Խաչիկ Տէտէան։ ԱՀԱԶԱՆԳ
Մինչ կը քանդենք արմատները մեր ծառին,
Հազար ու մի պատճառ չքմեղանք բռնած,
Իսկ անկումն այս գահավէժ՝
Կը մատուցենք իբր թաւշեայ սխրանք,
Մեր գոյութեան հիմքերը քամիներու լլկանքին յանձնած,
Ողբա՜մ զքեզ, երկի՛ր իմ նախնեաց,
Ու ձեզ, այրեր՝ կամշոտ, այլասերած,
Երբ դահիճն հիմա դարձեր է փրկարար,
Ու սուլթանին թաւիշը հրապուրիչ ընտրանք,
Աշխարհն անգամ կանգած է շուար ու մոլար՝
Ձեր բեմադրած այս ստոր ողբերգութեան։
Ուշքի եկէ՛ք, քանի դեռ ուշ չէ՜,
Երբ արմատները ծառին դեռ կը բաբախեն,
Կ'աղերսեն սէր, կամք ու իմաստութի՜ւն,
Մինչ փոթորիկները ժամանակի կը հարուածեն
Աջ ու ահեակ, դուք ձիթենիի ճիւղ բռնած՝
Տենդոտ նազանքով դահիճին գիրկ կ'երթաք
Դրախտի պատրանքին յափշտակութեամբ։
Ուշքի եկէք անհեթեթին տարփանքէն,
Քանի դեռ ուշ չէ՜…
2021
No comments:
Post a Comment