Tuesday, April 05, 2011

Արամ Քէթէնճեան։ Վարդի պատմութիւն

Օր մը, ինձ վարդ նուիրեցիր,
Բուրումնաւետ վարդ բոսոր.
Ես զայն դրի կուրծքիս մէջ
Սիրտըս՝ թաղարը անոր։

Վարդն ապրեցաւ տարինե՜ր,
Մնաց թարմ ու գեղեցիկ,
Ու հանգչեցաւ կուրծքիս մէջ,
Թոգերս՝ անոր զոյգ բարձիկ։

Նորէն անցան տարիներ,
Վարդը մնաց ժպտերես.
 Անուշ բուրեց կուրծքիս մէջ
 Աւիշ ծծեց արիւնէս։

Ու սահեցան տարիներ,
 Վարդը մնաց  ինձ ընկեր,
Ե՛ս, կը քքուէի անոր,
Իսկ ան՝ ինձ շո՜ւնչ կը բաշխեր...

Բայց երբ անցան տարիներ
Անագորոյն ու դաժան.
Վարդն ապրեցաւ յուշերովդ
Իսկ  դու՝  աւա՜ղ, մոռցար զայն։

2011 - Նախապէս անտիպ

Արամ Քէթէնճեան։ Կենսագրական գիծեր

Ծնած է Պաղտատ ուր նախնական եւ երկրորդական ուսումը կ՛ստանայ Պաղտատի Ազգային Միացեալ Վարժարանին մէջ։ Կը ծառայէ Պաղտատի Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ Եկեղեցւոյն, իբրեւ սարկաւագ, ու կը մասնակցի ԿԱՆԹԵՂ եռամսեայ խմբագրական կազմին։

Գրել սկսած է 1979 թուականին։ Ունի յօդուածներ Մայր Աթոռի  ԷՋՄԻԱԾԻՆ ամսագրին մէջ նաեւ քանի մը բանաստեղծութիւններ Հայաստանի ՀԱՅ ԳՐՈՂ եւ Լիբանանի ԱԶԴԱԿ  թերթերուն մէջ ինչպէս նաեւ չորս բանաստեղծութիւններ համացանցի www.nshanag.net  կայքէջին վրայ։

Monday, April 04, 2011

Մատթէոս Զարիֆեան։ Չ՛ըսի


Մութը չիջած, իրիկուընէ,
Իրեն ըսի թէ ինձ համար
Սէրը տժգոյն ծաղիկ մըն է,
Չոր շունչիս տակ չէի կրնար
Ապրեցընել―լուռ, կը խնդար․․․

Մութը չիջած, իրիկուընէ,
Իրեն ըսի թէ ինձ համար
Սէրը հիւանդ կարապ մըն է,
Չոր շրթունքներս չէին կրնար
Կեանքի բերել―լուռ, կը խնդար․․․

Մութը չիջած, իրիկուընէ,
Իրեն ըսի թէ ինձ համար
Սէրը մեռնող նշոյլ մըն է,
Զոր իմ հոգիս ալ չէր կրնար
Բոցավառել―լուռ, կը խնդար․․․

Ու լուսնին տակ, կես-գիշերին,
Երբ կ՛իջնէինք բլուրն ի վար՝
Կը կշտամբէր զիս հոգևին․
«Տես, հիւանդ եմ, ու չե՛ս գթար»
Կը մրմնջէր ու լուռ կու լար․․․

Բայց ես իրեն չըսի՞, չըսի՞,
Իրիկուընէ, մութը չիջած,
Թէ ցուրտ Հովէն եթէ մսի՝
Այս հոգիովս, ցավէն շիջած,
Չէի՛ կրնար հուր տալ, չըսի՞․․․

Sunday, April 03, 2011

ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ: ՍԵՒ ԵՐԱԶ

Սեւ երազ մըն էր

Դուն բնաւ չյիշեցիր
Ես բնաւ չմոռցայ

Սեւ երազ մըն էր

Դուն բնաւ չխօսեցար
Ես բնաւ չլռեցի

Դուն հսկայ գետ մըն էիր
Ճեղքեցիր ծովերն ու անցար

Ճեղքեցիր ծովերն ու անցար
Բայց ծովերուն բնաւ չխառնուեցար

Ես առանձին կղզի մըն էի
Բերքառատ բայց մոռցուած

Շուրջս ծով կա՞ր թէ ոչ
Ոչ դուն գիտցար – ոչ ալ ես

Սեւ երազ մըն էր պարզապէս

Ոչ դուն – ոչ ալ ես
Պահ մը իսկ չանդրադարձանք
Թէ մենք նոյն երազը տեսանք
Նոյն սեւ երազը
Անզուսպ եւ անաւարտ

Սեւ երա՞զ մըն էր պարզապէս
Թէ ոչ կարմիր սէր մը բոցակէզ
Ոչ դուն գիտցար – ոչ ալ ես



8 Մարտ 2011   ԻԳՆԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Saturday, April 02, 2011

Lory Bedikian reading from a new poetry collection edited by Caroline Kennedy

National Poetry Month

Celebrate National Poetry Month and the publication of She Walks In Beauty: A Woman’s Journey Through Poems, an anthology of poems selected by Caroline Kennedy.
Lory Bedikian will be reading from the new collection at Santa Monica—April 6, 7 PM Third Street Promenade, 1201 3rd Street, alongside Eloise Klein Healy, Suzanne Lummis, Imani Tolliver, and Amy Uyematsu.

Friday, April 01, 2011

Poetry Month


April is National Poetry Month in the USA. Celebrate!

Thursday, March 31, 2011

Quote for the month of March


բառին մղձաւանջը

երբ թանաքը սպառի

Սարգիս Ք. Խաչերեան

Monday, March 28, 2011

Celeste Snowber: Bodypsalm for living into paradox


Welcome back to the familiar
the land of the perplexed
where paradox reigns
and heart, mind, and body
are not in sync,
harmony, congruence or flow
and no matter how diligent
 you are to reflect,
problem solve, brainstorm or bodystorm
it sits as a big mountain
in front of you
and cannot be climbed with bare feet

you are in the terrain of paradox
the geography of the unknown
where the brittleness of breath
lives amongst the stars
your task is to breathe
deep into the place you are perplexed.

Take shoes for the journey
these aren’t any shoes
but these are your dancing shoes
the ones that look like sneakers
but have a support for your arch

Life holds continual
places of dissonance
it doesn’t matter the source:
disappointment or sorrows
with relationships, health or finances
Know this:  P A R A D O X
will always be there
singing at the door
waiting for you to

Put your dancing shoes on
give yourself the support you need
a bigger arch for life
and treat paradox as your partner
hold it tenderly
romance her and put your
arms around the dilemmas
soften your relationship
towards not knowing.

Breathe into uncertainty
knowing this is the
essence of life
and when it comes
know you are invited
once again into
the spirituality of practice:
loving-kindness towards
all that is not resolved
in your heart.

Sunday, March 27, 2011

Celeste Snowber: Kohala wind

























Photo by Gary Bandzmer




Kohala wind


she moves fiercely
one feels her in the bone
the skin knows her arrival
the ears hear her symphony
greens of every variety are swaying
in her announcement

Kohala wind on the Northwest Coast
of the Big Island of Hawaii
a constant companion
who reminds me of where
humans derive: of earth and humus

whatever details are swirling
in my small mind and lilting body
they are small compared to her power
it is her character to disrupt, turn over
create dances with the landscape

I am comforted and disturbed in her wake
not knowing how I will live without her
it as if she has become a lover
leaving me once again with longing


Celeste Snowber
March 22, 2011
Kapa’au, Hawaii

Saturday, March 26, 2011

Celeste Snowber: Earth Traces





















Photo of Celeste Snowber by Gary Bandzmer




She’s compelled with traces
of identity where the tales
were born: a land of both
beauty and genocide.

Not for facts,
the orality of story
the lived history
she heard as a
child of diaspora.
She aches for
the smell of earth
textures of mountains
colors of skin
the old country,
birthland of her mother.

Geography holds
its own story -
a narrative of knowing
hidden in the scent
of mud and sky
bread and plants
fruit, half-ripened
on Armenian soil.

An ache for land
from whence one came,
a longing deeper than
under/over standing
visceral call
to touch and feel
hear the earth’s
song and lament.

Friday, March 25, 2011

Celeste Snowber: An intuitive scent – the stew of our lives


They cooked with their bodies
an intuitive scent in the fingers
a little of this, a dash of that
they knew just the right amount
a cookbook was not meant for
the mothers of the old country
many worlds are contained
within this old country
oceans of cultures and languages
the dialect they all understood
was the art of cooking for their families
written in the recipe of the heart
passed down from generation to generation.

My mother left this earth too early
till I cared to archive the past
I have been longing for all the flavors
of my childhood in my adult life.
The parts I remember and the
recipes I follow still do not
produce the exact combination of food
every Christmas I make the cheese boureg
and I come closer to the cheese that melts
in my mouth, but I know there is a language
of Armenian cooking I have yet to live into.

Until I eat at my friend’s Armenian family
and the mothers and grandmothers create
the flavors, tastes and textures of my youth –
pine nuts and lamb, beans and tomato
caressed in olive oil, dolma stuffed with
filling that was my childhood revisited.
I have not stopped thinking of those
explosions of beauty bursting inside
my palette since I left their home and I
am now dreaming of every food that was
stuffed in my household growing up –
meatballs, peppers, tomatoes, and grapeleaves
and I know I am lacking because my own children
have not eaten anything stuffed except a bird

Recipes for the life are hidden in the body
the knowing of the cells, whether
they are meals to eat or wisdom to live by
they are stored in the memory and marrow
of mouths and tongues, noses and fingers
and in these remembrance there is
a storehouse of love waiting to be taken
bite by bite into the stew of our lives.

Thursday, March 24, 2011

Գէորգ Գալայճեան։ Պիտի

Պիտի արթննաս տակաւին
և անվախ պիտի յայտարարես, որ
կը հաւատաս, կամ՝ չե՛ս ընդունիր,
և քանի որ լեզուդ սրտէդ պիտի խօսի,
անհասկնալի պիտի ըլլայ ըսուածը, բայց
միտքդ պիտի համոզուի խօսուածին, հոգիդ ալ:

Ելիր գիշերուայ խաւարին մէջ պայծառ
երկնքի աստղերուն պոռայ, որ կը սիրես,
կը հաւատաս սիրոյ անհասկնալի կախարդանքին
և բոլոր աստղերը քու կանչիդ բերկրանքը
քու աչքերուդ, քու հոգւոյդ մէջ պիտի ցոլացնեն:

Ինչ փոյթ որ նախապէս թզենիին տակն ալ
նմանօրինակ արտայայտութիւններ ըրած էիր,
օր մը մերկութիւնդ տուած էիր սաւաններուն,
սպիտակ թաշկինակի մը յանձնած էիր անփորձութիւնդ,
համբերութեամբ տարած սխալ խոստումներուդ անդրադարձը ...

հիմա

մեծութեանդ մէջ կուտակուած ինքնավստահութեանդ չափ
գիտես որ այդ բոլորը գլխաւորաբար քուկդ են:

Իսկ ան, որուն պիտի խոստանաս՝ քուկդ պիտի ըլլայ,
ու ինչպէս ամէն մէկ քեզի պատկանող,
այս մէկն ալ ունի իր ծանրութիւնը, իր ծաւալը, իր
յատուկ խնամատարութեան ցուցմունքները.
«Լուալ գաղջ ջուրով, գունատիչ հեղուկ չգործածել,
չորցնել միջակ ջերմութեամբ: Բաղադրութիւն՝
40% բուրդ, 30%  մետաքս, 20%  բամպակ, 10%  աքրիլիք:»
Իսկ այս մէկը՝
40% զգացում, 30% զգացում, 20% զգացում, 10% զգացում:

և օր մը՝ երբ մեր զգացումները պակսին
պատուէր մը կուտանք ապսպրանքի գրքոյկէն, կամ եթերացանցէն
և ցրուիչը մեր տան առաջ կը բերէ
պակսած մասերը մեր կիսաւարտ ներաշխարհին:

Երբ արդէն նորոգուած ենք
Կ՝ուզենք երկար քալել,
Թեթեւ, ոչ շատ ցուրտ հովին մէջ՝ կարգ մը ցաւեր կորսնցնել
Յետոյ մեր կակուղցած եսերը գրկել, գգուել,
Վստահեցնել, որ տակաւին կայ ջերմութիւն,
Բազկերակ:

Մեր երեխաները, որ տաք ճաշի կարիքը ունին
Պէտք է գանգատին, որ տխրինք,
Խղճանք, և խղճով մաքրուած
Ամենահրաշալի բարիքները տեղացնենք անոնց վրայ՝
Զգոյշ, որ չկքին՝ իրենց շնչառութիւնը չխանգարուի:

Այլեւս չենք բաւարարուիր հեքեաթներով,
իրական ապրումներ պէտք են մեզի. Հետեւաբար
մեր տարրալուծական գործիքները մեզ հետ կը կրենք միշտ
աղօթքի պահուն, անկողինին մէջ, մայրամուտին
ձեռք-ձեռքի քալելու միջոցին.
անմիջապէս պէտք է կարենանք ստուգել
թէ արդեօք ա՞յդ էր ճշմարիտ զգացումը,
կամ թէ տակաւին պատմուածք մըն է, որ կը հիւսենք
որուն վերջաւորութիւնը տխուր կրնայ ըլլալ,
եւ կամ ուրախ, եւ կամ չվերջանայ՝
սիրոյ պէս: 

Գէորգ Գալայճեան 

Monday, March 21, 2011

Alan Whitehorn: Travels, Friendship and Connecting


Part of the joy of travel is getting to meet incredible new friends.
Yet, part of travel is the frustration in realizing
that often it is difficult to see each again
before too long a time has passed.
And so,
we live in hope of seeing each other once more,
just East of Mt. Ararat.
And then on that special day,
we will raise our glass to toast each other
and a friendship that trascends
the oceans and continents.
Till then,
safe travels dear soul.
Safe travels on our journey.
 
 
Alan Whitehorn            

Sunday, March 20, 2011

Կոմիտաս։ Բաղձանք

Click here for Komitas' poem WISH, read here by Narine Karamyan.


Բաղձանք


Ձայնիկ ունիմ՝ հայուն-մայուն,
Սրտիդ բունեմ կայուն-մայուն.
Ո՛վ իմ թևիկ,
Տո՛ւր իմ հևիկ
Թռչեմ երթամ․․․


WISH
Let my trembling voice
Be nested in the sanctuary of your heart.
O my wing,
Let me part in a gasp
And fly away...

translated by Mher Karakashian


Attached is also a video version by musician  Vahan Artsruni

Saturday, March 19, 2011

Հիլտա Գալֆայեան

Հիլտա Գալֆայեան։Սփիւռք


Կարօտներէս դարաւոր ու իղձերէս
Զաւակ մը ծնայ
        Անունն օտար դրի
Քանի կարօտն ինչ է չի գիտեր

Նախնիքներուս վէրքերէն ու արիւնէն
Զաւակ մը ծնայ
       Անունը ցաւ դրի
Քանի նախնիքն ով է չի ճանչնար

Հայրենի ծագերէ բերուած շունչով
Զաւակ մը ծնայ
       Անունն անբախտ դրի
Քանի հայրենիքն ինչ է չի գիտեր

Մեսրոպակերտ տառերով -- հրաշալի
Զաւակ մը ծնայ
Անունը որբ դրի
Քանի հայ գիրն ինչ է չի ճանչնար

Վերազարթումի բիւր փորձերէս
Զաւակ մը ծնայ
       Անունը զոհ դրի
Քանի ամէն վերյառնումին հարուած կերաւ սմքեցաւ

Ախ, զաւակ մը ծնայ
Որ հաւատքն ինչ պայքարն ինչ է
Գոյատեւումն ինչ է չի գիտեր։


Մինաս Թէօլէօլեան, Դար մը Գրականութիւն, Հատոր Բ, 1920-1980

Friday, March 18, 2011

Հիլտա Գալֆայեան։Մեծասքանչ

Այս իմ լեզուս է
Զոր զաւակներս կը խօսին դեռ
Թոռներս կը հասկնան հազիւ
Իսկ թոռան թոռներս
     -աշխարհաքաղաքացի-
Պիտի բարեւեն հիասքանչ
Ցուցադարաններուն մէջ թանգարաններու
Արեւմտեան կողմն աշխարհի։


Մինաս Թէօլէօլեան, Դար մը Գրականութիւն, Հատոր Բ, 1920-1980