Զահրատ: ՄԻԱՎԱՆԿ ՏԱՍՆԱԲԱՆԵԱՅ

ԲԱՌ

Պէտք է գորովով մօտենալ բառին

Որպէսզի տոկայ
ամուր ծառ դառնայ
ծառանայ քարին դէմ
երբ զինք քարկոծեն
- Չմնայ մինակ
Բառեր գան իր շուրջ - առաջ կամ ետեւ-
Շարուին զետեղուին
բծախնդրօրէն-

Պէտք չէ խնամքը զլանալ բառէն

ԲԱՆ

Պէտք է խնամքով մօտենալ բանին

Ան կար սկիզբէն
կար ամենազօր
- Աստուած էր նոյնիսկ

Հիմա կը սպասէ մէկու մը որ զինք
ստեղծէ նորէն
- Հիմա կը սպասէ իր բանաստեղծին-
Պէտք չէ մեր սիրտը խնայել բանէն

ԳԻՐՔ

Պէտք է սրտաբաց մօտենալ գիրքին

- Գիրք որ կ՛ամփոփէ ինչ որ մենք էինք
ինչ որ եղանք մենք-
Մինչ դեռ ինչ որ մենք պիտի ըլլանք դեռ
կը մնայ անտիպ

- Պէտք չէ կիսաւարտ հեռանալ գիրքէն

ՏՈՒՆ

Պէտք է աւարտուն մօտենալ տունին

Տունն է ուր կ՛երթանք ու կ՛ապաստանինք
Հոս հոն թափառելէ վերջ անդաստական-

Միշտ տունն է ուրկէ կը ցանկանք փախչիլ
Որ ազատ ապրինք մենք աստանդական

Պէտք չէ շատ կանուխ բաժնուիլ տունէն

ՀՈՂ

Պէտք է շատ կանուխ մօտենալ հողին
Այն ցեխին որմէ մարդը կը շինուի
Այն կաւէն որմէ մարդը կը կերտեն

- Մարդ կայ որ ցեխ է - կը մնայ միշտ ցեխ-
- Մարդ կայ ցոլքն ունի անխարդախ կաւին
Նայած թէ ինչ շունչ փչուեր է իրեն

Պէտք չէ քէն ընել - հեռանալ հողէն

ՍԱՂՄ

Պէտք է ամէն քէն մոռնալ եւ այդպէս
մօտենալ սաղմին.
- Սկիզμը ամէն արկածախնդրութեան -

Չի գիտակցիր ինչ անգիր օրէնքով
եւ ինչու համար
կ՛աճի - կը շատնայ-
Կ՛աճի որ օր մ՛ալ ինքն սկիզբն ըլլայ
նոր նոր սաղմերու-

Պէտք չէ սակարկել ներզօր սաղմին հետ

ԿԻՐՔ

Պէտք է անսակարկ մօտենալ կիրքին

Միշտ ան է որ մեզ պիտի խթանէ
որպէսզի հասնինք
ուր պէտք է հասնիլ
- հոն ուր երազը մեզ կ՛առաջնորդէ-
- Եթէ երազ ունինք-

Պէտք չէ աներազ μաժնուիլ կիրքէն-

ԼՈՅՍ

Պէտք է երազով մօտենալ լոյսին
Որպէսզի գիտնանք
ուր ենք - ուր կ՛երթանք-

Լոյսերը վառել պէտք է քանի որ
Որպէսզի տեսնենք թէ ուր ենք հասեր
- Ու նորէն պէտք է քալել դէպի լոյս
քալել անսայթաք
քալել անխարխափ-

Պէտք չէ կէս ճամբան զրկուիլ լոյսէն

ՄԻՒՍ
Պէտք է սրտաբաց որոնել ճամբան
որ միւսին կը տանի

Միւսը որուն հետ
Օրը տեւական տօն մը կը դառնայ
- եւ որուն համար
Դուն ալ այն միւսն ես որուն կը սպասէ

Հեղ մը որ գտար
գոնէ երազ մը միատեղ չապրած
Ինչու եւ ինչպէս μաժնուիլ միւսէն

ՁԱՅՆ

Պէտք է լաւ դատել
Ինչպէս եւ ինչու մօտենալ ձայնին

Ձայնել բարձրաձայն
Ձեռքբերումը մեր ազատ գոյութեան
Ու չարտօնել որ
Օտարոտի եղծ ու կեղծ ձայներով
Օրօրուինք ու մենք քնանանք ի սպառ

Պէտք է մշտարթուն տոգորուիլ ձայնէն

ՎԵՐՋԱԲԱՆ

Պէտք է մշտարթուն մօտենալ վերջին

Թէպէտ միշտ պատրաստ
Բայց միշտ պնդել թէ կանուխ տակաւին
Թէ չէ մաշած մաշկը որ կը պաշտպանէ
Փճացումին դէմ
Թէ անժամանակ
Կորուստն է պղտոր սահմանէն անդին

Եւ հաւատալ թէ զօրեղ ենք այնքան
Որ ինքնապաստան
Կրնանք խուսափիլ ահաւոր վերջէն

Փորձառու ագռաւ մը կþազդարարէ
Պէտք չէ խուսափիլ ահաւոր վերջէն

ԶԱՀՐԱՏ

«Ազդակ Գրական» Թիւ 3, 2012