Փանոս Ճերանեան: Լերան Հետ

Click the link to hear Panos Jeranian's With the Mountain read by Lola Koundakjian.


Ա.

Այն իրիկուն,
աստղերը սովորականէն աւելի առատ էին.
Լուսինը,
հորիզոնի պատնէշներուն վրայ լքուած՝
կարմիր վարդի կը նմանէր.
ու գիշերը աչքերուս մէջ չէր մթագնէր։

Ինձմէ ներս ծուարած ծղրիթի մը պէս
մէկը անվերջ կը կրկնէր
թէ ես ինչպէ՞ս կրնայի բարձունքիդ նայիլ
ու չտեսնել խորութիւնը կորուստիդ,
թէ ես ինչպէ՞ս կրնայի քեզ պահել սրտիս մէջ
ու չկրնալ հասնիլ քեզ…

Բ.

Այն առաւօտ,
իմ կեանքի ամենապայծառ լուսաբացը յայտնաբերեցի,
որովհետեւ դո՛ւն արթնցուցիր զիս
ու սեփական աչքերուս մէջ
իմ իրական երազանքը ես գտայ։
Մեր հանդիպման՝
հոգիս իսկոյն վերապրեցաւ նախախնամութեան այն պահը,
երբ շուքիդ տակ
զիս ստեղծած րոպէին՝
Աստուած ի սկզբանէ ներկայութիւնդ վկայակոչեց…

Գ.

Ու չիմացայ
բարձունքէ՞դ էր,
թէ դարերուդ վաղնջական խորքերէն,
ձայն մը ինծի կը թելադրէր,
որ քեզ տեսնելու համար
հարկաւոր էր
ճակատս մի՛շտ սէգ պահել
ու հայեացքս սեւեռել այն կիզակէտին,
ուր՝ իմ աստղը
պահ մը կարծես կանգ կ՛առնէ
կատարներուդ վկայութիւնը հայցելու
լոյսի արարման մասին…

Ձայնդ՝
ձայնդ մօտիկ էր այնքա՜ն
ու կը զգայի մինչեւ իսկ,
շունչիդ ամբողջ ջերմութիւնը դէմքիս վրայ։



Փանոս Ճերանեան 2005


This poem was published in Horizon Weekly's literary month segment

Լօլա Գունտաքճեան։ Մազերդ

Մոմին ու հովին խաղերը այս իրիկուն
Կը յիշեցնեն այն վայրկեանը երբ
Ցօղ մը ցոլաց մազերուդ մէջ
Շուք մը – սեւ – մազերդ գանգու՜ռ։

Ի՞նչ օգուտ աչքերս «բաց» երազել.
Մեր վերջին հանդիպումը
Թափանցեց մինչեւ խորքս։
Արդեօք սու՞տ մըն էր։

Բա՜յց տեսա՛յ շրթներուդ ժպիտը
Զգացի՛ աչքերուդ փայլքը
Շօշափեցի՛ հոգիդ որը
Կատղեց ներքին աշխարհս։


Լօլա Գունտաքճեան Յունիս 12 2006

Ինգա Բրուտյան: ԱՆՄՈՌԱՑ ԱՉՔԵՐ

We welcome back our poet Inga Brutyan. Click to hear the audio clip Unforgetful eyes read by the author, Inga Brutyan.

Մթության գրկում
Երկու աչքեր նայում են ինձ,
Հեռու , կապույտ երկնքում
Երկու աչքեր փայլում են ինձ:
Մթություն է իմ շուրջը,
Դողում է իմ մարմինը,
Վախ է մտել իմ սրտում...
Հարցնում եմ ես նրան`
Կարծես արդեն քար դարձած.
-Ո՞վ ես դու.
Մտերի՞մ, անծանո՞թ,
Թե՞ հեռվում կորած նավաստի,
Ինչո՞ւ ես այցելել դու ինձ,
Ի՞նչ ես ուզում ինձանից:
Երկու կարմիր աչքերը վառվեցին կրակի պես.
-Ես հեռվում կորած անծանոթ եմ,-
Պատասխանեց կոշտ ձայնով,
-Մոլորվել եմ այս մոլոր անապատում,
Փրկիր ինձ մահվան այս դարպասից:
Արյունս կարծես կանգ առավ,
Սիրտս կարծես դադարեց,
Չէ որ ես ել եմ մոլորվել
Այս հեռու անապատում,
Այս սիրո ճահճաում:
-Ինչպե՞ս փրկեմ ես քեզ,-
Հարցրեցի ես մեղմ ձայնով,
-Ինչպե՞ս օգնեմ ես քեզ,
Ես ել եմ գերի այս անապատի:
Այդ երկու անմոռաց աչքերը
Չքացան երկնքում,
Հույսս ես կորցրած
Նետվեցի անդունդը
Մթում շաղաղված:

Copyright Inga Brutyan 2006

David Boyajian contributes a song to the Armenian Poetry Project

David A. Boyajian is a physician living in Manhattan. He is an American-born Sepasdatsi and maintains an avid avocational interest in Western Armenian culture and folk music.


Click to hear the audio clip of this special contribution to the Armenian Poetry project, sung by its author. David Boyajian on vocals and oud; Ara Dinkjian on organ and bendir.

Stacy's Tree

Հայրաբար հսկման հանդարտ անմիջականութիւնը տենչալով,
Stacy-ին ծառը խնամեցի, եւ իր մեկնումը յիշեցի:
Ես ու ծառը միասին այժմու գիտակցութեամբ բզզելով,
Stacy-ին ծառը խնամեցի, եւ վերադարձը սպասեցի:

Coveting the tranquil immediacy of father-like vigil,
I tended Stacy’s tree and recalled her leaving.
The tree and I together buzzing with consciousness of the now,
I tended Stacy’s tree and anticipated her return.

Leonardo Alishan: Tired Thoughts

Click the link to hear Tired Thoughts read by Yeraz Markarian.

They have buried ten million mines
in Afghanistan, one land mine
for every two or three Afghans,
regardless of age or ethnic background.

They have planted death in the womb
of the mother. Prosthetic limbs are airdropped
with food. They have planted a mine
under God's pillow and his dreams of doves.

Every night a new dark dream spreads
its wings in my sleep. This morning I woke
with a throbbing headache. I woke tired.
I had defused or detonated mines all night.

A dream so real, I checked my limbs.
They were still mine. A dream so dark
I checked my heart. God was still there.
But also still mine and also still there

was the problem of ten million mines,
ten million limbs, ten million lives, ten million
dreams, blown apart in the heart of a God
who plows with the farmers and lives in my heart.

Leonardo Alishan (1951-2005)

This poem won the 2003 People Before Profits Poetry Prize.

Yeraz Markarian

Yeraz Markarian has enjoyed performing from a young age, and has participated in Armenian poetry competitions and Armenian theater productions since age 7. A native New Yorker, she has a background in advertising and currently works in Cancer research while she is studying for her PhD in Psychology. Yeraz is a member of the Armenian A Cappella Trio, Zulal and is proud to be taking part in rediscovering Armenian folk music.

Մատթէոս Զարիֆեան: ԳՈՂՈՒԹԻՒՆ / ԱՇՈՒՆ ԳԻՇԵՐ

Click to hear the audio clip
Theft, and, Fall Evening read by Lola Koundakjian.

ԳՈՂՈՒԹԻՒՆ

Կիսամութին մէջ հոգիիդ
Պիտի իջնեմ այս իրիկուն.
Քանի մը վարդ աղուափըթիթ
Պիտի գողնամ ու տանիմ տուն
Պիտի արդեօք վշտանա՞ս դուն...

Գարո՜ւն է, քոյր, ամէն տունի...

Իմ տունըս, տես, ծի՛լ մը չունի...



ԱՇՈՒՆ ԳԻՇԵՐ

Լուսընկայ գիշերուան
Թափառողն եմ լըռին.
Ծեր վարդեր կը դողա՜ն
Որ ցուրտէն չսառին...

Լուսնի լո՜յս ամէն դի,
Նոյնիսկ ի՜մ աչքերուս.
Բայց ինչո՞ւ կը կաթի
Սա արցունքն այտերուս...

Լուսընկայ գիշերուան
Թափառողն եմ լըռին.
Երազներս կը դողա՜ն
Որ լուսնէն չսառին...

Մատթէոս Զարիֆեան

Leo Hamalian: Suite for Shushanik III

Click to hear Suite for Shushanik III read by Lola Koundakjian.

This poem was written by Leo Hamalian, in the voice of painter Arshile Gorky (Vosdanik Adoian).

III. DESSERT

Shushanik is standing by the stove.
Her eyes darken and stare out.
I ask, "What's for dessert, ma?"
Dessert? "Son, for dessert
there is the tonir
where we can sleep
and dream of paklava."
Her mouth smiles sadly.
"That's what's for desert."
Vartoosh clears the table
and we all lie down on the floor,
mother and sister and brother
huddled together under our rug
while Zango* whimpers in his sleep.


This poem has appeared in the Summer 1997 issue of Ararat Quarterly, and in the Summer 2004 tribute to Leo Hamalian (1920-2004).

*Zango was the name of Adoian's dog.