Փանոս Ճերանեան։ Կակաչի մը Օրագրէն
Քամիներու
թէժ լարերուն վրայ ծաղկած՝
ես կակաչն եմ յիշողութեան։
Եփրատ գետի ոլոր-մոլոր ափերուն,
աւազներէն, աստղերէն ա՛լ աւելի
շօշափեցի գոյնը կարմիր ալիքի։
Ու համրացայ հեգելէն
հոգեվարքի այբբենարանն հայ մանուկներուն,
ու խլացայ ունկնդրելէն Տէ՜ր Ողորմեան՝
անոնց անթեւ թռիչքին
տիեզերքի տարածքները ճանկռտող։
Դողս մնաց ամայքին մէջ ,
զիրար փնտռող տառապահար ափերուն։
Փանոս Ճերանեան
«Մարմարա Գրական Գեղարուեստական», 25 Փետրուար 2021
No comments:
Post a Comment