպէս խաչուած գեղեցկութիւն…

Վահագն Դաւթեան (1922-1976)

Dans les ronces, dans les pierres,
Dans les vents, au soleil,
Dans la neige, la chaleur et la touffeur,
Si seul et si alerte,

Si docile, si rebelle,
Si fragile et si droit,
Si difficile et si simple
Il est là debout sous le ciel…

Il est debout face au soleil,
Comme une tristesse et un pilier de conscience,
Il est debout face aux siècles,
Comme une beauté crucifiée…

trad. Élisabeth Mouradian & Serge Venturini

Khatchkar

(stone carved cross)

In thorns, amongst rocks

in windstorms and bright days

under the snow, in scorching heat or burning sun

alone, it stands still

So humble and stubborn

crumbling, but upright

always difficult and yet simple

it stands under the sky

It stands against the sun

as a pillar of grief and conscience

intact against the passage of time

like crucified beauty.

Translated by Lola Koundakjian

Սեւան Հանէշեան-Պետուրեան: ԵՐԱԶԱՆՔԸ

Ծիլ առաւ երազանքը,
հոգւոյն խոր ալքերէ՞ն
ժպտուն թեւածումով,

Ապրումներէ՞ն անուշ ու դառն,
վիշտը ժպիտին միաձուլելով...

Միտքի անծիր սլացքներէ՞ն,
տիեզերքը շրջող, երազը շնչող...

Խոյանքներէ՞ն օրերու,
ապրումներուն ակունքով...

Թէ՞ պարզ ու սպիտակ բաղձանքէ մը,
որուն շաւիղն է ցայտուն...

Բոլոր երանգածիլերով
երազանքը մտքին
երդիքին մէջ չի մնար,
կը ժայթքէ պատերէն դուրս,
կը հաւաքէ կամքի ցոլքերը,
միգապատ շաւիղը կը լուսաւորէ
ու կը դառնայ կեանքին ապրումը։

Կեանքո՜վ շաւիղ կը բանայ
գալիք երազանքներուն։


Սեւան Հանէշեան-Պետուրեան



MUSINGS


Did all reverie sprout
from the deep surges of the soul
on the wing, smiling?

Melding sorrow and smile
from experiences sweet and sour…?

From the unfettered flights of fancy,
flipping the cosmos, respiring dreams…?

From the fleeting days
skimming the founts of countless forays…?

Or, from a simple, sallow desire
With a thrusting pathway…?

With burgeoning of colors galore,
the mind’s meandering
does not remain in the attic,
it erupts through the walls,
gathering the gleams of resolve
and throwing light on the fog-bound road,
becomes the very life of existence.

With life, it sprouts new pathways
for all future reverie.

Sevan Haneshian-Bedourian
Translated by Tatul Sonentz

Սեւան Հանէշեան-Պետուրեան: ՄԱՐՄՆԱՑՈՒՄ

Աշուն է։
Հասած եմ բնութեան մէջ,
ուր կանաչին մէջէն երանգներ կը ծլին
ու կեանքը գոյներո՜վ կը ցոլայ։

Հասած եմ խորհուրդին մէջ
ու կը փնտռեմ հին աշխարհը,
մանո՜ւկ հայեացքին
գաղտնիքները,
որոնք ապագայ առեղծուածին
ճանապարհը հիւսած էին
ու մտածումները,
որոնք կը թեւածէին
կեանքին բոլոր անկիւնները։

Խորհուրդին մէջէն
խորհուրդնե՜ր կը ծնին,
հին աշխարհը կը միանայ
խորհուրդին
բաղձանք մը ծիլ տալով։

Աշուն է…
Պա՞հն է կամրջումի,
Կամ հին ու նոր խորհուրդներու միացումի,
Կա՞մ նորաստեղծ երանգներով ընթացումի։

Նորահայեացքին մէջ կþարտացոլայ անցեալը
իր նո՜ւրբ երանգներով,
կեանքը մարմնացումն է խորհուրդին։

Սեւան Հանէշեան-Պետուրեան


INCARNATION

It is autumn.
I am here among nature,
where hues bud through greenery
and life radiates with colors.

I have entered the mystery
seeking the old creation –
the secrecy
of juvenile world’s observation
that had woven the itinerary
of the future hesitation
and the reverie
that sailed on
to all corners of creativity.

Through the mystery
mysteries are born,
the old world makes its entry
offering a budding wish
to the mystery.

It is autumn…
Is it the moment to construe,
or merging of mysteries old and new,
or a course of improvised hues?

The past reflects in the newly viewed
with its finely-tuned hues –
life is the incarnation of mystery.

Sevan Haneshian-Bedourian
Translated by Tatul Sonentz

Introducing Sevan Haneshian-Bedourian

Sevan Haneshian- Bedourian was born in Kessab, Syria. She graduated from Ousoumnasirats Armenian High School in her town then received a Bachelor’s degree in Business Administration from Tishreen University. She also holds an Associate degree in Armenology from Karen Jeppe Armenian College in Aleppo.

Sevan was a member of the Armenian Syrian Writers Union. She moved to the United States with her husband Rev. Fr. Karekin Bedourian. They have two daughters and live in Orange County, CA.Sevan's poems have appeared in various Armenian newsletters, magazines and yearbooks: Yert, Aztag, Kantsasar, Gamar, Shavigh, Karoun, Narcis, Hayrenik and Asbarez.

ՄԱՅՐՈՒԹԻՒՆԸ

Սեւան Հանէշեան-Պետուրեան 

Լուռ է գիշերը…
Ակնախտիղ աստղերը կ՛աւետեն
ճշմարիտ երջանկութիւնը,
արտասուքը կը միաձուլուի ժպիտին
եւ աշխարհը կը նուագէ մեղեդին։

Ակնթարթ մը՝ անբիծ սիրտ մը
կը տրոփէ սրտի՛ն վրայ,
ակնթարթ մը՝ սէր մը
կ՛ողջագուրէ աշխարհը։

Հոգի՜ մըն է հոգիէ բխած,
կեանք մը՝ երկինքնե՜ր շաղկապած։
Կայծկլտացող զոյգ աչուկնե՜ր,
աստղերու ցոլանք՝ յոյս պարգեւող,
աստղերու պերճանք՝ հրճուանք սփռող։

Երկու մանր թաթիկնե՜ր
տիեզերքը գալարող։

Լուռ է գիշերը…
Լոյս մը անծիր կը շողայ հոգւոյն մէջ,
մայրութիւնը՝ քաղցրութիւնն է կեանքի,
մայրութիւնը՝ առեղծուածն է աշխարհին։

MOTHERHOOD 

Silent is the night… 

The dazzling stars herald
veritable delight and glee,
tears merge with smiles
and the world hums the melody.

For a mere moment a spotless heart
beats over the heart,
for a moment a pure affection
embraces all creation.

It is a soul surged from a soul,
A life entwining entire skies.

A pair of sparkling eyes,
offering hope and starlight,
spreading astral glory and delight.

Two tiny paws
cuddling the cosmos.

In the silent night…
An infinite light in each and every soul,
motherhood, wholesome and bright,
sweet enigma mystifying one and all.

Translated by Tatul Sonentz

Michael Minassian: THE GREAT DEPRESSION

In 1929, my grandfather’s boss 

at Hovanian Oriental Carpets 

ran out of money, so paid him his wages 

in brightly woven rugs from Armenia, Turkey,

Afghanistan and China, “Take this, home,”

the owner said, “d’ram cheega.”

So week after week he brought home carpets,

tacking them to the floors then the walls 

of the three bedroom apartment 

in the Bronx, using a large 

Persian rug as a bedspread, 

and another to protect the couch.

Then my grandmother covered 

the kitchen table, refrigerator, and stove,

the bathtub, toilet, and sink;

next, she stitched together clothes:

pants, shirts, underwear, and socks,

and convinced the cobbler down the block

to make shoes for the whole neighborhood;

then they lined the street and sidewalk

with carpets and tapestries, remnants, and rugs.

Soon you could walk barefoot on Bathgate Avenue,

while up in the apartment, my grandmother 

cut strips of fabric to bake or fry,

serving the pieces mixed with rice pilaf,

or toasting thin slices in the morning,

stuffing the rest into the coffee grinder

boiling it down as thick as Turkish coffee,

a stiff bitter tonic

served with salt and sand.

Michael Minassian

"The Great Depression" was originally published in the Red Earth Review 's Summer 2015 issue.

Poetry reading at NAASR

Please click to expand the poster

Sylva Boyadjian Haddad Reading at the Lincoln Public Library, Lincoln MA

Sylva Boyadjian Haddad will be reading her poems and excerpts of her memoir at the Lincoln Public Library, Lincoln MA, on November 8, 2015 2:00 PM

ԳԻՐՔ ՄԸ ՀԵՂԻՆԱԿ ՄԸ։ Թամար Պոյաճեանին «Ինչ որ է ան է» հատորը

 

Antares (Publisher) Անտարես (Հրատարակչութիւն), 2015 Yerevan 

Experimental poetry in Western Armenian

Թամար Պոյաճեան միջնադարեան եւ տարբեր ազգերու գրականութեան դասախօս է Միշիկանի պետական համալսարանին մէջ: «Ինչ որ է ան է» գիրքը լոյս տեսաւ Երեւանի մէջ։

A reading in New York City, November 19, 2015

ԻՆՏՐԱ: ԴՐԱՑԻ ԿԱՏՈՒՆ

Երբեմն եկուր` կատու,

Դուռնէն նայելու...
Երբոր անօթի ես,
Իմ տունս եկուր շիտակ.
Ու մլաւիւնդ երկար
Ու ցաւագին,
Երգէ մենութեանս մէջ
Ուր վիշտերը կ'ապրին...
Միտքս` քաղցր ու դիւային
Տեսիլներ կը փնտռէ...
Երբեմն եկո՛ւր, թո՛ւխ կատու
Կանանչ նայուածքով`
Դուռնէն նայելու...:
Ես ոսկոր պիտի տամ քեզի.
Եւ ձուկի պոչեր.
Որպէս զի նիհար կողերդ
Խնջոյք մը ընեն...
Եւ տխուր հապճեպով
Քու ճաշդ դիտեմ ես.
Մի վախնար, ես կը խորհիմ.
Ես չեմ շարժիր բնաւ.
Ափսո՛ս որ չեմ շարժիր...
Բռնելու քեզի,
Ո՛վ անծանօթ աղքա՛տ կատու,
Շոյելու համար վտիտ ծոծրակդ
Ուրկէ դիւայնութիւնդ կը ծնի:
Իմ տունս եկուր երբեմն.
Ես ուտելիք պիտի տամ քեզի.
Ձուկի պոչեր
Ու ոսկորներ հաւու:
Եկո՛ւր աղքատ կատու,
Կանանչ նայուածքով,
Դուռնէն նայելու...:

Արտատպուած 2014ին Սարգիս Խաչենց-Փրինթինֆօ հրատարակչատան կողմէ տպուած Ինտրայի «Հովին Ձայնը» ամբողջական երկերու երկհատորեակին Ա հատորէն.

ԱՐՈՒՍՅԱԿ ՕՀԱՆՅԱՆ։ ԵՌՄԱՆ ՎԱԽ

Փոքրացել է

ճաշի կաթսան մեր տան,

ու ապրում եմ մանուկներիս՝

հորս ու մորս հետ,

որոնց բնից ճյուղատարած

շիվ առ շիվ, թոռ առ թոռ՝

կարոտը խուլ

երկրից երկիր

արձագանքող

սիրտը նրանց

քրքրել ու քարտեզել է:

Փոքրացել է 

ճաշի կաթսան մեր տան,

հստակում է զարկերը իր

լռության մեջ

ծերացած, հին ժամացույցը,

ճաշն եփելիս էլ շտապելու

ոչինչ չկա,

ոչ էլ՝ շուտ է:

Լռությունը այնքան բութ է,

կար ժամանակ՝

երազանք էր

պատերից ներս

երեկոյան մենությունը,

որ խռովքս փռեմ թղթին:

Հիմա տանը

նույն աղմկող լռությունն է,

ու… չի գրվում:

Փոքրացել է

ճաշի կաթսան մեր տան,

մեծ է միայն երանելի երկվորումս, 

որ մեր տանը

թե՛ ծնող եմ, թե՛ երեխա:

Երեք օր է իմ ապակուն

զարկվում է նույն թռչունը՝

երկու լուրը ստացա արդեն,

երրորդ լուրը ուշանում է,

վախենում եմ՝

ծերանում են մանուկներն իմ,

ծերանում են,

կաթսայի մեջ

շահասպրամը դեռ բուրում է...

ԱՐՈւՍՅԱԿ

Video of Tamar Boyadjian's "it is what it is" book event at Abril Bookstore

Ապրիլ Գրատուն կը ներկայացնէ Թամար Պոյաճեանի «ինչ որ է ան է» գրքի շնորհանդէսը Հոկտեմբեր 4, 2015 Ապրիլ Գրատուն։ Գիրքը կը ներկայացնէ Կարեն Ղարսլյանը։ Abril Bookstore presents the book release reception of Tamar Boyadjian's "it is what it is" on October 4, 2015 at Abril Bookstore. Introduced by Karen Karslyan.

Karen Karslyan featured in Poetry International's website

Poetry International is a world class literary magazine based on the campus of San Diego State University which caters to an international community of poets.

Click on this link to read the original piece in Poetry International's website, including the poem below which appears with its translation.

Ուռենիների այգում

Ճաքճքած շուրթերի թեփերը սոսափում են
Ուռենիների այգում
Անպարզահունչ ցածրաձայն աղաղակները
Մառախուղի զարդեղենն են
Քամին խմբագրում է նրա աչքերի չափերը
Նրա կոպերը ծառերի սաղարթներից ծանր են

Ամենաստորին հոսանքալարին թառած
Մին ճռվողում է սի բեմոլ
Հարդարում փետուրները ապա ցատկում դեպի
Ամենավերին հոսանքալարն ու կենակցում ֆայի հետ
Կործանելով երաժշտության ավանդական տեսության հիմքերը

Նրա շուրթերը ճաքճքել են երկրաշարժից
Հազարավոր բառեր մնացել են
Փլատակների տակ
Պոկվում են ու ընկնում
Պարարտացնելով ուռենիների այգին
Որտեղ ինչ-որ մեկի բլթակները
Հպվել էին իր բլթակներին
Ու ձայն չէին հանել

Willow Garden

Tr. by Erica Blunt and Arthur Kayzakian

The scurfs of chapped lips rustle

In the willow garden

Unintelligible faint cries

Are the jewelry of the fog

The wind edits the size of her eyes

Her eyelids are heavier than tree foliage

Perched on the lowest power line

E chirps the tone C sharp

E preens then feathers to the highest

Power line and mates with F

Destroying the foundations of traditional music theory

An earthquake has cracked her lips

Thousands of words stuck

Under the ruins

They crumble and fall

Fertilizing the garden of willows

Where someone’s earlobes

Had touched hers

Producing no sound

Michael E. Stone: April 2015 in Yerevan

It was a mixed grill of

Genocide centennial,

manuscripts, friends,

my glad thanks to those

lovers of the treasures

that are hand-written

painted manuscripts, 

who welcomed

me from the first day 

for I share that love.

Those treasures of beauty,

of language, art, and craft

enfold within the power 

for a mighty transmutation

of victims into the bearers,

witnesses and lovers

of that history and beauty,

those songs and tales,

that the singers of this time

and the next will turn 

from unbearable pain 

into the imperative of life, 

of living, of breathing,

The pain of the past,

demands life, 

new birth.

ԹԱՄԱՐ ՊՈՅԱՃԵԱՆ բանաստեղծութիւններու գրքի շնորհանդէս

ԱՊՐԻԼ ԳՐԱՏՈՒՆԸ սիրով կը հրաւիրէ Ձեզ 

ԹԱՄԱՐ ՊՈՅԱՃԵԱՆի

«ինչ որ է ան է»

Նոր հրատարակուած բանաստեղծութիւններու գրքի շնորհանդէսին 

ԿԻՐԱԿԻ, ՀՈԿՏԵՄԲԵՐ 4, 2015

ԵՐԵԿՈՅԵԱՆ ԺԱՄԸ 5:00-ին 

ԱՊՐԻԼ ԳՐԱՏՈՒՆ՝ 415 E. Broadway, Glendale, CA 91205 

Հիւրասիրութիւն. Մուտքը ազատ. Տեղեկութիւններու համար հեռաձայնել՝ (818) 243-4112.

«ինչ որ է ան է» տեսողական և փորձառական բանաստեղծական ձևերով կը պատմէ աշուղի մը մասին որ կը ճգնի լեզուով ու ձայնով ձև մը գտնել իր մանկութեան աշխարհին մասին երգելու: Պատմելու իր ճիգին ու ձախողութեանց մէջ, գրքին ներ-բնագրայնութիւնը և խառնասեռութիւնը կը խուզարկեն ու մարտահրաւէր կը կարդան լեզուի, ենթակայութեան և թարգմանութեան հետ կապուած թեմաներու և կը մտորեն թէ ինջպէս մեռնող լեզու մը, ինչպիսին է արևմտահայերէնը, ինքզինք կրնայ պահել լեզուականօրէն . բնագրային կերպով:

ԹԱՄԱՐ ՊՈՅԱՃԵԱՆը ծնած է «Լեռներու տեսարան» քաղաքը։ Բայց թափառական է։ Միջնադարեան գրականութիւն (եւ ալ տարբեր ազգերու գրականութիւնները) համալսարանը կը դասաւանդէ։ Փոքր տարիքեն ինքզինք ասպետ ձիաւոր կը սեպեր։ Սովորաբար իր աշխարհը միջնադարեան է՝ բայց ուրիշ միջավայր ալ կ՚այցելէ։ Կը հաւատայ որ կեանքի արանքներուն մէջ կ՚ապրին յատուկ ճշմարտութիւններ՝ որ շատ անգամ անյայտ են ու այդպէս ալ կը մնան։ Կեանքին արուեստագէտը ինքն է։ 

Abril Bookstore cordially invites you to meet

TAMAR BOYADJIAN

author of the newly published book of poems

it is what it is

SUNDAY, OCTOBER 4, 2015 at 5:00pm

ABRIL BOOKSTORE - 415 E. Broadway, Glendale, CA 91205 

Presentation will be in Armenian. Admission is free with reception to follow. For more information, call (818) 243-4112.

it is what it is, through visual and experimental poetic form, tells the story of a troubadour grappling to find a means in language and sound to sing a canton of her childhood. In its struggles and "failures" to express and narrate, the book's inter-textuality and hybridity explore and challenge themes related to language, subjectivity and translation; as well as reflect upon how the threat imposed on a dying language, such as Western Armenian, can manifest itself linguistically and textually. 

TAMAR BOYADJIAN was born in the "View of Mountains," but her life has been that of a wandering troubadour. She teaches medieval literature (and the literature of other people and cultures) as well as creative writing at Michigan State University. She is also involved with the Armenian Studies Program at the University of Michigan. From time she was very young, she believed herself to be a knight[ess]. Her world is habitually medieval, though she also visits other worlds from time to time. She believes that certain truths quiescently play in the interstices of life, which are oftentimes indistinct and remain that way. Tamar Boyadjian is her life's artist.

Յովհաննէս Ասպետ։ ԱՅՑԵԼՈՒԹԻՒՆ

Փակուած խցիկիս մէջ մենաւոր,
Նստած մտորում էի քու վրայով,
Երբոր խորհուրդներ բիւրաւոր,
Անցան սրտիս ընդմէջէն,
Պատելով շուրջս մշուշ մը թոյլ,
Որուն տարտամանքին տակ,
Յանկարծ դուն մեղկ հեշտութեամբ,
Դիւթանքներով յայտնուեցար,
Եւ եկար մօտն իմ հոգւոյն։

Այնքա՝ն մեղմ, այնքա՜ն յուշիկ,
Բուրմունքներով շռայլ շռայլ,
Քու անհուն գգուանքով,
Մշտարծարծօրէն, խելահեղձօրէն,
Վայրկեանին մէջ քու համբոյրը ձօնելու։

Եւ յետոյ յանկարծ նորէն,
Մեղկ հեշտութեամբ,
Հոգւոյս իմ մօտէն,
Այնքա՝ն մեղմ, այնքա՜ն յուշիկ,
Դիւթանքներով փայփայուն,
Քու անհուն գգուանքով,
Մշտարծարծօրէն, խելահեղձօրէն,
Իմ մթագնած հոգւոյս մօտէն,
Լուսարագ վայրկեանին մէջ մեկնեցար։

Այս իրիկուն իմ կիսամութ խցիկիս մէջ,
Քու անցքէդ մարած լապտերիս ճրագը վառեցի,
Որուն փալփլուն լոյսին տակ,
Փնտռ՜եցի զքեզ մինչեւ լոյս արեգակ։

Յովհաննէս Ասպետ

Վերի բանաստեղծութիւնը «Սիրոյ Քնարի» ի մէջ մաս կը կազմէ.

BANNED BOOKS WEEK 2015: September 27-October 3

The Armenian Poetry Project joins the ALA's (American Library Association) Office for Intellectual Freedom (OIF) in promoting awareness of challenges to library materials and celebrating freedom of speech during Banned Books Week.

A challenge is defined when attempts are made to remove or restrict materials, based upon the objections of a person or group. A banning is the removal of those materials. Challenges do not simply involve a person expressing a point of view; rather, they are an attempt to remove material from the curriculum or library, thereby restricting the access of others. As such, they are a threat to freedom of speech and choice.

For more information, check the ALA's link: http://www.ala.org/bbooks/bannedbooksweek.

Thank you for supporting the freedom to THINK.


Lola Koundakjian
Producer and Curator
The Armenian Poetry Project

‘Poetry of Memory,’ an Evening in Solidarity with Armenia

From the Armenian Weekly, September 16, 2015

CAMBRIDGE, Mass.—On Sept. 21, an evening of poetry, titled “Poetry of Memory, an Evening in Solidarity with Armenia,” will feature readings by renowned Armenian writers Diana Der-Hovanessian, Peter Balakian, and Krikor Der Hohannesian.

The event is organized by the distinguished Nigerian poet and Professor of Philosophy at Wellesley College, Ifeanyi Menkiti, the owner of the Grolier Poetry Book Shop, the oldest continuing poetry bookstore in the U.S. and a landmark for poets. The event will take place at the Cambridge Public Library (Main Branch), located at 449 Broadway in Cambridge, from 6:30-8:30 p.m.

Peter Balakian is the author of six books of poems, most recently Ozone Journal (2015) and Vise and Shadow, Essays on the Lyric Imagination, Art, and Culture, both just published by University of Chicago Press. The others are June-tree: Poems 1974-2000, Father Fisheye (1979), Sad Days of Light (1983), Reply From Wilderness Island (1988), and Dyer’s Thistle (1996). His work has appeared widely in American magazines and journals such as “The Nation,” “The New Republic,” “Antaeus,” “Partisan Review,” “Poetry,” and “The Kenyon Review,” and in anthologies such as New Directions in Prose and Poetry.

Balakian is the author of the memoir Black Dog of Fate, winner of the PEN/Albrand Prize for memoir and a New York Times Notable Book, and The Burning Tigris: The Armenian Genocide and America’s Response, winner of the 2005 Raphael Lemkin Prize and a New York Times Notable Book and New York Times and national bestseller. His essays on poetry, culture, art, and social thought have appeared in many publications. He is Donald M. and Constance H. Rebar Professor at Colgate University.

Diana Der-Hovanessian was twice a Fulbright Professor of American Poetry and is the author of more than 25 books of poetry and translations. She has awards from the National Endowment for the Arts, Poetry Society of America, PEN/Columbia Translation Center, National Writers Union, Armenian Writers Union, Paterson Poetry Center, Prairie Schooner, American Scholar, and the Armenian Ministry of Culture. Her poems have appeared in “Agni,” “American Poetry Review,” “Ararat,” “CSM,” “Poetry,” “Partisan,” “Prairie Schooner,” and “Nation,” and in anthologies such as Against Forgetting, Women on War, On Prejudice, Finding Home, Leading Contemporary Poets, Orpheus and Company, Identity Lessons, Voices of Conscience, and Two Worlds Walking. Der-Hovanessian works as a visiting poet and guest lecturer on American poetry, Armenian poetry in translation, and the literature of human rights at various universities here and abroad. She serves as president of the New England Poetry Club.

Krikor Der Hohannesian had been writing for four decades when he decided five years ago to pull the dog-eared, cobwebbed sheaves off a closet shelf to begin exposing his poems to the light of day. Catharsis took place in shredding most of his work and beginning from scratch, helped in no small measure by the luxury of semi-retirement. Since then his poems have appeared in many journals and periodicals, including

“The South Carolina Review,” “The Evansville Review,” “Permafrost,” and “The New Renaissance.” He resides in Medford, and serves as assistant treasurer of the New England Poetry Club.

Book event in Southern California

JACQUELINE TCHAKALIAN INVITES YOU

TO A PUBLICATION PARTY / READING OF HER BOOK

 THE SIZE OF OUR BED

RED HEN PRESS

SATURDAY, SEPTEMBER 26, 2015

8:00 PM

BEYOND BAROQUE LITERARY ARTS / CENTER

681 VENICE BLVD.

VENICE, CA 90291

WINE AND ARMENIAN MEZZA SERVED 

BEFORE AND AFTER THE READING

Նազենի Տէր Միքայէլեան։ ՎԱՐԴԵՆԻՍ

Վարդենի՛ս աղուոր, լեցուն վարդերով, 

Շուքիդ տակ  նստած՝ լուսնակ գիշերով՝ 

Երազ հիւսեցի արծաթ թելերով,

Արծաթ թելերով,  ծաղկի բոյրերով։

Գարունը   գնա՜ց,  տիաւր  ես հիմակ, 

Կմախք մը չորցած, լո՜ւռ ու գլխահակ.

Ու տերեւդ դեղնած , թերթերըդ ցամքած,

Յոգնած կը նային՝ աչքերն ինծի բաց։

Հատ մը վարդերէդ՝ թերթերով թաւիշ,

Պահեր եմ  գաղտնի ,  խորքը  դարակիս. 

Բիծերով նաշխուն,   գիծերով   թագուն. 

Որոնք կր խօսին,  ինծի  օրն ի բուն։

Ձմեոը կ՚անցնի՜, կուգայ  նոր գարուն, 

Կը ժպտի՜ս  նորէն , վարդենիս եւ դուն, 

Ու մենք քով քովի կ՚երազենք նորէն, 

Երագներ աղուոր,  երագ նկարէն: 

Քեգի  նոր  վարդեր,  ինծի  նոր  իղձեր, 

Նոր նոր տենջանքներ, նոր արշալոյսներ, 

Երկինքներ  կապոյտ, շողեր  արեւի, 

Հոգւոյս   չափ  անմեղ,  սրտիս չափ բարի:

Nazénie Der Mikaélian

Née à Arapkir, ville d'Arménie, Mlle Der Mikaélian 

est la plus jeune de nos poétesses. Comme une rose 

de Chiraz, son âme délicate et nostalgique est toute 

imprégnée des parfums d'Orient. Elle a publié en 1927, 

à New-York, un beau recueil, « Les Lis », qui a été 

favorablement accueilli par nos cercles littéraires.

A mon rosier

Mon beau rosier chargé de roses, 

Assise sous ton ombre, à la nuit étoilée, 

J'ai tissé des rêves par des fils d'argent, 

Par des fils d'argent, aux parfums de fleurs.

Le printemps n'est plus.  Comme un frêle squelette,

Tu parais courbé, triste, silencieux:

Et tes pétales fanés, tes feuilles desséchées

Me regardent, hélas ! mélancoliquement...

Mais je cache, discrète, au fond de mon tiroir, 

Une seule de tes roses, avec ses feuilles de velours, 

Avec ses taches vermeilles et ses lignes délicates, 

Qui parle à mon cœur un secret charmant.

L'hiver va passer ; au nouveau printemps 

Tu souriras bientôt, ô mon rosier ! 

Et nous allons faire encore côte à côte, 

Des rêves caressants, des rêves délicieux.

Les nouvelles roses pour toi, les nouveaux désirs pour moi :

O tendresses liliales, aurores radieuses,

Ciels bleus et clairs, rayons du soleil,

Purs comme mon cœur, innocents comme mon âme !

Նազենի Տէր Միքայէլեան։ Մո՛ւթ ու Լո՜յս

Թո՛ղ  դիտէ  աչխարհ աչքով Արգոսի 

Մեր ու ձեր լոյսերն անա՛րգ թշնամի. 

Թռիչքը Հայուն քու մութին  դիմաց

Քեզ մեր վըրէժին սեւին է գամած։

Մեր հայաշխարհն է  ադամանդ  շողակ, 

Հոն  Կը սաւառնին աչխատանք ու կամք. 

Հնձան ու հնձուոր ըմպեր են արեւ, 

Փա՜ռք իր որոշման, վերե՜լք յարատեւ։

Շղթայազերծուեր մե՛ր սարն ալ տիտան 

Նա վայել է մեզ, սպիտակ է ան , 

Դուք հազար Ներոն, մենք անմեղ նոխազ. 

Անուննիգ ջնջուեր ,  Մե՛նք ըլլանք անհաս։

Նազենի Տէր Միքայէլեան, «Ոսկեմատեան» Փարիզ 1961, Imprimerie Araxe

Նազենի Տէր Միքայէլեան։ ԶԱՐԹՕՆՔ

Արթնցէ՛ք Հայեր , արթնցէ՛ք ընդոստ

Հրգեհ կայ ,  հրդե՜հ,

Ձայնեցէք չորս դին

Մանկիկներ  կ՛այրին.

Մանկիկներ Հայուն, հայոց լեզուին հետ,

Խարոյկն է բարձր ու հագարթեւեան,

Օտար  աչքին  դէմ

Շարժանկարի սլատկեր մըն է լոկ

Տօնավաճառի բա՜րձր  շահաստան.

Տեսէ՛ք հաց կուտան  մեր աՆուան  փոխան,

Հայաստանն է լոկ  երկինքն  Յարութեան։

Վարդն  է Ռօզ դարձեր ու Յակոբը  Ժագ 

Օտար զոյգ թեւեր  գգուանքով համակ 

Փայլուն լոյսերու տակ մեզ կը տանին, 

Համբաւ եւ քսակ կը պարարտանան, 

Ուրացումն է լոկ նոր դարուն պաշտպան, 

Մեռի՛ր հայ  անուն, թո՛ղ ես բարձրանամ։

Անուշ հայրենիք, իմ լոյս Հայաստան 

Հասիր ըշտապով ու սա ծովամոյն 

Հայերուն տուր  լաստ 

Խոր գիտակցութեան 

Արագ շարժումը

Ելոյթը  հրաշք։

Նազենի Տէր Միքայէլեան, «Ոսկեմատեան» Փարիզ 1961, Imprimerie Araxe

Գիրք մը ու հեղինակ մը՝ Նազենի Տէր Միքայէլեան « Ոսկեմատեան»

Նազենի Տէր Միքայէլեան ծնած է Արաբկիր։ Իր « Ոսկեմատեան» կամ Վարդենիք Երկրորդ գիրքը տպուած է Փարիզ 1961-ին ու իր վերջին գիրքն է ըստ մեր պրպտումներուն։

Հարիւրէ աւելի էջեր կը ներկայացնեն արդէն հմուտ ու հասուն բանաստեղծ մը։

Սեպտեմբեր ամսուն ընթացքին պիտի ներկայացնենք մի քանի քերթուածներ իր գրքերէն։

Բարի վայելում։

ԼԳ

Un livre, un auteur: Astour Navarian et l'Anthologie des Poètes Arméniens

Traduction des oeuvres de poètes arméniens du 19 et 20ème siècles, de Kamar Katiba à Nazénie Der Mikaëlian.

Publié à Paris, en 1928, cette anthologie contient 43 auteurs et 240 pages. 

Préface de M. Henri LICHTENBERGER

Jack Antreassian: Farewell

I.

Will I see Yerevan again again
walk in the streets that intersect my past
inhale again the incense of dead ends

and hear the echo now receding fast 

the summons of ancestral pleas no more 

except perhaps by reveries possessed

no more however much I weep the door
between has rusted on its hinge I come
to you on knees turned red with blood and sore

but no one comes to me I wait in numb
expectancy invoking love and prayer
and worlds beyond your world if only some

could venture to this shore and with me dare 

beguile those wretched siblings joy despair

II

I see Armenia in my father's face
the age inscribed with twisted squirming lines
beneath a thin veneer of stoic grace

a smile not certain it should smile benign 

curved in a wistful arc small flecks of fear 

flawed diamonds out of place a crude design

of frayed illusions to redeem the cheer-

less image of a world not his but rude 

alternative to death the hymns he hears

are anthems of the dispossessed imbued 

with vestiges of faith the resonance 

an echo of a past aspersed pursued

by wilful demons taunting his laments 

forever victim of his innocence.

Ill

Others prevail who revel in their pride 

indulging fantasies of eminence 

insensitive to time's recessive tide

the brawling scavengers of violence 

who for their tribal glory sacrifice 

what lingers yet of love and innocence

heralds of genocide quick to devise 

a righteous warrant for a filial curse 

insinuating virtue in their lies

so many have excelled among them first 

the Turks discerned that hell has its rewards 

but not for us the slaughtered and dispersed

who seek not death although by death restored 

better to bare the neck than wield their sword.

Jack Antreassian, Armenia: Reflections in Verse, Ashod Press, New York, 1986.

Gregory Djanikian: Dark Wings

Now is the time to say

something for the animals 

felled by gunshot and broadax 

cluster bomb and bayonet

who have lain curled in their own blood 

without succor or consolation 

their flanks torn apart, 

their fibulas shattered,

the muscles of their rippled 

animal strengths untendoned, 

horses in their heavy tranquility,

dogs snuffling the marshy grass 

by river bank, by well-spring, 

the sleek, undaunted cats, the goats

meandering by olive groves 

without notion of bullet or 

impending boom of artillery, 

a hot sharp sting of pain

felt in the deepest folds 

where nothing, neither claw, nor tooth, 

nor talon, nor the brightest shoots

of light has ever reached

Gregory Djanikian, So I Will Till the Ground, 2007, Carnegie-Mellon University Press

ԶԱՐԵՀ ԽՐԱԽՈՒՆԻ: ԼԵՌԸ

Չըլլայ որ

Երբ լեռն ի վեր մագլցիք

Չըլլայ որ
Խօսիք խնդաք պոռաք կանչէք բարձրաձայն -

Ան դառնացած աստուած մըն է նախնական

Որ մարեր է ալ դարբնոցն իր շանթերու.

Հերոս մըն է ձիւնասպիտակ մազերով

Ու խորշոմած երեսով

Ա՛լ անկարող զէն ու զրահ կրելու.

Մարգարէ մ՚է - որ թէպէտ

Մոռցուած է երկինքէն

Դեռ աչքերը վեր է յառած՝ նոր պատգամի կը սպասէ...

Զգո՛յշ որդի - չըլլայ որ

Երբ լեռն ի վեր բաձրանաք

Պատկառանքը ձգէք ձեռքէ յարգանքի մէջ թերանաք

Խօսիք խնդաք պոռաք կանչէք բաձրաձայն

Ու խանգարէք անոր քունը դարաւոր.

Որովհետև

Թէև չունի ո՛չ որոտում աստղագոռ

Ո՛չ կայծակի շեղբը բոցէ ո՛չ անէծքը նախահօր -

Սակայն երբ դուք

Խաղ ու խինդով իր խոնջած սիրտը խոցէք

Իր աչքերը լուսազուրկ

Կու լան կսկիծն անզօրին

Արցունքները կը քարանան կը սառին

Անցեալի հոծ բարձունքին

Հոյաթաւալ ժայռ կ՚ըլլան

Կամ ձիւնակոյտ մը ահեղ

Ձեզ կը ճզմեն ամբարտաւան ճանճի պէս։

ԶԱՐԵՀ ԽՐԱԽՈՒՆԻ

Նոյեմբեր 3, 1964

«Ես և Ուրիշներ»

Իսթանպուլ