ՍՕՍԻ ՄԻՇՈՅԵԱՆ ՏԱՊՊԱՂԵԱՆ: ԱՆՁՐԵՒԸ
Անձրեւը նոյնն է,
ընկալումը՝ տարբեր:
Յորդառատ անձրեւին տակ
ամեն կողմ թափթաց է:
Այդ անձրեւոտ երկնքին տակ,
մարդ կայ՝ թախիծով համակուած,
մարդ ալ կայ՝ հրճուանքով:
Այն մարդը, որ թախիծով կը համակուի՝
մռայլ տրամադրութեամբ կը պարուրուի,
անձեռնհաս ու անգործունեայ
կը սեղմուի իր պատեանին մէջ
եւ պայծառ օրերու յիշողութեամբ
ու կարօտի զգացումով,
անհամբեր կը սպասէ
վառ արեգակնային օրերուն:
Իսկ այն անձը, որ հրճուանք կ՚ապրի՝
ի տես անձրեւային ամպոտ երկնքին,
առանց կաշկանդումի կը շարունակէ իր ուղին,
որովհետեւ օրհնութիւն կը համարէ
երկինքէն տեղացող իւրաքանչիւր կաթիլ
եւ կը հաւատայ, թէ ՝
ի՜նչ ծիածան առանց անձրեւի…:
Անձրեւը իր կարգին կը շլմորի.
իրմէ արցո՞ւնք, թէ շնորհքն է որ կը ծորի…:
No comments:
Post a Comment