Friday, March 08, 2019
Sunday, February 24, 2019
Շուշանիկ Մանոյեան։ Քե՛զ
Ես ուզում եմ լուծուել մթնշաղներին.
Հորիզոնից այն կողմ երազներին ի զուր են.
Ես ուզում եմ ձուլուել աշնան գոյներին,
Հմայքները այնտեղ ամնարմին են։
Արեւի հետքերը տխուր են։
Նրա մեղքն է երկինքը լքուած։
Հրաշքները զգոյշ մակարդւում են
Եւ աստուածային պատուաստն է ստեղծուած։
Սիրտդ բաց է, երկի՛նք,
Ու արիւնդ հոսող կաթ է շուրթերիս։
Ծուխդ լաց է, երկի՛ր,
Ու շիւղերիդ դողը իմ չտուած բերքն է։
Քե՛զ, առանց երդումի մի օր եթէ լքեմ,
Մեղքս՝ սիրուդ վարձն է.
Լռութիւններիդ հուրը անհուն,
Մեռնող լոյսերդ դու չվճառես։
Քանզի երկինքները…
Սանդղամատեր չեն որ ծայրը ելնես՝
Այլ… տենչանքներ են,
Օծուած երազներ։
Արեւներից այն կողմ լռութիւնները
Քայլող սէրեր են.
Հրաշքները՝ զտուած սպասում…
Հողը մայրացաւ գիշերի գրկում։
Մարսէյլ
Յառաջ 1977
Posted by Armenian Poetry Project at 2/24/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Chouchanik Manoyan, France
Saturday, February 23, 2019
Րաֆֆի Սէթեան։Time Out
Եւ սահմանները գծելէ յետոյ,
օրէնքները ընդունելէ վերջ,
դաշտը պզտիկ թուեցաւ --
մանաւանդ երբ գնդակը
յաճախ խաղավայրէն
դուրս ինկաւ …
Beirut 28-9-1975
Յառաջ 1977
Posted by Armenian Poetry Project at 2/23/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Ralph Setian, USA
Friday, February 22, 2019
Րաֆֆի Սէթեան։ՓՈԽԵՐԳՈՒԹԻՒՆ
Կէսգիշերին
նորէն
գնդացիրի
պատարագ։
(Beirut, 22-9-1975)
Յառաջ 1977
Posted by Armenian Poetry Project at 2/22/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Ralph Setian, USA
Thursday, February 21, 2019
Րաֆֆի Սէթեան։ ԱՅԺՄ ԵՒ
Թերեւս ոչ (այլեւս) անյաղթ
բայց (այժմ եւ ) միշտ անխախտ։
(Beirut: 9-10-1975
Յառաջ 1977
Posted by Armenian Poetry Project at 2/21/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, Ralph Setian, USA
Tuesday, February 19, 2019
Diana Der Hovanessian: TWO ARMENIANS WALKING ON SUNDAY
1.
Translation by Gagik Basmajian, 1977 for Haratch, Paris, France
Posted by Armenian Poetry Project at 2/19/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Diana Der-Hovanessian, Translated into Armenian, USA
Monday, February 11, 2019
Զուլալ Գազանճեան։ [Մշուշէն անդի՞ն]
Մշուշէն անդի՞ն .-- ոչի՛նչ։
Ինչ որ տեսայ՝ սրտիս մէջ էր միայն.
Ալիքներ որ ընդմիշտ ալիքներ կանչեցին,
Ձեռքեր որ միացան ձեռքերու։
Հեռաւոր ու մօտիկ քայլերու
Ոտնաձայնը միայն՝
Ես քարափն եմ -- մշուշին մէջ։
Կարեւոր չէ ուրկէ՛ կու գաս, ո՛ւր կ՛երթաս։
Թէ ալիք ես՝ պիտի կանչես
Ալիքն ընդմիշտ,
Ձեռք ես՝ դարձեալ պիտ՛ միանաս
Սիրած ձեռքին
Վերջին հրաժեշտին համար։
Մշուշին մէջ
Խարշափող ու տարտամ ձայներու
Արձագանգը հեռու՝
Ես քարափն եմ միայն։
Եւ բոլոր նաւերը մեկնեցան.
Եւ ոչ ոք, ոչ-մէկ տեղ կրցաւ հասնիլ
Ոչ երկինքին մէջ
Ոչ երկրին
Ոչ սրտին։
Զուլալ Գազանճեան, «Յառաջ» ՄԻՏՔ եւ ԱՐՈՒԵՍՏ, Դեկտ. 5 1976
Posted by Armenian Poetry Project at 2/11/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: France, Haratch, Roupen Kazanjian
Friday, February 08, 2019
Նորա Պարութճեան։ ԿԷՏ Մ’ԻՍԿ ՎՐԱՆ ՉԵՄ ՈՒԶԵՐ
Posted by Armenian Poetry Project at 2/08/2019 08:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, France, Nora Baroudjian
Thursday, February 07, 2019
Նորա Պարութճեան։ ԳՈՑՈՒԱԾ ԽՕՍՔ
Posted by Armenian Poetry Project at 2/07/2019 08:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, France, Nora Baroudjian
Wednesday, February 06, 2019
World Poetry Movement reading organized for February 15, 2019
Our readers will include: Alina Gregorian, Christopher Atamian, Chris Brandt, Dana Trupa, Gordon Gilbert Jr., Janlori Goldman, Jee Leong Koh, Kate Hogan, Lisa Whitten, Marianela Medrano, Marta Lopez Luaces, Mercedes Roffé, Miguel Falquez-Certain, Michael Klein, Robert Roth, Sarah Van Arsdale, Akram Alkatreb, and, Lola Koundakjian
Posted by Armenian Poetry Project at 2/06/2019 07:09:00 AM 0 comments
Wednesday, January 23, 2019
Զարմինէ Պօղոսեան։ ԱՅՑ ՄԸ` ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻԻՆ.- Մահուան 70-ամեակին Առթիւ-1905-1948
Վաղինակ Մանուկ Ատոյեանն էիր երբ արհաւիրքները ետիդ
Կապոյտ Վանայ Լիճի ափին Խորգոմ քաղաքէն
Վերապրողի ցուպով մը մազապուրծ՝
Եկար հասար աւետեաց երկիրն այս
Հետդ բերելով կորուստներուդ արհաւիրքին հետ
Սեւաչեայ մօրդ՝ Շուշանիկին սիրով զեղուն գթառատ հոգին
Շատ-շատեր մինչեւ հիմա կը շփոթեն թէ
Ո՞վ է խորունկ աչքերով սա սեւաչուին…
Երկա՜ր դիտած էի քեզ գիրքերու էջերէն կամ՝
Թանգարաններու բազմամարդ սրահներուն մէջ
Երբ պաստառներուդ շարքը հիացմունքով կը դիտուէին
Մայր եւ Որդի հրաշք նկար-պաստառդ ուր. . .
. . . Ամբողջ պատմութիւն մը խտացուած ապրումներուդ
Կը վերակենդանացնէին հրէշային տարիները ազգիդ ..
Ի՜նչպէս, ինչպէ՛ս, ինչպէ՜՜ս կրցած էիր հասնիլ
Նիւ Եորք կոչուած լաբիւրինդոսին այս
Արուեստի անհոգի բոյնը ՔՈ՛Ւ իսկ գոյներովդ հմայելու
Փոխարինելով բոլոր այն ահաւորութիւնը
Որ քո՛ւկդ էր, եւ քու ժողովուրդի՛դ
Կեանքն էր գեհենային, որուն գոյն չէիր կրնար
Տալ պարզապէս…սակայն եւ այնպէս..
Բիւրեղացած ցաւիդ գոյներով կրցած էիր փոխարինել
Լիարդին դեղին մաղձը աքաղաղին երփներանգ
Գոյներովը պայծառ, կատարովը կարմիր
Մեր աչքերուն առաջ պարզելու
Բարդ ներաշխարհ մը՝ որ օրին հասկցող մ՛իսկ չունեցաւ:
Իսկ այժմ՝ հոս եմ ահա…
Քընէթիքէթ Նահանգի Շըրմըն Գոնկրիկէյշընըլ Եկեղեցւոյ
Շրջափակին գերեզմանատան մէջ համեստ ու լուռ…
Ովկիանոսէն ալ անդին, մղոններով հեռու
Ծննդավայր Խորքոմէն, կապուտակ Վանէն
Տասնամեակներ շարունակ. . . միս մինակ.. .
Այցելուի կարօտ… սրտիդ պէս ծակծկուած այս շիրմաքարին տակ…
* * *
. . .Ահա այսօր՝ այցի ենք քեզ սիրողներու փոքրիկ խումբով
Տարուան չորս եղանակներուն, ձիւնին բուքին,
Միս մինակ կանգնած այս համեստ, անշուք
Գունաթափ քարին առաջ, կը կարդամ կրկին ու կրկին
ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻ ԱՏՈՅԵԱՆ
1905-1948
Հոս թիւեր են միայն .. տասնամեակներ միմիայն
Ոչ ծննդավայր, ոչ մահուան վայր. . .
Ո՜վ այցելու, անպայման փորձէ ճանչնա՛լ զինք
Որ ձեր ալ սրտին խօսի այստեղ ննջող
Արուեստագէտը ճանաչումովը համաշխարային,
ՎԱՆԵՑԻ ՀԱ՛ՅԸ՝ որդի Սեդրակի եւ Շուշանի
Հոս ննջո՛ղը, ցուրտ շիրիմին տակ սա
Միայնակ, անշուք, ծակծկած քարի մը տակ. .
Քառասուներեք տարեկան էր միայն
Երբ հողին յանձնեցին հասուն երիտասարդն այս
Հայրը՝ երկու դուստրերու
Ներկայացուցիչը՝ ստեղծագործ, ջլատուած սերունդի մը անբախտ
Որուն տարիները գեհենային կեանքէն
Փոխադրուած էին մէկ այլ դժոխային ճակատագրի
Հրդե՛հ, հրոյ ճարակ դարձած գլուխ-գործոցները իր
Իր սիրած կինը, երկու դուստրերուն մա՛յրը,
Մտերիմ ընկերոջ գրկին մէջ գտնելու,
Դաւաճանութեան կանաչ մաղձէն ետք ,
Ինքնաշարժի վթար մը՝ որ վերջ կու տար ստեղծագործ իր աջ թեւին
Վրձինին ու երանգապնակին հետ իր մտերմութիւնը խափանելու . . .
Եւ հուսկ ապա՝
Քաղցկեղի հետ դէմ առ դէմ պայքարելու՝
Այս բոլորը՝ մի քանի տասնամեակի մէջ կը կատարուէր
Արագընթաց հեւքով մը շնչասպառ ու անյոյս՝ ի՜նչպէս ապրէր
Այս դաժան առօրեան որ ի՛րն էր,
Առանց նշոյլ մ՛իսկ յոյսի, զինք խաւարի մէջ ձգելով …
* * *
Որո՜ւն հոգն էր համբա՛ւը կամ՝ ցուցահանդէսներու յաջողութիւնը
Արուեստի աշխարհին շռայլ գովեստները
Երբ մինակ էր ան, ի՛նք իր մէջ,
Վերարկուէն փրթած կոճակը ձեռքին
Աչքերը հարազատ մը կ՛որոնէին որ միացնէին անջատուածը
Ո՜՜ւր էին անոնք, սովամահ մօրը հետ
Անգերեզման ու ցիրուցան…
Հեռու հեռուներէն զինք կը կանչէին .
Իր պատեանին քաշուած՝ հայրենի Լա՛ճն էր կրկին տնաւեր
Որ պարանը վզին ճօճուելով հանգչեցաւ ի վերջոյ հո՛ս
Սա անշուք ու սառն քարին տակ, մի՛ս մինակ……..
Առանց Ի Վերին Երուսաղէմի մ՛իսկ արժանացնելու զինք. . .
Մինչ սնափառ մարդիկ, թանգարաններու թէ իրենց
Ճոխ հիւրանոցներուն մէջ… գլուխ կը գովեն թէ՝
ԱՐՇԻԼ ԿՈՐՔԻ մը ունին
Առանց գիտնալու ողբերգութիւնը անոր կեանքին
Անունի մը համբաւաւոր աշխարհէն ներս արուեստի
Որ ո՛չ մէկ բան կը նշանակէ. . ոմանց. . . տակաւին . . .
* * *
Կը լսե՞ս արդեօք սիրելի տղայ մեր Վանեցի
Հրաշք որդին Ոստանիկ Մանուկ Ատոյեա՛նի
Մինուճարը համեստ Ատոյեան գերդաստանին
Աշխարհահռչակ նկարիչը՝ Արշիլ Կորքի
Հիմա տասնամեակներ ետք՝ մղոններ կտրելով
Ուխտ-այց մըն է այսօր որ կը փորձեմ իրագործել
ՀԱՅ աշխարհին անունով ականջիդ շշնչալու
Նաեւ շեփորելու աշխարհի չորս ծագերուն
Թէ ժողովուրդդ անսահման հպա՛րտ է քեզմով:
Posted by Armenian Poetry Project at 1/23/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, USA, Zarmine Boghosian
Tuesday, January 22, 2019
Armine Iknadossian: The Locust
In Plato’s Phaedrus, Socrates says that locusts were once human.
Everywhere I look there are truth seekers
in their grandfather’s green army jackets waiting
for their lives to begin. Somewhere
a light bulb is replaced, a doorknob turns,
and so many appear with nothing to say.
Like a sentence that has no future.
It is a ballast of shame, a rendering
of stillness – a movement towards God.
We feed, and feeding, grow,
and growing, swarm. But this is not the message.
This prayer is far from that,
as far as a sinner can be, as only a woman
with hunger and pride would rather hide
behind her words than give them up,
would much rather live among the poison wheat.
Previously published in Cultural Weekly
Posted by Armenian Poetry Project at 1/22/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Armine Iknadossian, Contemporary, USA
Monday, January 21, 2019
Armine Iknadossian: The Little Sinner
Undone every morning,
the devil at her knees
as her mother combs her hair,
grabs and tames the tangles.
Hundreds of wooden fingers
unravel hours of twirling
around an index finger
before bed, before dreams
of collapsing altars
and dark-haired women laughing.
By morning, a head full of spider
webs; so many evil knots to save.
She undoes her hair at bedtime,
a thing possessed – half-dead.
Unbound and spread
across the white pillow, around
her face, a black halo, a sea of little sins.
Budding, her breasts
blind kittens that will open their eyes
after many slow Sundays, unwindings,
elastic hours that stretch and shrink
like rubber bands wound around
a black mass of hair,
a fistful of worry,
a handful of worms in a dream.
Posted by Armenian Poetry Project at 1/21/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Armine Iknadossian, Contemporary, USA
Saturday, January 19, 2019
Նորա Պարութճեան։ ՆՈՒԷՐ
Posted by Armenian Poetry Project at 1/19/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, France, Nora Baroudjian
Friday, January 18, 2019
Նորա Պարութճեան։ ԱՍՏՈՒԱԾ ՔԵԶԻ ԱՅՑԵԼԵՑ
Posted by Armenian Poetry Project at 1/18/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, France, Nora Baroudjian
Thursday, January 17, 2019
Նորա Պարութճեան։ ԱՆՕԹԵՒԱՆ
Posted by Armenian Poetry Project at 1/17/2019 07:00:00 AM 0 comments
Labels: Contemporary, France, Nora Baroudjian