ՍՕՍԻ ՄԻՇՈՅԵԱՆ ՏԱՊՊԱՂԵԱՆ: ԵՐԿԻՐԸ ԵՐԿԻՐ (Չ)Է
«Դրամ չկայ»,
«Փող չկայ»,
«Էս՝ կեանք չի».
յետոյ ալ՝
«Էս երկիրը երկիր չի».
կրկնեցին
Հա կրկնեցին:
Գոց եղանք,
կշտացանք,
յագեցանք
նեղացանք
հիասթափեցանք.
—Օ՜ ուրեմն այն չէ, ինչ որ լսած էի,
այն չէ, ի՜նչով մեծցած էի…
խաբուա՞ծ էի…
Ամառ.
զբօսաշրջիկներ,
ծանօթներ՝
Հոսկէ-հոնկէ.
«Չկարծես որ մեր քովը դիւրին է»,
ըսաւ ֆրանսահայը.
«Գիշեր ցերեկ կ՚աշխատինք,
հազիւ հազ կը հասնինք»:
«Օ՜… ի՛նչ շուտ վերջացան զբօսաշրջիկութեան օրերս
Հիմա ետ պիտ՚ դառնանք մեր իշու կեանքին»,
ըսաւ ուրիշ սփիւռքահայ մը:
«Մենք ալ վարձք ունինք,
Տուն ունենալը այդքան ալ էական չէ, այլեւս»,
յորդորեց ուրիշ մը:
«Նիւթական դժուարութիւնը երբե՛ք պիտի չտկարացնէ ձեզ:
Նիւթական նեղ պայմաններու մէջ կը ծնին հանճարներ»,
զրոյցի ընթացքին ըսաւ այցի եկած սփիւռքահայ գրողը:
«Էս երկիրը երկիր չի»
Դեռ կը կրկնեն, հա՛ կը կրկնեն
ՉԵՄ ԼՍԵՐ.
կ՚ողջագուրեմ Զինք.
Ինք՝ հիւանդ.
Ես՝ անկար:
No comments:
Post a Comment