Արամ Քէթէնճեան։ Վարդի պատմութիւն
Օր մը, ինձ վարդ նուիրեցիր,
Բուրումնաւետ վարդ բոսոր.
Ես զայն դրի կուրծքիս մէջ
Սիրտըս՝ թաղարը անոր։
Վարդն ապրեցաւ տարինե՜ր,
Մնաց թարմ ու գեղեցիկ,
Ու հանգչեցաւ կուրծքիս մէջ,
Թոգերս՝ անոր զոյգ բարձիկ։
Նորէն անցան տարիներ,
Վարդը մնաց ժպտերես.
Անուշ բուրեց կուրծքիս մէջ
Աւիշ ծծեց արիւնէս։
Ու սահեցան տարիներ,
Վարդը մնաց ինձ ընկեր,
Ե՛ս, կը քքուէի անոր,
Իսկ ան՝ ինձ շո՜ւնչ կը բաշխեր...
Բայց երբ անցան տարիներ
Անագորոյն ու դաժան.
Վարդն ապրեցաւ յուշերովդ
Իսկ դու՝ աւա՜ղ, մոռցար զայն։
2011 - Նախապէս անտիպ
1 comment:
Սրբագրենք քերականութիւնը եւ ուղղագրութիւնը.
ինձ - ինծի
Թոգերս - թոքերս
կը քքուէի անոր - կը գգուէ զայն
Իսկ դու - իսկ դուն
Post a Comment