Nora Armani: Exile

Click to hear the audio clip Exile read by the author, Nora Armani.

Once more an exile, an exile for all living memory.
Stuck to my genes, this state of mind,
like colour of hair, skin, mode and manner,
forms an integral part my being… other.

No civil wars, deportation, forceful displacements for me.
Handed down through generations, not racial though genetic,
This innate property is my dowry at birth.

I am a native exile

Copyright Nora Armani, 2004

This poem was recently published as part of the “Poet Tree Project”, a collaboration between Refugees and the Arts Initiative and the London Borough of Newham. It raises the profile of Refugee artists and art created by, for and with refugees and asylum seekers through poetry and literature. For more information visit: www.artsinititive.org.uk

It was also published in a recent anthology: Forgotten Genocides of the 20th Century, 2005 by Garod Books, UK.

Leon Srabian Herald: To a Tree First in Bloom

I know now
What you have been dreaming
And wishing all this while.
You have wished to make a sky of yourself!
I lie beneath
And watch your many, many milky ways,
Crossing each other, circling,
And circling all around you.
In this short dreaming time
You seem to have known
The whole secret of creation.
May I too achieve such wonders
If I go on -- dreaming?

Armenian-American Poets: A Bilingual Anthology, ed. and trans. Garig Basmadjian (Detroit, MI: Alex Manoogian Cultural Fund of the Armenian General Benevolent Union, 1976).

Hovhannes Tumanyan: First Snow/ԱՌԱՋԻՆ ՁՅՈՒՆԸ

- Վա՜յ, մայրի՜կ ջան, տե՜ս,
Բակն ու դուռը լի
Ինչքան սպիտակ
Թիթեռ է գալի...
էսքան շատ թիթեռ
Չեմ տեսել ես դեո:
- Չէ՜, իմ անուշի՜կ,
Թիթեռներ չեն Էտ.
Թիթեռներն անցան
Ծաղիկների հետ։
էտ ձյունն է գալի,
Փաթիլն է ձյունի,
Որ կարծես սպիտակ
Թիթեռնիկ լինի։


ՀՈՎՀԱՆՆեՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ

Artsvi Bakhchinyan: ԱՆԿԱՊ ԵՐԱԶՆԵՐ ԲԱՋԱՆԱՂԱՅԻՆ ԹԵՄԱՅՈՎ

Click to hear the audio clip
ԱՆԿԱՊ ԵՐԱԶՆԵՐ ԲԱՋԱՆԱՂԱՅԻՆ ԹԵՄԱՅՈՎ read by the author, Artsvi Bakhchinyan.

Ավաղ,
ես չունեմ բաջանաղ:

Բայց ինչ լավ կլիներ, թե ունենայի
ալիքաձեւ մազերով եւ երկնագույն աչքերով մի բաջանաղ,
որը լիներ, ասենք, բալերոն, կամ իտալերենի թարգմանիչ,
եւ կամ, լավ, գոնե ֆագոտահար:

Միասին կգնայինք ձուկ բռնելու,
քռչի բազարից հազվագյուտ իրեր գտնելու,
փետրագնդակ (բաթմինդոն) խաղալու,
էրոտիկ շոուներ դիտելու,
եւ բարի օյինբազություններ կանեինք մեր ընդհանուր զոքանչի գլխին:

Բայց ավաղ,
ես չունեմ բաջանաղ:

Դրա համար երբեք չեմ գնում ձուկ բռնելու,
քռչի բազարում հազվագյուտ իրեր չեմ գտնում,
երբեք փետրագնդակ չեմ խաղում,
էրոտիկ շոուներ չեմ դիտում
եւ ոչ մի օյինբազություն չեմ անում զոքանչիս գլխին:

Որովհետեւ, ավաղ,
ես չունեմ բաջանաղ:

Հ.Գ. - Ու չեմ էլ կարող ունենալ:

copyright Artsvi Bakhchinyan. This poem has previously appeared in BNAGIR number 7, and is reproduced here by kind permission of the author.

Mary Avakian Freericks: Golden Years

Age is not
the time of the turtle
withdrawing into self,
but an awakening
of the heart and mind.

Age is the autumn leaf
as it lights the sky
in a burst of color,
growing till time calls,
free to master eternity.

This poem has previously appeared in Garig Basmajian's Armenian-American poets: a bilingual anthology, published by AGBU in 1976.

Winter

Photo by Lola Koundakjian

Vivian Kurkjian: Love's Colors

I met him once
when we were very young
and green was the color we chose.

A thousand years
have passed a thousand hues
and love has come again,
dressed in blue.

This poem has previously appeared in Garig Basmajian's Armenian-American poets: a bilingual anthology, published by AGBU in 1976.

William Michaelian: Another Hard Day

Tired but sociable,
I strike up a conversation
with a grain of dust
sitting on my work table.
We share a smoke, talk politics,
solve the world's problems.

Little by little,
the sun goes down,
the room darkens.
My friend stretches, yawns,
says it's time for bed.
Another day tomorrow, he says.

We both sigh.
I open the window for some air,
then hear a tiny aaaaaaahh!
followed by
the faintest, saddest
thud imaginable.

January 10,2002.


Copyright William Michaelian; used here by kind permission of the author.

William Michaelian: Friends

On the sidewalk
the old woman sits
at a small table
talking to her dog.
She sips coffee,
offers him crumbs
from her paper plate.
Croissant, she says,
and the dog answers
with a sneezy little bark
that sounds exactly
like the word flaky.
They smile at each other,
then pause for a moment
to scratch at their fleas.
The morning sun rises
above the brick building
across the street.
It is a good sun,
full of understanding
and ancient wisdom.

March 7, 2002

Copyright William Michaelian; used here by kind permission of the author.
Friends first appeared in The Synergyst.


AMIS

Sur le trottoir,
La vieille femme est assise
Devant une petite table.
Elle parle à son chien;
Elle boit un café,
Elle lui donne des miettes
De son assiette en carton
"Croissant" dit-elle
Et le chien répond
Par un petit aboiement
Un éternuement
Qui ressemble exactement
Au mot "flocon".
Ils se sourient,
Puis s’arrêtent un instant
Pour gratter leurs puces.
Le soleil se lève
Au-dessus du bâtiment de brique
En face dans la rue.
C’est un bon soleil
Plein de compréhension
et d’ancienne sagesse.

William MICHAELIAN
Traduit de l'anglais par Louise Kiffer

Introducing William Michaelian

William Michaelian’s newest releases are two poetry collections, Winter Poems and Another Song I Know, both published in paperback by Cosmopsis Books in San Francisco. His other books include his steadily expanding Songs and Letters, a current work in progress; A Listening Thing, a novel published here in its first complete online edition; No Time to Cut My Hair, a collection of seventy stories; and One Hand Clapping, a daily journal in two volumes. Michaelian’s stories, poems, and drawings have appeared in many literary magazines and newspapers, including Ararat, a quarterly that features literary and historical work on Armenian subjects. His work has been translated into Armenian, published in Armenia’s leading literary periodicals, and read on Armenian National Radio. His artwork continues to capture attention, and is used widely online. The author lives with his wife, Denise, and their family in Salem, Oregon.

Sonia Tashjian: ԵՐԱՆԻ

Click here to hear ԵՐԱՆԻ read by the author, Sonia Tashjian.

Նորից պատանու անմեղ սարսուռով զգում եմ քեզ իմ հոգուս ու մարմնիս
ծալքերում:
Ինչքա~ն կաշկանդված է գրիչս` բանաստեղծելու քո հայացքի ներքո:
Ջրվեժի անձրևող կաթիլները նորաբույր կարոտով են հեկեկում`
մոտեցող երջանկության հեռանկարով արբած,
Թռչում է սիրտս սիրատենչ ոստումներով և փորձում պեղել անիմանալին .
Ի վերջո , հավատա՜լ , թե ուր որ է կգաս և կթակես միայնությանս դուռը ...

Երանի~ թե չերկարեր գիշերը...
Երանի~ թե պատկերացումներիս մոտիվներով սկսեր սիրավեպը...
Երանի~ թե լինեիր այնպես , որ չհավատայի ես իմ բախտին...
Երանի~ թե լինեիր վերջինը ...
Երանի~ թե կարողանայի ժամացույցի սլաքների հետ
ժամանակը առաջ կամ հետ շարժել...
Երանի~ թե......
........


Մինչ գիշերը քայլում է հուսահատված
Քո չկամեցած ժամադրության պատրանքից:


Copyright Sonia Tashjian 2002

Introducing Sonia Tashjian

Born in Ainjar, Lebanon, in 1968.
She participates in Նոր Գրականութիւն (New Literature) group, in Beirut.
1990 – moves to Armenia.
1994 – her first book Այրվող կակաչների ռիթմը is published.
2004 – her second book Անձնագիր is published
2004 – publishes a memorial book Հերեան, about childhood friend and poet Bedros Hergelian who had died prematurely.
Sonia is working on a new poetry book & a study about the Նոր Գրականութիւն (New Literature) group & movement in Beirut.

Զահրատ։ ՈՍՊ ՍՏԿՈՂ ԿԻՆԸ

Ոսպ մը - ոսպ մը - ոսպեր - ոսպ մը - քար մը - ոսպ մը - ոսպ մը - քար մը
Կանաչ մը - սեւ մը - կանաչ մը - սեւ մը - քար մը - կանաչ ոսպ մը
Ոսպ ոսպի քով - քար ոսպի քով - յանկարծ բառ մը - բառ ոսպի քով
Յետոյ բառեր - ոսպ մը - բառ մը - բառ բառի քով - յետոյ խօսք մը
Ու բառ առ բառ խօլ բարբառ մը - հինցած երգ մը - հին երազ մը
Յետոյ կեանք մը - ուրիշ կեանք մը - կեանք կեանքի քով - ոսպ մը - կեանք մը
Դիւրին կեանք մը - դժուար կեանք մը - ինչու դիւրին - ինչու դժուար
Բայց քով քովի կեանքեր - կեանք մը - յետոյ բառ մը - յետոյ ոսպ մը
Կանաչ մը - սեւ մը - կանաչ մը - սեւ մը - ցաւ մը - կանաչ երգ մը
Կանաչ ոսպ մը - սեւ մը - քար մը - ոսպ մը - քար մը - քար մը - ոսպ մը։


Մեծ Քաղաքը


Զահրատ (Զարեհ Եալտըզճեան)


Cleaning Lentils


A lentil, a lentil, a lentil, a stone.
A green one, a black one, a green one, a stone.
A lentil, a lentil, a lentil, a word.
Suddenly a word, a lentil, a lentil, a word
next to another word. A word, a word, a word,
a speech. A word of nonsense.
Suddenly a song. A song, a song, suddenly
an old dream. A green, a green one, a black one
a stone. A lentil, a lentil, a lentil, a stone.


Translated by Diana Der-Hovanessian


The Woman Cleaning Lentils


A lentil -- a lentil -- lentils -- a lentil -- a pebble -- a lentil -- a lentil -- a pebble
A green one -- a black one -- a green one -- a black one -- a pebble -- a green lentil
A lentil next to a lentil, a pebble next to a lentil -- suddenly a word -- a word next to a lentil
Then words -- a lentil -- a word -- a word next to a word -- then a phrase
And word by word a witless wording -- a wornout song -- a washed out dream
Then a life -- another life -- a life next to a life -- a lentil -- a life
An easy life -- a hard life -- why easy -- why hard
But lives next to each other -- a life -- then a word -- then a lentil
A green one -- a black one -- a green one -- a black one -- a pain -- a green song
A green lentil -- a black one -- a pebble - a lentil -- a pebble -- a pebble -- a lentil.


Translation by Ralph (Raffi) Setian, Zahrad: Selectied Poems, Manna Publishing, 1974


Zahrad, born 1924, in Istanbul.

Zahratd Lenteja - 

Lenteja - Lenteja - Lenteja - Piedra - Lenteja - Lenteja - Piedra

Una verde - una negra - una verde - una negra - una piedra - una lenteja verde

Lentejas con lentejas - piedra con lentejas - de repente una palabra - una palabra con lentejas

Luego palabras - una lenteja - una palabra - palabra por palabra - luego una palabra

Y palabra por palabra un dialecto - una vieja canción - un viejo sueño

Luego otra vida - otra vida - una vida por vida - una lenteja - una vida

Una vida fácil - una vida difícil - por qué fácil - por qué difícil

Pero uno al lado del otro vive, una vida, luego una palabra, luego una lenteja

Una verde - una negro - una verde - una negro - un dolor - una canción verde

Una lenteja verde - una negra - una piedra - una lenteja - una piedra - una piedra - una lenteja.

Translated by Ana Arzoumanian

Karen Karslyan: LOVE AT EVERY SIGHT

Click the link to hear LOVE AT EVERY SIGHT read by the author, Karen Karslyan.

Բոլոր մարդիկ բացի Պոետներից
Աննորմալ են

Մարդկության գերակշիռ մեծամասնությունն աննորմալ է
Հետեւաբար նորմալ է այդ աննորմալությունը

Իսկ երբ ես ըմբոստանում եմ այդ համատարած աննորմալության դե՛մ
Ինձ համարում են աննորմալ

Բոլոր Պոետները
Աննորմալ են

Հրաշք կա
Չի կարող չլինել
Եվ դրանում ես համոզված եմ նույնքան
Ինչքան նրանում որ
Եթե քիթդ մի քիչ ավելի ծուռ լիներ
Աշխարհի պատկերն այլ կլիներ
Դու տոն ես

Առաջին Պոեզիան
Ես գրել եմ քայլերովս
Երբ իմ առաջին ուսանողական գիժ սիրահարության ժամանակ
Չափչփում էի քաղաքի փողոցներն ու նրբանցքները
Քայլերիս հետագծերով գրելով իմ սիրելի աղջկա երկար անունը
Թաղամասեր էի կտրում մտապահելով հսկայական տառերի հերթականությունը

Է Վ Ե Լ Ի Ն Ա

Մի քանի շաբաթվա ընթացքում հասցրել էի գրոտել
Հսկայական մեգապոլիսի հատակագիծը
Այնպիսի ձեռագրով
Ավելի շուտ ոտագրով
Որն ինձ կհասցեագրեր ուղիղ հոգեբուժարան
Աննախադեպ դիագնոզով – Է Վ Լ Ի Ն Ա

Ես երազում էի ղդիկ տալ նրա ամբողջ ջանը
Ես երազում էի բռնաբարել նրա մարմնի բոլոր ծակոտիները
Ես երազում էի կանգնել նրան դեմ դիմաց
Ու քարկապել նրա երկար մազերն իմ երկար մազերին
Մազաչափ արանքներից ներս ընկնող արեւի ճառագայթների տակ վայելել լռությունը
Ես երազում էի ցույց տալ նրան աշխարհն իմ աչքերում
Ես երազում էի գոնե մեկ անգամ տեսնել նրան ուշ գիշերով
Ու լուսնի փուլերի փոխարեն տեսնում էի
Երկնքում թռչող նրա կտրած եղունգների բեկորները
Ես երազում էի մազերս սանրել նրա մատներով
Նրա ներկոտ ձեռնահետքերով ներկել ավտոս
Ես երազում էի պոկռտել նրա երկար մազերն ու
Քաշել էլեկտրական կիթառիս վրա
Ես երազում էի լինել նրա սիրած եռաչափ երկրաչափական մարմինը
Ես երազում էի ատամներովս դակել նրա ծիծիկն
Ու փիրսինգի պես հեւալով քաշ գալ նրա ծծերից կախված մետաղի ջարդոնների հետ
Ես երազում էի լինել նրա տանը
Ես երազում էի տեսնել նրան յուրաքանչյուր բացածս դռան հետ□ում
Ես երազում էի տրուսիկի փոխարեն հագնել նրա հեշտոցը
Ես երազում էի լինել նրա password-ները
Ես երազում էի աշխարհին նայել նրա բլթակների ծակերի միջով
Ես երազում էի դառնալ նրա կյանքի հասանելի բայց անմար երազանքը
Ես երազում էի ծծցնել նրան կայծակնային արագությամբ մեքենավարելիս
Ես երազում էի խաչվել նրա մարմնին
Ու ա՛յդ կերպ հավետ միախառնել մեր արյունները
Ես երազում էի հետեւել
Թե ինչպես է նա իր երկար թարթիչներով խոզանակում ատամներս
Ու դառնում էի պոետ

Գեղեցիկ Աղջիկ
Ա՛ն քեզ Գեղեցիկ Տղամարդ Գեղեցկություն Արարող
Էլ ի՞նչ է քեզ պետք
Թե՞ գեղեցկարար իմ գործունեությունը
Վկայում է հենց քո ամենագեղեցկության անբավարարության մասին

Նա սիրում էր ուրիշի
2 x 2
Շաբլոն պատմություն

Քեզ լքեցին բոլորը` քեզնից բացի։

Ինչքա՜ն էի սիրում նրա մարմնաշարժումների հիերոգլիֆները

Խելքը գնում էր լուսնի համար
19 էլ չկար
Շատ մի սենտիմենտալ երազկոտ տիպ էլ չէր
Բայց գիշերները սիրում էր երկա՜ր նայել լուսնին
Ու ես մտքիս դրել էի դառնալ տիեզերագնաց
Որ գոնե լուսնի վրա մի լավ կշտանամ եւ ինձ եւ ուղղված նրա հայացքից
Բայց ինձ վիճակված էր բավարարվել
Քար տրաքի օդային ուղեւորի կարգավիճակով
Ու լուսնի փոխարեն

Ես թռա Ամերիկա
Կոլումբոսի օդային հետքերով
Նյու Յորքից տաքսիով սլանալով Նյու Ջերսի
Թռա Ջորջիա նահանգ
Կյանքում առաջին անգամ փող աշխատելու
Տքնաջան աշխատանք
Անքուն գիշերներ
Դեպրեսիաներ
Քունքիս հրացան
Քիմքիս թեքիլա
Գերհոգնածություն
Արտաժամյա ծանր աշխատանքներ
Թունդ պլան
Ոռներիցս ծուխ
Գործատուն յուրաքանչյուր դոլարը տալիս էր նույն դժվարությամբ
Ինչ պրոստատիտով հիվանդ անդամագլուխը շեռի մեկ կաթիլ
Մերը քունած կապիտալիստներ
Մի քանի ամիս հետո տղեքով ավտո վարձեցինք
Լիքը գարեջուր առանք
Կոխինք մեր զրթուզիբիլը քրքրված Տոյոտայի տուտուզն ու
պոկվեցինք Ատլանտյան օվկիանոս
Ծովի մակարդակը մեր կոփված մարմիններով բարձրացնելու
Լողափնյա կայֆեր
Լողափնյա վոլեյբոլներ խաղալ չիմացող գեղեցկուհիների հետ
Լողափնյա գույնզգույն բիկինիներն աչքներիս արեւային ակնոցների տեղ դրած
Իրենց բիկինիները ման եկող ճվճվացող աղջիկների հետեւներից ընկած
Լողափնյա կրակոտ քամակներից
Ոռայրուկ ընդունող ամառային արեւ

Ավազահատիկներով պատված
Սավաննա քաղաքը լվացող օվկիանոսից թաց-թաց
Ծանոթ-անծանոթ աղջկեքով տղեքով
Մակընթացությամբ քցվեցինք գիշերային ակումբներ
Վրաներիցս թափ էինք տալիս ջրի կաթիլները
Մեր տոքսիկ կայֆի բացականչական նշանները
Շարժվում էինք աղավաղելով դա Վինչիի
« Մարդկային մարմնի համաչափությունների դիագրամը»
Ղժժացինք պարեցինք խմեցինք տժժացինք կոխվեցինք բայց
Ես համբուրվում էի այն գիտակցությամբ որ թքում եմ այդ բերանների մեջ
Mad
Poseidon
ակումբում

Ես մի կերպ ծլկեցի խելացնոր drum&base-ի ռիթմերի ու պարերի գժանոցից
Ես լավ հարբել էի ու գիշերվա ժամը երեքին
Լուռ ու մենակ կանգնած էի մի քանի կիլոմետրանոց
Իմ պես ճոճվող կախովի կամրջի վրա
Ու պատկերացնում թե ոնց եմ կարոտից խելագարված Լինայի պատվերով
amazon.com-ի հոգատարությամբ նավով փոխադրվում նրա ծոցը□
ՀԵՏԻՈՏՆԻ ՄՈՒՏՔՆ ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է
Քամուն հակառակ քայլերս տանում էին լուսարձակ քաղաքից հեռու դեպի մթություն
Ես գիտեի որ կամրջի մյուս կողմում Հարավային Կարոլինան է
Ես զգում էի ինչպես էր Լինան մյուս կիսագնդում տեղաշարժվում
Երկրագնդի վրայով որ մի կրկեսային գնդակ է
Ու պտտվում է նրա քայլվածքի հակառակ ուղղությամբ
Որոշել էի Կարոլինայի մոտակա մութ ափում մենակով լողանալ
Հատուկենտ հսկայական բեռնատարներ էին մեծ արագությամբ անցնում
Մթությունն առջեւում իրոք վախենալու էր
Ու խորհրդավորություն կար այդ անտեսանելիության մեջ
Խմածությունս մնաց հետեւում
Այսպես ոտքով գնում էի իմ հարազատ քաղաքի մի ծայրից մյուսը
Դեպի LoveStreet
Որտեղ բնակվում էր իմ սիրունիկ աղջիկը
Նրա տան պատերն ականջներիս սեղմած
Աշխարհին խուլ փնտրում էի նրա ձայնը կենցաղային շըրըփ-թըրըփը
Գոնե հազը գոնե բխկոցը գոնե զկռտոցը գոնե աղիքային քամիները
Հիմա քայլում էի մենակ գիշերվա հազարին աշխարհի մյուս ծայրում մի ճոճվող կամրջով
Սիրտս հզոր jabերով վաղուց նոկաուտ էր արել սառը դատողությանս
Սիրտս լուռ թպրտում էր գլխատված սպիտակ աղավնու պես
Նայեք նրա աչքերի մեջ
Հետո գնում էի ընկերներիցս մեկին դիվադադար անելու
Դուռը ջարդում էնքան մինչեւ բացեին
Դուրս քաշում քնաթաթախին
Ու ձմեռվա սառնամանիքին ոգեւորված պատմում հոգեվիճակիս մասին
Բերանիցս դուրս եկող գոլորշու մեջ տեղադրելով ցնորված մտքեր
Հեռվից դառը տեսարանը զվարճալի կոմիքսի էր նման
Ճայ անցավ կամրջի տակով
Կողս դեմ տված քայլում էի դեպի Endless Night
Հասնելու Հարավային Կարոլինա
Իմ անկուշտ սիրո Մեքքան
Որ կրում է բաղձալի անունը
Կ Ա Ր Ո Լ Ի Ն Ա
Իմ առաջին սիրո Պոեմի վերնագիրը
Բաղկացած իմ ու նրա անունների վանկերից

Ու ոտք դրեցի Կարոլինայի հողը թե չէ
Պատահեց անսպասելին
Կարոլինայում
Ես տեսա աղավաղված պատկերներ իմ «Կարոլինա» պոեմից.
«Կաբրիոլետում նա է ու նա. ճանապարհում է նրանց քնկոտ օձը
եւ դեպի Գրողի ծոցը»
Աչքերիս առաջ մի տեսարան էր բացվել
Welcome to South Carolina! գրվածքով մեծ ցուցանակի դիմացի մայթին
Վրաերթ արված հաստ ու երկար օձ
Երկարության կեսը սեփական արյան չորացած հունն էր
Քիչ հեռու
Մի քանի տարվա հնության փոշիով պատված կաբրիոլետ իջած ակերով

Երկար նայում էի
Սառը քրտնքի միջով
Մոլի աթեիստի դեֆոկուսացած տեսադաշտում
Ուրվագծվում էր ԱՍՏՎԱԾ
Ու դառնում էի պոետ

Հետդարձի ճանապարհի մի մասն անցա հետ□անց
Տեսարանը փոքրանում էր վառվող թղթի պես
Իր ստվերի հետ ծանոթացող փոքրիկ փիսիկի պես
Ես վերստին ծանոթանում էի ինքս ինձ հետ

Ինձ մինչ այդ թվում էր թե ինձ համար
Պոեզիան ոչ այլ ինչ է քան սերս արտահայտելու մի միջոց
Բայց հիմա արդեն պարզ գիտակցում էի որ
Ինձ համար
Սերը ոչ այլ ինչ է քան
Պոեզիա արտահայտելու հազարավոր միջոցներից մեկը
Ու դառնում պոետ
Որը ձայնն աշխարհը գցած հայտարարում է

Մարդու մեջ գնահատելի է մենակ Պոեզիան
Մնացած որակները փուչ բաներ են

Սիրահարությունը մարդասիրության մայրն է

Ես սիրում եմ քեզ

Արեւելքն ու արեւմուտքը շարունակ վոլեյբոլ էին խաղում
Արեւով մի քանի տասնյակ նետում հասցրին փոխանակել
Մինչ հոգնած ջարդված կհասնեի Ամերիկայից տուն

Ինչպես օձի խայթոցից դեղ
Նրա անտարբերությունից Պոեզիա քամելու

Դեկտեմբերի 1, 2003-մարտի 21, 2004


LOVE AT EVERY SIGHT

All people except Poets
Are insane

The oppressive majority of all people are insane
So their insanity appears sane

And when I revolt against this all-consuming insanity
They think me insane

All Poets
Are insane

Miracles exist
Without a doubt
And I am so sure of this
As I am that had your nose been slightly more hooked
The whole face of the earth would have been changed
You are a feast

I wrote my first poem
With my steps
When as a student struck down by my mad infatuation
I roamed the streets and alleys of my city
Writing the long name of my beloved with the trajectory of my steps
I wore out entire neighborhoods under my feet memorizing the sequence of the gigantic letters
E V E L I N A

Within a few weeks I managed to cover
The floor plan of an entire huge metropolis
With a handwriting
Rather a foot-writing
That would send me straight to a psychiatric ward
With a never before seen diagnosis: LINA

I longed to tickle her all over her body
I longed to rape each one of her pores
I longed to stand with her face to face
And tie her long hair into one knot with mine
With the sun pouring in through hair-thin cracks
I longed to show her the world in my eyes
I longed to see her just once past midnight
And instead of the lunar phases
I saw the flying half-moons of her nail clippings
I longed to comb my hair with her fingers
To use her paint-covered palms for painting my car
I longed to rip out her long hair
And replace with them the strings of my electric guitar
I longed to become her three-dimensional geometric shape of choice
I longed to drive my teeth through her tits
And dangle from her nipple panting in rhythm with all of her knickknacks
I longed to be at her house
I longed to find her behind every opening door
I longed to pull her vagina over me instead of underwear
I longed to be her passwords
I longed to look at the world through the earring holes in her ears
I longed to become her achievable but unfading dream
I longed to have her blow me behind the wheel of a speeding car
I longed to be crucified on her body
And in this way mix our bloods together for eternity
I longed to watch her
Meticulously brush my teeth with her long eyelashes
And I was becoming a Poet

Baby
I’m offering you a beautiful guy who creates beauty
What more can you want?
Or does my beauty-creational pursuit
Indicate insufficiency of your consummate beauty?

She loved another
A cliché story
As trite as two and two is four

Everyone has abandoned you except yourself.

How I worshipped the hieroglyphics of her body movements

She was crazy about the moon
She was barely nineteen
And although she wasn’t one of those sentimental dreamy saps
At night she liked to look at the moon for a long-long time
Then it donned on me that I should become an astronaut
And go to the moon to get my fill of her glances directed at “me”
But I was destined to become
An air traveler at best
And instead of the moon

I flew to America
Following in Columbus’s air-tracks
I cabbed from New York to New Jersey
Then Georgia
To earn some dough for the first time in my life
Menial labor
Sleepless nights
Depression
Guns to my head and shooting some whiskey
Exhaustion
Hard overtime work
Smoking joints
Busting my ass
The owner paid me each buck as generously
As the prostate gland yields a drop of piss
Fucking capitalists
A few months later we rented a ride
Loaded up on beer
Shoved all that shit in the ass of the old Toyota
And zoomed to the Atlantic
To elevate the sea level with our hardened bodies
Beach entertainment
Beach volleyball with beautiful chicks playing like crap
Shielding our eyes with colorful beach bikinis worn on our faces
Chasing the shrieking chicks looking for their bikinis
The summer sun tanning on
Sizzling beach asses

Out of the ocean washing up the shores of the sand-covered town of Savanna
The tide would throw us
Wet to the bone
With familiar unfamiliar girls and guys
Into nightclubs
We’d shake off the water
The exclamation points of our toxic trips
We moved mercilessly distorting da Vinci’s “Proportions of the Human Body”
Hung out danced went nuts fucked but
I kissed with the knowledge that I was spitting into those mouths
At the club
Mad
Poseidon

I barely made it out of this bedlam of dancing and the crazy rhythms of the drum&bass
I was shit-faced and at three in the morning
I stood by myself on a very long bridge
Shaky and unsteady like me
And dreamed of how Lina unable to endure our separation would ask
Amazon.com to caringly ship me into her arms
NO PEDESTRIANS
My feet took me against the wind away from the illuminated city into the remote darkness
I knew that waiting for me on the other side of the bridge was South Carolina
I could sense Lina moving on the other hemisphere
Of the globe which was only a circus ball
Rolling under her feet
In the opposite direction of her careless steps
I’d decided to take a solitary swim off a nearby Carolinian beach
From time to time huge trucks rushed by
The darkness ahead was frightening indeed
And there was mysteriousness in this darkness
So I left the drunken buzz behind
I used to walk from one side of my city to the other
To Love Street
Where my beauty lived
Pressing the walls of her house to my ears
Deaf to the world I searched for her voice the domestic hustle and bustle
At least a cough at least a burp at least the intestinal winds
Now I walked alone in the dark on the other side of the world
Over some shaky bridge
My reason long ago knocked out by the powerful jabs of my heart
It silently quivered like a beheaded white dove
Look into its eyes
Then I’d go visit one of my friends
Bang on the door until somebody answered
I’d drag him sleepy outside
And amidst the winter frost passionately describe my emotional state
Pouring nonsensical ideas into the steam coming off my lips
From afar this bitter spectacle resembled an amusing comic strip
A seagull flew up from underneath the bridge
I would head unrelentingly into the Endless Night
To get to South Carolina
To the Mecca of my insatiable love
That carried the cherished name
K A R O L I N A
The title of my first poem
Composed of the syllables of our first names

When I stepped onto Carolinian soil
I was startled
Here
I found distorted scenes from my poem “Karolina”
“She and He in a convertible, a sleepy serpent’s leading them
… straight to the devil’s den”
In front of my eyes
To the left of the road sign that read
Welcome to South Carolina!
Lay a huge snake run over by a car
In a puddle of dried blood half the length of its body
A little farther down the road
Covered with years of dust a convertible car
With flat tires
I looked on for a while
In cold sweat
My blurred vision of a fervent atheist
Revealed the emerging contours of God
And I was becoming a Poet

I left walking backwards part of the way
The scene was shrinking like burning paper
And like a kitten that sees its own shadow for the first time
I was meeting myself anew

I used to think that for me
Poetry was only a way to express love
But after this I clearly realized that
For me
Love was nothing more
than one of the thousand ways to express Poetry
And I was becoming a Poet
Shouting to the world at the top of my lungs

Poetry is the only precious human quality
All the others are nonsense

Love is the mother of philanthropy

I love you

East and West kept playing volleyball
They exchanged a few dozen serves of the sun
As I made my way homeward from America
Tired and worn out

To distill Poetry from her indifference
Like medicine from snake venom

Translated from the Armenian by Margarit Tadevosyan
in collaboration with the author

December 1, 2003-March 21, 2004

Introducing Karen Karslyan

A Yerevan native and recent transplant to LA, Karen is a widely published poet who writes in Armenian and in English.

Click here to access Karen's personal webpage

SPECIAL EDITION: Two short poems by Lola Koundakjian

It's not just another day...
It's me plus one year...
myself growing, evolving, continuously...

So on this birthday, I release two pieces written in July of 2006.

Click the link to hear In my sleep, and, In flight read by the celebrant herself.

Գիշերը քունիս մէջ՝
Աշխարհը հանդարտ է,
Երկինքը անբիծ,
Քաղաքները լուր
Փոքրիկները բարի
Պատանիները անկախ
Ծերերը ժպտուն
Աղքատները կուշտ
Հիւանդները յոյսով։


Dedicated to the Kroshian family, in Boston.


Լուսնակ գիշեր է,
Աստղերը կը փայլին
Փոքր օդանաւիս շուրջ.
միթէ ճամբան կը լուսաւորեն որ ապահով հասնի՞մ։

Հոս հոն փոքր քաղաքներ
կը շողան ադամանդներու նման
ու ահա հորիզոնին՝
արեւը կը ծագի։

Copyright 2006 Լօլա Գունտաքճեան

ՀԵՆՐԻԿ ԷԴՈՅԱՆ: ԷԶՐԱ ՓԱՈՒՆԴԻ ԾԱՌԸ

Օրն աճում է իմ մեջ,

լցվում է, հասունանում, ժամերը դանդաղ

տարալուծվում են իմ երակներում,

ալիքներն ափն են ծեծում,

նա մեծանում է, թափվում չորս կողմից,

նա իմ մեջ է, թեեւ

նրա ձայները գալիս են դրսից:

Ես նրան տալիս եմ իմ արյան կաթիլներից,

իմ շնչած օդից,

իմ ուժից, չարչարանքից, իմ լռությունից,

նա վերցնում է այն, ինչ ես եմ վերցնում,

ես նրան կյանք եմ տալիս,

նրա արմատները քանդում են կուրծքս

եւ հասնում մինչեւ հողը:

Հենրիկ Էդոյան: Կանգնած էր ծառը մենակ

Կանգնած էր ծառը մենակ
Քամու եւ անձրեւի դեմ,
Iոսում էր երազի մեջ,
Եւ նա միայն ծառ չէր:

Ապրում էր մարդը կյանքում
Օրերի ստվերի տակ,
Լռում էր ծառի կողքին,
Եւ նա միայն մարդ չէր:

՛ացվում էր սերը դանդաղ,
Փայլում էր ինչպես դանակ
Ծառի եւ մարդու միջեւ,
Եւ նա միայն սեր չէր:

Եվ հետո երգն էր բխում
Լռության խավար կողից,
Գալիս էր, անշարժանում,
Եվ նա միայն երգ չէր:


The Tree stood alone

The lone tree in its dream
withstood weather and barm;
it could articulate the storm.
It was more than a mere tree.

A man spent his life span
near that vocal tree
wordlessly, silently.
He was more than just a man.

Glistening like a steel knife
between man and tree
love crept in by degrees.
And slowly became more than love.

Then a song began to be sung.
In the dark silence it welled
uninvited, uncalled
and was more than a song.

Henrik EDOYAN (1940- )

Translation by Lilit Abajyan.

This poem and translation have appeared in naturopa, no 103, 2005.

L’arbre solitaire

L’arbre solitaire en son rêve

résistait aux intempéries;

il faisait front à la tempête.

Il était bien plus qu’un arbre ordinaire.

Un homme passa toute sa vie

près de cet arbre à voix

sans un mot, en silence.

Il était bien plus qu’un homme ordinaire.

Luisant tel un couteau d’acier,

entre l’homme et l’arbre

l’amour se glissa peu à peu.

Et lentement devint plus qu’amour.

Puis un chant s’éleva.

Il emplit l’ombre silencieuse,

surprenant, ensorceleur,

et devint plus qu’un chant.

Traduction: Conseil de l’Europe, 2005.

---

Naturopa is a French-English magazine published by the Council of Europe. Since 1968, it has worked on raising awareness among European citizens and decision makers of the importance of sustainable development in Europe by focusing on its unique heritage.

Click here for Europa's website.

PEN Organization

On November 30, 2006, as a member of Pen America, I went to a holiday card writing blitz. About 40 of us sat around big tables, took a bunch of UNICEF cards and sent greetings to journalists and writers and their families around the world who are either currently in prison or on trial.

PEN provided the UNICEF cards, envelopes, address labels, and postage.

It was very moving to find the name of Hrant Dink amongst the names. My father, who came to volunteer with me, and I, wrote to Mr. Dink.

It must be said that my Dad, who normally has to be bribed to write holiday cards to family members, sat and wrote cards in Arabic, French, Turkish, and some in English to complete strangers in the Middle East, Africa, Cuba and China. As a retired photo journalist, he knows all about freedom of the press.

To know more about PEN, visit its sites, and start by readings its Charter.
The Website of Pen America and
International Pen

---

Armenian-American authors who are members of PEN include:
Peter Balakian
Eric Bogosian
Chris Bohjalian
Diana Der-Hovanessian
Gregory Djanikian
Marjorie Housepian-Dobkin
Nancy Kricorian
Peter Sourian

Armenian authors overseas who are members of PEN include Vahé Godel (Switzerland)

PEN's Armenian Centre:
President - Anna Hakobyan
App. 8, 24 Papazian st, Yerevan, 375012, Armenia
Email: armpen@arminco.com

Mariné Petrossian: ԵՐԵՔ ՊԱՏԱՀԱՐ ԵՐԵՔՆ ԷԼ ԱՇՆԱՆԸ/THREE ACCIDENTS THAT HAPPENED IN AUTUMN

Click the link to hear
THREE ACCIDENTS THAT HAPPENED IN AUTUMN read by the author,Mariné Petrossian.

մի անգամ աշնանը
դուրս էկա որ գնամ խանութ
տեսա քաղաքն ուրիշ ա
ու փողս արդեն չի անցնում

որոշեցի քայլեմ փողոցներով
նայեմ դես ու դեն
մինչեւ որ մի բան կպատահի
կամ էլ դրամս կդառնա փոխարկելի

------

մի անգամ աշնանը
սրճարանում նստած էի
տեսա մատուցողը խոսում ա
ու ես ոչինչ չեմ հասկանում

իսկ գարեջուրը առաջվանն էր
առաջվանն էին նույնիսկ գները
մատուցողը տեսավ չեմ հասկանում
թողեց գնաց

------

մի անգամ ուշ աշնանը
բաղրամյանով իջնում էի ցած
տեսա ձեռքիս ծաղիկներ կան
ու չէի հիշում որտեղից

հասկացա որ բան ա պատահել
բայց մարդ չկար որ հարցնեմ
բաղրամյանը ծայրից ծայր դատարկ էր
ու կամաց անձրեւ էր գալիս

From the volume Հայաստանի ծովափին (On the Armenian Shores), Actual Art, 2006.

Trois incidents

un jour d'automne
en me rendant au magasin
j'ai vu que la ville était autre
que mon argent ne valait déjà plus rien
j'ai décidé d'aller par les rues
de regarder de-ci de-là
jusqu'à ce qu'une chose arrive
ou que je puisse changer mon argent

+++

un jour d'automne
assise dans un café
j'entends le serveur qui parle
et je n'y comprends rien

la bière était d'autrefois
les prix étaient d'autrefois
voyant que je ne comprenais rien
le serveur est parti

+++

un jour de fin d'automne
je descendais l'avenue Bagramian
je vois que j'ai des fleurs à la main
sans trop savoir pourquoi

j'ai compris qu'une chose était arrivée
mais personne à qui poser la question
l'avenue Bagramian était déserte
et il pleuvait doucement.

Traducteur Denis Donikian

Introducing Mariné Petrossian

Mariné Petrossian lives in Yerevan. She is the author of three poetry books published in Armenia (Բանաստեղծություններ, 1993, Կանոնական պատմություններ, 1998, Հայաստանի ծովափին, 2006) and another two translated and published in France (J'apporterai des pierres, 1995, Erevan, 2003, Editions Comp'Act).

Mariné writes also essays. Her essay “Antipoetry, or When the Poet Does Not Seek an Alibi”, on contemporary Armenian poetry, has aroused a controversy in Armenian literary circles.

Mariné has participated in several poetry festivals and gatherings, such us the XXI International Biennial of Poetry in Liège, 1998; Struga Poetry Evenings, Macedonia, 2000, 2002; International Conference on Armenian Contemporary Literature, UCLA, 2001; Huitième Salon du Livre d'Europe centrale et orientale, Die-Drome, France, 2001. In 2005 she won a UNESCO-Aschberg Bursary for Artists and was granted a residency at Djerassi Resident Artists Program, Woodside, California.

Grish Davtian/ԳՐԻՇ ԴԱՎԹՅԱՆ: ԳՈՒՆԱՏՈՒԹՅԱՄԲ

Գունատվել են այտերդ,
Շուրթերդ թաց են,
Գրկիդ փափուկ լանջերը
Կիսով չափ բաց են...

Սիրո տենչով ես եկել,
Կպել ես կրծքիս,
Գրկիս տրոփն ես կտրել
Տիրում ես սիրտիս,,,

Դժգունել է ճակատդ
Սիրո գաղտնիքով,
Քունքերդ տաք են իղձով,
Ի՛մ էլ տաք բաղձով։

Ես ո՞ր հեքիաթը պատմեմ,
Որ դուր գա սրտիդ,
Որ իմ սիրով փարատեմ
Դժգույնը դեմքիդ...


Գլենդել, Կալիֆորնիա

ԳՐԻՇ ԴԱՎԹՅԱՆ: ԱՆՈՒՇԱԲԵՐ

Ուզում եմ գաս ու բերես
Բուրմունքները քո,
Որ շուրթերիդ համով են
Իմ գավը լցնում.
Որ շունչիդ տաք շոյանքով
Քունքերս են խանձում.
Որ շրշում են,
Փսփսում են գգվանքներ,
Ու մտքերիս զգացումներ են բաշխում...

Ուզում եմ գաս ու բերես
Փափկությունը քո,
Որ ծոցիդ ու կոնքերիդ
Հեշտանքն են ինձ պարգևում,
Որ բումբերիդ քնքշությամբ
Օղակվում են ինձ,
Եվ իմ տենդի ու եռքի
Հևքն են սպառում...

Արի ու բեր քո քրքուր
Գրգանքները ջերմ,
Ու իմ սիրած բաների
Անուշները բեր...


Գլենդել, Կալիֆորնիա

Copyright Grish Davtian