Alina Gregorian: Kansas

“Look at the turnips,” you said.

We are miles away from the farm

that sells turnips by the bushel

and your eyebrows are growing

tired from squinting at the road.

“Look at the way you tremble

when I hold you up to the light

of the television and compare

you to a basket of folding chairs.”

This poem has been published in Food Corp and appears here courtesy of the poet.

Alina Gregorian: Color Theorist

Tell me what you know about colors

how they aggrandize on your shoulders

as I rest my thoughts upon your brow.

And suddenly you know all the reasons

why π has been counted through the ages

as a mechanism for developing an apathy

calculator—not that we want one—but

isn’t it odd the way you don’t want

too much green on your lips.

This poem has been published in Food Corp and appears here courtesy of the poet.

Alina Gregorian's poems have appeared or are forthcoming in various publications including Boston Review, Washington Square Review, Caketrain, Juked, and The Best American Poetry Blog. She edits Maggy (www.maggypoetry.com).

Armenian Poets at the First New York Poetry Festival

Nancy Agabian, Lola Koundakjian and Alan Semerdjian will reading at the 1st New York Poetry Festival, on Sunday July 31st at 1pm.

They will appear on Stage 2 -- the Brigadier, representing the Armenian Poetry Project and Gartal.

Free and open to the public, the first annual New York Poetry Festival (NYPF) on Governors Island will showcase all of the different formats, aesthetics, and personalities of New York City reading series and collectives, in one place at one time, July 30th and 31st.

With over 30 reading series, 100 poets and tons of vendors on board, the festival intends to create branches between disparate poetry communities, and other artists and artisans, by bringing poetry out of the dark bars and universities and by placing it amongst sycamores on an island in the sun.

For more information about The Poetry Society of New York and updates about the festival, please visit www.tpsny.org.

Bob Holman will serve as our Grand Marshal.


Bring a picnic, blanket, sunscreen, and lots of water!

Շահան Շահնուրի ՆԱՀԱՆՋԸ ԱՌԱՆՑ ԵՐԳԻ գերմաներէն

We are happy to announce the German translation and publication of Shahn Shahnur's seminal work "Retreat without Song"
For more information, visit
http://www.hay-media.de/

Դանիէլ Վարուժան։ ԱՆԴԱՍՏԱՆ

Արեւելեան կողմն աշխարհի
Խաղաղութի՜ւն թող ըլլայ...
Ո՜չ արիւններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մէջ ակօսին.
Ու երբ հնչէ կոչնակն ամէն գիւղակի՝
Օրհներգութ՜իւն թող ըլլայ։ 

Արեւմտեան կողմն աշխարհի
Բերրիութի՜ւն թող ըլլայ...
Ամէն աստղէ ցօղ կայլակի,
Ու ամէն հասկ ձուլէ ոսկի.
Եւ ոչխարներն երբ սարին վրայ արածին՛
Ծիլ ու ծաղիկ թող ըլլայ։

Հիւսիսային կողն աշխարհի
Առատութի՜ւն թող ըլլայ...
Ոսկի ծովուն մէջ ցորեանին
Յաւէտ լողայ թող գերանդին.
Ու լայն ամբարն աղուներուն երբ բացուի՛
Բերկրութիւն թող ըլլայ։ 

Հարաւային կողմն աշխարհի
Պըտղաբերում թող ըլլայ...
Ծաղկի՜ մեղրը փեթակներուն,
Յորդի՜ գինին բաժակներուն.
Ու երբ թխեն հարսերը հացը բարի՛
Սիրերգութի՜ւն թող ըլլայ։




Daniel Varoujan - ANDASTAN *

At the Eastern part of the earth
Let there be peace…
Let sweat, not blood, flow
In the broad vein of the furrow,
And at the toll of each hamlet’s bell
Let there rise hymns of exaltation.

At the Western part of the earth
Let there be fecundity …
Let each star sparkle with dew,
And each husk be cast in gold
And as the sheep graze on the hills
Let bud and blossom bloom.

At the Northern part of the earth
Let there be abundance …
In the golden sea of the wheat field
Let the scythe swim incessantly
And as gates of granaries open wide
Jubilation let there be.

At the Southern part of the earth
Let all things bear fruit…
Let the honey thrive in the beehive
And may the wine run over the cups
And when brides bake the blessed bread
Let the sound of song rise and spread.

Daniel Varoujan 1914

Translated by Tatul Sonentz

*Name of the ritual of the Ceremonial Blessing of the 4 corners of the earth -- a Sacrement of the Armenian Apostolic Church

Andastan
(Bénédiction des quatre coins du monde)

Que la paix soit
A l’Est de la terre...
Que la sueur coule, pas le sang,
Dans les larges artères des sillons.
Et quand les carillons sonnent dans chaque bourg
Que le cantique retentisse !

Que la fertilité soit
A l’Ouest de la terre...
Que chaque étoile luise intensément,
Que de chaque épi coule de l’or,
Et quand les troupeaux vont au pâturage
Que la semence germe dans le sol !

Que la prospérité soit
Au Nord de la terre...
Que la faux moissonne à tout jamais
Dans la mer des champs dorés,
Et quand s’ouvre la vaste grange
Que la terre inonde de bonheur !

Que la floraison soit
Au Sud de la terre...
Que les ruches abondent de miel,
Que le vin déborde dans les verres.
Et quand les femmes cuisent le pain
Que résonne l’hymne à l’amour !

Tr par Berge Turabian

ANDASTAN di Daniel Varujan

(Benedizione per i campi dei quattro angoli del mondo)

Nelle plaghe d’Oriente
sia pace sulla terra…
non più sangue, ma sudore
irrori le vene dei campi,
e al tocco della campana di ogni paese
sia un canto di benedizione.

Nelle plaghe dell’Occidente
sia fertilità sulla terra…
Che da ogni stella sgorghi la rugiada
e ogni spiga si fonda in oro,
e quando gli agnelli pascoleranno sul monte
germoglino e fioriscano le zolle.

Nelle plaghe dell’Aquilone
sia pienezza sulla terra…
Che nel mare d’oro del grano
nuoti la falce senza posa,
e quando i granai s’apriranno al frumento
si espanda la gioia.

Nelle plaghe del Meridione
sia ricca di frutti la terra…
Fiorisca il miele degli alveari,
trabocchi dalle coppe il vino,
e quando le spose impasteranno il pane buono
sia il canto dell’amore.

Զապէլ Ասատուր։ Ծովուն

Մութ գիշերին լռութեան մէջ խորասոյզ,

Պատուհանիս առջեւ նստած կ՚երազեմ,

Լայնածաւալ ծովն հոն փըռուած է անյոյզ.

Ալիքներու հեծիւնն հազիւ կը լըսեմ.

Սակայն կը զգամ լուռ թաւալումը ջուրին,

Դէպի անհուն, դէպի անծիր ափունքներ,

Անոր գաղտնի օրօրումները խորին,

Խըռովքն անոր ալուցքին մէջ եռուզեռ։

Ու կը նայիմ իմ հոգւոյս խորն յուսահատ

Որ անյատակ ծովուն այնքան կը նմանի.

Երանի՜ քեզ, կ՚ըսեմ, օ՛ ծով, որ ազատ

Կը հետեւիս հովին որ զքեզ կը տանի։

Սիպիլ
Քընալը, Օգոստոս 1912

Reading tonight at Beyond Baroque, Venice, California

July 8, Friday 7:30 PM
AN EVENING OF NEW WORK: WRITING, MUSIC, PERFORMANCE
Enjoy an evening of writing, music, and performance by poets ARA SHIRINYAN, KAREN KARSLYAN, performer and author ANAHID ARAMOUNI KESHISHIAN, and singer/songwriter SOSEH KESHISHYAN.

Beyond Baroque
681 Venice Bl. Venice, CA 90291
Phone 1-310-822-3006

Վահան Զանոյեան։ Հրաւէր...

Ի՜նչ վստահութեամբ

հրաւիրեց քեզ...

«...եկէ՛ք ինծի

բոլոր յոգնածներ եւ բեռնաւորուածներ

եւ ես ձեզ պիտի հանգստացնեմ...»

 ինծի՜ եկուր...

            արձանգանքեց ականջիդ մէջ

եկու՜ր

            եկու՜ր

                        հանգստացի՜ր

հասաւ քեզի

ինքնավստահ Հիւրընկալին

կանչը ուժեղ

...որովհետեւ

յոգնած էիր

բայց քանի որ

դուն այդ պահուն

հանգստութիւն

չէիր բաղձար

չըմբռնեցիր

խորհուրդը այդ հին խոստումին

ու վերջապէս

ընդունեցիր

որ թերեւս հրաւէրը

ղրկուած չէր

քու հասցէիդ

այլ միայն այն

յոգնածներուն

որոնք կ'անցնին համեստ ու հեզ

արդէն մոռցած

նպատակը իրենց բերան

Պատմաբաննե՜ր

կը կոչէիր

            դուն գանոնք

պատմաբաննե՜ր

դուք ձեր անկման

            խղճալի

մեկնաբաննե՜ր

դուք ձեր թշուառ

            պարտութեան

կեանքին կէսը

ձախողելով անցուցիք

եւ միւս կէսը

            բացատրելով

բացատրեցի՜ք

դուք անընդհատ բացատրեցի՜ք

ու յուսացիք

արդարացնե՜լ

ու համոզել...

մինչեւ այսօր

երբ վերջապէս

յոգնած էք...

Ու տակաւին

պիտի հարց տաս

ինչու՞ եկար

            ու յոգնեցար

            յոգնեցուցիր

բեռ կրեցիր

            ու բեռ դարձար

ու տանջեցիր

            տանջուեցար

բայց հիմա հոս

գլուխդ կախ

հրաժարած

կ'ուզես հանգչիլ

երբ տակաւին

յոգնութիւնդ արդարացնող

ոչ մէկ  արդար օր կամ գիշեր

չես վաստակած

ոչ մէկ հաւատք

չես նուաճած

չես փարատած

            ոչ մէկ կասկած

չես ստեղծած

            ոչ մէկ բարձունք

            ոչ մէկ աստուած

Օ՜ դուք հմուտ

            մեկնաբաններ

            ձախողութեան

գիտէ՞ք արդեօք

եթէ երբեք

ունենայիք

մէ՜կ նուաճում

մէկ յիշարժան

            իրագործում

մէ՜կ յաղթանակ

            որ թողուր հետք

ու պարզ խօսքով՝

եթէ միայն

            յաջողէիք

պահ մը գոնէ

տիրել կեանքին

չէի՜ք յոգներ

չէիք զգար որեւէ բեռ

եւ աւելին՝

թերեւս դուք

Հիւրընկալին հրաւէրը

չէի՜ք լսեր...

Վահան Զանոյեան

Նոյեմբեր 2010

Վահան Զանոյեան։ ...Ու Եզրէն Անդին

 Գաղտնիքներդ են որ

կ'ազատագրեն քեզ...

Կեանքէդ ի՞նչ ունիս

որ դեռ չես բաժնած

ուր չեն մասնակցած

դերակատարներ

չես հրաւիրած

ականատեսներ

ի՞նչն է որ քուկդ է

ու միա՛յն քուկըդ

ու՞ր են գանձերդ

որ պիտի մտնեն հետդ գերեզման

որ պիտի չտաս

պիտի չցրուես

պիտի չթողուս ոչ մէկուն ժառանգ

միակ գանձերը որ պիտի տանիս

ու մահուընէդ ետք

պիտ մնան քեզի...

ինչե՜ր կան պահուած

գանձարանիդ մէջ

քանի՞ գաղտնի սէր

ու քանի՞ խոստում

դեռ քանի՜ սուրբ ուխտ

քանի գողտրիկ պահ

ու ցնցիչ ապրում

եւ քանի հաճոյք

քանի անյագ իղձ

ու քանի ցասում

քանի ներուած մեղք

ու վիրաւորանք

քանի՜ ափսոսանք...

Գաղտնիքնե՛րդ են որ

կ'ազատագրեն քեզ...

պէտք չունիս այդպէս

դիտելու զանոնք

            մեղաւոր սրտով

գաղտնիքներդ են որ

կ'ազատագրեն քեզ...

պաշտպանէ՛ զանոնք

մի՛ ենթարկուիր

խոստովանանքի սուտ խոստումներուն

մի՛ խոստովանիր

մի՛ բացայայտեր

մի՛ յանձներ զանոնք

այդ անդիմագիծ

պիղծ գազաններուն

տկարներու՜նն է

            խոստովանանքը

անոնք որ չունին

ոգին տոկալու

            ոգին ըլլալու՛

եւ ընդունելու

ճակատագիրը իրենց ստեղծած

ծանր սուտերուն

ու գաղտնիքներուն...

կ'ուզեմ որ ապրիս

գաղտնիքներուդ հետ

գաղտնիքներուդ մէջ

գաղտնիքներովդ

կ'ուզեմ որ ըլլան

քու ապաստանդ

քու մենարանդ

կ'ուզեմ որ ըլլան

ոտքիդ կռուանը

կուզեմ որ սիրե՜ս

            քու գաղտնիքներդ

ճիշդ այնպէս ինչպէս

սիրած ես դուն միշտ

ճիշդ այնպէս ինչպէս

սիրած ես մարդիկ

թէկուզ գաղտնաբար

եւ անյուսօրէն

թեկուզ մութին մէջ

            քու երազներուդ

ճիշդ այնպէս ինչպէս

սիրեցիր զանոնք

որոնց դուն երբեք

չհանդիպեցար

որոնց դուն երբեք չկրցար ըսել

թէ ի՜նչ խենդութեամբ

            սիրեցիր զիրենք

Գաղտնիքնե՛րդ են որ

կ'ազատագրեն քեզ...

մանաւանդ հիմա

քու մայրամուտիդ

գաղտնիքներէդ զատ

ի՞նչ ունիս բարի...

Վահան Զանոյեան

Փետրուար 2011

Վահան Զանոյեան։ Հոգիիդ Եզրին...

Արգելափակուած

            գաղտնիքներուդ մէջ

կը նստիս կրկին

հոգիիդ եզրին

ու կը նայիս դուրս

պատնէշէն անդին

այն տարածութեան

որ շատոնց արդէն գէթ քեզի համար

դարձած է օտար

անծանօթ աշխարհ...

Կրնա՞ս ընբռնել

թէ անցեալդ չէ որ կը պատժէ քեզ...

գաղտնիքնե՜րդ են որ

կը կաշկանդեն քեզ

այնքան ատեն որ

տակաւին կ'ապրիս

նոյն սարսափին մէջ

կ'ըստիպես դուն քեզ

անվերջ պաշտպանել

անտեսանելի ուրուականները

զորս կուտակած ես

ընդմէջէն անձեւ

            մղձաւանջներուդ

Գաղտնիքնե՛րդ են որ

կը բանտարկեն քեզ

կը շրջապատեն

հոգիդ հնազանդ

ու չես յանդգնիր

դուրս գալ գէթ մէկ պահ

ամբողջ էութեամբ կը դառնաս պահակ

կը հսկես անխոնջ

ամէն մէկ գաղտնիք պահելու համար

կ'ըստեղծես նորեր

կրկին ու կրկին

ու կը թանձրանայ

քեզ շրջապատող

փշաթելը սեւ

Գաղտնիքնե՜րդ են որ

կ'առանձնացնեն քեզ

ուր որ ալ ըլլաս

ինչ որ ալ զգաս

քեզ սիրողներուն

կամ սիրածներուդ

գրկին մէջ տաքուկ

կը մնաս մինակ

ու կը մենանաս

ամբոխներուն մէջ

Ո՛չ     անցեալդ չէ

            որ կը պատժէ քեզ

անցեալդ արդէն

եզրէն անդին է

            հեռուն

                        մոռցուած...

անցեալդ չէ որ

            կը յիշես այսօր

դուն չունիս յուշեր

ունիս գաղտնիքներ

ու կարծես կեանքդ

ամփոփուած է հո՛ն

            գաղտնիքներուդ մէջ

Արգելափակուած

            գաղտնիքներովդ

կը նստիս կրկին

հոգիիդ եզրին

ու կը նայիս դուրս

պատնէշէն անդին

այդ օտար երկրին

արտասահմանիդ

որ պղտորուելով կ'երկարի անվերջ

ծովերէն անդին

որ քուկդ էր առաջ

ուր մինչեւ այսօր քու հին հետքերդ

            կը մնան դաջուած

բայց այդ ափերէն

չկայ ոչ մէկ հետք

քու հոգիիդ մէջ

եզրէն ներս հիմա

կայ միայն պարիսպ

ու հոն թաքնուած

գաղտնիքնե՜րդ մութ...

Վահան Զանոյեան

Փետրուար 2011

Վահան Զանոյեան։ ՊԱՏՈՒԱՆԴԱՆՍ

Պատուանդանս տանս մէջ չէ
տունս փոքր է
ոչ ալ բակին մէջ դիմացի
բակն ալ փոքր է


բայց եթէ դուն 
մնաս արթուն
գիշերուան փոքր ժամերուն
եւ յանդգնիս նայիլ հեռուն
հորիզոնէն անդին
լոյսին
գուցէ լսես
անհնազանդ 
ճիչերն այն լուռ
որ մերժեցին ամէն հրահանգ
որ խախտեցին ամէն օրէնք
ու մատնեցին մեծ շփոթի
գիտունները իրենց օրուան
ըրին այն որ չէր կարելի
հասան հոն ուր չէի՛ն կրնար
եղան այն որ պէտք չէ՜ր ըլլալ...


Եթէ նայիս ուշադրութեամբ
գուցէ տեսնես
ուրուագիծը
իմ ահարկու 
հսկայական 
պատուանդանիս
խարսխուած հորիզոնին փէշերուն մէջ
ու տարածուած անկէ անդին
մինչեւ անհուն


Այդ ժամերուն
ընդհանրապէս 
հոն կը բազմի
հոգիս արբուն...


Եւ հոն կ'ապրին
միանգամայն
ներկան անցեալն ու ապագան
երբ ես հոն եմ
չկայ ուղիղ
չկայ սխալ 
յաջող   ձախող
չունին իմաստ




Եթէ նայիս
ու չվախնաս
գուցէ  տեսնես 
պարզութիւնը 
այս անսահման 
մեծութեան
գուցէ  զգաս
 մորթիդ վրայ
 մեծութիւնը 
շշմեցնող այս
պարզութեան...


Եթէ տեսնես
ու չփախչիս
գուցէ դուն ալ
օրուան լոյսով 
մա՛հդ ապրիս
վերականգնիս
...ու յայտնուիս




Վահան Զանոյեան
Հոկտեմբեր 2010